(ترجمه)

همه ما می‏دانیم که در این روزها عادی زندگی نمی‏کنیم. چگونه می‏‏‏توانیم عادی زندگی کنیم؛ در حالی‌که با چشم‏های ‏‏‏‏خود واقعیت زندگی مسلمانان را در گوشه و کنار زمین مشاهده می‏کنیم! آنچه باعث می‏شود متحمل چنین دردی شویم، وضعیت ناخوشایندی‌ست که امت بزرگ اسلامی در آن به سر می‏‏‏برد؛ امتی‌که الله متعال آن را امت گزیده‌ای خوانده که برای مردم(بشر) بیرون شده. کسی بیشترین درد را متحمل می‏شود که وضعیت گذشته و وضعیت کنونی امت را بشناسد و بیشترین درد را کسی دارد که تفاوت ویژگی این امت در نصوص قرآن و حقیقتی را ‌که در آن به سر می‏‏‏بریم، درک می‏‏‏کند.

توضیح وضعیت امت بر هر مسلمانی آسان است، اما بیشتر افراد نمی‏‏‏‏توانند تشخیص دهند که چه عاملی باعث شده به چنین وضعیتی دچار شویم. این ناتوانی از لابلای پاسخ‏هایی‌که به این سوال مردم داده می‏‏‏شود، آشکار می‏‏‏گردد: چرا وضعیت‏مان این‌گونه است؟

چنانچه برخی می‏‏‏گویند؛ دلیل آن نبود دوستی و محبت در میان مان است و برخی می‏‏‏گویند، ما لیاقت بهتر از این را نداریم. عده‌ای مشکلاتی را که با آن روبرو هستیم، بخاطر گسستگی اخلاقی در جامعه می‏‏‏دانند. لذا لیست پاسخ‏های دلیل از دست رفتن زندگی با عزت این امت بزرگ، طولانی می‏‏‏شود.

الله سبحانه و تعالی در چنین وضعیتی ما را رهنمایی نموده که به علما و طالب العلم‏ها مراجعه نماییم تا دلیل این وضعیت ناخوشایند را برای‌مان بیان نمایند. الله متعال فرموده است:

﴿فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ﴾ (نحل: 43)

ترجمه: پس اگر نمی‏‏‏‏دانستید از اهل ذکر جویا شوید.

 پس امناء رسولان در این همه بدبختی‌ها کجا هستند؟

با رفتن به نزد علما و طالب العلم‏ها ‏‏‏‏می‏‏‏بینیم که تازیانه برداشته، آماده شلاق زدن امت هستند(مگر کسی‌که الله به او رحم نموده باشد) و هیچ پاسخ و راه‌حلی در نزدشان نیست، جز تقویت چیزی‌که مردم به گفتن آن عادت دارند، چنانچه می‏‏‏گویند؛ وضعیت شرارت‏باری‌که امت در آن به سر می‏‏‏برد، بخاطر عدم همدیگرپذیری و نبود اخلاق حمیده، و از این قبیل جواب‌هایی‌که هیچ سود و نفعی ندارند، آن‌ها امت را مسئول این وضعیت می‏‏‏دانند و این علتی است که در پشت آن نهفته است. بناءً کسی‌که به نزدشان برود، پاسخ درستی دریافت نمی‏‏‏‏کند؛ چنانچه این سخن بر مصداق آن است: هرچه بگندد نمکش ‏‏‏می‌زنند، وای از آن روزی‌که بگندد نمک.

امروزه علماء چگونه می‏‏‏توانند باعث تقویت وضعیت نابسامان امت شوند؛ در حالی‌که فرموده الله را تلاوت می‏‏‏کنند:

﴿إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ﴾  (بقره: 174)

ترجمه: آنان که پنهان دارند آیاتی از کتاب آسمانی را که الله فرستاده بود و آن را به بهای اندک فروشند، جز آتش جهنّم در شکم نمی‌برند و در قیامت الله با آن‌ها سخن نگوید و (از پلیدی عصیان) پاکشان نگرداند، و هم آنان را در قیامت عذابی دردناک خواهد بود.

آیا این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم را نخوانده اند:

«مَن کَتَمَ عِلماً ألجمَهُ الله بلجامٍ من نار یومَ القیامة؛ کسی‌که علمی را کتمان کند، الله در روز قیامت با لگامی از آتش آن‌ها را افسار می‏‏‏کند.»

یا این‌که از کتاب الله فقط مخارج حروف، احکام تلاوت و تجوید و از احادیث پیامبر صلی الله علیه وسلم فقط متن و سند، آن‌ها را مشغول ساخته؟!

ابونعیم در حلیه از ابن عباس از رسول الله صلی الله علیه وسلم روایت نموده که فرمودند:

«صنفان مِنَ الناس إذا صلحا صلح الناسُ و إذا فَسَدَ فَسَدَ الناسُ: العلماء و الأمرا؛ دو گروه از مردم هستند که اگر آن‌ها درست شوند، مردم درست می‏‏‏شوند و اگر فاسد گردد، مردم فاسد گردد؛ علما و زمام‏داران.»

