Hayır Ey Müftü: Bilakis Hilafet, Allah'ın Ümmete Farz Kıldığı İslam'daki Yönetim Sistemidir

Başkalarının dünyası için ahiretlerini satan ve kendilerinden asla razı olmayan ümmetin düşmanlarını razı etmeye çalışan o şeyhlerin maskesi düşmüştür. Nitekim Allahu Teala şöyle buyurmuştur: وَلَن تَرْضَى عَنكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ “Dinlerine uymadıkça Yahudiler de Hıristiyanlar da asla senden razı olmayacaklardır.” [Bakara 120]Bu şeyhler, kendilerini yaratan, onlara İslam nimetini bahşeden ve hiçbir kınayıcının kınamasından korkmadan hak sözü söylemeleri için kendilerine azim bir emanet yükleyen alemlerin Rabbini öfkelendirdiler.Oysa Allah onları peygamberlerin varisleri kılmıştı ama onlar Allah'ın kendileri için istediği bu büyük konuma ulaşmayı reddettiler, bu yüzden de İsrailoğullarının hahamları gibi oldular...Böylece onları devirmek için kendilerine karşı ayaklanan ümmetlerini Allah'ın indirdiklerinden başkasıyla yöneten yöneticilerin yanında yer alan, bilakis onların (Allah’ın indirdiklerinden başkasıyla yönetenlerin) meşru yöneticiler olduklarını iddia ettikten sonra ümmetin evlatlarını soğukkanlılıkla öldürmelerini caiz kılan ve ümmetin ayaklanan evlatlarını da gözlerini dahi kırpmadan öldürülmeleri gereken Hariciler olmakla suçlayan bu şeyhlerin -saray mollalarının- maskesi ifşa olmuştur!

Mısır Başmüftüsü Dr. Nazir Ayyad, 25 Mart Salı günü Nas TV'de yayınlanan “Müftünün Sohbeti” programına katılarak şunları iddia etti: “Muhammed Sallallahu Aleyhi ve Sellem, vefatından sonra belirli bir yönetim sistemi belirlememiş, aksine meseleyi maslahata göre ümmetin içtihadına bırakmıştır ki bu, Raşid Halifelerinin farklı şekillerde seçilmesinde açıkça görülmektedir; bu da yönetim şeklinin sabit olmadığına, bilakis ümmetin lehine gerçekleşecek şekilde değiştiğine delalet etmektedir.”

Ve şunu da iddia etti : “Kur'an ve sünnette belirli bir yönetim şeklini vacip kılan kesin nâsslar yoktur ve İslam, donuk siyasi bir model dayatmamış, aksine adalet, emanetlerin eda edilmesi ve insanların maslahatları gibi temel değerler ortaya koymuştur.” 

Oysa müftünün, İmam Müslim'in Sahih'inde Nâfi kanalıyla rivayet ettiği şu hadisi görmesi yeterli değil midir ki Nâfi şöyle demiştir: İbn Ömer bana, Allah’ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle dediğini işittiğini söyledi: مَنْ خَلَعَ يَداً مِنْ طَاعَةٍ لَقِيَ اللهَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا حُجَّةَ لَهُ، وَمَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً “Her kim itaatten elini çekerse, kıyamet gününde Allah'a hiçbir hücceti olmadığı halde kavuşur. Ve her kim de boynunda bir biat halkası olmadığı halde ölürse, cahiliye ölümü ile ölmüş olur.” Veya Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in şöyle dediği hadisi: إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ “İmam bir kalkandır. Onun ardında savaşılır, onunla (tehlikelerden) korunulur.” Ya da Müslim, Ebu Hazim’den şöyle dediğini rivayet etmiştir: Ebu Hureyre'nin yanında beş yıl kaldım ve ondan Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in şöyle dediğini işittiği hadisi: كَانَتْ بَنُو إِسْرَائِيلَ تَسُوسُهُمْ الْأَنْبِيَاءُ كُلَّمَا هَلَكَ نَبِيٌّ خَلَفَهُ نَبِيٌّ وَإِنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي وَسَيَكُونُ خُلَفَاءُ فَيَكْثُرُونَ “İsrail oğullarını nebiler siyase ederlerdi (yönetirlerdi). Bir nebi öldüğünde onu başka bir nebi takip ederdi. Benden sonra nebi yoktur, fakat birçok halife olacaktır.” Oradakiler dediler ki: Bu halde bize ne yapmamızı emredersiniz? Dedi ki: فُوا بِبَيْعَةِ الْأَوَّلِ فَالْأَوَّلِ أَعْطُوهُمْ حَقَّهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ سَائِلُهُمْ عَمَّا اسْتَرْعَاهُمْ “İlk biat edilene vefakâr olun ve onlara haklarını veriniz. Çünkü Allah onlara da yönettikleri insanlara da haklarını soracaktır” Ya da İbn Abbas'ın Allah'ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in şöyle dediğini rivayet ettiği şu hadisi:مَنْ كَرِهَ مِنْ أَمِيرِهِ شَيْئًا فَلْيَصْبِرْ عَلَيْهِ فَإِنَّهُ لَيْسَ أَحَدٌ مِنَ النَّاسِ خَرَجَ مِنَ السُّلْطَانِ شِبْرًا فَمَاتَ عَلَيْهِ إِلا مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً “Kim emirinde hoşlanmadığı bir şey görürse, ona sabretsin. Zira insanlardan, yönetimden bir karış da olsa dışarı çıkan bir kişi yoktur ki, onun o hal üzere ölümü cahiliye ölümü olmasın”

