خبر:

هفتم اکتوبر، برابر است با 19مین سال‌روز تجاوز و اشغال افغانستان. 18 سال قبل نیروهای امریکایی و ناتو با سردادن شعارهای حقوق بشر، حقوق زن، دموکراسی، دولت سازی، ملت سازی و نیز به بهانه‌ی مبارزه با «تروریزم» افغانستان را اشغال نمود. با گذشت 18 سال دموکراسی، افغان‌ها تحققِ هیچ یک از شعارهای فوق را تجربه نکردند، حتی تهدید تروریزم‌امریکایی به مراتب بیشتر از 18 سال قبل، از مردم قربانی می‌گیرد. لذا امریکا، ناتو و حُکام مزدورشان از یک سو پروسه‌ی صلح با «تروریستان» قبلی را ادامه داده و از جانب دیگر انتخابات ریاست‌جمهوری را برگزار کردند.

تبصره:

با جرئت تمام، و کمال صراحت باید گفت که ارزش‌های دموکراتیک توسط مردم مسلمان و مجاهد در افغانستان به کلی رد گردیده‌است. لذا برای ادامه‌ی نظام دموکراتیک تدریجاً در انتخابات ریاست‌جمهوری سهم‌گیری خود را به گونه‌ی بی‌سابقه تقلیل داده‌اند. قسمی‌که آمار مشارکت مردم درین پروسه‌ی دموکراتیک نشان می‌دهد که در سال 2004م 84%، در سال 2009م 39%، در سال 2014م 35% و در سال 2019م سهم مردم در انتخابات به 20% کاهش یافته‌است.

علاوه بر این، بزرگ‌ترین ناقضین حقوق بشر برای مردم در افغانستان خود نیروهای اشغالگر و حکام خاین افغانستان ثابت شده‌است. زیرا تنها در 5 سال اخیر بیشتر از 50 هزار نیروی افغان و ده‌ها هزار مردم ملکی و هزاران سرباز طالب را به شیوه‌های وحشت‌ناک ترور، کشته و یا هم به بند کشیده‌اند. همچنان دفتر هم‌آهنگی کمک‌های بشری سازمان ملل متحد(اوچا) در گزارش تازه‌ی خود گفته‌است: "بررسی اجمالی ما از نیازمندی‌های بشر دوستانه‌ی سال ۲۰۱۹ نشان می‌دهد که تخمیناَ نزدیک به یک میلیون بیجاشده تا پایان سال به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند."

در مورد حقوق زن؛ تمام کوشش‌های دولت، موسسات خارجی و سفارت خانه‌های کفار برین بوده تا خانواده‌ی مسلمان را درین سرزمین با فروپاشی روبرو سازند. لذا در تمام پروژه‌ها و ادارات دولتی و غیردولتی تحت پالیسی جندر تمرکز بر تقرر زنان در اولویت اصلی شان قرار داشته که در نتیجه می‌خواهند زنان مسلمان نیز مانند زنان غربی منحیث وسیله و ابزار استفاده شوند. اما درین مامول همچنان با ناکامی فاحش روبر شده‌اند.

در قسمت ملت سازی و دولت سازی هر دوره‌ی انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی، مردم افغانستان را بیشتر از پیش از هم جدا نموده‌است. لذا تنها پیامدی محسوسی که مردم افغانستان آن را به جان و دل خود احساس می‌کنند تفرقه، سردرگمی و بی‌ثباتی در میان رهبران سیاسی است. از این رو رهبران جناح‌ها و طیف‌های مختلف بر نظم کنونی دموکراسی-امریکایی در جامعه بی‌اعتماد شده‌اند. تطبیق دموکراسی امریکایی در افغانستان نیز منجر به انواع مختلف فساد، فقر، فحشا، قتل، فتنه و بی‌کاری گردیده و مردم را بر این معتقد ساخته‌است که ارزش‌های دموکراتیک غربی نمی‌تواند مشکلات افغان‌ها را حل نماید.

با در نظر داشت وضعیت بحران‌زای فوق، امریکا و حکام دست‌نشانده شان جنگ قلب‌ها و مغزها را در افغانستان باخته و افکار عامه غرب به خصوص امریکا نیز علیه ادامه‌ی این جنگ قرار دارد. لذا امریکا از بهانه‌ی جنگ خود در افغانستان پایین آمده و با «تروریستانِ 18 سال قبل(؟)» مذاکرات مستقیم را آغاز نموده‌است، تا با نگهداشتن آب‌روی خود می‌خواهد از شکست درین باتلاق جنگ، خود را موفقانه بدر نموده و نفوذ استخباراتی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود را نیز حفظ کند.

در چنین شرایط حساس، یگانه راه حل برای مسلمانان افغانستان درین است که به تمام ارزش‌ها، راه حل‌ها و نظام‌های بشری؛ چه توسط امریکا و اروپا و چه توسط چین و روسیه که به افغان‌ها و رهبران شان پیشکش می‌شود قاطعانه نه گفته و تنها به ارزش‌ها، راه حل‌ها و نظام نجات بخش اسلام «تاسیس دوباره‌ی دولت خلافت بر منهج نبوت» چنگ بزنند. برای تحقق این هدف بزرگ‌ترین حزب سیاسی امت، در میان شماست که اسلام را در جریان عمل فکری و مبارزه‌ی سیاسی‌اش طوری به مردم پیشکش می‌نماید که تمام مشکلات و بحران‌های معاصر امت را حل کرده می‌تواند. پس بشتابید و بزرگ‌ترین قیادت فکری و سیاسی امت را همگام با بیداری امت به ثمر برسانید.

سیف‌الله مستنیر

رئیس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر-ولایه افغانستان