این دو گروه از مردم رأس البلاء هستند، چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم عالمی‌ را که با پادشاهان مراوده می‏‏‏کنند، دزد خطاب نموده که باید از آن برحذر بود. دیلمی در مسند الفردوس از عبی هریره رضی الله عنه روایت نموده رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«إذا رأیت العالم یخالط السلطان مخالطة کثیرة فاعلم أنه لص؛ وقتی عالم را دیدی که زیاد با پادشاه مراوده دارد، بدان که او یک دزد است.»

علما بر منبر رسول الله صلی الله علیه وسلم بالا می‏‏‏روند و به مردم چیزهایی می‏‏‏گویند که به وضعیت مردم ارتباط ندارد. از این رو مردم در یک وادی و علماء در وادی دیگر هستند. زمانی‌که یکی از آن‌ها درباره عبادات فردی صحبت می‏‏‏کند، بی‌بدیل و یکه‌تاز هستند، اما فریضه‌ای که باید بصورت جمعی به آن پرداخته شود، هیچ ارتباطی به آن‌ها نمی‏‏‏‏گیرد؛ از قرآن چیزی را بر می‏‏‏گزینند که باعث آزردگی زمامداران نشود؛ اما آنچه با قدرت آنان در تضاد باشد، در وجود خود هزار دلیل برای نگفتن آن می‏‏‏یابند!!

درباره این فرموده الله کنفرانس و پژوهش برگذار می‏‏‏کنند:

﴿وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ أَذًى فَاعْتَزِلُوا النِّسَاءَ فِي الْمَحِيضِ وَلَا تَقْرَبُوهُنَّ حَتَّى يَطْهُرْنَ فَإِذَا تَطَهَّرْنَ فَأْتُوهُنَّ مِنْ حَيْثُ أَمَرَكُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ﴾ (بقره: 222)

ترجمه: از تو در باره عادت ماهانه [زنان] مى‌پرسند؛ بگو آن رنجى است؛ پس هنگام عادت ماهانه از [آميزش با] زنان كناره‌گيرى كنيد و به آنان نزديك نشويد تا پاك شوند؛ پس چون پاك شدند، از همان جا كه الله به شما فرمان داده است، با آنان آميزش كنيد. الله توبه‏ كاران و پاكيزگان را دوست مى‌دارد.

اما در باره این فرموده خداوند:

﴿فَلَا وَرَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ حَتَّى يُحَكِّمُوكَ فِيمَا شَجَرَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ لَا يَجِدُوا فِي أَنْفُسِهِمْ حَرَجًا مِمَّا قَضَيْتَ وَيُسَلِّمُوا تَسْلِيمًا ﴾ (نساء: 65)

ترجمه: نه چنین است، قسم به رب تو که اینان (به حقیقت) اهل ایمان نمی‌شوند؛ مگر آن‌که در خصومت و نزاع‌شان تنها تو را حَکَم کنند و آن‌گاه به هر حکمی‌که کنی، اعتراض نداشته، کاملاً (از دل و جان) تسلیم (فرمان تو) باشند.

از کنار آن طوری رد می‏‏‏شوند که گویی هیچ معنایی ندارد.

این فرموده الله را استجابت می‏‏‏کنند:

﴿و َأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ وَارْكَعُوا مَعَ الرَّاكِعِينَ﴾ (بقره: 43)

ترجمه: و نماز را بر پا داريد، زكات را بدهيد و با ركوع ‏كنندگان ركوع كنيد.

و از این فرموده الله به کلی اعراض می‏‏‏کنند:

﴿وَأَنِ احْكُمْ بَيْنَهُمْ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَاحْذَرْهُمْ أَنْ يَفْتِنُوكَ عَنْ بَعْضِ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَيْكَ﴾ (مائده: 49)

ترجمه: و ميان آنان به موجب آنچه الله نازل كرده، داورى كن و از هواهاي‌شان پيروى مكن و از آنان برحذر باش، مبادا تو را در بخشى از آنچه الله بر تو نازل كرده به فتنه دراندازند!

تمام این کارها به منطور جلب رضایت ولی نعمت و قدرت‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏مندانی انجام می‏‏‏شود که با  آن‌ها آمیخته شده اند. بنابراین، دنیای آنان را آباد می‏‏‏کنند تا آنان آخرت‏شان را نابودسازند؛ چنانچه حدیث رسول الله بر مصداق است:

«العلماء أمناء الرسل علی عبادالله ما لم یخالطوا السلطان فإذا فعلوا ذلک فقد خانوا الرسل فاحذروهم و اعتزلوهم؛ عالمان، أمنای پیامبرانند، تا زمانی‌که با سلطان در نیامیزند؛ پس هرگاه این کار را انجام دادند، به پیامبران خیانت کرده‏اند، پس از آن‌ها حذر کنید و دوری بجویید.»

آری، با حکام آمیختند و به انبیاء خیانت نمودند؛ پس باید از آن‌ها برحذر بود و دوری جست!