Eğer tüm bunlar yeterli değilse, o zaman El-Ezher'in âlimler zümresinden çıkardığı selefi Şeyh Ali Abdu'l-Razık'a itibar etsin; çünkü o da, kendisinin dinin ikame edilmesi ve tüm dünya ve ahiret işlerinde şeriatın hükümlerinin uygulanmasının bağlı olduğu Hilafet meselesi gibi büyük bir meseleyi inkar ettiği gibi inkar etmiş olup müftünün şu meşhur kaideyi bilmemesi düşünülemez: (Vacibin Ancak Kendisi ile Tamamlandığı Husus da Vacibtir). Nitekim el-Ezher Kıdemli Alimler Konseyi, Ali Abdül Razık'ı yargılamış, onu alimler zümresinden çıkarmış ve Şerî Kadılık gibi görevinden azletmiş ve ona, "El-İslâm ve Usulu'l-Hükm" kitabı ve sapkın yazarı da dahil altı suçlama yöneltmiş olup kitabın şunlara neden olduğunu söylemiştir:

1- Din, Peygamber'in cihadının, sadece din ya da daveti dünyaya tebliğ etme yolunda değil, kralın yolunda olmasını da engellemez.

2- Peygamber dönemindeki yönetim sisteminin, belirsiz, muğlak, karışık, eksik ve kafa karıştırıcı olarak kabul edilmesi.

3- Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in misyonunun, şeriatı, yönetim ve uygulamadan soyutlanmış bir şekilde tebliğ etmek olarak kabul edilmesi.

4- Sahabenin, bir imam tayin etmenin vacip olduğu ve ümmetin din ve dünya işlerini yürütecek birine sahip olması gerektiği yönündeki icmaını inkar etmek.

5- Yargının, şerî bir görev olduğunu inkar etmek.

6- Ebu Bekir ve ondan sonraki Raşid Halifelerin hükümetinin, dîni olmayan bir hükümet olarak kabul edilmesi.

Peki Dr. Nazir Ayyad'ın söyledikleri, Şeyh Ali Abdu'l-Razık'ın içine düştüğü durumdan farklı mıdır?!Şeyet el-Ezher dün olduğu gibi bugün de aynı olsaydı, o ve onun gibiler bu sözleri söylemez, Allah'tan korktukları gibi O'na yaraşır şekilde korkarlar ve O’nun dinini, yönetim gibi büyük bir meseleyi ihmal etmekle, onu terk etmekle ve sanki yönetimin İslam'ın hayattaki varlığının bağlı olmadığı marjinal bir meseleymiş gibi ümmete açıklamamakla suçlamazlardı!

Allah'ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in sadece insan ile Rabbi arasındaki ilişkiyi ve akideler ve ibadetler gibi bunu kapsayan şeyleri açıklamanın yanı sıra güzel ahlak ve faziletlerine davet etmek için gönderildiğini ve aynı zamanda onun ümmetini gözeten bir yönetici ve gözetici (çoban) olmadığını iddia eden kimse kibirli kimsedir. Bilakis Allah'ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem insanlığın tanıdığı en büyük bir siyasetçidir. Zira o, bir devlet kurmuş olup bu herhangi bir devlet değildir. Aksine kelimenin tam anlamıyla bir devlettir, anayasasını Allah'ın Kitabı'ndan ve Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in sünnetinden alan bir devlettir,devlet başkanlığı ve yöneticiliğini, valiler ve işçiler tayin eder, insanlar arasındaki anlaşmazlıkları çözen kâdılar atayan, İslam risaletini taşımak için ordulara liderlik eden, tümenlere ve bölüklere komutanlar atayan, gazvelerden herhangi bir gazveye çıktığında kendi adına insanların işlerini üstlenecek birini tayin eden, para zenginler arasında dolaşan bir devlet olmasın diye paraları insanlar arasında hakkıyla dağıtan, krallara ve emirlere mektuplar gönderen ve onlardan mektuplar alan Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in temsil ettiği siyasi varlığa sahip olan bir devlettir.Eğer bunlar bir devletin amellerinden değil de o zaman nedir ey laikler?

Hidayet üzere olan Raşid Halifeler, Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in ardından insanları saptıran cahillerin istedikleri gibi bir devlet kurmadılar ve kendi nefislerinden de hiçbir şey icat etmediler, aksine Kerim Rasulleri Sallallahu Aleyhi ve Sellem tarafından kurulan ve onlara gecesi gündüzü gibi apaçık olan bir yol bırakan mütekamil bir şekilde inşa edilmiş sağlam temelleri olan bir devlet teslim aldılar; yani tüm mesele, onların teslim aldıkları devletin, nübüvvet devleti olmasıdır. Sahabelerin devletlerine gelince; peygamberleri onu Hilafet olarak adlandırmış, ilk döneminde Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi olmuş ve bunun ardından da ısırıcı meliklere dönüşmüştür;bu ise onun sisteminde bir kusur olduğu için değil, ancak onun beşeri doğasından dolayıdır. Zira Hilafet, ilahi ve meleksi bir devlet değildir, bilakis yanlış ve hatadan masum olmayan insanlar tarafından yönetilen beşeri bir devlet olup devlette meydana gelen kusurları düzeltme imkanı, devletin cihazlarında, muhasebe yöntemlerinde, iyiliği emretme ve kötülükten sakındırma yöntemlerinde, Kur'an okulundan mezun olan adamlarda ve İslam ideolojine dayalı siyasi partilerde mevcuttur.Dolayısıyla şayet nefisler ıslah olur ve azimler de güçlü olursa Raşid yönetim sisteminin, yani Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in Nübüvvet Minhacı üzere Reşidi Hilafetin geri dönüşüyle ilgili müjdesinin geri dönüşü kolay bir iştir.

Mısır Başmüftüsü'nün iddia ettiği gibi “modern ulusal devlet, şeriatın maksatlarını gerçekleştirdiği ve hak ve özgürlükleri koruduğu sürece İslami yönetim sistemlerinin meşru bir uzantısı” nasıl olabilir? Allah'ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in zorba krallık olarak nitelendirdiği bir devlet, nasıl olur da İslami yönetimin meşru bir uzantısı olabilir? Bu insan yapımı sistemlerin getirmiş olduğu hangi maksatlar, hangi haklar ve hangi iyilikler vardır Allah aşkına?

Hilafet sistemi, Allah'ın ümmetin üzerine farz kıldığı şerî bir hüküm olup ümmet onun gölgesinde asırlarca yaşamış, ümmet ondan başkasını bilmemiş ve Hilafet Devleti, asırlarca dünyanın ilk devleti ve dünyanın çiçeği olarak kalmıştır.Nitekim küfür devletleri ümmetin üzerine üşüşüp onun devletini yıkınca ümmet, Allah'ın hakkında bir sultan indirmediği sistemlerle, yani yöneticileri kötü ve doğunun ve batının ajanları olan yöneticilerin olduğu necis insan yapımı sistemlerle sınanmış ve ümmet bunların gölgesinde tek bir mutlu gün görmediği gibi gerçek bir yardım günü ve yenilgi üstüne yenilgiden başka bir şey de görmemiştir.Ayrıca bu insan yapımı rejimlerin altında ümmetin heybeti kaybolmuş, servetleri yağmalanmış, onurları çiğnenmiş ve Müslümanlar, alçakların sofrasında gözeticisi ve koruyucusu olmayan yetimler gibi olmuştur.Nitekim bu insan yapımı rejimlerin, Filistin'de ümmetin evlatlarını öldürmesine, yerinden edip tehcir etmesine rağmen maymun ve domuzların kardeşleriyle nasıl iş birliği yaptıklarını ve Müslümanların onurunun ve hurumatlarının ihlal edildiğini gördükleri halde kıllarını bile kıpırdatmadıklarını bizzat kendi gözlerimizle gördük.Peki şayet Hilafet Devleti bugün mevcut olsaydı, Yahudiler Gazze'deki halkımıza saldırmaya cesaret edebilirler miydi?!Temiz ve necaset arasında bir karşılaştırma nasıl da doğru bir şekilde yapılırdı; o halde ne oluyor size, ne biçim hüküm veriyorsunuz?!

Şüphesiz Hilafetin, dini bir makam ve şeriatın sahibi Muhammed Sallallahu Aleyhi ve Sellem'e niyabeten olmadığını iddia etmek, tahtlarını ve çarpık koltuklarını korumak için dini ve onun bazı sapkın alimlerini kalkan olarak kullanan ve Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafeti kurarak Allah'ın indirdikleriyle yönetecek olan bir yönetimi yeniden tesis etmek için çalışan her muttaki ve saf Müslümanı korkutan ve onları bazen Harici, bazen fitneci ve fesatçı olan bir davetçi, bazen de yargılanmadan öldürülmeyi hak eden bir terörist şeklinde en iğrenç vasıflarla tasvir eden mevcut yöneticilerin çıkarınadır. Ancak tüm bu karşıt ve saptırıcı iddialar, kendilerini hak davete adamış bu adamları, Allah kendilerine ve ümmetlerine Nübüvvet Minhacı üzere İkinci Raşidi Hilafeti kurmayı bahşedinceye kadar ilerlemekten ve Allah'ın rızasına nail olmak için acele etmekten vazgeçiremeyecektir.

Sık sık tekrarlanan, Halife'nin seçilmesi için belirlenmiş sabit metodun olmadığı dair argümanına gelince; bu, ümmeti, İslam'a yönelişinden ve Nübüvvet Minhacı üzere Hilafeti kurarak şeriatının iktidar olmasından saptırmaya yönelik başarısız bir girişimden başka bir şey değildir.Zira Halife'yi seçmenin metodu bilinmekte olup meçhul değildir; bu metot ise Hilafet makamı için adaylardan çoğunluğu alan kişiye biat etmektir.Peki bunlar ve benzerleri, Ebu Bekir Radıyallahu Anh'ın Sakife'de nasıl seçildiğini bilmiyorlar mı?Sa'd bin Ubade, Ebu Ubeyde ve Ömer (Allah hepsinden razı olsun) de dahil olmak üzere dört adaydan biri olup mesele Ebu Bekir için istikrar bulmasının ardından sonra ertesi gün Nebi Sallallahu Aleyhi ve Sellem'in ona itaat biati yapılmadı mı; şayet Sakife'de yaşananları anlamakta sorun yaşamışlarsa, o zaman Osman Radıyallahu Anh'ın altı aday arasından nasıl seçildiğini anlamakta sorun yaşamazlar;zira Abdurrahman bin Avf, Ali ile Osman arasında dönen terazinin kefesi, mescitte Kitap, Sünnet ve Ebu Bekir ile Ömer Radıyallahu Anhuma'nın ve Allah Rasulü'nün tüm ashabının üzerinde ittifak ettiği şey üzerine Osman'a biat etme yönünde ağır basıncaya kadar iki gece boyunca kadın erkek Medine halkının görüşünü almıştır.

