300'den fazla "İslâmcı" mahkum, hem işledikleri hiçbir suçları ve günahları, hem bugüne dek haklarında hiçbir yargı kararı olmadığı halde uzun süredir yaşadıkları trajedilerine son verilerek salıverilmeleri için yeni bir açlık grevi başlattılar. Bu mahkûmların meselesini, yayınlarımızda, basın açıklamalarımızda, basın toplantılarımızda ve haksızlıklara ve hakâretlere maruz kalmaları üzerine geçen sene Trablus'taki Taynâl Câmii'ndeki dayanışma gününde çokça gündeme getirmiştik. Mahkûmların aileleri de defalarca protesto gösterileri düzenlemişler, ileri gelenler ve yetkililerle görüşmek için kapı kapı dolaşmışlardı. Ancak bu çağrılar, ülkedeki yöneticilerin kulaklarına hiç gitmemişçesine boşa çıktı. Yine de denize düşen yılana sarılırmış misâli, mahkûmların ve akrabalarının ümitlerini arttıracak yeni siyâsî bir mevsim baş gösterdi. Bununla kastımız, birbirleri ile çatışan grupların seçmenlerin oylarını gasp etmek için ellerindeki tüm imkânları seferber ettikleri önümüzdeki milletvekilliği seçim mevsimidir. Şimdi bu mazlumların belirsizliği bu mevsimde, envaî türde hakârete ve baskıya maruz kalarak yaklaşık bir buçuk senedir hapishanede tutulmalarının ve daha önce de soruşturma sırasında en iğrenç işkence türlerine maruz kalmalarının ardından bazı yetkililer nazarında gerçekten adil bir davaya dönüşecek mi?! Hem kendisine, hem halkına, hem de insanlık onuruna saygı gösteren devletler, her türlü kasıtlı fizikî veya psikolojik baskı altında mahkûmların verdiği her türlü ifâdeyi, herhangi bir yargı kararına dayanmayan geçersiz ifâde olarak değerlendirirler. Liderleri, hukukun ve insan haklarının üstünlüğünden dem vuran Lübnan'da ise tedhiş, fizikî işkence ve zulüm baskısı altında alınan itiraflar, kanundan daha yerleşik bir uygulama haline gelmesinin yanı sıra onlarca genç, hiçbir insana saldırmadıkları halde bir buçuk senedir tutuklu bulunmaktadırlar. Onlara isnat edilen tek suçlama ise Irak'ta işgalci düşmana karşı savaşmak veya saldırıya maruz kalmaları halinde kendilerini ve ailelerini savunmak amacıyla evlerinde bireysel silâhlara sahip olmalarıdır. Oysa fırkacı fitne savaşçıları, ağır silâhlarıyla ve füzeleriyle Beyrut, el-Cebel ve Trablus sokaklarına inerek haklarında hiçbir hukukî soruşturma açılmaksızın katlettikleri, yaraladıkları, yaktıkları, yıktıkları, sürgün ettikleri ve etrafa korku saçtıkları halde tek bir kurşun dahi sıkmakla suçlanmadılar? Niçin? Cevabı çok basit; çünkü bu savaşçılar, cürümleri ne kadar büyük olursa olsun dokunulmazlık zırhı verilen fırkacı liderlere bağlıdırlar. Bakışlarını, bu asırda Müslümanların en şerefli meselelerinden biri sayılan Irak'a yönelten gençler ise, Lübnan'daki yetkililer nazarında suçludurlar. Çünkü onlar, Lübnan'daki hiçbir kabîle liderinin koruması altında değildirler, dahası asrın Fir'avun'u Amerika'ya düşmanlık ilân etmiştirler! Seçim ve benzeri politik mevsimler bir yana, Müslümanlardan olan ve olmayan saygın eşrâfa sesleniyor ve diyoruz ki bugün tâifelerin liderlerine dostlukla ile temsîl eden cahiliye örflerini terk ediniz ve öteki insanlara, Lübnan'da siyâset bezirgânı olan fırkacı kabîlelerin liderlerine tâbi olmaları sıfatıyla değil, insan olmaları nazarı ile bakınız. Mahkûmların ailelerine ve akrabalarına ise deriz ki seçim mevsimlerini o kadar da güvenmeyiniz. Zîra ülke dışından gelecek tek bir sinyal, mahkum bezirgânlarının bakışlarını bu seçim pazarından başka bir pazara çevirmeleri ve Amerika ile bölgesel nizâmları daha az öfkelendirecek başka bir pazara bel bağlamları için yeterlidir. Ayrıca kamuoyunu ve siyâsî aktivistleri, mahkumlar karşısında adil ve insaflı bir duruş sergilemeye davet ediyoruz. Kasten olmasa bile zulme sessiz kalmak ona ortak olmaktır.  فَإِنَّ الظُّلْمَ ظُلُمَاتٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ "Muhakkak ki zulüm, Kıyâmet Günü'nün karanlıklarıdır."

