(ترجمه)

در حالی‌که شما این سناریو را می‌بینید، بمب‌هایی از طرف رژیم‌های ظالم سوریه و روسیه بالای سر مسلمانان مظلوم در غوطه انداخته می‌شوند، که زبان از بیان وحشتی‌که ما در این سرزمین مبارک مشاهده می‌کنیم قاصر است. فقط در یک هفته بیش از ٥٠٠ تن به شمول ١٥٠طفل کشته شده و این آمار هر روز در حال بلند رفتن است. آن‌ها بشکل بی‌رحمانه‌ای، افراد ملکی، مردان، زنان، اطفال و نوزادان را در خانه‌ها، دوکان‌ها، مکاتب، شفاخانه‌ها، آمبولانس‌ها و بازار‌ها هدف گرفته و باعث دفن اطفال در خرابه‌های ساختمان‌ها می‌شوند. اطفال در حالی مجبور به پناه بردن به تونل‌ها، گودال‌‌ها و زیرزمینی‌ ساختمان‌ها می‌شوند که منتظر نوبت مرگ‌شان هستند. داکتران در رفت‌و‌آمد برای مراقبت از اطفال نوزاد در دستگاه‌هایی هستند که از شدت سردی هوا می‌میرند، که سرمنشی سازمان ملل این وضعیت را "دوزخی بر روی زمین" توصیف کرده است.

به علت تقریباً پنج سال محاصرۀ ظالمانۀ رژیم سوریه، غذا، موادسوخت و دارو در کم‌ترین مقدار خود قرار دارد. داکتران از دارو‌های تاریخ‌گذشته برای مداوای بیماران و زخمی‌ها کار می‌گیرند و قحطی جمعی بیشرین تعداد اطفال را متأثر ساخته است. به گزارش سازمان ملل، حدود ٢١درصد اطفال زیر سن پنج سال از سوء تغذیه رنج می‌برند.

آرزوی مادرانِ در حال مرگ اینست که قبل از مرگ اطفال‌شان، که آن‌ها را در اثر بمباردمان وحشیانه می‌بینند، حداقل با شکم سیر بمیرند. در حالی‌که مادران دیگری دعاء می‌کنند که الله سبحانه و‌تعالی روح فرزندان‌شان را قبض نماید. چرا؟! برای خلاصی از درد، از تحمل و بخاطری‌که حداقل در جنت غذا دارند. آیا می‌توانید اندازۀ رنج برادران و خواهران را تصور نمایید؟ وقتی‌که یک مادر جگر گوشه‌اش را که از تهی دل دوست دارد، ترجیح می‌دهد که بمیرد تا این‌که زنده باشد؟ زیراکه مرگ درد‌شان را متوقف می‌کند؟ یا آیا می‌توانید سطح ناامیدی را که داکتران غوطۀ شرقی بعد از این‌که طفلی را بعد از طفل زخمی دیگری‌که از بمباردمان بی‌وقفه، با گوشت‌های آویزان، چشمان نابینا و بدن‌های نازکِ تکه‌تکه شده را تداوی می‌کنند، تصور کنید؟ که دیگر هیچ جرئتی برای دایه‌گی نوزادانی را که از شکم مادرهای زخمی‌شان متولد می‌شوند، ندارند.

برادران و خواهران عزیز! ما بمب‌ها را می‌بینیم که بالای سر اطفال گرسنۀ غوطۀ شرقی می‌ریزند، در حالی‌که آن‌ها با نابودی روبه‌رو هستند. ما صف‌های پی‌هم اطفال کشته شده را در حالی‌که در کفن‌های خون آلودشان پیچیده شده‌اند، می‌بینیم. ما گریه‌های مادران غوطه را که برای مقدار اندکی غذا بخاطر سیر کردن اطفال‌شان را که از گرسنه‌گی می‌میرند، می‌بینیم، و ما نابودی کامل این سرزمین مبارک و سلاخی برادران و خواهران مان را در حالی‌که توسط قصابان اسد خنزیر و کشتار دسته‌جمعی شاید بدتر از حلب را مشاهده می‌کنیم؛ ولی بازهم با وجود این‌همه وحشت و رنج غیرقابل تصور، جامعۀ بین‌المللی، سازمان ملل و رژیم‌های جهان اسلام به تماشا نشسته و از دریای خونی‌که توسط اسد و ائتلاف جنایتکارش(این قاتلان اطفال) ریخته شده است، روی گشتانده و به ادامۀ کشتار و مجازات مجوز می‌دهند. آن‌ها تمام کنوانسیون‌های شان را در بارۀ حفاظت از حیات انسان‌ها، حقوق‌بشر و حقوق اطفال  به بازی گرفته‌اند.