Hilafet farz olup İslam düşünürü ya da saray mollalarının iddiaları bizi bundan caydıramayacaktır; dolayısıyla bizim istediğimiz Hilafet, ısırıcı bir krallık ya da IŞİD'in Hilafeti gibi deforme olmuş ve çarpıtılmış bir Hilafet değil, Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafettir.Zira ümmeti içine düştüğü yoksulluk, yoksunluk, kaos ve birbirini takip eden krizler bataklığından kurtaracak olan sadece Raşidi Hilafet olduğu gibi aynı zaman o, ümmetin kesinlikle etrafında toplanacağı büyük bir projedir; çünkü bu, onların görmezden geldiği ümmetin hadaratını ve tarihini oluşturmasının yanı sıra uyulması vacip olan ve gerçekleşmesi uğruna en değerli şeylerin feda edilmesi gereken şerî bir hükümdür.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Hamid Abdulaziz

Hizb-ut Tahrir Türkiye Medya Bürosu Başkanı Sayın Mahmut Kar gündeme ilişkin açıklamalarda bulundu.

- 4. Antalya Diplomasi Formu
- Alimlerin Çağrıları Karşılık Bekliyor
- Gazze Standı Açan Müslümanlar 6 Aydır Tutuklu
- ABD'nin Yeni Vergi Politikası

H. 17 Şevval 1446 El-Muvafık M. 15 Nisan 2025

İlgili Bağlantılar:

Matruh kentinde Müslümanları yöneten bugünkü otoriter ulus-devletin durumunu yansıtan çifte bir suç işlendi. Bu suç, mevcut yönetim sistemleri ile İslam’ın hükümleri ve ölçütleri arasındaki çelişkinin boyutunu açıkça gözler önüne seriyor. Matruh’ta yürekleri parçalayan bir hadise yaşandı. Aşiret güvencesiyle teslim olan Matruhlu iki civanmert hunharca katledildi. Bu elim hadise, bölgede üç polis memurunun öldürülmesinin ardından artan tansiyon sonrasında yaşandı. Bu gelişmenin ardından kadınların bile gözaltına alındığı operasyonlar ve baskınlar, devlet kurumlarının kendi vatandaşlarını zorbalık ve aşağılama ile kontrol altına alınması gereken düşmanlar olarak gördüğünü gösteren benzeri görülmemiş bir hadisedir.

Kadınların gözaltına alınması, affedilemez bir suçtur. Ebu Cehil bile böyle iğrenç bir suç işlememiştir.

Güvenlik güçlerinin, aranan şahısların teslim olmasını sağlamak amacıyla yakınlarından yaklaşık 23 kadını gözaltına alması, böylesi bir kriz ortamında toplumu en çok şoke eden ve toplumda en büyük infial yaratan olaylardan biridir. Bu, insanın doğasına aykırı bir suçtur; bu suç, kabile geleneklerini ayaklar altına almakta, kadınlara dokunulmazlık tanıyan, onları korumayı devletin en temel yükümlülüklerinden biri kılan İslam’ın hükümlerine açıkça meydan okumaktadır. Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem, bir Müslüman kadının örtüsü açıldı diye Beni Kaynuka Yahudilerini kuşatma altına almış ve onları Medine’den sürmüştür. İşte Halife Mu’tasım! Bizans topraklarında esir düşen ve “Yetiş ey Mu’tasım!” diye feryat eden kadına kurtarmak için büyük bir ordunun başında sefere çıkmıştır.

Kadınları rehin olarak kullanan bir devlet olur mu hiç?! Bu durum, mahremiyetin ne olduğunu bilmeyen ve şer’i hükümlere hiç değer vermeyen güvenlik güçlerindeki ahlaki, hukuki ve siyasi çöküşün bir işareti değil midir?!

Bu konudaki şeri hüküm bellidir. Suçlu olduğu açıkça kanıtlanmayan bir kimse alıkonulamaz. Kaldı ki akrabalığı sebebiyle tutuklanması ise düpedüz zulümdür. Rasûl SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

اتَّقُوا الظُّلْمَ فَإِنَّ الظُّلْمَ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ“Zulümden sakınınız. Çünkü zulüm, kıyamet gününde (zalime) zifiri karanlık olacaktır.” ^[Müslim]

Öldürülen iki genç, Yusuf es-Sarhani ve Farac el-Fezari, kabile büyükleri aracılığıyla teslim olmuşlardı. Bu manzara, halkın barışçıl çözümlere ve sağduyuya olan güvenini yansıtmaktadır. Ne var ki devlet verdiği sözde durmamış, emanete riayet etmemiş, iki gencin “silahlı çatışma esnasında öldüğünü” duyurmuştur. Bu hikâye kimseyi inandıramadığı gibi yaşananları anlaşmanın açık bir ihlali olarak değerlendiren yerel halkın da büyük tepkisine yol açmıştır.

Şeriata göre, teslim olan birini öldürmek en büyük günahlardan ve ağır suçlardan biridir. Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

الْمُسْلِمُونَ عَلَى شُرُوطِهِمْ إِلَّا شَرْطاً أَحَلَّ حَرَاماً أَوْ حَرَّمَ حَلَالاً“Helali haram, haramı helal kılan şart dışında Müslümanlar şartlarına uyarlar.” Bir kimseye -örtülü olarak bile olsa- eman verildiğinde ona saldırılması caiz değildir. Şeriata uygun olarak hakkında soruşturma yürütülmesi gerekir, haince öldürülmesi değil.

Devlet verdiği sözleri tutmuyor, halkına karşı sorumluluklarını yerine getirmiyorsa, güven diye bir şey kalır mı artık?!

İslam’da devlet zorba ve polis devleti değildir. Bu trajik olaylar, İslam’ın kurduğu devletle, zorlayıcı güvenlik tedbirleriyle yönetilen Mısır’daki ulus-devlet arasındaki derin uçurumu gözler önüne seriyor. İslam’da devlet bir baskı mekanizması değildir, bilakis halkın işlerini güden, güvenliğini koruyan, tehdit etmek yerine onurlarına saygı gösteren, onları çiğnemeyen, kanlarını koruyan ve dökmeyen bir mekanizmadır. Rasûl SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

الإِمَامُ رَاعٍ وَهُوَ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ “İman çobandır ve güttüklerinden sorumludur” Bu hadis, devletin görevinin, güvenlik veya hukukun egemenliği adına insanları boyun eğdirmek değil şeriata uygun olarak onları gözetmek olduğunu ortaya koyuyor.

Bugünkü yönetimler, İslam’ı hem bir yönetim biçimi hem de bir yaşam düzeni olarak terk edip yerine insan yapımı anayasalar benimsemişlerdir. Bu da zulmün sistematikleşmesine, cinayetin meşru hale gelmesine, kutsalların çiğnenmesine, kadınların rehin alınmasına ve anlaşmaların açıkça bozulmasına neden olmuştur.

Matruh kabilelerinin, -özellikle kabile konseylerini toplayıp merkezi yönetimle işbirliğini reddetme kararları sonrası- takındıkları tavır, onurun her şeyin üstünde olduğuna ve haktan geri adım atmanın caiz olmadığına dair içgüdüsel bilinci yansıtmaktadır. Ne var ki bu bilinç, gayret ve izzet-i nefisten kaynaklanmış olsa da, sırf mevsimsel bir infiale dönüşmemesi için mutlaka İslami bakış açısı ile ilişkilendirilmelidir. Namusu korumak, haksızlığa engel olmak, kadınları himaye etmek ve suçun önüne geçmek isteyen herkes bilmelidir ki, bunun tek yolu; İslam’ı dosdoğru uygulayan bir devlettir. Bu devlet, tüm kurumlarını İslam’ın hükümlerine göre düzenleyecek, silahı, yönettiği insanlar konusunda Allah’tan korkmayanların eline bırakmayacaktır. İşte bu devlet Hilafettir. Hilafet, polis devletini yıkacak, polisi hesap verir hale getirecek ve yeryüzünde adaleti ikame edecektir.

Sadece soruşturma talebinde bulunmak yeterli değil; Zulüm rejimlerinde adalet olmaz.

O iki gencin ölümü için soruşturma açılsın diyenler var, fakat cinayeti bizzat işlemiş olan bir otoriteden ne gibi bir adalet beklenebilir ki? Kendi aşiretlerinin arabulucularına dahi saygı göstermeyen bir devletten herhangi bir adalet beklentisi olabilir mi? Sorunun bir parçası olan birinden çözümün bir parçası olması beklenemez. Şeriat, yamalı reformlar yerine köklü bir değişim yapılmasını emreder. Çünkü bu yozlaşmış rejim, hiçbir şeyi düzeltemez, sadece hukuk kisvesi altında zulmü pekiştirir.

Artık Matruh halkının, Mısır halkının ve tüm ümmetin şu gerçeği anlamasının zamanı gelmiştir: Bu bitmek bilmeyen zulmün, sebepsiz yere yapılan katliamların ve onurların çiğnenmesinin yegâne nedeni, Allah’ın indirdiklerine yerine sadece yöneticilerin ve onların yandaşlarının çıkarlarını gözeten insani yapımı seküler sistemlerin hakemliğine başvurulmasıdır.