Bölge meclislerinin seçim kanununu oylamasına eşlik eden Kerkük Krizi'nin kızışması ve bunu, katliamlar, patlamalar ve kardeşlik bağını hiçe sayan ırkçı çatışmalar gibi tehlikeli güvenlik sorunlarının takip etmesi; İşgâlci Kâfirin yazıp ile her tür ayrılıkçılık, bölücülük, gerek Iraklılık gerek taifecilik bazında zıtlık ve karşıtlık ile doldurduğu, ardından daha büyük bir cürüm olarak, bu ülkede "işgâlci kâfirin milletvekillerince" onaylanan anayasanın zehirli sonuçlarındandır.

Yaşanan ve yaşanmakta olan trajik olaylar, İslâmî Ümmeti zayıflatmak, zayıflığını daha da derinleştirmek, birleşmesini engellemek amacıyla ülkeyi daha fazla krizlere sürükleyecek ve Müslümanların beldelerini, en basit devlet dinamiklerine muhtaç olacak şekilde kıytırık varlıklara parçalanmasının zemînin hazırlayacak kokuşmuş Batı demokrasisinin bizi ne hale getirdiğine dair inkârı imkansız bir delîl olarak görülmelidir.

Ey Müslümanlar! Müslümanlar Irak'ta, parlak İslâmî fetihten beri Râşidî İslâmî Hilâfet Devleti'nin ve peşi sıra gelen Halîfelerin yönetimi gölgesinde birbirlerini seven ve birbirlerine yardım eden kardeşler olarak asırlarca yaşadılar ve bu uzun dönem boyunca İslâm'dan başka hiçbir kimlik taşımadılar. Bu da İslâm'ın azâmetine, akîdesinin ve nizâmının doğruluğuna apaçık bir delîl idi. Zîra milletleri ve ümmetleri tüm farklılıklarına rağmen aynı potada bütünleştirdi ve bunlardan, ideolojisini ve topraklarını Küfür tamahlarına ve saldırılarına karşı savunan, İslâm'ın hayrını ve nûrunu tüm dünyaya yayan tek bir Ümmet biçiminde muhteşem bir doku oluşturdu.

Ey Müslümanlar! Bush'un demokrasisini, anayasasını ve size dayatılan kuyruklarını reddederek kardeşliğinize ve vahdetinize dönmenizin artık zamanı gelmiştir. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ  "Mü'minler ancak kardeştirler." ^{[el-Hucurat 10]} Ve şöyle buyurmuştur:  وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعاً وَلاَ تَفَرَّقُواْ "Hep birlikte Allah'ın ipine (İslâm'a) sımsıkı yapışın ve sakın parçalanmayın!" ^{[Âl-i ‘İmrân 103]} Allah'ın hükmünü bir kez daha geri getirmek için samimiyet ve dürüstlük ile çalışanların saflarında yer alınız ve Allah'ın dînine nusret vermek için acele ediniz:  إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ "Eğer siz Allah'a (O'nun Dînine) nusret eder, zafere ulaştırırsanız, Allah da size nusret eder, zafer verir ve ayaklarınızı (Dîni üzere) sâbit kılar." ^{[Muhammed 7]} Her yabancıyı ve saldırganı kovunuz. Gerçek şu ki kurtuluşunuz ancak ve sadece; beldelerinizi size vakfedecek, Allah'ın izniyle dünyada birinci devlet olacak, şerrin ve fesâdın kökünü kazıyacak, insanlar arasında Allah'ın Hanîf Şeriatı ile hükmedecek, Dâvet ve Cihâd yoluyla İslâm'ın Nûrunu tüm dünyaya yayacak, sizin yegâne devletiniz olacak Hilâfet'in gölgesindedir.

