(ترجمه)

اصل اینست که هر مسلمان اعمال و رفتار خویش را مطابق به اوامر و نواهی الله سبحانه وتعالی تنظیم نموده و مقیاس اعمال خود را حلال و حرام قرار دهد. حرام چیزی است که الله سبحانه وتعالی و رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را حرام قرار داده و حلال چیزی است که الله سبحانه وتعالی ورسول الله صلی الله علیه وسلم آن را حلال نموده باشد. به عبارت دیگر، لازم است که انسان مسلمان اعمال خود را مطاق به حلال‌های الله سبحانه وتعالی تنظیم نموده و از آنچه که الله سبحانه وتعالی حرام نموده، خودداری کند که هدف از رعایت این همه اعمال رسیدن به رضای الله سبحانه وتعالی است.

بناءً ما می‌بینیم که مسلمان به شریعت الله سبحانه وتعالی مقید بوده و در اسلام آزادی بیان وجود ندارد؛ بلکه قیودی در اسلام وضع گردیده است که شریعت الله سبحانه وتعالی آن را تمثیل می‌نماید و برای مسلمان هیچ اختیاری در برابر وضع این قیود و احکام نمی‌باشد. انسان مسلمان باید تسلیم احکام الله سبحانه وتعالی و رسول الله صلی الله علیه وسلم باشد؛ چنانچه او سبحانه وتعالی فرموده است:

﴿وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَن يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَن يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُّبِينًا﴾

[احزاب: 36]

ترجمه: هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد؛ هنگامی‌که الله و پیامبرش امری را لازم بدانند، اختیاری(در برابر فرمان الله) داشته باشد و هرکس نافرمانی الله و رسولش را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است!

اما امروز با نبود تاج الفروض(خلافت اسلامی بر منهج نبوت) و دور شدن اسلام از منصۀ تطبیق و تطبیق دموکراسی فاسد و بدبوی بالای مسلمانان، همۀ ارزش‌های اسلامی و حتی ارزش‌های انسانی رنگ دیگری گرفته و ما در زمان حکام رویبضۀ فرومایه و پستی قرار گرفتیم که امور زندگی را بر عکس نموده اند. بدون شک رسول الله صلی الله علیه وسلم چی زیبا و راست فرموده است:

«سَيَأْتِي عَلَى النَّاسِ سَنَوَاتٌ خَدَّاعَاتٌ يُصَدَّقُ فِيهَاالْكَاذِبُ وَ يُكَذَّبُ فِيهَاالصَّادِقُ و َيُؤْتَمَنُ فِيهَاالْخَائِنُ وَ يُخَوَّنُ فِيهَاالأَمِينُ وَ يَنْطِقُ فِيهَا الرُّوَيْبِضَةُ، قِيلَ وَمَاالرُّوَيْبِضَةُ؟ قَالَ: «الرَّجُلُ التَّافِهُ يَتَحَدَّثُ فِيأَمْرِالْعَامَّةِ»

(سنن ابن ماجه)

ترجمه: زمانی بر مردم خواهد آمد که انسان‌های صادق کاذب پنداشته می‌شوند و انسان‌های کاذب صادق. زمانی خواهد آمد که انسان‌های خائن، امین پنداشته می‌شوند و انسان‌های خائن، امین و در آن زمان رویبضه به سخن در آمده حرف اول رامی‌زنند؛ (صحابه پرسیدند) رویبضه کی است یارسول اللهﷺ؟ فرمودند: «انسان‌های فرومایه‌ای که در مورد امور عامه تصمیم می‌گیرند.

طوری‌که برای همه معلوم است، دموکراسی فاسد که اساس آن بر جدائی دین از زندگی بنا گردیده، مفکوره‌ای است که همیش شعار آزادی؛‌ از جمله آزادی بیان را سر داده که هدف از آزادی بیان در این مفکوره بیرون شدن از هر بند و قید است؛ مفکوره‌ای که برای فرد اجازه داده تا دهن خود را باز کند و هرچه خواسته باشد، تحت نام آزادی بیان بگوید و هر کسی را که خواسته باشد، مسخره کند. این یاوه‌سرائی‌ها تحت نام آزادی و اصلی‌ست که می‌گویند: "به خود و دیگران احترام بگذار!" هرچند نظر تمام مردم مخالف آن بوده و نظر شخص، کفر و یاوه‌سرائی باشد و خیانت در حق مسلمانان باشد.

به گونۀ مثال: اگر مسلمانی بگوید که به رسمیت شناختن یهود، مذاکره با آنان و پائین آمدن قسمت‌های از سرزمین فلسطین به نفع یهود، ایجاد روابط دیپلوماتیک و روابط تجارتی با آن‌ها جائز است، از نظر دموکراسی لازم است که این نظر را بنابر اصل آزادی بیان و احترام گذاشتن به نظر دیگران، احترام بگذاری؛ اما اگر با همان شخص صحبت شود و برایش گفته شود که این گفتۀ تو خلاف شریعت اسلام بوده و این نظر خیانت به الله و رسول الله صلی الله علیه وسلم و مؤمنین به حساب می‌آید، آن شخص در جواب خواهد گفت: "این نظر شخصی من است و بر تو لازم است که بر نظر دیگران نیز احترام بگذاری!"