بدون شک، حتی این(دوزخ زنده) هم برای بیدار کردن وجدان‌های‌شان کافی نیست. برای آن‌ها، دریای خون شکل گرفته از خون اطفال غوطه، یک قیمتی است که ارزش پرداختن برای اهداف سیاسی آن‌ها در منطقه است. بدون شک که هیچ محدودیتی در وحشی‌گریی‌که آن‌ها برای بدست آوردن اهداف خودخواهانه خود می‌خواهند، وجود ندارد.

برادران و خواهران عزیز! مطمئناً هیچ مدرک بیشتر ازین نیاز نیست تا مقدار بال پشه‌ای امید داشتن از دولت‌های خودخواه غربی، سازمان ملل و رژیم‌های جهان اسلام نشان دهیم که از امت در سوریه دفاع کنند؛ در حالی‌که آن‌ها اطفال غوطه را برای مردن رها کرده‌اند و تمام گفتگوها، به اصطلاح صلح آن‌ها، کنفرانس‌های آنان و راه‌حل‌های پیشنهاد شدۀ آنان، فقط اسد قصاب را زمان بیشتری برای ماندن، تجاوز و قتل مسلمانان داده است. چیزی‌که ما در صفحات تلویزیون از وحشت غوطۀ شرقی مشاهده می‌کنیم، بحیث منطقۀ امن، در پروسۀ صلح آستانه و کنفرانس صلح روسیه، ترکیه و ایران به همراه جامعۀ بین‌المللی شان، شناخته شده بود.

برای چنین یک امتی، چی می‌توانیم بیاوریم تا این کابوس را پایان ببخشد و از جان برادران، خواهران و اطفال مان در غوطه حفاظت نماید؟ البته ما باید به کمک‌های خیریۀ مان ادامه بدهیم و در آرزوی این‌که حداقل بخشی از آن به آنانی‌که در نیاز مبرم بسر می‌برند، برسند؛ ولی ما می‌فهمیم که کمک‌ها خونریزی را متوقف نخواهد کرد. البته ما باید به الله سبحانه وتعالی دعاء کنیم که او تعالی رژیم اسد و تمام حامیان‌اش را نابود کرده و امت را در سوریه از این قتل و کشتار و تجاوز حفظ نماید. برای این‌که لا حول و لا قوة الا باالله العلی العظیم(هیچ قدرتی غیر از الله سبحانه وتعالی نیست و او بدون شک بر همه کار‌ها قادر است)، پیامبر محبوب ما حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و سلم می‌فرماید:

«والذي نفسي بيده لتأمرن بالمعروف، ولتنهون عن المنكر، أو ليوشكن الله أن يبعث عليكم عقابًا منه، ثم تدعونه فلا يستجاب لكم»

ترجمه: قسم به کسی‌که نفس من در ید اوست که شما یا به معروف امر و از منکر نهی می‌کنید، یا این‌که الله(سبحانه وتعالی) به زودی عذاب خود را بر شما خواهد فرستاد؛ بعد از آن شما از وی درخواست می‌کنید و درخواست شما مستجاب نخواهد شد.

پس چیست آن معروفی‌که ما باید به آن امر کنیم و منکری‌که ما باید از آن نهی کنیم، تا ان‌شاءالله به این خونریزی پایان دهیم؟ ما باید به تشکیل فوری نظام الله سبحانه وتعالی و خلافت بر منهج نبوت امر کنیم؛ خلافتی‌که سپر امت است؛ همان‌گونه که پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:

                                                                     « إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»

ترجمه: بی‌گمان ‌که امام(خلیفه) سپری است که از عقب آن جهاد می‌کنید و باوی محافظت می‌شوید.