Hilâfet'in zevâli ve sultânlarının gitmesiyle Müslümanların başına gelen en büyük musîbet; Allah'ın Kitâbı ve Nebîsi [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in Sünneti ile amelin askıya alınmış olmasıdır. Zîra önceleri İslâmî bir hayat yaşıyorlar, hayatlarının her alanında Allah'ın Şeriatı'nı tatbîk ediyorlardı. Düstûrları da Kur'ân'dı. Rabbimiz [Azze ve Celle] onlar hakkında şöyle buyurmuştur:  خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ "Sizler insanlar için çıkarılmış en hayırlı Ümmetsiniz. Ma'rufu emredersiniz ve münkerden nehyedersiniz ve (çünkü) Allah'a îman edersiniz." ^{[Âl-i ‘İmrân 110]}

Tüm bunların ardından zelîl ve hakîr şekilde geçen yaklaşık 87 senedir devletlerinin olmadığı, İslâmî hükümlerin hayatın tüm vakıasından kalktığı, yerini Küfür hükümlerinin aldığı, Müslüman toplumlara kapitalist meylin egemen olduğu, Ümmetin evlatları arasındaki akîde bağının yerini milliyetçilik, vatancılık ve menfaatçilik bağlarının aldığı bugünkü hale geldiler. Bütün bunlar; Allah'ın Şeriatı'ndan sapmalarının, tâğuta muhakeme olmalarının, beşerî sistemleri şeriat edinmelerinin, Allah'ın Kitâbı'na ve Nebîsi [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in Sünneti'ne ittiba etmeleri emrini terk etmelerinin, zillete sessiz kalıp kabullenmelerinin ve ajan yöneticilerden korkarak Allah'ın inzâl ettiklerinin dışındaki hükümler ile yönetilmeye rızâ göstermelerinin semeresidir. Oysa Rableri Allah, Muhkem-it Tenzîl'de şöyle buyurmaktadır:  فَلاَ تَخْشَوُاْ النَّاسَ وَاخْشَوْنِ وَلاَ تَشْتَرُواْ بِآيَاتِي ثَمَناً قَلِيلاً وَمَن لَّمْ يَحْكُم بِمَا أَنزَلَ اللّهُ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الْكَافِرُونَ  "O halde insanlardan korkmayın, Benden korkun. Âyetlerimi az bir bedel karşılığı satmayın. Her kim Allah'ın indirdikleri ile yönetmezse işte onlar kâfirlerin ta kendileridir" ^{[el-Mâide 44]}

Allah'ın indirdikleri ile yönetecek Nübüvvet Minhâcı üzere Râşidî Hilâfet kurulmaksızın bu Ümmet'in işinin düzene girmesi mi? Heyhat, heyhat! Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  فَلاَ وَرَبِّكَ لاَ يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لاَ يَجِدُوا فِي أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا "Hayır! Rabbine and olsun ki onlar aralarında çıkan ihtilaflarda seni hâkem tâyin edip sonra da Senin verdiğin hükme, içlerinde hiçbir sıkıntı duymaksızın tam bir teslimiyet ile teslim olmadıkça îman etmiş olmazlar." ^{[en-Nîsa 65]}

