(ترجمه)              

واضحاً رژیم پاکستان با پنهان‌کردن خیلی از موضوعات، به‌صورت آگاهانه با هند اقدام به‌عادی‌سازیِ روابط با این کشور می‌کند. این کشور اعلام کرد که اگر هند یک گام بردارد، پاکستان دو گام برخواهد داشت. وزیر خارجه هند را به افتتاح دهلیز هوایی کارترپور-که دولت هندو با ساخت آن مخالفت می‌نمود- دعوت کرد. این به‌صورت یک‌جانبه اعلان شد که جنگ یک انتخاب نیست، درحالی‌که هند کدام اطمینانی از این بابت نداده است. در حقیقت،‌ هند در حال تلاش برای آغاز جنگ سرد دوباره است که بالای ظرفیت هسته‌ای متقابل است.

برعلاوه، پاکستان در جشن‌های هندو به هند تبریکی گفت، در حالی‌که رئیس ارتش هند بسیار به تندی از پاکستان خواست که اگر صلح می‌خواهد باید بیشتر سیکولر شود. در موضوع برقراری مسکن در افغانستان از هند خواسته شده تا نقش مهمی را بازی کند؛ جایی‌که هند نقش کلیدی و اساسی را در بی‌ثباتی پاکستان؛ در بلوچستان و اطراف آن دارد. این تحت نام تجارت آزاد و مرزهای باز، با هند انجام می‌شود، حتی باوجودی‌که هند متهم به تخریب منافع پاکستان است.‌

عادی‌سازی روابط با هند، تنها راه مصالحه و منحیث یک پیروزی نمایش داده می‌شود. ادعا می‌شود که فقدان تقابل هند با اقدامات پاکستان، هند را در جامعه‌ی جهانی در معرض دید قرار خواهد داد. برعلاوه رژیم پاکستان به مردم دل‌گرمی می‌دهد که عادی‌سازی روابط با هند کلید خوش‌بختی و امنیت است.

سیاست عادی‌سازی روابط با هند باید تجدید نظر شده و ترک شود. درپشت عادی‌سازی روابط با هند، رژیم این کشور، هند یا وضعیت منطقه‌ای و یا هم جامعه‌ی جهانی را درست مطالعه نمی‌کند؛ اگر درست انجام می‌داد، این سیاست واگذاری خود را ترک می‌کرد.

قضیه‌ی عادی‌سازی روابط با هند شفاف و واضح است؛ قسمی‌که هند،‌ دشمن ماندگار اسلام و مسلمانان است. توحش هند در کشمیر اشغال‌شده، هم‌چنان رهبری برنامه‌های BJP(حزب هندو - ناسیونالیست جاناتا) علیه مسلمانان در گجرات، گواه گرایشات ضد اسلامی آن ا‌ست. "مودی" از افغانستان منحیث ابزاری برای بی‌ثباتی پاکستان استفاده می‌کند و یک دلیل دیگر در این زمینه است. برنامه‌ی بند آب توسط مودی برای فشارآوردن بر پاکستان توسط بی‌آبی، هنوز یک گواه دیگر درین خصوص است. ناتوانی هند برای ایجاد عدالت و خوش‌بختی برای مردم در بین مرزهایش، این را می‌رساند که این کشور برای یک سیاست منطقه‌ایِ وسیع شایسته نیست. در حقیقت، دهه‌ها ایستاده‌گی و برخورد پاکستان با هند منحیث یک دولت دشمن بدون حکمت و دلیل انجام شده است. مطرح‌نکردن متکبرانه‌ی دهه‌ها سیاست روشن و پذیرفته‌شده‌ی مخالفت با تأسیس اعتبارنامه‌ی پاکستان جدید، نشان‌دهنده‌ی دورویی رژیم درخصوص منافع مسلمانان در منطقه است.

قسمی‌که وضعیت منطقه‌ای، توسط سیاست امریکا در منطقه تعیین شده است و توسط کشورهای که براساس آن عمل می‌کنند، پیاده می‌شود. هند تحت حکومت مودی، کاملاً مطابق برنامه‌های امریکا برای تبدیل هند به یک قدرت منطقه‌ای مسلط به پیش می‌رود تا منحیث یک کشور متقابل برای چین و مسلمانان منطقه عمل کند. امریکا از نفوذش بالای حکام افغانستان و بنگله‌دیش برای انجام عمق استراتیژیک هند در این دو کشور و بیرون کردن پاکستان از صحنه‌ی تعاملات استفاده می‌کند.  امریکا از نفوذش در رژیم کنونی پاکستان، به هدف حذف این کشور منحیث مانعی در برابر ظهور هند منحیث رهبر منطقه‌ای که بعد از امریکا حرف دوم را بزند، استفاده می‌کند. با درنظرداشت واقعیت هند، چگونه هژمونی منطقه‌ای آن، می‌تواند که امنیت و خوش‌بختی را برای منطقه به بار آورد؟ چرا باید پاکستان برای تسهیل ظهور هند، خودش کناره‌گیری کند؟

قسمی‌که درنظر جامعه‌ی جهانی و مراجعه به ماهیت آن، این یک کشوری است که توانایی رقابت با کشورهای رقیب را ندارد. در نخست، واقعاً هیچ چیزی بین‌المللی درباره‌ی آن وجود ندارد. این صرفاً یک عصبانیت برای توازن منافع پنج قدرت بزرگ: امریکا، روسیه، فرانسه، انگلیس و چین است که در نهایت این کشور یک قدرت بزرگ بوده، اما در منطقه تنهاست. از نظر اسلام و مسلمانان، تمام پنج قدرت بزرگ بالآخره در جای‌خود علیه اسلام و مسلمانان قرار دارند، دشمن دانسته شده و منافع‌شان هم در این راستا تنظیم شده است. حتی چین، باوجود دشمنی و رقابت متقابل‌اش با هند، در مرزهایش علیه اسلام و مسلمانان به صورت وحشیانه یورش می‌برد، که شامل اردوگاه‌هایی برای مجازات مسلمانان است. حمایت‌اش از رژیم وحشی میانمار هم‌چنان نشان‌دهنده‌ی سیاست منطقه‌ایِ خصمانه‌اش نسبت به اسلام است.

فلهذا، امنیت و خوش‌بختی برای پایان دادن رنج طولانی مسلمانانِ منطقه در اسلام نهفته است. این اسلام بود که برای قرن‌ها یکه‌تازی منطقه را می‌نمود و این تنها اسلام است که دوباره چنین خواهد کرد. از این‌رو، پاکستان مرکز تغییر است، چون قوی‌ترین کشور مسلمانان در منطقه بوده، اگرچه در بین کل امت نیست. بناءً به جای تجدید نظر و امتیازدهی به کشورهای دشمن، پاکستان باید نقطه‌ی آغاز برای ظهور خلافت بر منهج نبوت شود که از منافع امت اسلامی از طریق توسعه مستمر ظرفیت‌هایش جدا از برنامه‌ریزی‌هایی که این کشور‌ها علیه آن طرح‌ریزی می‌‎کنند، به طور کلی حفاظت کند. الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿وَإِنِ ٱسْتَنصَرُوكُمْ فِى ٱلدِّينِ فَعَلَيْكُمُ ٱلنَّصْرُ﴾

[انفال: 72]

ترجمه: ولی اگر شما را به یاری طلبیدند، باید به یاری شان برخیزید!

نویسنده: مصعب عمیر

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر