(ترجمه)

غرب با ایدیولوژی سرمایه‌داری خود، بالای سرزمین‌های اسلامی فخر می‌فروشد، به این تعبیر که گویا به زنان غربی اجازه داده تا در سیاست سهیم بوده و به آنان حقوق سیاسی اعطا کرده است؛ چیزی‌که اسلام آنان را از آن محروم ساخته است. برای آنان اجازه داده است که برای به دست‌آوری منصب‌ها و مقام‌های سیاسی کاندیداتوری شده و به عنوان نمایندۀ مردمی در پارلمان‌ها انتخاب شوند. در حالی‌که اگر کسی به واقعیت این پارلمان‌ها نگاهی بیندازد درک خواهد که مشارکت سیاسی زنان در حد نام بوده، زنان در پارلمان‌ها هیچ نقش عملی ندارند، وجودشان در پارلمان‌ها تنها برای سوءاستفاده و بهره‌برداری از پرونده‌های‌شان در برنامه‌های انتخاباتی نامزدان و به دست‌آوری درصدی آرای بیشتر در انتخابات می‌باشد. آن‌ها زنان را به نام سهم زنان در پارلمان، که عبارت از چند چوکی/صندلی‌ محدود برای زنان در مجلس نمایندگان می‌باشد، فریب می‌دهند.

در این نظام‌ها پارلمان‌ها از نقش آنچنانی برخوردار نیست، چه رسد به زنانی‌که در چنین پارلمان‌ها از کدام نقشی بردخوردار باشند. قضیۀ موجودیت زنان در پارلمان‎ها، چیزی جز خاک‌اندازی به چشم مردم  نیست، می‌خواهند مردم گمان‌کنند گویا نماینده‌گانی در دستگاه دولتی دارند که ذریعۀ آنان می‌توانند با واقعیت موجود دولت مخالفت کرده و آن را تغییر دهند. در حقیقت نقش پارلمان پازپرسی، امر به معروف و نهی از منکر است، نه رأی دادن به تصمیمات گرفته شده، یا رأی دادن به تطبیق شدن و یا نشدن برخی احکام شرعی. این واقعیتی است که ما با چشم خود شاهد آن هستیم، زیرا وجود این پارلمان‌ها شکلی است و پارلمان‌ها نقشی را که به آن‌ها اختصاص داده شده ایفاء نمی‌کنند.

اما در مورد مسئله انتخابات، که غرب ادعا می‎کند به زنان اجازه انتخاب شدن را داده است، باید گفت که  زنان غربی از حق رأی محروم بودند تا این‎که پس از یک مبارزه طولانی توانستند چنین اجازه ای را دریافت کنند. به عنوان مثال آمریکا در سال 1922 میلادی به زنان حق رأی داد. فرانسه مادر آزادی های دروغین در سال 1944میلادی. 

این از نقش سیاسی زنان غربی زیر چتر نظام سرمایه‌داری، اما در ارتباط به واقعیتی‌که بر همه‌گان قابل مشاهده است، کسانی را می‌یابیم که مدعی آزادی عقیده، بیان و دموکراسی هستند، اما با این وجود هرکسی را که با ایدیولوژی و طرز تفکرشان مخالفتی دارد و نظری مغایر نظر آنان ارائه می‌دارد، به زندان می‌اندازند. زندان‌های آنان پر از زندانیان عقیدتی، از قبیل زن و مرد است. نزدیک ترین مثال در ارتباط، زندانی شدن پنج زن حزب التحریر توسط دولت سکولار ترکیه است، که یکی از آن‌ها همراه پسر نوزادش در زندان به سرمی‌برد، تنها به دلیلی‌که آن‌ها ویدیویی را به مناسبت صدمین سال سقوط خلافت در حومه قلعه عموریه که توسط معتصم در پاسخ به فریادخاهی و کمک به یک زن مسلمان آسیب دیده که مورد تعرض قرار گرفته بود، فتح شد، ضبط نموده بودند.

همان‌طور که صاحبان شعارها و ادعاهای دروغین، حتی وبسایت‌ها و صفحاتی‌که حامل ایدیولوژی یا مفکوره‌ای هستند که با ایدیولوژی فاسد آن‌ها مغایرت دارد، دنبال می‌کنند. آن‌ها چندین بار صفحه زن و شریعت را در فیسبوک بستند، باوجودی‌که آن صفحه‌ای بود که به واقعیت زنان و مسائل و امور مربوط به زنان اهمیت می‌داد. پس این حقوق سیاسی کجا هستند، در صورتی‌که یک زن اجازه نداشته باشد عقیده و مفکورۀ خویش را ابراز کند؟!

اما در مورد نقش سیاسی زنان در اسلام، شواهد زیادی وجود دارد که زنان در اسلام در کار سیاسی سهیم بوده و هیچ مانع سد راه کار سیاسی زنان وجود نداشته، مزیتی‌که زنان از هزار و چهارصد سال پیش برخوردار بودند. به این معنی که اسلام چهارده قرن پیش از غرب، زنان را از نقش سیاسی شان بهره‌مند ساخته بود. در این آیات ذیل قرآن کریم مردان و زنان را بدون استثناء به طور عام خطاب قرار داده؛ کلمۀ امت را برای دلالت عام و همه شمول بود آن به کار می‌برد و مردان را در خطاب‌اش خاص نمی‌سازد، چنانچه این‌گونه می‌فرماید: 

﴿مَنْ عَمِلَ صَالِحاً مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴾ [النحل:٩٧]

ترجمه: هرکس کار شایسته‌ای انجام دهد، خواه مرد باشد یا زن، در حالی‌که مؤمن است، او را به حیات پاک زنده می‌داریم؛ و پاداش آن‌ها را به بهترین اعمالی که انجام می‌دادند، خواهیم داد.

﴿وَلْتَكُنْ مِنْكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلَى الْخَيْرِ وَيَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ﴾ [آل عمران:١٠٤]

ترجمه: باید از میان شما، جمعی دعوت به نیکی، و امر به معروف و نهی از منکر کنند! و آن‌ها همان رستگارانند.

 همانطورکه رسول الله بدون استثناء و یا کدام تخصیصی، مردان و زنان را به گونۀ عام و همه شمول به حمل اسلام دستور داده می‌فرماید:

«بَلِّغُوا عَنِّي وَلَوْ آيَةً»

ترجمه: ازمن به دیگران برسانید اگر یک آیه هم باشد.

زنان در اولین روز طلوع دعوت اسلامی در مکه نقش بزرگی ایفاء می‌نمودند. همان‌طور پس از استقرار دولت در مدینه نیز نقش خود را داشتند و در کار دعوت سهیم و برای همسران‌شان بهترین پشتوانه و تکیه‌گاه بودند. حتی در راه دعوت اسلامی شکنجه‌های بسیاری را متحمل می‌شدند، به حدی‌که به الگوهای تبدیل شدند که تاکنون به آنان اقتداء صورت می‌گیرد. مانند ام المؤمنین خدیجه بنت خویلد، رضی الله عنها، که از همان لحظه‌های اول دعوت اسلامی رسول الله صلی الله علیه و سلم کمک و تکیه‌گاه ایشان قرار گرفت. از‌جمله سمیه بنت خیاط، اولین شهید در اسلام. هم‌چنین اسماء بنت ابو بکر، ام عماره و ام منیع که هردو در بیعت دوم عقبه همراه با مردان با رسول الله صلی الله علیه وسلم بیعت کردند؛ بیعتی‌که برای جنگ و نبرد بود. 

در خلافت عمر بن الخطاب زنی طور علنی در حضور جمع برخاست و عمر رضی الله عنه را محاسبه کرد؛ هنگامی‌که وی خواست مهریه را تعیین کند. همانطور زنی بنام الشفاء کار سیاسی مجاز برایش را در عهد عمر رضی الله عنه انجام داده و به عنوان قاضی و شهردار وی منصوب شد. رسول الله صلی الله علیه وسلم در هنگام صلح حدیبیه همراه ام سلمه مشوره کرده و طبق نظر وی عمل کرد. از جمله صحابیه فاطمه بنت قیس رضی الله عنها، كه در انتخاب نامزدهای خلافت پس از عمر بن الخطاب، رضی الله تعالی عنه با وی مشورت شد. تمام این‌ها در اوایل اسلام و آغاز دعوت و در دوران ضعف اسلام بود. حال موقعیت سیاسی زنان در اوج قدرت اسلام چطور خواهد بود؟ که صحبت دراین باره به طول انجامیده و ادامه پیدا خواهد کرد.

 بزرگ‌ترین نقش سیاسی زنان در هر زمان و مکانی تربیت فرزندان‌شان به عنوان رهبرانی بزرگ و فاتحانی بود که همواره تاریخ رشادت‌های شان را باخود خواهد داشت؛ کسانی‌که دعوت اسلامی را به دنیا حمل و الله سبحانه وتعالی را از خویش راضی ساختند، بسان مادر محمد فاتح که پسرش را تا دیواره‌های قسطنطنیه همراهی کرد و به او می‌گفت: تو فاتح این شهر هستی و چنان بود که وی فاتح این شهر شد.

این نقشی است که غرب از آن ترسیده و شب و روز سعی در انحراف زنان مسلمان دارد، تا بدین وسیله وجود و بقای خود را ضمانت کند. ای بارالها! هرچه زود چشم مان را به دولت اسلامی روشن بساز، دولت خلافت راشده دوم بر منهج نبوت! ای بار الها! برای ما زندگی با عزت و کرامت زیر سایه احکام اسلام نصیب بگردان! اللهم آمین!

نویسنده: رولا صلاح – سرزمین مبارك(فلسطين)

مترجم: علی مطمئن