Hilâfet'in zevâliyle Müslümanlar vahdetlerini kaybettiler. Zîra Kâfirler, 13 asrı aşkındır hüküm süren İslâmî Hilâfet'i yıkar yıkmaz birçok üsluplar ve araçlarla Ümmet'in vücudunu parçalamaya ve İslâmî beldeleri tamamen sömürgeleştirmeye başladılar, aralarına keskin sınırlar koydular ve bu parçalanmışlığı da Ümmetin evlatlarından Sömürgeci Kâfirin projelerine hizmet eden ve geleceklerini onlara bağlayan hain yöneticiler ile pekiştirdiler. İşte tüm bunlar, İslâmî Hilâfet râyesi altında vahdetten öte bir şey olmayan Müslümanların manevî gücünü bitirmeye yönelik düşmanların bir teşebbüsü idi ve bunu da başardılar. Zîra parçalanmışlık ve bölünmüşlük mevcut bir realite haline geldi. Dahası Müslümanlar arasından, dînimize sonradan sokulmuş vatancılık adı altında parçalanmışlığı savunan kimseler çıktı. Böylece İslâmî Âlem, işinin mâliki olmayan, Kâfirlerin emirlerini infâz eden, İslâm ve ehli ile savaşan devletçiklere parçalandı. Oysa bir zamanlar hepsi, asırlarca dünyaya liderlik etmiş ve Müslümanların işlerini gözeten tek bir devletin gölgesindeydiler. Tek bir devlet liderliğinde hâkim oldular, tek bir orduyla galip geldiler, tek bir râye ile gölgelendiler ve tek bir Halîfe'yi imam edindiler. Allah Subhânehu ve Te'alâ şöyle buyurmaktadır:  وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّكُمْ فَاتَّقُونِ "Muhakkak ki bu ümmetiniz tek bir Ümmettir ve Ben de sizin Rabbinizim. Öyleyse Bana ittika edin (takvâlı olun)!" ^{[el-Mu'minun 52]} O halde vahdet olmadıkça kurtuluş yoktur Ey Müslümanlar! Allahu Te'alâ şöyle buyurmaktadır:  وَأَطِيعُواْ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَلاَ تَنَازَعُواْ فَتَفْشَلُواْ وَتَذْهَبَ رِيحُكُمْ وَاصْبِرُواْ إِنَّ اللّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ "Allah'a ve Rasulü'ne itaat edin, birbirinizle çekişmeyin; sonra korkuya kapılırsınız da gücünüz, devletiniz gider. Bir de sabredin. Muhakkak ki Allah sabredenlerle beraberdir." ^{[el-Enfâl 46]}

Hilâfet'in zevâliyle Müslümanlar, devletlerarası konumlarını ve heybetlerini kaybettiler. Nitekim İslâm Devleti'nin her alanda en güçlü devlet olduğuna ve diğer devletlerin politikalarına açıkça etki ettiğine tarih şahittir. Zîra İslâmî Devlet, etrafına korku salarken, yenilmez bir orduya sahipken, rızâsına nail olmak ve onunla sulh muahedeleri imzalamak için Kâfir devletler birbirleriyle yarışırken, Müslümanlar peş peşe zaferler kazanırken ve izzettin doruk noktasına ulaşmışlarken devletleri kaybolunca bugün dünyanın en zelîl, dahası hiç bir değeri olmayan halkları haline geldiler. Üstelik heybetleri bir yana hiçbir konumu olmayan bir Ümmet haline dönüştüler. İşte Müslümanların beldeleri işgâl edilmekte, başlarına ve kıytırık varlıklarına peş peşe musîbetler gelmekte, başlarında kıllarını dahi kıpırdatmayan ajan yöneticiler bulunmaktadır. O kadar ki Müslümanlar, alçaltıcı hezîmetlerden ve tekerrür eden felaketlerden sonra zaferin kokusunu özler hale gelmişlerdir. Dünyanın tüm halkları, Müslümanlara hiçbir değer vermez olmuşlardır. Hatta Rasul [SallAllahu Aleyhi ve Sellem]'in buyurduğu gibi yaralı İslâm Ümmeti'ne düşmanlıkta birbirleri ile yarışır olmuşlardır:  يُوشِكُ الأُمَمُ أَنْ تَدَاعَى عَلَيْكُمْ كَمَا تَدَاعَى الأَكَلَةُ إِلَى قَصْعَتِهَا فَقَالَ قَائِلٌ وَمِنْ قِلَّةٍ نَحْنُ يَوْمَئِذٍ قَالَ بَلْ أَنْتُمْ يَوْمَئِذٍ كَثِيرٌ وَلَكِنَّكُمْ غُثَاءٌ كَغُثَاءِ السَّيْلِ وَلَيَنْزَعَنَّ اللَّهُ مِنْ صُدُورِ عَدُوِّكُمْ الْمَهَابَةَ مِنْكُمْ وَلَيَقْذِفَنَّ اللَّهُ فِي قُلُوبِكُمْ الْوَهْنَ فَقَالَ قَائِلٌ يَا رَسُولَ اللَّهِ وَمَا الْوَهْنُ قَالَ حُبُّ الدُّنْيَا وَكَرَاهِيَةُ الْمَوْت "Yiyicilerin (oburların) tabakları üzerine üşüşmeleri gibi Ümmetlerin (diğer milletlerin) sizin üzerinize üşüşmeleri yakındır." Aralarından birisi dedi ki: "O gün biz sayıca az mı olacağız?" Dedi ki: "Bilakis siz o gün çok olacaksınız, velâkin selin köpüğü gibi köpükler (ağırlığında) olacaksınız ve Allah düşmanlarınızın kalplerinden sizin heybetiniz çıkaracak ve sizin kalplerinize de Vehn atacak." Aralarından birsi dedi ki: "Yâ Rasulullah vehn de nedir?" Dedi ki: "Hayatı sevmek ve ölümü kerih görmektir." İslâm Ümmeti, işlerini gözetecek ve aslî konumuna geri döndürecek Hilâfet Devleti'ni kurarak izzet yolunda hızla harekete geçmediği sürece, mevcut durum olduğu gibi kalacaktır. Allahu Te'alâ şöyle buyurmuştur:  يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ "Ey îmân edenler! Eğer siz Allah'a (O'nun Dînine) yardım eder, zafere ulaştırırsanız, Allah da size yardım eder, zafer verir ve ayaklarınızı (Dîni üzere) sâbit kılar. ^{[Muhammed 7]}