یقیناً سخت‌ترین چیزی‌که امت اسلامی پس از برچیده شدن خلافت از زندگی واقعی به آن دچار گردید، علمای درباری هستند که کارهای ظالمان را خوب جلوه می‏‏‏دهند و سد مستحکمی در بین امت و کسانی هستند که اقتدار آن را سلب نموده و از عذابی‌که مزدوران غرب بر امت تحمیل می‏‏‏کنند خود را کناره کردند. از این رو رسول الله صلی الله علیه وسلم در احادیث فراوانی خطر علمای درباری را بیان نموده اند. ابن عدی، از ابی هریره روایت نموده که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

أنَّ فی جهنم وادیا تستعیذ منه جهنم کل یوم سبعین مرة، أعدَّهُ الله للقرَّاء المرائین بأعمالهم، و إنَّ أبغض الخلق إلی الله عالم السطان؛ در جهنم یک وادی قرار دارد که خود جهنم روزی هفتاد مرتبه از آن به الله پناه می‏‏‏برد و الله متعال آن را برای قاریانی فراهم نموده که در اعمال خود ریا می‏‏‏کنند و مبغوض‌ترین مردم در نزد الله عالم درباری است.»

ابن ماجه از ابوهریره روایت نموده که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمودند:

«و إنَّ من أبغض القرَّاء الی الله تعالی الذین یزورون الأمراء؛ از جمله مبغوض‌ترین قاریان در نزد الله، کسانی اند که به ملاقات زمام‏داران می‏‏‏روند.»

در آن‌ها(علمای امروزی) موقف امر به معروف و نهی از منکر و ایستادگی در مقابل بی‌عدالتی را نمی‏‏‏‏یابی! با تأسی از علمای ربانی که در راه الله هیچ سرزنش کننده‌ای آنان را سرزنش نمی‏‏‏‏کند، حسن بصری یکی از علمای بزرگ است که وقتی حجاج او را دعوت کرد تا قصری‌ را که در شهر واسط ساخته بود، به او نشان دهد، حسن وارد خانه شد و فرمود: "الحمد لله که پادشاهان خود را عزت‌مند می‏‏‏بینند و ما همه روزه از آنان درس عبرت می‏‏‏گیریم. یکی از آن‌ها قصر می‏‏‏سازد و آن را توصیف می‏‏‏کند، بر تخت می‏‏‏رود و بر آن تکیه می‏‏‏زند و به جای لباس‏ها ‏‏‏‏و سواری‏ها ‏‏‏‏می‏‏‏رود و آن را ستایش می‏‏‏کند؛ سپس طمع، تخت، آتش و یاران سوء را جمع می‏‏‏کند و می‏‏‏گوید: مشاهده کنید چه چیزی ساخته‌ام: ما مشاهده نمودیم، ای متکبر، چه اتفاقی افتاد، ای فاسق‌ترین فاسقان! اما اهل آسمان‏ها ‏‏‏‏از تو بیزاری می‏‏‏جویند و اهل زمین تو را لعنت می‏‏‏کنند. دارفنا را اعمار نمودی و داربقا را خراب کردی! در سرای غرور، فریب خوردی تا در سرای شادی خوار شوی!" سپس از آنجا بیرون شد و می‏‏‏گفت: الله از علماء عهد گرفته که بر مردم آشکار سازند و پنهان نکنند.

علمای ربانی امروز، یا در سلول‏های ‏‏‏‏زندان به سر می‏‏‏برند یا طرد شده اند. رسانه‏ها ‏‏‏‏به آنان نزدیک نمی‏‏‏‏شود، یا تحت تعقیب نظام‏های ‏‏‏‏ظالم و سیستم‏های ‏‏‏‏مخابراتی آن هستند. این‏ها ‏‏‏‏همان کسانی هستند که رسول الله صلی الله علیه وسلم در روایت مسلم از ابوهریره درباره شان می‏‏‏فرماید: «بدأ الإسلام غریبا، ثم یعود غریبا، کما بدأ، فطوبی للغرباء؛ اسلام غریب آغاز شد و دوباره غریب خواهد گشد، پس خوشا به حال غربا.» گفته شد ای رسول الله غرباء چه کسانی اند؟ فرمود: «الذین یصلحون إذا فسد الناس؛ کسانی‌که آنچه را مردم فاسد می‏‏‏کنند اصلاح می‏‏‏سازند.» و تعداد اندک شان را در روایتی دیگر بیان نموده اند: «هم أناس صالحون قلیل فی أناس سوء کثیر؛ ایشان مردمان صالح و اندک در میان انبوهی از مردمان بد، هستند.»

امروزه امت اسلامی نیاز زیادی به این مردان دارند که راه نجات امت را ترسیم می‏‏‏نمایند و خودشان در جلو آن حرکت می‏‏‏کنند تا وضعیت کنونی را که از حاکمیت ظالم و خبیث به وجود آمده و همه چیز را نابود ساخته، تغییر دهند، و با تلاش برای اعاده خلافت راشده بر منهاج نبوت کار می‏‏‏کنند تا باعث عزت‏مندی اهل ایمان و طاعت گردیده و اهل شرک و معصیت خوار و زبون شوند. از الله می‏‏‏خواهیم که تأسیس را نزدیک سازد؛ زیرا الله بر انجام آن قادر و بر استجابت آن سزاوار است!

مترجم: طه خالد