(قسمت دهم)

(ترجمه)

در بخش گذشته پیرامون اعمال جنایت­کارانه یهود بخاطر نابودی مظاهر و علایم شهر قدس و اطراف سرزمین مبارک سخن راندیم، در این بخش سخن از اقدامات جنایت­کارانه شان(یهودسازی مسجدالاقصی و نابودی مظاهر اطراف آن) را به اتمام می­رسانیم. اقدامات و تلاش­های یهود با کل جهان صلیبی و حکام مسلمانان در راستای یهودسازی مسجدالاقصی و سیطره بر آن از سال 1967م که آن‌را اشغال کردند به اشکال و انواع متعددی نمایان شده است و این اقدامات به موازات یهودسازی این شهر جاری­ست که برخی از آن‌ها قرار ذیل اند:

1-      قطعنامه­های بین‌المللی پیرامون قدس و اماکن مذهبی آن از جمله مسجدالاقصی اولین قطعه­نامه توسط مجمع عمومی سازمان ملل تحت قیمومیت بریتانیا در مورد تقسیم فلسطین به سه کشور و تصویب بخشی از آن توسط یهودیان در 29 نوامبر 1947م صادر شد. هدف از این تیاتر، پایان دادن به قیمومیت و تحویل فلسطین به اهل آن بود. شهر قدس و اماکن مذهبی آن در این قطعنامه سهم­دار بودند؛ به گونه‌ای که یکی از سه کشور و یا سه نهاد مربوط به بیت‌المقدس و اماکن مذهبی می­شد. قطعنامه چنین تصریح می­کرد: «بعد از پایان بخشیدن به قیمومیت، فلسطین به دو کشور مستقل تقسیم شود و تحت سرپرستی یک نهاد اقتصادی باشد، به شرط آنکه قدس و اماکن مقدس آن تحت اشراف و نظر بین‌المللی قرار داشته باشد.» این قطعنامه گذشته از آنکه حق یهود را به رسمیت شناخت؛ هم‌چنین مقدمه‌ای بود برای نابودی هویت قدس و اماکن مقدس و اسلامی آن تا در آن آینده یهود بتواند که طرح یهودسازی را در آن‌جا عملی سازد و اماکن مذهبی و مقدس بر اساس قطعنامه، مسجدالاقصی و اطراف آن از میدان البراق را شامل می­شد.

2-      مسلط شدن بر بخشی از اقصی به بهانۀ واهی و خیالی؛ مبنی بر این­که این مکان مذهبی متعلق به یهود می­باشد. این بخش همان قسمت دیوار البراق از ضلع غربی مسجد و در کنار محله ویران شده المغربی می­باشد. یهود آن‌طور که ادعا می­کند، هیچ حق دینی بر این دیوار ندارد و این دیوار جزء لاینفک مسجدالاقصی مبارک می­باشد و در پی اشغال این دیوار و یهودسازی آن انقلاب بزرگی به وقوع پیوست که بنام انقلاب البراق سال 1929م نامیده شد و برای فراگیری تمام فلسطین دامنه‌اش امتداد یافت. یک کمیته بین‌المللی سه جانبه توسط جامعه ملل در 14 ژانویه 1930م متشکل از اعضای سوید، سویس و اندونزی تشکیل شد. تصمیمی‌که این کمیته صادر کرد، مقدمه‌ای برای یهودسازی دیوار البراق برای یهود بود؛ طوری‌که که در آن تصریح شده بود که یهود حق دارد که نماز را در تمام اوقات در آن‌جا اداء کند. آن‌هم با مراعات شروطی‌که هیچ ارزشی نداشت.

3-      پس از جنگ سال 1967م یهود بر تمام دیوار البراق مسلط شد و محله المغربی ویران شد و مردم آن به کلی از آن آواره شدند. در دهم ماه ژوئن همان سال، بلافاصله حدود 150 خانواده که در آن محله سکونت داشتند و با فتح بیت‌المقدس در سال 1187م  از مغرب زمین بدانجا آمده بودند و سلطان صلاح الدین ایوبی بخاطر سهمی که در جهاد علیه صلیبیان داشتند، آنان را اکرام کرده و آنان را در کنار اقصی در ضلع غربی و در مجاورت میدان البراق اسکان داده بود آواره شدند. به گونه‌ای که بولدزرهای یهود بطور کلی آن محله را ویران کردند و حدود 130 خانواده در آنجا سکونت داشت و برخی از خانواده­ها وقتی حاضر به تخلیه نشدند، در زیر آوره­ها مدفون شدند و تعداد کسانی­که از آن‌جا آواره شدند، حدود 700 نفر تخمین زده شده است و در آن‌جا چهار مسجد به شمول البراق بود. بن گورین مؤسس رژیم یهود، دستور به تخریب محله داد تا مردم از آن‌جا آواره گردند و مکان تعیین شده برای یهود در میدان البراق برای ادای نماز گسترش داده شود. یهود تمام قطعنامه­های بین المللی قبلی به ویژه قطعنامه صادر شده از سوی سازمان الملل در 1930م را نادیده گرفت و به تغییر تمام مظاهر و علایم میدان البراق و محل مغربی مجاور پرداخت.