Allah'ın indirdikleriyle yöneten ve şer'î hükümlere göre İslâmî İktisâd Nizâmı'nı tatbik eden Hilâfet'in zevâliyle Müslümanlar, servetleri ve kaynakları üzerindeki hakimiyetlerini kaybettiler. Zîra Müslümanların hazîneleri mallarla dolup taştı, ihsan ile idâre edildi, kimi zamanlarda zekata müstahak hiç kimse bulunamadı, her tarafı bereket ve bolluk kapladı, İslâmî Şeriat'ı tatbik etmelerinden dolayı Allah, Müslümanların servetlerini ve kaynaklarını bereketlendirdi. Böylece zenginleştiler ve iktisatları güçlendi. Müslümanların Halîfesi, valîleri ve yetkilileri muhasebe eden, Beyt-ul Mâl'e karşı insanların en düşkünü iken Hilâfet'in zevaliyle bugün halimiz, içler acısı bir hale dönüştü, mallarımız ve servetlerimiz, petrol ve diğer hayatî kaynaklar gibi Müslümanların servetleri üzerine çöreklenen yabancı Kâfirler ile sorumluluklarını bilmeyen, gönüllü-gönülsüz Ümmet'in malını yağmalayan evlatlarımız tarafından hortumlanmaya başladı. Kezâ Müslümanların devletleri ve halkları, aşırı fakirliklerin ve Kapitalist Küfür devletlerine bağlı kırılgan ekonomilerin simgesi haline gelerek Allahu Te'ala'nın şu kavlini tasdik eder oldu:  يَمْحَقُ اللّهُ الْرِّبَا وَيُرْبِي الصَّدَقَاتِ وَاللّهُ لاَ يُحِبُّ كُلَّ كَفَّارٍ أَثِيمٍ "Allah fâizi tüketir, sadakaları ise bereketlendirir. Allah küfürde ve günahta ısrâr eden hiç kimseyi sevmez." ^{[el-Bakara 276]} O halde Müslümanların servetlerini kaybetmesi ve pek çoğu açlıktan ölecek derecede bereketin hayatlarından çıkması, Ümmet'in parçalarını İslâm râyesi altında birleştiren kalkanın, yani Hilâfet'in kaybolmasıyla olmamış mıdır?!