Onura ulaşmanın, namusları korumanın ve adil bir şekilde hesap sormanın tek yolu, Nübüvvet metodu üzere Hilafet Devletinin kurulmasıdır. Hilafet, insanların dinlerini, canlarını, namuslarını ve mallarını koruyacak, otoriteyi, ülkeyi güdüm anlayışı yerine bir işgal mantığıyla yöneten bir güvenlik kurumuna değil de doğrudan ümmete ait kılacaktır.

Hadi Matruh’un bu onurlu duruşu ve yürek burkan bu hadise, gerçek bir değişimin ve Hilafeti kurmak için çalışmanın motivasyonu olsun! Zira Hilafet, İslam’a hak ettiği konumu geri getirecek, Müslümanlara onurlarını, kadınlara dokunulmazlıklarını ve anlaşmalara kutsallığını geri kazandıracaktır.

Biz, bu zorba sistemin bu korkunç suçtan sorumlu olduğunu söylüyor ve ümmete, adaletin de namusun korunmasının da kanın dökülmemesinin de ancak Nübüvvet metodu üzere Raşidi Devleti’nde mümkün olacağını hatırlatıyoruz. Çünkü Hilafet, Allah’ın indirdikleriyle hükmedecek, Müslümanların onurlarını ve kanlarını koruyacak, düşmanlarının kalplerine korku salacaktır. Başka türlü ne adalet sağlanabilir, ne saygınlık korunabilir, ne de kan dökülmesi engellenebilir.

وَمَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزَاؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِداً فِيهَا وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَاباً عَظِيماً“Kim bir mümini kasten öldürürse, cezası içerisinde ebedi kalmak üzere cehennemdir. Allah ona gazap eder ve lanet eder. Onun için büyük bir azap da hazırlamıştır.” ^{[Nisa 93]}

Yahudilerle Savaşmak, Nasıl İslam'ı Taşımaya ve Onunla Yönetmeye Muktedir Olan Bir Ümmet Meydana Getirmeye Neden Olabilir?

Bugün ümmet, Allah'ın hükmünün, şeriatının ve bu hükümlerin kendilerine öğretilmemesinin kurbanı olan, bu nedenle de cihadın farziyeti, onunla amel etme ve cihadın keyfiyeti de dahil olmak üzere farzların tamamını veya bir kısmını bilmekten uzak yaşayan çocuklarının sınavından geçiyor; dolayısıyla hiç kimse ümmete, zafere giden yolun nasıl olduğunu ve onlara yapmaları gereken sebeplerin neler olduğunu sunmamıştır. Oysa bunlar, ümmetin evlatlarının Allah'ın emrinden saptıkları veya ona muhalefet ettikleri zaman onları terbiye edip eğitecek iktidarda Müslüman bir liderliğinin olmadığında zafere hazırlanmak, ardından iktidar ve istihlafı gerçekleştirmek için gerekli olan görevlerdendir; aynı şekilde bunlar, kendisinden kaçışın olmadığı bir çatışma arenası için konulmuş olup bu sıkıntılarla birlikte artık kurtuluş yolunu görmenin zamanı gelmiştir; bu basiretle birlikte ümmet, iman olarak nefsini hazırlamış ve zafere giden yolda en önemli unsur olan imanın sağlamlığı ve gücü kendisine rehberlik etmeye başlamış olur.

Eğer ümmet, düşmanını, işbirlikçilerini ve gücünün nedenlerini tespit etmeye ciddi bir şekilde karar verir, bunlarla nasıl karşılaşacağına ve tüm ciddiyetiyle savaşmanın ve bu savaşa para ve nefsini teslim etmenin kaçınılmazlığına ve bunun hak ile batıl arasındaki belirleyici bir savaş olduğuna odaklanırsa, o zaman Allah'a itaat etmek ve bunun için samimiyet ve memnuniyetle çalışmak gerektiğini anlar.

Allah'ın kudretine iman eden ve O'nun dışında hiç kimseyi dost edinmek istemeyen her Müslüman, Yahudilerle savaşmanın ve bu savaşa hazırlanmanın yolunun, zafere ve iktidara giden yol olduğuna ikna olmalıdır. Bu yüzden bütün Müslümanların kalbinde, sadece Allah'ın hükmünü talep etme samimiyeti ve bu yolun başlangıcının bütün engelleri ortadan kaldırmak olduğu istikrar bulması gerekir. Böylece düşmanlarının, Müslüman ülkeleri bölen, muhlis kişileri hapseden, Müslümanların evlatlarını yozlaştıran, paralarını kafir Batı'nın projelerine harcayan, bu hedefleri ve projeleri koruyan ve bunlar için istihbaratlarını ve planlarını kolaylaştıran ajanlar türeten yöneticiler olduğunu bilirler.

Üstelik bu yöneticiler, bu kurtuluş, zafer ve iktidar için çalışan muhlislerin elinde olması gereken güce prangalar vurmuşlardır; bu yüzden Müslümanların, bu yöneticilerden ve onların kontrollerinden kurtulmanın bir yolunu bulmaya kararlı olmaları ve yöneticilerin, hazırlığın ikinci unsuru olan orduların eğitim ve silah anlamındaki gizli gücü üzerindeki prangalarını kırmaları gerekmektedir. Böylece bu orduların evlatlarında, Gazze halkı ve onların sebatı ve Şam halkı ve onların sebatı gibi sadıkların deneyimleriyle karşılaştıklarından dolayı psikolojik olarak cihat yönünde bir motivasyon gerçekleşecektir.

İslam ümmetinin üzerine düşen, yöneticileriyle yüzleşmesi, onları ifşa etmesi ve onların yönetimlerini ortadan kaldırmak ve onun enkazı üzerine İslam'ın yönetimini kurmak için çalışmasıdır.

Dolayısıyla Müslümanların, Yahudilerin projesinin Batı'nın projesi ve onların Müslüman ülkelerdeki umudu olduğunu ve bu proje ortadan kalktığında bunun Batı için bir yenilgi olacağını ve Müslümanların başındaki yöneticilerin bu projeyi korumak için Batı'nın ajanları olduğunu anlamaları gerekmektedir. Ayrıca Müslümanların, Yahudilerle savaşmak ve Allah Subhanehu'nun emrini yerine getirmek için tüm araçlarla çalışmayı ihmal etmemeleri gerekir. Tıpkı Allah’ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem’in şöyle buyurduğu gibi: لَا تَقُومُ السَّاعَةُ حَتَّى يُقَاتِلَ الْمُسْلِمُونَ الْيَهُودَ فَيَقْتُلُهُمْ الْمُسْلِمُونَ “Müslümanlar Yahudilerle savaşmadıkça kıyamet kopmaz. Bu savaşta Müslümanlar Yahudileri öldürürler.”

Allahu Teala şöyle buyurmuştur: يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَا لَكُمْ إِذَا قِيلَ لَكُمُ انْفِرُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ اثَّاقَلْتُمْ إِلَى الْأَرْضِ أَرَضِيتُمْ بِالْحَيَاةِ الدُّنْيَا مِنَ الْآخِرَةِ فَمَا مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ * إِلَّا تَنْفِرُوا يُعَذِّبْكُمْ عَذَااباً أَلِيماً وَيَسْتَبْدِلْ قَوْماً غَيْرَكُمْ وَلَا تَضُرُّوهُ شَيْئاً وَاللَّهُ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ “Ey iman edenler! Ne oldunuz ki, size “Allah yolunda sefere çıkın” denilince, yere çakılıp kaldınız. Yoksa ahiretten vazgeçip dünya hayatını mı seçtiniz? Oysa ahirete göre dünya hayatının yararı, pek az bir şeydir. Eğer Allah, yolunda sefere çıkmazsanız, sizi elem dolu bir azap ile cezalandırır ve yerinize sizden başka bir toplum getirir. Siz ise O’na hiçbir zarar veremezsiniz. Allah, her şeye hakkıyla gücü yetendir.” [Tevbe 38-39]

Bu savaştan ve bu kafir projenin yıkılmasından sonra, Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafet olacaktır; böylece Müslüman ülkelerdeki bu büyük savaşın sonucunda da Allah'ın şeriatı hakim olacaktır.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Ümmü Osman Sebatin – Mübarek Toprak (Filistin)