(ترجمه)

اجلاس سازمان همکاری شانگهای در 13 و 14 جون در بیشکک برگزار شد. رسانه­ها در ارتباط به این اجلاس مجموعۀ وسیعی از اطلاعات را با توجه به منافع خود منتشر کردند. ما می­خواهیم به بیان برخی از حقایقی بپردازیم  که هرگز به آن توجه نشده است. اول از همه، بگذارید نگاهی به پیشنهادهای رؤسای  جمهور در اجلاس بیندازیم.

شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، گفت: "اقتصاد منطقه باید بیشتر از پیش باز گذاشته شده، تحمل‌پذیر و انعطاف‌پذیر باشد." همان‌گونه که خواستار ادامه­ای تجارت و جذب سرمایه‌گذاری شد. هدف آن بسترسازی برای اشغال اقتصادی چین می باشد. چنان‌چه گفت: "ما باید از روحیه شانگهای به عنوان یک ارزش اساسی حمایت کنیم؛ باید به اوضاع عصر حاضر و وضعیت در حال تغییر بین‌المللی پاسخ دهیم." وی تاکید کرد که چین می­تواند از طریق رهبری سازمان همکاری شانگهای بر وضعیت بین‌المللی تأثیر بگذارد.

ولادیمیر پوتین رئيس جمهور روسیه  صحبت را به سمت موضوع امنیت تغییر داد؛ زیرا هدف روسیه از ایجاد سازمان همکاری شانگهای، مقاومت در برابر حرکات استعماری آمریکا بود. بنابراین پوتین در تلاش بود تا سازمان را به سمت این هدف سوق دهد؛ چنان‌چه گفت: "ما بر این باور هستیم که اتخاذ اقدامات احتیاطی  در چهار چوب مقاومت در برابر تروریزم مهمترین موضوعی می­باشد که باید سازمان همکاری شانگهای به آن بپردازد، سازمان در راستای جلوگیری تامین مالی (تروریسم) از طریق قاچاق مواد مخدر، و در راستای جلوگیری از رسیدن سلاح­های کشتار جمعی، شیمیایی، بیولوژیکی و غیره به دست تروریسم، باید همکاری­های لازم را داشته باشد."

رئيس جمهور روسيه قصد دارد با آمريکا که با استفاده از برخي سازمان­ها مي­خواهد به بي‌ثباتي منطقه دامن بزند، مقابله کند. زیرا حامی "تروریسم" و کسی­که  سلاح­های کشتار جمعی را علیه غیرنظامیان استفاده می­کند همین خود امریکا و روسیه می­باشند، چیزی را که ما در عراق و سوریه به چشم سر مشاهده کردیم.

وی گفت: "روسیه از همکاری بین کشورهای عضو سازمان استقبال می­کند که منجر به جلوگیری از تبلیغات  تروریسم از طریق فضاهای مجازی شود، او در ابتدا به تضاد و به مبارزه ایدیولوژیکی با اسلام و سپس موضوع مقابله با نفوذ آمریکا در انترنت را اشاره کرد." چنان‌چه گفت: "روسیه کشور مشهور جهان است." او سعی کرد روسیه را  طوری به تصویر بکشد که گویا به حل مشکلات جهان می­پردازد. پوتین با این همه می­خواست که این را بیان کند که روسیه مستحق رهبری سازمان همکاری شانگهای می­باشد. پوتین موفقیت­های روسیه را در سوریه یاد آورد شد. حال آن‌که در واقع روسیه به درخواست آمریکا وارد سوریه شده بود. همان‌گونه  پوتین موضوع ایران را مطرح ساخت و حال آن‌که در حقیقت راه حل آن نیز در دست روسیه نیست.

رئيس جمهور ایران به این اجلاس آمد تا از زیر بار فشار­های اقتصادی امریکا اندکی بدر آید. او دراین اجلاس برای این شرکت نکرده بود تا از روسیه کمکی به دست آورد؛ زیرا روسیه نمی­تواند در خصوص این موضوع به ایران کدام کمکی انجام دهد؛ چون روسیه و ایران زندگی‌شان مدیون نفت و گازی می­باشد که هر دو صادر می­کنند؛ بلکه رئیس جمهور ایران درین اجلاس برای این امید اشتراک نمود که از چین در خصوص مشکل کنونی خویش کدام کمکی به دست آورد.

پوتین گفت: "ما خواهان تمرکز و توجه بیشتری به توسعه روابط اقتصادی سودمند میان کشورهای عضو سازمان می‌باشیم" هم‌چنین پوتین ایجاد انجمنی را در سازمان همکاری شانگهای برای گسترش تجارت و سرمایه‌گذاری پیشنهاد کرد.

این به این معنی است که روسیه مجبور است اشغال اقتصادی چین را به رسمیت بشناسد. حال آن‌که در واقع روسیه هیچ انتخابی غیر از این ندارد؛ زیرا که وابستگی اقتصادی روسیه به چین در حال افزایش می­باشد. به عنوان مثال: چین نسبت به روسیه، خط مقدم میزان تجاری (صادرات و واردات) را تحت سیطره و اشغال خود در آورده است. در سال 2018م حجم تجاری دوجانبه بین روسیه و چین بیش از 100 میلیارد دالر بود. صادرات روسیه به چین از جمله محصولات فلزی (76٪)، محصولات چوب و کاغذ (11٪) بود و با همین نسبت واردات روسیه از چین از جمله ماشین آلات، تجهیزات، حمل و نقل (57٪)، پارچه و کفش (11٪) و محصولات شیمیایی (10٪) بود. در حالی­که این هر دو کشور در مجمع اقتصادی در پترزبورگ توافق کردند که حجم تجاری خویش را به 200 میلیارد دالر افزایش دهند. این دلیل بر آن است که روسیه به چین از لحاظ اقتصادی نیاز مبرم دارد. به این موضوع، این اظهارات پوتین نیز اشاره دارد: "ما به این باور هستیم که  برنامه اقتصادی چین با اتحادیه اقتصادی اروپایی – آسیایی، از یک جایگاه و یک مسیر بر خوردار بوده و آیندۀ امیدوارکننده­ای دارد."

اما در خصوص پیشنهادات حکام سرزمین های اسلامی، آن‌چه که واضح می­باشد این است که آن‌ها قدم به قدم کفار استعمارگر را در جنگ علیه اسلام دنبال کرده و برای حفظ قدرت خویش هیچ­گاه دست از تملق چین و روسیه برنمی­دارند.

قاسیم جومرت توکایف، رئیس جمهور قزاقستان، گفت: "مشکل این است که تروریسم یک شبکه جهانی بوده و امنیت سایبر نیاز به تلاش های بیشتری دارد، ایجاد مرکز امنیت اطلاعاتی در سازمان همکاری شانگهای، سهم قابل توجهی در حفاظت از فضای اطلاعاتی سازمان خواهد داشت. طوری­که بدین وسیله، وی از اظهارات پوتین در مورد این موضوع حمایت کرده و امیدوار بود که مردم قزاقستان را از اسلام دور نگه داشته باشد و از حمله رسانه‌ای آمریکا محافظت کند.

شوکت میرزایف رئیس جمهور ازبکستان گفت: "ما برنامۀ کمربند سبز سازمان همکاری شانگهای را برای آسیای میانه مهم می­دانیم، برنامه که هدف آن وارد ساختن فناوری‌های جدید و پاکیزه در کشورهای ما است." وی گفت: "ما گسترش همکاری میان تجار – بازرگانان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای را پیشنهاد می­دهیم." همان‌گونه که میرزایف پیشنهاد برگزاری اولین انجمن اقتصادی سازمان همکاری شانگهای را در سمرقند داد. تمام این موقف­ها از جانب میرزایف برای کمک به اهداف اقتصادی چین بود.

امام علی رحمن، رئیس جمهور تاجیکستان گفت: "مهم این است که تلاش‌های‌مان برای از بین بردن بی‌ثباتی در منطقه متمرکز باشد و مقامات تاجیک آماده همکاری به مبارزه و مقاومت در برابر تهدیدات و چالش­های جدید در زمینه اطلاعات می­باشند." همان‌گونه که هویداست او هم‌چنین خود را کاپی پوتین نشان داد. اما یک روز بعد، پس از نشست دوشنبه، 18 سند را با چین امضا نمود.

همان­گونه که یک روز قبل از برگزاری اجلاس، رهبر چینی وارد قرغیزستان شد. رئیس جمهور قرغیزستان خیانت‌اش به مسلمانان ترکستان شرقی را به عنوان هدیه­ای به آن تقدیم نموده گفت: "از نظر ما موضوع اقلیت­های قومی در چین یک موضوع داخلی می­باشد." در حالی‌که اتخاذ چنین موقف­های برای مسلمانان بسیار خطرناک است. از آن‌جا که اگر چین فردا قرغیزستان را اشغال کند، مسلمانان آن‌جا نیز دچار مصیبتی خواهد شد که مسلمانان ترکستان شرقی دچار آن شده‌اند! در آن زمان روابط کنونی چین و قرغیزستان از هیچ اهمیتی برخوردار نخواهد بود.

در 13 جون، انجمن تجاری قرغیزستان – چین، مربوط به منابع معدنی، به ویژه طلای قرغیزستان، 24 سند را به ارزش 8 میلیارد دالر به امضاء رسانیده‌اند. تعامل مقامات قرغیزستان در این اجلاس به این صراحت داشت که آن­ها می­خواهند دروازۀ اشغال اقتصادی چین را باز گذاشته و متاسفانه به آن افتخار هم می­کنند! جینبیکوف در جریان این اجلاس تاکید داشت که به تقویت روابط حمل و نقل و تدارکات درون سازمانی نیاز مبرم وجود دارد و گفت: "ما از تسریع پروژه  ساخت راه آهن بین چین، قرغیزستان و ازبکستان حمایت می­کنیم."

اما در خصوص هند: امریکا آن را وارد سازمان شانگهای نمود تا در آن‌جا مشکل ایجاد کند. نریندرا مودی، نخست وزیر هند، در این اجلاس گفت: "دولت­های که به تروریست­ها کمک و از آن­ها حمایت می­کنند باید به عدالت تحویل داده شوند." اشاره به پاکستان نمود. این نخستین گام برای معرفی مشکل هند و پاکستان در سازمان شانگهای بود (انتظار می­رود که هند و پاکستان مشکلات مشترکی را در سازمان ایجاد کنند.) مودی هم‌چنین تاکید کرد که قضیۀ افغانستان برای دست یافتن به  امنیت و آرامش در منطقه، اهمیت ویژه دارد. وی به طرح آمریکایی "ادغام آسیای مرکزی از طریق افغانستان به سایر کشورهای آسیایی" اشاره کرد. انجمن تجاری قرغیزستان – هند در روز 14 جون برگزار و مودی 11 سند را با قرغیزستان امضا کرده، وام 200 میلیون دالری را به قرغیزستان اختصاص داد.

خلاصه:

از مهم‌ترین اسناد امضا شده در اجلاس سازمان همکاری شانگهای، موارد زیر را می­توان نام برد:

- درجه بندی کشورهای عضو سازمان و توافق بر مفهوم همکاری­ها در  خصوص فناوری اطلاعات و ارتباطات (روسیه از طریق قرغیزستان  به این ابتکار تشویق شده و برای چین اهمیت زیادی دارد).

- توافق بر برنامه همکاری بین المنطقه­ای کشورهای عضو سازمان (این ابتکار چین است که به سرکوب اقتصادی توسط آن کمک می­کند).

همان‌طور که پیشتر در این خصوص یادآور شدیم سازمان همکاری شانگهای تنها در خدمت منافع استعماری قرار دارد و مسلمانان نیز تنها به بازگشت اسلام می­توانند خود را از چنگال این استعمار خلاص نمایند. چیزی را که استعمارگران و مزدوران آن­ها خوب می­دانند؛ طوری‌که همواره به بهانۀ مبارزه با تروریسم و ​​افراط گرایی با اسلام و مسلمانان مبارزه می‌کنند.

نویسنده: عبدالحکیم کراهانی رئیس دفتر مطبوعاتی حزب التحریر – ولایه قرغیزستان

مترجم: علی مطمئن