(ترجمه)

الحمد لله والصلاة والسلام على رسول الله سيدنا ونبينا محمد -صلى الله عليه وسلم- تسليما كثيرا! الله سبحانه وتعالی روزه، قیام شب و سایر اعمال نیک ما و شما را مقبول و منظور درگاه خود قرار دهد.

بسیاری از مردم گمان می‌کنند که روزۀ بهتر همان است که سهولت‌های بیش‌تر را با خود داشته باشد؛ از این‌رو تلاش می‌ورزند تا غذاهای لذیذ و خوش‌مزه صرف نمایند و یا در اماکن سرد در زیر بادپکه‌ها و ایرکندیشن‌ها بخوابند و یا تا ناوقت‌های شب خود را با شبکه‌های انترنتی مصروف نمایند. با این‌گونه گمان می‌برند که از بیش‌ترین اوقات خود در رمضان استفاده نموده‌اند. هرکه این‌گونه می‌اندیشد و یا این‌گونه عمل نماید؛ خرافه‌اندیشی و ساده‌لوحی بیش نبوده و حقیقت اطاعت و نعمت بزرگ روزه را درک ننموده است.

روزه حکم شرعی است که انسان باید از دید اطاعت الله سبحانه وتعالی آن را انجام دهد؛ نه از دید گریز از حکم الله سبحانه وتعالی؛ به این ترتیب که اوقات خود را در مصروفیت با شبکه‌ها، خواب، امور بیهوده، بازی‌ها و مسایل از این قبیل سپری نمایند. کسانی‌که در اجرای احکام شرعی دنبال سهولت‌هااند و می‌کوشند تا بیش‌ترین بهره‌های مادی را ببرند؛ دیدشان در مورد سعادت نادرست و نابجاست. سعادت عبارت از بیش‌ترین بهره‌گیری مادی و جسمانی نیست؛ چنان‌که غربی‌ها آن را همین‌گونه تعریف نموده‌اند که نادرست است. اما سعادت از دید و منظر اسلام عبارت از دستیابی به رضای الله سبحانه وتعالی با استفاده از هر وسیله و راهی است که به آن دستور داده است. پس اطاعت و فرمان‌برداری از الله سبحانه وتعالی با اجرای احکام‌اش، برابر است که روزه، حج، نماز و یاهم هر حکم دیگری از احکام و فرامین الله سبحانه وتعالی باشد؛ این‌ها همه در جهت تقرب و دستیابی به رضای الله سبحانه وتعالی انجام می‌پذیریند و این عبارت از سعادت و خوشبختی است که هر فرد مسلمان باید به دنبال آن باشد.

مسلمانانی هم هستند که از اجرای احکام الله سبحانه وتعالی فرار نموده و دنبال سهولت‌ها می‌گردند؛ به‌طور نمونه ما در رمضان کسانی را شاهدیم که فرصت‌های طلایی این ماه را در مصروفیت‌های بیهوده و بی‌معنی ضایع می‌نمایند تا از سختی و شدت رمضان بکاهند؛ حالآن‌که الله سبحانه وتعالی دوست دارد تا برای رضای او گرسنگی و تشنگی بکشیم و با صبر و متانت تحمل کنیم. الله سبحانه وتعالی از ما می‌خواهد تا نعمات او را پاس بداریم و روزه یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌ها و فرصت‌هایی است که الله سبحانه وتعالی آن را شامل حال‌مان گردانیده است؛ پس باید به‌گونۀ درست و شایسته از آن پاسداری نماییم؛ نه این‌که با راحت‌طلبی، تن‌پروری و فراهم ساختن تسهیلات، بخواهیم از آن فرار نماییم و گمان نماییم که خوش‌بخت و سعادت‌مند شده‌ایم.

نه، این‌گونه نیست! سعادت فرار از احکام الله سبحانه وتعالی و تخفیف و سبکی آوردن در اجرای دستور اوتعالی نیست. زمانی‌که الله سبحانه وتعالی ما را به جهاد مکلف می‌سازد، آیا در جهاد سختی‌ها و دشواری‌ها نیست؟! بدون شک، کشته شدن، زخم برداشتن، برچسپ‌های تروریست و افراطی و ده‌ها مورد دیگر از مشکلاتی است که اجرای این فریضه به دنبال دارد؛ پس با این حساب، باید از جهاد دست برداریم و یا دنبال توجیهاتی بگردیم که با خواسته و معیارهای استعمارگران سازگاری داشته باشد؟

به همین ترتیب، برپایی دولت خلافت و کار برای اعاده و برگشت آن، از فریضۀ مسلمان‌هاست و ما در این راه نباید از غرب کافر و رسانه‌های پلید و دسیسه چین‌اش که امت اسلامی و دولت خلافت را مجموعه‌ای از جانی‌ها و خشونت‌طلبان قلمداد می‌نمایند، ترس و هراسی داشته باشیم. باید بدانیم که خلافت حکم و وعدۀ الله سبحانه وتعالی و مژدۀ پیامبر صلی الله علیه وسلم بوده و واجب و شرعی است که جهت برپایی آن اقدام نماییم. پس سعادت و خوشبختی در اسلام کسب رضای الله سبحانه وتعالی بوده که بدون اجرای احکام و دساتیرش بدست نمی‌آید و هرزمانی‌که مسلمان حکم الله سبحانه وتعالی را همان‌گونه که خواسته است، اجراء نماید، سعادت‌مند و خوش‌بخت بوده و اگر از احکام شرعی فرار نماید و یا با پیشکش نمودن توجهیات مختلف، می‌خواهد خود را از پایبندی به احکام الله سبحانه وتعالی دور نگهدارد؛ پس در دنیا زندگی تنگ، ذلت بار و دشواری خواهد داشت؛ چنان‌چه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَى﴾ [طه: 124]

ترجمه: و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی(سخت و) تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم!

از الله سبحانه وتعالی می‌خواهیم که ما را در اطاعت، پیروی از هدایت و برپایی دولت خلافت راشدۀ ثانی بر منهج نبوت، کمک و یاری نموده تا شریعت‌اش را حاکم نموده و پرچم‌های اسلام را به اهتزاز درآوریم تا یک بار دیگر همانند گذشته بهترین امت روی زمین گردیم.