پس از چنین نظری چی می‌آموزیم؟ امروزه از خاطر زندگی در سایۀ دموکراسی فاسد متعفن، خیانت به یک امر معمول تبدیل شده است! این واقعت تلخی است که امت اسلامی در جریان تطبیق دموکراسی به این حالت دچار گردیده؛ دموکراسیی‌که دامن فساد و ظلم را هموار ساخته و نسل بشریت را به هلاکت و کرامت انسانی را زیر پا نهاده است. دموکراسی‌که همۀ ارزش‌ها را به جز ارزش‌های مادی از بین برده؛ فحاشی و رذائل اخلاقی را شایع نموده است. دموکراسی‌که خودسری و آزادی‌ها؛ از جمله آزادی بیان را پهن نموده و برای فرد اجازه داده است که هرچه در ذهن‌اش خطور کند، به زبان جاری کند؛ هرچندی‌که مزخرف باشد. در نتیجه، دموکراسی جلو این شخص یاوه‌سرا را نگرفته و در برابر آن سکوت می‌کند.

پس نوشته ام را به این فرمودۀ بهترین مخلوقات یعنی رسول الله صلی الله علیه و سلم خاتمه می‌دهم:

«كَيْفَ بِكُمْ إِذَالَمْ تَأْمُرُو ابِالْمَعْرُوفِ وَلَمْ تَنْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ؟»، قَالُوا: أَوَكَائِنٌ ذَلِكَ يَارَسُولَ اللهِ؟ قَالَ: «وَ أَشَدُّ مِنْهُ سَيَكُونُ»، قَالُوا: وَ مَا أَشَدُّ مِنْهُ؟ قَالَ: «كَيْفَ بِكُمْ إِذَا أَمَرْتُمْ بِالْمُنْكَرِ وَ نَهَيْتُمْ عَنِ الْمَعْرُوفِ؟»، قَالُوا: أَوَكَائِنٌ ذَلِكَ يَارَسُولَ اللهِ؟ قَالَ «و َأَشَدُّ مِنْهُ سَيَكُونُ»، قَالُوا: وَ مَا أَشَدُّ مِنْهُ؟ قَالَ: «كَيْفَ بِكُمْ إِذَا أَصْبَحَالْمَعْرُوفُ مُنْكَراً وَالْمُنْكَرُ مَعْروفاً؟»

ترجمه: «چی گونه است آن زمانی‌که امر به معروف و نهی از منکر نمی‌کنید؟» صحابه گفتند: آیا آن زمان می‌آید یا رسول الله؟ فرمود: «بلکه بدتر از آن حالت نیز می‌آید.» گفتند: چی حالتی از آن بدتر است یا رسول الله؟ فرمود: «چی گونه است آن زمانی‌که امر به عمل منکر و ناپسند می‌کنید و از عمل شایسته و معروف باز می‌دارید؟» صحابه فرمودند: آیا چنین روزی خواهد آمد یا رسول الله؟ فرمود: «بلکه بدتر از آن نیز می‌آید.» باز صحابه گفتند: چی حالتی از آن بدتر است؟ فرمود: «چی گونه است آن زمانی‌که معروف و اعمال پسندیده به عمل ناپسند تبدیل گردد و عمل ناپسند به عمل معروف و پسندیده؟!»

پس حال امت مسلمه از این بهتر نمی‌شود؛ مگر این‌که دموکراسی فاسد متعفن از بین برده شده و مسلمانان بر احکام دین خود‌ پای‌بند گردند؛ دموکراسیی‌که ارزش‌های اسلامی را از بین برده و در عوض آزادی‌ها را نهادینه ساخته روش زندگی و گفتار مسلمانان را خراب نموده است.

مسلمانان زمانی از این منجلاب نجات می‌یابند که بر منهج رب‌شان استقامت ورزیده و شریعت الله سبحانه وتعالی را در منصۀ تطبیق بگذارند و این مسأله امکان پذیر نیست؛ مگر به وسیلۀ کارزار جدی و مخلصانه در کنار کسانی‌که برای برپائی خلافت راشده بر منهج نبوت کار می‌کنند؛ چنانچه رسول الله صلی الله علیه وسلم به این امر بشارت داده و فرموده است:

«ثُمَّ تَكُونُ خِلَافَةٌعَلَى مِنْهَاجِ النُّبُوَّةِ»

ترجمه: سپس خلافت بر منهج نبوت می‌آید.

نویسنده: استاد خالد عبدالکریم حسن-فلسطین

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر