16 Kasım 2024’te, ‘Cezire Kurtuluş Hareketi’ adlı bir silahlı grup, Cezire Eyaleti’ni kurtarma planları ve niyetlerinin olduğunu duyurdu. Ayrıca, silahlı kuvvetleri desteklediğini açıkladı. Sosyal medya ve ordu yanlısı gazeteciler tarafından paylaşılan bir videoda, ‘Cezire Kurtuluş Hareketi’, Cezire halkına bir çağrıda bulunarak kendilerini desteklemelerini ve hedeflerini benimsemelerini istedi.

Her zamanki gibi ordu komutanlığı bu olaya göz yumdu ve herhangi bir açıklama yapmaktan kaçındı. Geçtiğimiz 29 Ekim tarihinde, kendisini ‘Doğu Bölüğü’ olarak adlandıran ve Halk Kurtuluş ve Adalet Cephesi’ne bağlı bir askeri grup, 2020’de Cuba Anlaşması’na imza atan hareketlerden biri olarak, güçlerini Sudan’ın doğusundaki Kassala eyaletine konuşlandırdığını açıkladı. Sudan Tribune sitesine göre, bu kuvvetlerin genel komutan yardımcısı, “Bu adım, silahlı kuvvetlerle yapılan teknik ve askeri istişarelerin ardından atıldı ve güçlerimiz artık silahlı kuvvetlerin bir parçasıdır,” dedi. Daha önce, Kikel adlı kişi Hızlı Destek Kuvvetleri’nden ayrılarak orduya katıldığını ancak Sudan Kalkanı Kuvvetleri adıyla bilinen bir milis grubunun safında savaşmaya devam ettiğini açıklamıştı.

Siyasi, askeri ve güvenlik açısından en temel gerçeklerden biri şudur: Orduların ve silahlı grupların çoğalması, ülkeleri bölmek ve güvenliklerini sabote etmek için kullanılan bir sömürgeci yöntemdir. Bunun en bariz örneği, Güney Sudan’ın ayrılması ve Sudan’ın diğer bölgelerinin ayrılmaya hazırlanmasıdır. Eski Devlet Başkanı Beşir, Kasım 2017’de Rus Sputnik sitesine verdiği röportajda bu Amerikan planını şöyle itiraf etmiştir: “Güney Sudan’ın ayrılması Amerikan baskısı ve komplosu sonucunda gerçekleşti, ayrıca Amerika, Sudan’ı beş devlete bölmek için çalışıyor.” Bu durum, Müslüman ülkeleri daha da küçük parçalara ayırmayı ve halihazırda bölünmüş olanı tamamen yok etmeyi hedefleyen yeni bir Sykes-Picot planının bir parçasıdır. Bu proje, Bernard Lewis’in ‘Kan Sınırları’ olarak bilinen planıdır. O halde, neden ordu içindeki samimi insanlar, farklı bayraklar taşıyan başka güçlerin varlığına göz yumuyor? Bu güçler neden ordunun komutası ve yönetimi altına girmiyor? Peki ya ordu komutanlığı, Sudan halkının Hızlı Destek Kuvvetleri’nin ayrı bir komuta altında ayrı bir güç olarak kurulmasından dolayı yaşadığı acı ve sıkıntılardan hiçbir ders çıkarmadı mı?

Silahlı kuvvetlerin bütünlüğü, ümmetin birliğin ve bütünlüğün bir göstergesidir. Bu bağlamda, tek bir komutanlık altında birleşmek temel bir ilkedir ve bu konuda taviz verilmesi kabul edilemez. İslam dininin temel ilkelerinden biri de birlik ve beraberliktir, bölünme ise yasaklanmıştır. Nitekim Sevgili Peygamberimiz SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

إذا بُويِعَ لِخَلِيفَتَيْنِ، فاقْتُلُوا الآخِرَ منهما“İki Halifeye biat edildiği zaman, onlardan sonuncusunu öldürün.” ^[Müslim] Hilafet Devleti Anayasa Tasarısı’nın 66. maddesinde, “Bütün ordu, özel ordugâhlara yerleştirilmiş tek bir ordu haline getirilir. Ancak bu ordugâhlardan bazıları, muhtelif vilâyetlere ve bazıları da stratejik mevkilere konuşlandırılmalıdır. Bazıları ise devamlı taşınabilir ve hareket edebilir (mobilize) ordugahlar haline getirilir ki bunlar vurucu kuvvetlerdir. Askerî ordugahlar birçok gruplar halinde düzenlenir. Bu grupların her birine Ordu ismi verilir ve her birine ayrı ayrı numaralar verilir. Birinci ordu, üçüncü ordu gibi…Ya da âmilliklerden veya vilâyetlerden birinin adıyla adlandırılır.” denilmektedir.

Bugün yaşananlar, Amerikan’ın Sudan’ı parçalama suç planının ikinci safhasıdır. Yöneticilerin ihaneti ve ülkenin güvenliğinden sorumlu kurumların ihmali nedeniyle Güney Sudan Sudan’dan ayrılmıştı. Biz, Hizb-ut Tahrir / Sudan Vilayeti olarak, yöneticileri bu hain planın peşinden gitmemeleri konusunda uyarıyoruz. Bu suçun cezası dünyada büyük bir utanç ve rezalet, ahirette ise elim bir azap olacaktır. Ayrıca, silahlı kuvvetlerdeki samimi evlatları, Nübüvvet metodu üzere Raşidi Hilafeti kurmak, Allah’ın egemenliğini tesis etmek, O’nun yasalarını uygulamak, ümmeti birleştirmek, yeteneklerini kontrol etmeye ve ülkemizin zenginliğine göz dikmeye çalışan sömürgecilerin kökünü kazımak için Hizb-ut Tahrir’e nusret vermeye çağırıyoruz. Hizb halkına yalan söylemeyen bir liderdir. Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurdu:

مَن مَاتَ وَليسَ في عُنُقِهِ بَيْعَةٌ، مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً“Kim de boynunda biat olmadan ölürse cahiliye ölümü ile ölür.” ^[Müslim]

El-Raye Gazetesi

Trump’ın ABD Başkanlığına Geri Dönüşü Ve Yahudilerin Gazze’ye Yönelik Savaşına Etkisi

Hizb-ut Tahrir Medya Bürosu Üyesi Bahir Salih’in Kaleminden

Cumhuriyetçi aday Donald Trump’ın ABD başkanlık seçimlerini kazanmasının hemen ardından, zaferinden önceki beklentilerin bir uzantısı olarak ancak daha büyük bir ivme ve genişleyen algılarla, onun zaferinin Gazze’deki savaş üzerindeki etkisi hakkında birçok açıklamalar, beklentiler ve spekülasyonlar ortaya atıldı.

Bunun öncesinde Trump’ın seçim kampanyası sırasında Gazze’deki savaşı sona erdirmek ve bölgede barışı tesis etmek için çalışacağını vurguladığı ve bunu Arap ve Müslüman Amerikalı seçmenlere vaat ettiği açıklamaları vardı. Nitekim birkaç ay önce Yahudilerin Gazze’ye yönelik savaşının bir an önce sona erdirilmesi çağrısında bulunmuş ve Yahudilerin Başbakanı Netanyahu’ya şöyle demişti: “Savaşı bitirmelisin ve bunu hızla yapmalısın.” Ve şöyle eklemişti: “Zaferinize ulaşın ve üstesinden gelin. Savaş durmalı, cinayetler durmalı.” Florida’da 7 Ekim’de düzenlenen bir anma etkinliği sırasında “İsrail'in" teröre karşı savaşını kazanma hakkını destekleyeceği” sözünü vermiş ve “İsrail ne olursa olsun bir an önce kazanmalı” eklemesinde bulunarak Biden ve Harris’in Gazze’deki savaşa yaklaşımını zayıf ve tereddütlü olmakla eleştirmişti.

Sonuç olarak Trump da Biden ve Harris gibi Gazze’ye yönelik savaşında Yahudiler için zafer istiyor ve her biri Yahudi varlığına destek sağlama konusunda bir diğerini geride bırakmıştır; hatta Biden şunu söyleyecek kadar ileri gitmiştir: “Siyonist olmanız için Yahudi olmanıza gerek yok. Ben bir siyonistim.”

40.000 tondan fazla silah ve mühimmat yüklü 300 uçak ve 50 gemiyi aşan, yani günde ortalama bir gemi veya uçak olmak üzere ABD füzeleri ve bombalarının hava ve deniz köprüsünün gölgesinde ve Amerika’nın, Yahudi varlığının bir yıldır sürdürdüğü savaşın maliyetinin %70’ini karşılamasının gölgesinde suçlu Biden yönetiminin geçtiğimiz yıl boyunca Yahudi varlığına verdiği tam bir mutlak destekle Yahudilerin kelimenin tam anlamıyla vahşi bir savaşa girmelerine izin vermiştir. Nitekim Washington Post gazetesi Gazze savaşından bir yıl sonra Yahudi varlığının İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana ABD’den aldığı askeri yardımın 17 milyar Doları aştığını söylemiştir.

Biden yönetiminin Yahudi varlığına tam bir koruma sağlaması, tüm bölge halklarına karşı onu koruması, isyan eden ve patlamaya hazır Müslüman halklara karşı Yahudi varlığının koruyucusu rolünü kabul etmeleri için yöneticilere baskı yapması, sınırlarını güvence altına alması, Gazze halkına her türlü desteği ya da yardımı engellemesi ve varlığı korumak için bölgeye büyük bir deniz filosu konuşlandırması gibi tüm bu desteğe rağmen; evet tüm bunlara ve daha fazla söylenebilecek şeylere rağmen ancak Yahudilerin Başbakanı Netanyahu, Harris’in Demokrat Partisi’nin kaybetmesinden ve Trump’ın Cumhuriyetçi Partisi’nin seçimleri kazanmasından duyduğu memnuniyeti dile getirmiştir. Peki o Trump’tan ne bekliyor ve onu Harris'e tercih etmesine sevk eden şey nedir?

Biden’ın Yahudi varlığına yönelik son bir yıldaki tutumu ve Trump’ın önceki başkanlığı sırasında (20/1/2017 - 20/1/2021) yaptığı açıklamalar ve geçmişiyle ilgili olanları incelediğimizde, her ikisinin de Filistin halkının ve Müslümanların hakları, kanları ve vücut parçaları pahasına Yahudi varlığına sağladıkları destek miktarında yarıştıkları açıktır. Dolayısıyla Filistin ve halkına karşı biri diğerinden daha az suçlu olmadığı gibi her ikisi de savaşta Yahudi varlığının zafere ulaşması gerektiği konusunda hemfikirdir. Ayrıca her ikisi de Amerika’nın Ortadoğu ve Filistin de dahil olmak üzere dünyadaki stratejik çıkarları konusunda görüş ayrılığı yaşamadıkları gibi, her ikisi de Yahudi varlığını İslam beldelerinin merkezinde kendileri için bir üs ve süngü başı ve İslam ümmetinin kalbinde ise zehirli bir hançer olarak görüyorlar. Bu üssün güvenliğini sağlama, prestijini ve kendisine biçilen rolü yeniden tesis etme çabalarında en ufak bir farklılık göstermiyorlar.

Ancak Netanyahu’nun Trump’ın zaferi karşısında ağzının salyasını akıtmış olabileceği üç şey vardır ki bunlar, onlara karşı ne kadar aşağılandığımızın boyutunu vurgulayan şu üç noktadır:

Birincisi: Trump'ın ilk döneminde gösterdiği gibi, iki devletli çözüm vizyonu ve normalleşme ve tasfiye dosyalarının kronolojik sırası konusunda ciddi olmaması; zira o dönemde Müslümanların başındaki yöneticilerle normalleşme planını ve İbrahim Anlaşmalarını içeren Yüzyılın Anlaşması olarak adlandırdığı şeyi ortaya atmış ve o dönemde Yahudilerin bir Filistin devletini ve ardından normalleşmeyi kabul etmesini şart koşmamış, aksine normalleşmeyi iki devletli bir çözüm için bir ödül haline getirmeden bunları paralel olarak yürütmüş ve tam da Netanyahu’nun ümit ettiği gibi iki devletli çözüm açısından kayda değer bir ilerleme kaydetmeden birden fazla normalleşme sürecini gerçekleştirmeyi başarabilmiştir. Böylece iki devletli çözüm konusunda herhangi bir ilerleme kaydetmeksizin Müslümanların başındaki yöneticilerle bir dizi normalleşme sürecine girmiştir ki bu da sömürge ve Tevrat'a dayalı çıkarlarına hizmet etmek içindi.

Aynı şekilde Trump ilk başkanlık döneminde Filistin devleti konusunda da büyük bir esneklik göstermiştir; zira Başkenti el-Eizariya veya Abu Dis olan özerk bir otorite olarak kabul edilmesine engel olmamış ve varlığın Golan Tepeleri üzerindeki egemenliğini tanımış, ABD büyükelçiliğini Kudüs’e taşımış, Batı Şeria sınırlarının yeniden çizilerek büyük yerleşimlerin ve Ürdün Vadisi’nin Yahudi varlığına bağlanmasını önermişti. Nitekim kısa bir süre önce seçim kampanyası sırasında Filistin devletinin ya da komşu ülkeler Ürdün ve Mısır'ın pahasına varlığın sınırlarının genişletilmesine izin verebileceğini ima ederek buna bir yenisini eklemiş ve şöyle demiştir: “İsrail, haritada küçük görünüyor ve ben her zaman burayı nasıl genişletilebileceğini düşündüm.” Netanyahu’nun arzuladığı ve hayalini kurduğu şey de işte budur.

İkinci hususa gelince; bu, Gazze ve Lübnan’a yönelik savaşla ilgilidir; Netanyahu, Trump’ın savaşı hızlı bir şekilde sona erdirme arzusunu, tüm hedeflerine hızlı ve en az kayıpla ulaşmak için bir fırsat olarak görüyor. Zira Netanyahu, Trump’ın kişiliğinin, planlarının ve arzularının önünde duran tüm yöneticilere ve hareketlere baskı yapmasına ve onları tehdit etmesine izin verdiğini biliyor. Çünkü o, hedeflerini gerçekleştirmek için kaba kuvvet kullanan bir kişi olup bu da onu devam eden savaşlarda, Lübnan, Katar, Mısır, Türkiye, Ürdün, İran, Irak, Yemen ve Suriye’deki etkili taraflara ABD’nin tüm diktelerini kabul etmeleri için baskı yapmaya ve tehdit etmeye itebilir. Tıpkı Yahudi medyasında bu günlerde, Katar'ın üst düzey Hamas yetkililerinden ülkeyi terk etmelerini istemesi ve Doha’daki ofislerini kapatma kararının yer alması gibi. Bu haber doğru olsun ya da olmasın, Yahudilerin Trump’ın zaferine yönelik arzularını yansıtıyor. Zira Yahudiler Trump’ta, İran’ın Lübnan’daki partisini Litani’nin gerisine itmek, roket atışlarını durdurmak ya da onu silahsızlandırmak için istediklerini dayatmayı hızlandırma gücünü görüyorlar. Aynı şey Husiler, İran ve Irak’taki İslami Direniş için de geçerlidir.      

Netanyahu’yu Trump’ın zaferiyle baştan çıkaran üçüncü dosyaya gelince; bu dosya, Trump’ın uzun süredir Biden yönetimini hoşgörülü davranmakla eleştirdiği İran nükleer dosyasıdır. Zira o, Tahran ile dünya güçleri arasında varılan nükleer anlaşmadan çekildikten sonra 2018’de İran’a yönelik ABD petrol yaptırımlarını dayatmaya başlamış ve Washington’un Tahran’ın nükleer silaha sahip olmasına izin veremeyeceğini söylemişti. Zira şöyle demişti: “İsrail, İran’ın füze saldırılarına yanıt olarak İran’ın nükleer tesislerini vurmalıdır.” Dolayısıyla Netanyahu, Trump’ın gelişiyle birlikte ister güçlü bir baskı ister yaptırımlar ya da askerî harekât yoluyla olsun İran’ın nükleer programını tamamlamasını engellemek için güçlü bir fırsat yakaladığını düşünüyor.

Sonuç olarak, Yahudi liderlerin Trump’la hemfikir oldukları ya da Biden yönetimiyle ihtilaf ettikleri tüm konular, Amerika’nın ve Yahudi varlığının çıkarlarına nasıl ulaşılacağına dair ayrıntılı konular olup İslam beldelerinin sömürgeleştirilmesinin devamını sağlamak, zenginliklerini ve kaynaklarını yağmalamak ve kendilerine bağımlı olmaktan kurtulmalarını engellemekten öteye gitmeyen öz ve kötü niyetli hedefler konusunda hemfikirdirler. Bu da ister barışı tesis etme ve savaşları sona erdirme sloganı altında olsun, ister bölgenin istikrarını sağlama ve topyekûn savaşları etkisiz hale getirme sloganı altında olsun; Yahudi varlığının bölgedeki statüsünün korunmasını, güçlü kalmasını ve Batı’nın çıkarlarına ve sömürgeci hedeflerine hizmet edecek şekilde ilerlemesini sağlamak içindir.

Ümmet ve orduları çalınan otoritesini yeniden elde etmek için inisiyatif almadıkları sürece, ülkemiz sömürgeciler için bir tiyatro sahnesi olmaya, kanlarımız ihlal edilmeye, kutsallarımız çiğnenmeye ve beldelerimiz işgal edilmeye devam edecektir. Dolayısıyla Gazze’yi desteklemenin, Filistin’i özgürleştirmenin, ümmetin izzetini ve onurunu geri kazanmanın ve Amerika’ya, Yahudilere ve onların kibirlerine son vermenin tek yolu, bizi ve beldelerimizi düşmanlarımıza teslim eden ajan yöneticileri kaldırıp atmak ve Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafeti kurmaktır.

Kaynak: El-Raye Gazetesi-521. Sayı-13/11/2024

Haber - Yorum

Sömürgeci Sistem Kökünden Sökülüp Atılarak Raşidi Hilafet Kurulmadıkça Belucistan’da Kalıcı Güvenliğin Sağlanması İmkânsızdır

Haber:

14 Kasım 2024 tarihinde ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcü Yardımcısı “9 Kasım’da Belucistan Kurtuluş Ordusu’na bağlı Mecid Tugayı’nın bir tren istasyonuna düzenlediği bombalı saldırıyı şiddetle kınıyoruz” açıklamasında bulundu. (Ajanslar)

Yorum:

Belucistan’daki huzursuzluklar yeni bir olgu değildir; zira Pakistan’ın İngiliz sömürgeciliğinden bağımsızlığını kazanmasından bu yana devam etmektedir.Belucistan halkı, sömürgeci İngilizlerin, ardından da sömürgeci Batılıların ajan yöneticileri tarafından çektikleri acılar da dahil olmak üzere derin ve köklü mezalimlere maruz kalmıştır.Sömürge sistemi, Müslümanların işlerini gözetmek yerine Müslümanlara boyun eğdirmek, onları haklarından mahrum bırakmak ve askeri güç yoluyla kontrolünü korumak üzere tasarlanmıştır.

Son yıllarda Belucistan, sivilleri, güvenlik güçlerini ve Çinlileri hedef alan intihar saldırıları da dahil olmak üzere bir dizi şiddet olaylarına sahne olmuştur.Bu saldırılar dalgası Ağustos 2018'de Çinli mühendislerin öldürülmesiyle başlamış, bunu ise Kasım 2018’de Çin konsolosluğuna yapılan saldırı ve Mayıs 2019’da da Gwadar otelinin bombalanması izlemiştir.Nisan 2022’de de Belucistan Kurtuluş Ordusu’na bağlı Mecid Tugayı, Karaçi Üniversitesi’ndeki bir Çin enstitüsüne intihar saldırısı düzenlemiştir.

Saldırılar, 26 Mart'ta Belucistan’da bir konvoyun pusuya düşürülmesi ve 13 Ağustos'ta Gwadar limanı yakınlarında Çinli mühendislere yapılan ve her ikisi de Çin-Pakistan Ekonomik Koridorunu baltalamayı amaçlayan saldırı gibi olaylarla birlikte 2024 yılına kadar devam etmiştir.26 Ağustos 2024 tarihinde Belucistan Kurtuluş Ordusu son yılların en büyük saldırılarını gerçekleştirerek yaklaşık 73 kişiyi öldürmüş olup polis karakollarını, demiryolu hatlarını ve araçları hedef almıştır.

Bu saldırılar, ABD ve Hindistan’ın Çin’e karşı bir ittifak kurmasından bu yana yoğunlaşmıştır. Nitekim her iki ülke de Belucistan’daki ayrılıkçı hareketleri desteklemektedir.Görünen o ki bu destek, Pakistan ordusunu iç çatışmalarla meşgul etmeyi ve özellikle Cammu ve Keşmir’de olmak üzere Hindistan sınırına odaklanmasını sınırlandırmayı hedeflemektedir.Amerika, Çin’in yükselişine karşı koyma stratejisinde Belucistan’daki milliyetçi hareketleri istismar etmektedir.Çin ile olan sınır anlaşmazlıklarının ortasında Hindistan, ABD'nin hedefleri doğrultusunda Çin’in çıkarlarını baltalamaya çalışmaktadır.Sonuç olarak Pakistan, özellikle Belucistan’da ayrılıkçı gruplarla mücadele etmek üzere konuşlandırılan 80.000'den fazla askerle iç çatışmaya sürüklenmektedir.

Pakistan’daki iktidar rejiminin, topraklarının bir parçası olan Belucistan meselesini şerî bir gözetim, adalet ve ihsanla ele alması ve Belucistan topraklarındaki kamu mülkiyetini Beluciler de dahil olmak üzere devletin tüm tebaası için kullanılmasını sağlaması gerekir. Ancak o bunun yerine, İslam'ın farz kıldığı gibi iyi bir gözetimle değil, sorunu öldürerek ve tutuklayarak güvenlik meselesi olarak ele almaktadır. Nitekim Allah’ın Rasulü Sallallahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur: الْإِمَامُ رَاعٍ وَمَسْئُولٌ عَنْ رَعِيَّتِهِ “İmam da bir çobandır ve güttüklerinden sorumludur.” [Buhari]

Aynı şekilde Belucistan’daki silahlı örgütlerin de İslam düşmanlarının (Amerika ve Hindistan) kendilerini Müslümanlara karşı kullanmasına imkân vermemeleri ve devletin bölünmesi ve parçalanması için çalışmamaları gerekir. Zira bu İslam’da büyük bir suç olup bunun faili de büyük bir günah işlemiş olur. Çünkü Müslümanlar tek bir ümmet olup bölünemez.

Pakistan halklarının gerçek kaynaşmalarının yeniden tesis edilmesi ancak İslam’ın hükümlerinin uygulanması, gerçek İslam kardeşliği fikrinin yayılması ve Müslüman Belucistan halkı ve diğer Müslüman halklar arasındaki zulüm, yoksulluk ve ötekileştirmenin ortadan kaldırılabilmesi için gaz, maden ve benzeri kamu mülkiyetinin gelirlerinden faydalanma konusunda tüm Müslümanlar arasında eşitlik fikrinin uygulanmasıyla gerçekleşecektir;zira İslam, milliyetçilik naralarını kesin olarak haram kılmış ve Müslümanlar arasında kardeşliği tesis etmiştir. Nitekim Allahu Teala şöyle buyurmuştur: إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَيْنَ أَخَوَيْكُمْ وَاتَّقُوا اللهَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ “Müminler ancak kardeştirler. Öyleyse kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah'tan korkun ki esirgenesiniz.” [Hucurat 10]

Aynı zamanda bu İslam kardeşliği Müslümanları, vahdetlerinin ve izzetlerinin kaynağı ve kardeşliklerinin hakikati olan Nübüvvet Minhacı üzere Raşidi Hilafetin olduğu tek devletlerini kurmak için çalışanlarla birlikte çalışmaya sevk etmelidir; işte büyük kurtuluş budur.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Zekeriya İmran – Pakistan

Haber - Yorum

Mozambik Seçimlerinin Ardından Yaşanan Şiddete Bir Bakış!

Haber:

Mozambik Demokrasi ve İnsan Hakları Merkezi ve Reuters’e göre, 8/11/2024 tarihi itibariyle, iktidardaki Mozambik Kurtuluş Cephesi (FRELIMO) adayı Daniel Chapo’nun, muhalefetin sonuçların hileli olduğunu iddia ettiği 24 Ekim cumhurbaşkanlığı seçimlerinin galibi ilan edilmesinin ardından yaşanan seçim sonrası şiddet olayları sonucunda toplam 34 kişinin öldüğü bildirilirken, diğer kaynaklar ise ölü sayısının 50’nin üzerinde olduğunu bildirdiler.

Yorum:

Seçim şiddeti, dünyanın dört bir tarafındaki demokratik seçimlerin bir parçası olup gelişmekte olan ülkelerde yaygın olan bir olgudur.Küresel raporlar Afrika’daki seçimlerin %19 ila %58’inde şiddet olaylarının yaşandığını tahmin etmektedir. Bu oran 1990’ların başlarında %86’ya ulaşmıştı.

Bazı Afrika ülkelerindeki seçim şiddetine ilişkin bazı örnekler:

Tanzanya’da 1995 yılında yapılan ilk çok partili başkanlık seçiminden bu yana, her beş yılda bir seçim sonrası şiddet, art arda ve sürekli olarak yenilenmektedir.

Daha da rahatsız edici olan ise 2000 yılında yapılan seçim sonrası yaşananlardır; zira -yarı özerk bir ada olan- Zengibar’da devlet kurumlarının seçim sonuçlarını protesto eden kalabalığa ateş açması sonucu 40'tan fazla muhalefet destekçisi vurularak öldürülmüş, 600’den fazla kişi yaralanmış ve tahminen 2,000 kişi de komşu Kenya'ya kaçmıştı.

Aralık 2007’den Şubat 2008’e kadar olan dönemde Kenya’da 1.200'den fazla kişi öldürülmüş ve 350.000'e yakın kişi yerinden edilmiştir; 2010 yılında Fildişi Sahili'nde tahminen 3.000 kişi, 2012 yılında Senegal’de tahminen 15 kişi ve 2024 yılında da Mozambik’te devam eden şiddet eylemlerinde 50’den fazla kişi öldürülmüştür. Tüm bunlar sadece birkaç örnektir.

Mozambik, Afrika ve dünya genelindeki seçim şiddetinin temel nedeni, hiç kuşkusuz demokratik siyasi sistemin de kendisinden çıktığı kapitalist akidenin temel doğasıdır. Zira laik kapitalizmin temeli, insanları ruhi değerler duygusundan mahrum bırakan ve bunun yerine onları maddi kazanç için büyük bir açgözlülüğe iten din ile yönetim arasını ayıran şerir ve mantıksız bir bakış açısını savunmaktadır.

Buna ek olarak Batılı ülkeler, gelişmekte olan ülkelerdeki nüfuzlarını ve siyasi ve ekonomik çıkarlarını yeni-sömürgecilik yoluyla uygulamak amacıyla gelişmekte olan ülkelerdeki siyasi partileri kontrol etmektedirler.Dolayısıyla tüm durumlarda siyasi partiler arasındaki rekabet ve şiddet, gerçek anlamda masum insanlar pahasına kapitalist sömürgeci devletler arasındadır.

Siyasette ya da diğer alanlardaki kapitalist ilişkilerde ise, hangi araç ya da yöntem kullanılırsa kullanılsın, istenen hedef ve amaca ulaşmak için çatışmada Makyavelist bir yaklaşımın kullanıldığından bahsetmiyorum bile.

Bu durumda demokratik siyasetçiler, çoğu durumlarda siyasi kazanımlarını elde etmek için son derece vahşi araçlar kullanmaktadırlar.Örneğin 1992 yılında dönemin Kenya Devlet Başkanı Moi’nin 1.500 kişiyi öldürdüğüne ve Rift Vadisi’nde yaşayan yaklaşık 250.000 kişiyi zorla yerinden ettiğine ve muhalefete oy vermelerini engellediğine inanılmaktadır.

Mozambik’te aralarında iki önemli muhalif ismin de bulunduğu çok sayıda insanın hayatına mal olan bu tehlikeli aşamadaki mevcut acı verici durum, kapitalist sömürgeci devletlerin zenginliklerinin ve devasa miktardaki doğal kaynaklarının sömürülmesini meşrulaştırmak için işledikleri çok sayıdaki şiddet eyleminden sadece biridir.

Ne yazık ki Mozambik bir zamanlar, İslam’ın gölgesinde yaşarken ve şimdi zengin olan Cabo Delgado Bölgesi’nin kuzey kısmı 1505’te büyük Doğu Afrika yarı İslam devleti Kilwa'nın bir parçasıyken, 1700 yılında sömürgecinin işgaline kadar huzurlu bir hayatın tadını çıkarmıştı. Nitekim Portekiz işgali ve ardından gelen sömürgecilik, halkına sürekli şiddet, cinayet, sömürü ve her türlü kötülükten başka bir şey getirmemiştir.

Mozambik halkının, artık barış ve refahı getirecek, tüm İslam beldelerini birleştirecek ve sömürgeci kapitalizmin sömürüsünün ve şiddetin tüm şekillerini ortadan kaldıracak (Hilafet) Devleti'nin kurmak için çalışmak yoluyla kendilerine en başta huzur veren şeye, yani İslam’a geri dönmesinin zamanı gelmiştir.

Hizb-ut Tahrir Merkezi Medya Ofisi İçin Yazan
Said Bitumva - Tanzanya