4-      یهود دروازه­های مسجدالاقصی را از هر سمت تحت کنترل خود در آورد و در هنگام ورود و خروج نمازگذاران از مسجدالاقصی محافظان نیرومندی قرار داد. یهود از این کارش بیش از یک هدف داشت، از جمله: محدود کردن تعداد نمازگذاران در داخل مسجد و ایجاد راه برای ورود دسته­های یهود به مسجد از طریق منع رسانه­ای شدن این کار و این بدان خاطر بود تا یهودیان در آن‌جا نماز گذارند و هرنوع تعدی و حمله محتمل از سوی نمازگذاران مسلمان را مانع شوند. و هدف سوم مطلع ساختن مسلمانان داخل فلسطین و خارج از آن؛ مبنی بر این‌که کنترل مسجد الاقصی در دست هیچ یک از گروه­ها و مؤسسات داخلی و یا خارجی نبوده؛ بلکه فقط مختص به ارتش یهود می­باشد. یهود اهداف طولانی مدتی را ترسیم نموده بود که عبارت است از؛ تقسیم زمانی مسجد به عنوان مقدمۀ بر تقسیم مکانی آن. یهود به ارتش خود اجازه داد تا در ساعات شب و روز به بهانه تأمین امنیت و حفاظت از دیوار البراق در صحن مسجد گشت و پرسه بزند. در واقع، یهودیان بسیاری از مردان و زنان را به بهانه جنبه­های امنیتی با بازرسی و تفتیش مورد آزار و اذیت قرار می­دادند، گویا که مسجد تنها مکان مقدس برای یهود می­باشد، نه برای مسلمانان!

5-      دولت اشغالگر با صدور چند تصمیم به یهودیان اجازه داد تا در داخل حرم و صحن مسجد الاقصی به عنوان مقدمه‌ای برای تقسیم زمانی و مکانی نماز بخوانند و از جمله این تصمیمات: در 28 ژانویه 1976م قاضی دوث اود تصمیم گرفت که: «یهودیان حق دارند در داخل محوطه نماز بخوانند.» در 21 آگست 1985م پلیس به یهودیان افراطی اجازه داد تا در صورت درخواست ده نفر از آن‌ها، در مسجدالاقصی مراسم و مناسک خود را انجام دهند. در 9 آگست 1989م پلیس برای اولین بار به طور رسمی به یهودیان مذهبی اجازه داد تا در دروازه­های حرم قدس شریف نماز بخوانند. در 11 مارچ 1997م مشاور حقوقی دولت پس از هماهنگی با پلیس، با صدور حکمی به یهودیان اجازه داد در مسجدالاقصی نماز بخوانند. به تاریخ 21/7/1999م، دیوان عالی حکمی را صادر کرد که موسوم به «معتمدین کوه معبد» بود و این حکم اجازه ورود به کوه معبد را داد... این تصامیم و امثال آن، مقدماتی بود برای یهودسازی مسجدالاقصی و تقسیم آن در آینده و کنترل بخش­های از حیاط آن. ناگفته نماند که حادثه میدان البراق در مسجدالابراهیمی در شهر الخلیل نیز تکرار شد.

6-          یهودیان به طور رسمی و غیر رسمی دست به اقدامات تروریستی می­زدند و با ایجاد محدودیت در داخل و خارج از مسجد از نمازگذاران سوء استفاده می­کردند. این مقدمه بود برای زمینه­سازی و ایجاد ترس در دل مردم تا بسوی مسجد قصد سفر نکنند و این­ها پیش­زمینه‌ای برای یهودسازی مسجدالاقصی بود. یکی از برجسته­ترین اقدامات تروریستی انجام شده توسط یهود: آتش زدن مسجدالاقصی در 21 آگست 1969م طوری‌که دنیس دوهان داخل محراب داخلی مسجد را آتش زد و آتش در قسمت­های وسیعی از مسجد شعله­ور شد، از جمله منبر صلاح الدین ایوبی! تعداد حملات و کشتار نمازگذاران در داخل مسجد زیاد بوده است که معروف­ترین آن‌ها کشتار سال 1990م را می­توان نام برد. موضوع از این قرار بود که حکومت برای گروهی بنام معتمدین کوه معبد اجازه ورود به مسجد را داد و آن‌ها تلاش ورزیدند تا سنگ تهداب بنای هیکل دروغین را بگذارند، در نتیجه، مسلمانان با آنان مقابله کردند که منجر به کشتار در داخل صحن حرم شد که در آن 21 نفر نمازگزار به شهادت رسید و حدود 200 نفر  هم مجروح شد. از دیگر اقدامات تروریستی شان؛ تلاش برای تخریب مسجد بالای نمازگذاران در روز جمعه سال 1363م بود که افرادی از گروه صهیونستی «لفتا» جمعه شب با مقدار زیادی از مواد منفجره از دیوار بالا رفتند تا آن‌را در داخل مسجد جاسازی کنند.

7-      از جمله اقدامات یهودیان در طرح یهودسازی مسجدالاقصی، تأسیس یک گروه افراطی صهیونستی بنام معتمدین کوه معبد بود.

این­ها برخی از مواردی بود که یهود برای یهودسازی مسجدالاقصی مبارک دنبال می­کرد. تکلیف و مسئولیت امت اسلامی در قبال این جنایت و این شر فراگیر چیست؟! این همان چیزی­ست که إن شاء الله در بخش بعدی در مورد آن صحبت می­رانیم. ادامه دارد...

نویسنده: استاد حمد طبیب

مترجم: محمد مزمل