(ترجمه)

«عن جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللهِ، وَأَبَا طَلْحَةَ بْنَ سَهْلٍ الْأَنْصَارِيَّيْنِ، يَقُولُانِ: قَالَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «مَا مِنِ امْرِئٍ يَخْذُلُ مُسْلِمًا فِي مَوْطِنٍ يُنْتَهَكُ فِيهِ حُرْمَتُهُ، وَيُنْتَقَصُ فِيهِ عِرْضُهُ إِلَّا خَذَلَهُ اللهُ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ فِيهِ نُصْرَتَهُ، وَمَا مِنِ امْرِئٍ يَنْصُرُ مُسْلِمًا فِي مَوْطِنٍ يُنْتَقَصُ فِيهِ مِنْ عِرْضِهِ وَتُنْتَهَكُ فِيهِ حُرْمَتُهُ إِلَّا نَصَرَهُ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ فِي مَوْطِنٍ يُحِبُّ فِيهِ نُصْرَتَهُ» (رواه ابوداود وهو حسن)

ترجمه: از جابر ابن عبدالله و ابوطلحه انصاری (رضی الله عنهما) روایت است که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) فرمود: هرگاه درجايی به انسان مسلمانی، بی‌احترامی شده و از آبرو و حيثيت‌اش کاسته شود و مسلمان ديگر شاهد آن باشد؛ اما به ياری اش نشتابد، الله (سبحانه وتعالی) نيز وی را در جایی‌که به کمک و ياری‌اش نياز داشته باشد، ياری نخواهد کرد و وی را به‌حال خود خواهد گذاشت، و هرگاه به انسان مسلمانی بی‌احترامی شده و از آبرو و حيثيت‌اش کاسته شود و مسلمان ديگری به ياری و کمک وی بشتابد، الله نيز وی را در جايی‌که به ياری‌اش نياز دارد ياری خواهد کرد.

شرح حدیث

از جمله احادیثی‌که با مطلب فوق ارتباط دارد قرار ذیل است:

از ابن عمر رضی الله عنهما روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«المُسْلِمُ أَخُو المُسْلِم، لا يظْلِمُه، ولا يُسْلِمه، منْ كَانَ فِي حَاجَةِ أَخِيهِ كَانَ اللَّهُ فِي حاجتِه، ومَنْ فَرَّج عنْ مُسْلِمٍ كُرْبةً فَرَّجَ اللَّهُ عنْهُ بِهَا كُرْبَةً مِنْ كُرَبِ يوْمَ الْقِيامَةِ، ومَنْ ستر مُسْلِماً سَتَرهُ اللَّهُ يَوْم الْقِيَامَةِ» (متفقٌ عليه)

ترجمه: مسلمان برادر مسلمان است، بر او ظلم نمی‌کند و او را به دشمن تسليم نمی‌دهد. کسی‌که در صدد برآوردن نيازمندی و حاجت برادرش باشد، الله (سبحانه وتعالی) در برآوردن حاجت‌اش ياری‌اش می‌نمايد و کسی‌که مشکل مسلمانی را حل کند، الله (سبحانه وتعالی) در برابر آن، مشکلی از مشکلات روز قيامت او را می‌گشايد و کسی‌که عيب مسلمانی را بپوشاند، الله در روز قيامت عيب او را می‌پوشاند.

از جمله آیاتی‌که با مطلب فوق ارتباط دارد قرار ذیل است:

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ كَفَرُوا وَقَالُوا لِإِخْوَانِهِمْ إِذَا ضَرَبُوا فِي الْأَرْضِ أَوْ كَانُوا غُزًّى لَوْ كَانُوا عِنْدَنَا مَا مَاتُوا وَمَا قُتِلُوا لِيَجْعَلَ اللَّهُ ذَلِكَ حَسْرَةً فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ﴾ [آل‌عمران: 156]

ترجمه: ای مؤمنان! مانند آن کافرانی مباشيد که راجع به رفقاي‌شان به هنگام عزيمت به سفر، تجارت و يا جنگ گفتند: اگر نزد ما می‌ماندند، نمی‌مردند و کشته نمی‌شدند تا الله اين انديشه‌های‌شان را حسرت دل‌های‌شان قرار داد. الله زنده می‌دارد و می‌ميراند، الله به آن‌چه می‌کنيد بينا است.

﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ كُنْتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا وَكُنْتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ مِنْهَا كَذَلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ﴾ [آل‌عمران : 103]

ترجمه: و همگى به ريسمان الله چنگ زنيد و پراكنده نشويد و نعمت الله را بر خود ياد كنيد آنگاه كه دشمنان [يكديگر] بوديد؛ پس ميان دل‌هاى شما الفت انداخت تا به لطف او برادران هم شديد و بر كنار پرتگاه آتش بوديد كه شما را از آن رهانيد؛ اين‌گونه الله نشانه‌هاى خود را براى شما روشن مى‌كند، باشد كه شما راهياب شوید.

آیا مناسب است که بعد از این همه دلایل برادران خود را به دست دشمنان اسلام و مسلمین تسلیم نمائیم؟ الله متعال و رسول الله صلی الله علیه وسلم ما را به این امر وصیت نموده است‌ و ما باید با التزام به آن، این مسیر را بپیمائیم تا آن که زمین را الله متعال به میراث ببرد.