Ey Müslümanlar! Allah'ın dînini yeryüzünde ikâme etmek için çalışanlarla çalışmadıkça, ne dünyada ve Âhirette izzet makâmına ulaşabilir, ne de Allahu Te'alâ'nın rızâsına nâil olabilirsiniz. İşte bu, Rasullerin vazîfesidir, sâlihlerin ve sıddıkların âdetidir ve Allah'ın, Rasulü'ne ve mü'minlerden O'nu örnek edinenlere emridir. Ağırlığına rağmen bunu onlara emretmiş olması dahi kendileri için azîm bir şereftir. Nasıl olmasın ki? Çünkü onlar, dîn yalnızca Allah'ın oluncaya dek Allah'ın azîm dîninin ikâmesi ile mükelleftirler ki böylece mü'minler onunla izzetlenecek, Kâfirler ve Münâfıklar zelîl olacaktır.  لاَ يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُواْ فِي الْبِلاَدِ  "O halde kâfirlik edenlerin diyar diyar dolaşması sakın Seni (sizleri) aldatmasın!" ^{[Âl-i İmrân 196]} Hak olan Allah'ın vaadi için çalışınız. Ne ajan tâğutlardan duyulan korkular, ne ödlek Münâfıkların homurtuları, ne Şeytanların vesveseleri, ne komplocuların desîseleri, ne de hayalperestlerin ümitsizlikleri sizleri bundan alıkoymasın. Zîra Rasulümüz [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] şöyle buyurmaktadır:  مَنْ مَاتَ وَلَيْسَ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّة "Her kim boynunda bey'at halkası olmadan ölürse, cahiliye ölümü ile ölmüş olur" Öyleyse haydi câhiliye ölümünden Allah'a kaçınız, sonra tutuklanıp sorgulanırsınız,  يَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفَى مِنكُمْ خَافِيَةٌ "O gün (hesap için) huzura alınırsınız, size ait hiçbir şey gizli kalmaz." ^{[el-Hâkka 18]} İşte o gün için çalışınız, o halde icâbet edecek misiniz?

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ "Ey imân edenler! Allah ve Rasûlü sizi, size hayat verene çağırdığında icâbet edin." ^{[el-Enfâl 24]}

İslâm'dan biraz haberi olan herkes bilir ki Hilâfet, İslâm'ın en azîm farzıdır, hatta âlimler onu "tâc-ul furûd" (farzların tâcı) ve "umm-ul furûd" (farzların anası) olarak tanımlamışlardır. Çünkü İslâm, hayatın her anına ve alanına müdâhale eden, yönetime, ekonomiye, devletlerarası ilişkilere, toplumsal yaşama, savaşa, barışa, hukuka, kültüre ve somut hayatın parçası olan her meseleye ilişkin hükümler koyan ve hiçbir şeyi eksik bırakmayan kapsamlı bir hayat nizâmıdır ve bu kapsamlı nizâm bir devlet sistemi olmadan yani Hilâfet olmadan yaşama geçirilemez.

Bunun için Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] Nübüvvet ile şereflenmesinden bir süre sonra Medîne'de ilk İslâmî Devlet'ini kurarak İslâm Nizâmını fiilen hayata geçirmiştir. Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] kurduğu devletin, O'ndan sonraki yöneticilerinin yönetimde kendisine halef olmasından ötürü İslâm'ın bu yönetim sistemine Hilâfet adını vermiş, kendisinden sonraki ilk Hilâfet dönemini, bizâtihi "Nübüvvet Minhâcı üzere [Râşidî] Hilâfet" olarak tanımlamıştır.

Râşidî Hilâfet sonrasında gelen Emevî, Abbâsî ve Osmanlı Hilâfet devletleri ise Kâfirlerin fikrî, siyâsî, kültürel, kimi zaman askerî ve benzeri saldırıları ve saptırmaları karşısında sarsılarak, kusurlar işleyerek, "Râşidî" sıfatını kaybetmişlerse de; Hilâfet Devleti olarak kalmaya devam etmişlerdir. Çünkü onlar bütün eksiklerine, kusurlarına ve zulümlerine rağmen, İslâm Nizâmı'nı uygulamayı sürdürmüşlerdir.

Her devletin bir eceli olduğu hakikatinin bir emâresi olarak Hilâfet Devleti, Hicrî 1342 yılının Recep ayının 28'inde Ankara'daki meşum millet meclisinde alınan despot kararla, devlet içinde devlet kuran bir avuç isyankâr zorba tarafından yıkılmış, böylece Müslümanlar devletsiz, lidersiz ve kalkansız kalmışlardır.

Devletsiz kalmışlardır, çünkü -Türkiye Cumhuriyeti dâhil- Hilâfet Devleti'nin enkâzı üstüne kurulmuş mevcut devletler Müslümanları temsil etmemekte, onların maslahatlarını gözetmemekte, dertlerine ortak ve derman olmamaktadır. Bilakis bütün bu devletler, öyle veya böyle, daima veya ara sıra, dolaylı veya dolaysız Sömürgeci Kâfirlerin hizmetindedirler.

Lidersiz kalmışlardır, çünkü Müslümanların, altmış küsur parçaya ayrılmış İslâm topraklarını birleştirecek hiçbir lideri yoktur.

Kalkansız kalmışlardır, çünkü Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] Halifeyi (Hilâfet'i) Müslümanların "kendisiyle korundukları ve ardında savaştıkları bir kalkan" olarak tanımlamıştır. Hilâfet'in yıkılmasıyla o kalkan parçalanmış, Müslümanların toprakları her zâlimin, her sömürgecinin, her işgâlcinin can yaka yaka, kan akıta akıta, namus çiğneye çiğneye, gözyaşı döktüre döktüre çöreklendikleri topraklar haline gelmiştir.

Dolayısıyla bugün bizim çağrıda bulunduğumuz Râşidî Hilâfet'in özel ve güçlü bir anlamı vardır ve bu anlam; -şer'î açıdan- herhangi bir Hilâfet'in veya İslâm Devleti'nin kurulmasını değil, bilakis Nübüvvet Minhâcı üzere Râşidî Hilâfet Devleti'nin kurulması gereğini ifade eder ki bu sahîh şer'î delîllere dayalı kapsamlı ve detaylı bir inceleme-araştırma sürecinin ardından ortaya çıkarılmış ve geniş biçimde yayınlarımızda açıklanmıştır.

Yine bu anlam; -siyâsî açıdan- İslâm'ın kapsamlı bir hayat nizâmı olmasının gereği olarak bir devlete muhtaç olması ve Müslümanların, canlarının, mallarının, ırzlarının, topraklarının ve daha önemlisi Râsullerinin, Kitâblarının ve Dînlerinin korunması, ayrıca Sömürgeci Kâfirlerin dayattıkları Demokratik-Laik Küfür sistemlerinin ortadan kaldırılması, tahakkümlerine, işgâllerine ve sömürülerine son verilerek topraklarımızdan nihâî olarak kovulması, onların ajanı ve uşağı olarak hizmet veren hâin yöneticilerin başımızdan atılması ve yerine bağımsız, muktedîr, güçlü ve büyük bir devlet kurulması açısından siyâsî aklın gereğini ifade eder ki İslâm Ümmeti, tüm bu sayılanları hakkıyla ve lâyıkıyla yerine getirme potansiyeline fazlasıyla sahiptir. Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur:

كُنْتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنْ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ "Sizler, insanlar için çıkartılmış en hayırlı ümmetsiniz. Ma'rufu emreder, münkerden nehy eder ve Allah'a iman edersiniz." ^{[Âl-i ‘İmrân 110]}

Bununla birlikte Hilâfet'in kurulmasının hayal olduğunu, kurulsa bile "büyük" devletlerin onu hemen darmadağın edip ortadan kaldıracağını söyleyenlerin varlığına şahit olmaktayız.

Bunu söyleyenlere ya da aklından geçirenlere deriz ki; Hilâfet'in kurulması asla bir hayal değildir. Bilakis Allah'ın izniyle fiilî bir hakikattir. Nitekim Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem], şu an içerisinde bulunduğumuz "zorba diktatörlük" döneminden sonra tekrar Râşidî Hilâfet'in kurulacağını çok açık ibarelerle müjdelemişken buna hayal demek neyi ifade eder?

Nitekim Rasûlullah [SallAllahu Aleyhi ve Sellem] şöyle buyurmuştur:

تَكُونُ النُّبُوَّةُ فِيكُمْ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌ عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا عَاضًّا فَيَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ يَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ مُلْكًا جَبْرِيَّةً فَتَكُونُ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ تَكُونَ ثُمَّ يَرْفَعُهَا إِذَا شَاءَ أَنْ يَرْفَعَهَا ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةً عَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ ثُمَّ سَكَتَ "Allah'ın olmasını dilediği kadar aranızda Nübüvvet olacak, sonra kaldırmayı dilediğinde Allah onu kaldıracaktır. Sonra Nübüvvet Minhâcı üzere [Râşidî] Hilâfet olacaktır. Böylece Allah'ın olmasını dilediği kadar olacak, sonra kaldırmayı dilediğinde onu da kaldıracaktır. Sonra Isırıcı Meliklik olacaktır. Böylece Allah'ın olmasını dilediği kadar olacak, sonra kaldırmayı dilediğinde Allah onu da kaldıracaktır. Sonra Zorba Diktatörlük olacaktır. Böylece Allah'ın olmasını dilediği kadar olacak, sonra kaldırmayı dilediğinde onu da kaldıracaktır. Sonra (yeniden) Nübüvvet Minhâcı üzere [Râşidî] Hilâfet olacaktır." Sonra sükut etti. ^{[Ahmed tahric etti]}

"Büyük" devletlerin kurulacak olan Râşidî Hilâfet Devleti'ni anında yok edecekleri ise sömürgeci kâfirlerin temennisinden öte bir şey değildir. Zira o "büyük" devletler, aveneleriyle birlikte Irak'ta ve Afganistan'da Müslüman fertlerin karşısında çaresiz kalıp rezil olmuşlarken; nasıl olacak da Râşidî Hilâfet'in başına üşüşüp onu darmadağın edeceklermiş?!

Bununla birlikte bir devletin gücünü ideolojik, stratejik, ekonomik, demografik, teknolojik ve askeri konum oluşturmaktadır. Konunun uzmanları da kabul ederler ki ideolojik faktör temel unsurdur. Bu varsa diğer faktörler oluşturulabilir; fakat bu yoksa diğer faktörler değeri ne olursa olsun sonunda yok olmaya mahkûmdur.

Bu nedenle Amerika bu gün için güçlü bir ideolojiden mahrum olan Türkiye'den Mısır'dan Pakistan'dan, Endonozya'dan Suriye'den, Ürdün'den daha güçlüdür. Fakat kurulacak olan Râşidî Hilâfet Devleti'nden asla güçlü değildir. Çünkü İslâm, Kapitalizmden güçlüdür. Çünkü İslâm hak, Kapitalizm batıldır.

Hak ve hayır İslâm'da temsil edilmiştir. Bâtıl ve şer ise özellikle de Amerika liderliğindeki Kapitalizmde temsil edilmiştir. Hakka tabii olanların onu açıklama ve desteklemedeki mevcut yetersizliği hakkı bâtıl yapmaz; bâtıla tabii olanların kendi fasit anlayışlarını hak olarak sunmadaki becerileri de bâtılı hak yapmaz. Hak er ya da geç bâtıla üstün gelecektir. Allah [Subhânehu ve Te'alâ] şöyle buyurmuştur:

َقُلْ جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا De ki: Hak geldi; bâtıl yıkılıp gitti. Zaten bâtıl yıkılmaya mahkumdur!

Ey Müslümanlar! Ey Güç Sahipleri!

Muhakkak ki Hilâfet, Allah'ın vaadidir ve Rasûlü'nün müjdesidir. Dünyanın ve Âhiretin izzeti, İslâm'ın bütünüyle uygulanması, korunması ve yayılması, tüm insanlığın azgın Kâfirlerden ve karanlık küfür nizâmlarından kurtarılmasının yolu ancak ve sadece odur. Aynı zamanda o, tüm cihandaki hayrın ve adaletin minaresidir.

Haydi! Ellerinizi ellerimizin üzerine koyun! Allah'ın vermenizi emrettiği nusreti verin bize! Bizimle irtibata geçin! Bizimle birlikte Râşidî Hilâfet'i kurmak için siz de çalışın!

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اسْتَجِيبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُم لِمَا يُحْيِيكُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَيْهِ تُحْشَرُونَ  "Ey imân edenler! Allah ve Rasûlü sizi, size hayat verene çağırdığında icâbet edin. Bilin ki Allah kişi ile kalbi arasına girer ve siz muhakkak O'nun huzurunda toplanacaksınız." ^{[el-Enfâl 24]}