و ما باید به تمام این رژیم‌های نفرت انگیز و مزدور در جهان اسلام پایان دهیم، رژیم‌هایی‌که یا خاموش اند و یا بدتر از آن ، هنوز با اسد و دیگر دشمنان دین ما در جنایات علیه امت شریک اند؛ رژیم‌هایی مثل مصر، عربستان سعودی، اردن و امارات عربی، که عوض فرستادن نیروهای شان برای دفاع از زنان و اطفال غوطه، آن‌ها را برای قتل و قحطی دادن به اطفال یمن می‌فرستند، رژیم‌هایی مثل ترکیه که به عوض استفاد از جیت‌های جنگی و توپخانه‌هایش برای حفاظت زنان و اطفال مسلمان در سوریه، از نیروهای نظامی‌اش بخاطر کشتن مسلمانان کُردی استفاده می‌کند و رژیم‌هایی مثل پاکستان که به عوض فرستادن سربازان‌اش برای جنگ علیه ظالمین و قاتلین این امت، آن‌ها را به نماینده‌گی از امریکا برای جنگ با برادران مسلمان‌اش می‌فرستد. لا حول ولا قوة الا بالله!

برادران و خواهران گرامی! آیا کدام شکی است که تنها راه بیرون کردن مسلمانان غوطۀ شرقی و سوریه از این منجلاب، همانند دیگر سرزمین‌های اسلامی، در تأسیس مجدد خلافت اسلامی می‌باشد؟ در حقیقت این دولت اسلامی است که از مقدسات زندگی انسان‌ها حفاظت می‌کند و برای مؤمنان سپری است که لشکر‌های مسلمانان را یکی می‌کند و آنان را به منظور نابود کردن این جهنم به حرکت می‌اندازد. آیا برای‌تان واضح نیست که اطفال غوطه نیاز به لشکری دارند که از خون‌شان حفاظت کند و در دل قاتلان‌شان ترس بیندازد؟

حال از شما می‌پرسم، آیا امروزه دولتی است که ارتش‌اش را برای چنین کاری سوق دهد؟ نخیر، چون در هفت سال پسین بیش از صد‌ها و هزار‌ها تن در سوریه کشته شدند، اما تاکنون ما شاهد هیچ اقدامی نبوده‌ایم. ما می‌دانیم که تنها ارتشی از مؤمنان حفاظت خواهد کرد که تحت رهبری یک دولت اسلامی مخلص به حرکت بیفتد. در حقیقت نبود خلافت است که برای ترور و قتل اطفال امت به ستمگران و قاتلان مسلمانان دست باز داده‌است. ولی باید گفت که این کار ادامه نخواهد داشت.

برادران و خواهران! اگر ما به عنوان یک امت واحد به وقت و تلاش‌های مان در امر رسیدن به راه‌حل حقیقی، یعنی تأسیس فوری خلافت اسلامی، که سبب گذاشتن نقطۀ پایان به این کابوس می‌گردد، فکر مستنیر نکنیم، شاهد قتل مکرر مسلمانان غوطه و سراسر سوریه خواهیم بود، که از یک منطقه به منطقۀ دیگر تکرار خواهد شد. طوری‌که جنایت حلب اکنون در غوطه تکرار می‌شود؛ زیرا اگر ما به تأسیس فوری آن اقدام نکنیم و در خصوص آن دیدگاه طولانی‌مدت داشته باشیم که گویا در آیندۀ دور تأسیس خواهد شد و خود را به انجام کارهای بیهوده مشغول نماییم و یاهم انرژی مان را در خدمت به غرب و پلان‌های بین‌المللی آن مصرف نماییم؛ در واقع به بن‌بستی‌که اکنون دامن‌گیر امت اسلامی گردیده است، افزوده‌ایم. فلهذا، امت اسلامی همین اکنون نیاز مبرم به خلافت اسلامی دارد؛ بناءً  باید برای تأسیس فوری آن بطور جدی اقدام نماییم.

بناءً در نتیجۀ ظلم و ستمکاری‌هایی که در غوطه شاهد هستیم، بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر کمپاینی را تحت عنوان "کی از اطفال غوطه حفاظت خواهد کرد؟" به راه انداخته‌است، که مسلمانان را مخصوصاً متنفذین امت، رسانه‌ها، دانشجویان، امامان و دیگر اشخاص، هم‌چنان آنانی‌که در ارتش‌های مسلمانان اند، به تأسیس فوری خلافت اسلامی به طریقۀ رسول الله صلی الله علیه وسلم ترغیب می‌کند.

ما از شما می‌خواهیم که با به اشتراک گذاشتن این مطالب که در صفحۀ فیسبوک زن و شریعت(Women and Sheriah) قرار دارد، از این کمپاین حمایت کنید. اما مهم‌تر از همه، ما از شما می‌خواهیم تا با تمام توان تان دعوت بسوی خلافت و از سرگیری زندگی اسلامی را حمل کنید و آن را به دوستان، فامیل، افراد در ارتباط، جامعه و غیره، مخصوصاً متنفذینی‌که می‌شناسید، به شمول آنانی‌که در ارتش‌های مسلمانان قرار دارند، برسانید. هیچ سنگی را بدون تغییر رها نکنید و هیچ فرصتی را از دست ندهید. برادران و خواهران! لطفاً درنگ نکنید و همین حالا این کار را انجام دهید، تا دیگر شاهد ریختن خون امت نباشیم. پیام آخر من به مؤمنان ارتش‌های مسلمانان این است:

ای سربازان ارتش‌های مسلمانان که از قدرت نظامی برای پایان دادن به قتل‌عام مسلمانان تان برخوردار هستید! دیگر تا چه اندازه قربانی نیاز دارید تا الله سبحانه وتعالی مکلفیتی را که بر روی شانه‌های تان گذاشته است، ادا کرده و امت را از این ظلم محافظت کنید؟! آیا ترور، غم و اندوه چشمان اطفال غوطه قلب‌تان را پارچه‌پارچه نمی‌کند؟ آیا گریه‌های مادران‌شان در ذهن تان نمی‌ماند؟ آیا فکر می‌کنید که کدام عذر قابل قبولی بخاطر رها‌ کردن آنان، در برابر پروردگارتان دارید؟ شما از نسل امیران و فرماندهان بزرگی؛ چون: خالد بن ولید، صلاح‌الدین ایوبی، محمد فاتح، محمد بن قاسم وغیره هستید. بناءً چرا خودتان را با اظهار وفاداری به این مجرمان و ترسو‌هایی‌که آنان را رهبر می‌نامید، خوار و ذلیل می‌کنید-خیانت‌کارانی‌که مسلمانان را ترک می‌کنند و با دشمنان دین‌تان در مقابل امت سازش می‌کنند؟!

ای سربازان ارتش‌های مسلمان! وفاداری تان را به این خیانت‌کاران بشکنید و به امر پروردگارتان جواب دهید، تا محافظ امت شوید و نصرت و امکانات مادی تان را برای تأسیس خلافت بکار گیرید. مشتاقانه عزت انصار‌ امروزی را و این‌که جزء لشکر خلافت راشدۀ ثانی شوید، قبول کنید؛ در نتیجه شما قهرمانان امت خواهید بود و بلندترین درجات را در آخرت از آن خود خواهید کرد، الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا لَكُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاء وَالْوِلْدَانِ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْيَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ وَلِيًّا وَاجْعَل لَّنَا مِن لَّدُنكَ نَصِيرًا﴾

                                                                                                [نساء: ۷۵]                       

ترجمه: و شما را چی شده‌است که در راه الله(سبحانه وتعالی) و(برای یاری) مردان و زنان و کودکان مستضعف جهاد و قتال نمی‌کنید، آنانی‌که می‌گویند: پروردگارا! ما را از این شهر(مکه) که اهلش ستمگرند، بیرون ببر و از جانب خود برای ما سرپرستی قرار بده و از جانب خود یار و مدد‌کاری برای ما مقرر کن.

﴿سبحان ربک رب العزة عما یصیفون و سلام علی المرسلین والحمد لله رب‌العالمین﴾

داکتر نسرین نواز

رئیس بخش زنان دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر