(قمست چهارم)

(ترجمه)

در بخش قبلی پیرامون مرحلۀ سختی از تاریخ امت اسلامی؛ مرحله حمله صلیبیان به سرزمین­های اسلامی به ویژه به سرزمین شام و غصب مسجدالأقصی مبارک صحبت کردیم. بیش از نودسال متوالی در آنجا نه صدای آذان بلند می­شد و نه هم نماز اداء می­شد و مسلمانان از مسافرت به سوی آن از تمام نقاط زمین منع شده بودند. این حکم در تمام این دوران سیاه تاریخ این مسجد، معطل و معلق بود. در این بخش مهم­ترین دروس و عبرت­های این دوران مهم از تاریخ امت اسلامی را به شکل عام و از تاریخ مسجدالأقصی به طور خاص بیان می­کنیم، زیرا حوادث تاریخی درس بزرگی برای نسل­های آینده در طول تاریخ به همراه دارد، به خصوص در این مرحله از تاریخ که ما شاهد اغتصاب و تجاوز جدید برادران بوزینه­ها وخوک­ها هستیم. بلی، همان اربابان صلیبی و مزدوران شان در جنگ با اسلام و این ادامه همان دوران سیاه از جنگ­های صلیبی­ست.

درس اول: جاه­طلبی­های کفار غربی و شرقی و مکر و فساد علیه این مسجد در طول تاریخ به ویژه در دوران جنگ­های صلیبی تا به امروز ادامه داشته و متوقف نشده است. علیه مسجدالأقصی، لشکرکشی­های هدف­مندانه و متوالی صورت گرفته است که در طی دو قرن 9 حمله علیه آن صورت گرفته است. علت و سبب آن این­ست که مسجدالأقصی در عقیده امت از جایگاه خاصی برخوردارست و دشمن بطور مستمر تلاش ورزیده است تا علیه اسلام، مسلمانان، افکار و شعائر آن دسیسه­سازی و مکر نماید و حمله به این مسجد جزئی از طرح و نقشه آن می­باشد. زمانی­که صلیبیان مسجدالأقصی را غصب کردند، برای تخریب آن دست بکار شدند و ادای نماز را در آنجا ممنوع قرار دادند، با آن‌که مسلمانان در زمان فتح آن هیچ یک از مسیحیان را از ادای عبادات در کلیساها و کنیسه­های شان باز نداشتند. در حقیقت این کار مسلمانان، اجراء و وفا نمودن به عهد وپیمان عمر فاروق رضی الله عنه، خلیفه عادل مسلمانان در عصر عمری بود. این برای امت اسلامی تا به روز قیامت درسی است که مکر و نیرنگ مسیحیان علیه مسجدالأقصی از طریق سازمان­های بین‌المللی  و توافق­نامه­ها و به اصطلاح معاهدات صلح پایان ناپذیرست.

درس دوم: شوق و اشتیاق نسبت به أقصی بخاطر تنفیذ وصیت رسول الله صلی الله علیه وسلم در عصر صحابه بزرگوار؛ محرک و دافع اصلی آزادسازی آن بود. شوق و محبت أقصی و مسئولیت آزادسازی آن که مربوط به عقیده امت می­باشد و نیز تلاش مستمر و خستگی ناپذیر بعد از فتح آن برای پاک­سازی‌اش از چنگال و پلیدی­های کفر؛ دافع و محرک اصلی وحدت بخشیدنش بود، به گونه که در طول مدت غصب و إشغال أقصی، جهاد متوقف نشد و بعد از جنگ سرنوشت­ساز حطین در دشت فلسطین تاج آزادی را کسب کرد. امروز هم باید انگیزه و محرک آزادسازی آن، انگیزۀ عقیدتی و ایمانی باشد؛ نه انگیزۀ قومی، ملی و مردمی؛ زیرا هر یک از این­ها به شکست فجیعی مواجه شدند. أقصی را فقط مردانی می­توانند آزاد سازند که پیمان صدق و اخلاص را با الله سبحانه وتعالی بسته باشند، مانند: نورالدین آل زنگی و الظاهر بیبرس و صلاح الدین ایوبی.

درس سوم: ماهیت و سرشت امت اسلامی و صفات آن؛ امت اسلامی دارای ماهیت اساسی و منبع معتبر بوده که اصل آن ثابت و فرع آن در آسمان می­باشد که به فرمان پروردگارش در هر زمان ثمره‌اش را می­دهد:

﴿أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَ فَرْعُهَا فِى السَّمَاءِ﴾ [ابراهیم: 24]

ترجمه: بنگر که الله سبحانه و تعالی چگونه مثل می­زند: سخن خوب به درخت خوبی می­ماند که تنه آن (در زمین) استوار و شاخه­هایش در فضا (پراکنده) باشد.

علماء در بازگشت وحدت این امت در یک دولت واحد و تحت یک رهبریت واحد تأثیر به سزای داشته اند؛ به گونه‌ای که امت در عصر آل زنگی وحدت خود را حاصل نمود. فضل و برتری مرهون تلاش­های علمای با تقواست که بطور مستمر و خستگی ناپذیر در تشویق امت و رهبران آن برای آزادسازی مقدسات، سرزمین­ها و بندگان اعمال شاقۀ را انجام داده اند:

«إنَّ العُلَمَاءَ وَرَثَةُ الأنبِیَاء وَ إنَّ الأنبِیَاءَ لَم یُوِّرَثُوا دِینَارًا وَ لَا دِرهَمًا، إنَّمَا وَرَثُّوا العِلمَ، فَمَن اَخَذَهُ اَخَذَ بِحَظٍّ وَّافِرٍ» (صحیح بن حبان)

ترجمه: علماء وارثان انبیاء اند، انبیاء بعد از خود دینار و یا درهمی به ارث نگذاشتند، آنان علم به ارث گذاشته اند، کسی­که آن را فرا گیرد، در حقیقت بهرۀ عظیمی فرا گرفته است.

رهبران بزرگی هم‌چو آل زنگی و صلاح الدین ایوبی در طول دوران جهاد با علماء قرابت و هم‌نشینی داشتند و سرلشکر بودند، خواه آن لشکر با پیروزی مواجه می­شد و خواه با شکست. و در این امر، درس بلیغ و آشکاری برای علماء امروز می­باشد در زمانی‌که در حق مسجدالأقصی کوتایی صورت گرفته و حکام مسلمانان علیه آن دسیسه­سازی می­کنند؛ درست همان­گونه که بعضی حکام در زمان صلیبیان در حق آن کوتایی می­کردند. بلی، در این امر درسی برای علماء است تا باری دیگر امت را وحدت بخشند تا که مقدمۀ باشد برای بازگشت عزت امت و آزادسازی مقدسات آن.

درس چهارم: در طول تاریخ کفار نه به عهد و پیمان خود وفا کردند و نه هم به امان دادن شان. قرآن ما و سنت رسول گرامی ما صلی الله علیه وسلم شاهد این موضوع است. الله سبحانه وتعالی می­فرماید:

﴿لَا یَرقُبُونَ فِى مُؤْمِنٍ إِلًّا وَ لَا ذِمَّةً وَ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ﴾ [توبه: 10]

امام بغوی در تفسیر خود گفته است: «دشمنی مشرکین یک دشمنی شامل و فراگیری برای هر مؤمن است، یعنی این مشرکین     در صورتی­که بتوانند بر مسلمانان حمله کنند و آنان را مورد کشتار قرار دهند، هرنوع معاهده و ذمۀ که مقتضای وفا کردن به آن را می­طلبد، نقض می­کنند و به هر پیوند خویشاوندیی که دوستی و صمیمیت را می­طلبد پشت می­کنند.» کفار در طول تاریخ با امت اسلامی پیمانی‌شکنی کردند که بطور نمونه می­توان از پیمان‌شکنی صلیبیان در الرها، معرة النعمان و قدس و از پیمان شکنی مغولان در سمرقند و بخارا یادآور شد که علیه مسلمانان شمشیر خیانت را بکار بردند. در عصر حاضر نیز هیچ عهد و وعدۀ را با مسلمانان مراعات نخواهند کرد، مخصوصاً برادران بوزینه­ها و خوک­ها که هرگاه مصلحت ببینند، توافق­نامه­ها و معاهدات را که در سطح بین المللی به امضاء رسانده اند، نقض و زیر پا می­کنند. در این امر، برای مسلمانان عبرتی نهفته است که دین، خون و ناموس‌شان را از هیچ یک از کفار ایمن نشمارند. الله سبحانه وتعالی صادق­تر از همۀ توافق­نامه­ها و معاهدات بین­المللی بوده و مسلمانان باید که با کفار عزم و قصد جنگ و جهاد را بکنند تا که سرزمین­های اسلامی که آنان اشغال و به تصرف خویش درآورده اند را آزاد سازند. الله سبحانه وتعالی می­فرماید:

﴿فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِى الْحَرْبِ فَشَرِّد بِهِم مَّنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ يَذَّكَّرُونَ﴾ [انفال: 57]

ترجمه: اگر آنان را در (میدان) جنگ دریافتی و بر آنان مسلط شدی، آن چنان آنان را درهم بکوب و پراکنده ساز که کسانی‌که در پشت سر ایشان قرار دارند (و آنان را حمایت می­کنند) عبرت گیرند (پراکنده شوند و عرض اندام نکنند).

درس پنجم: گمان می­بری که کفار متحد هستند، درحالی­که قلوب شان مختلف و متفرق است؛ ولی بازهم در جنگ با امت اسلامی توافق می­کنند. این مسئله در أعمال مسیحیان روشن و آشکار است، آنگاه که قصد جنگ با امت اسلامی را می­نمایند. به گونه مثال: کلیسای شرقی(قسطنطینه) همرای کلیسای غربی(روما) با وجود سال­های طولانی جنگ متفق و متحد شد و هم‌چنین ممالک و پادشاهان اروپا. در این درسی است برای امت اسلامی که در طول تاریخ، یهودیان و مسیحیان با وجودی­که در بین شان عداوت و دشمنی شدیدی وجود داشته است، ولی در جنگ با امت اسلامی مشت واحدی بشمار می­روند. دیگر این‌که؛ امریکا و کشورهای اروپایی نیز با وجود عداوت و نفرت در بین شان، در جنگ با اسلام متحد هستند. بنابر این، بطور عموم در بین کفر در جنگ و شرّ علیه اسلام و مسلمانان هیچ فرقی وجود ندارد.

این بارزترین دروسی بود از دوران جنگ­های صلیبی در مقابل امت اسلامی و مسجدالأقصی مبارک. در حقیقت جاه‌طلبی­ها و آرزوهای صلیبی علیه امت اسلامی و مسجدالأقصی پایان نیافته است و این روزها؛ صلیبی جدیدی با دو سر از نو بمیان می­آید و نیز زاده آن؛ صهیونست جهانی پا به صحنه حیات می­گذارد. در بخش بعدی از تجدد حملات در عصر جدید تحت نام­ها و مسمیات جدید که در زیر چتر سازمان شریر ملل بعد از جنگ جهانی دوم جایگزین شد، صحبت خواهیم کرد. بلی، در بخش بعدی پیرامون زاویه پنجم؛ دسیسه­های غرب و صهیونست بعد از خلافت و در دوران قیمومیت انگلیس علیه فلسطین صحبت می‌کنیم.

نویسنده: حمد طبیب

مترجم: محمد مزمل