(ترجمه)

از سقوط خلافت اسلامی بدین‌سو، ۹۷سال سپری گردید و ماه مبارک رمضان همانند سال‌های قبلی‌اش(بدون خلافت) فرا رسید؛ سال‌هایی‌که امت اسلامی در نبود این سپر در زیر چتر بی‌عدالتی، ذلت، تحقیر و سال‌های پر از استبداد به سر می‌برد و در عین حال، سال‌هایی‌که امت اسلامی از دل و جان در اشتیاق عزت گم‌شدۀ خود می‌باشد. قطعاً که در پایان هر ذلت و بدبختی عزت و خوش‌بختی‌ای نهفته است و بی‌گمان الله سبحانه‌و‌تعالی حامی و نگهبان مؤمنان است؛ زیرا الله سبحانه‌‌وتعالی می‌فرماید:

﴿وَإِنَّ الظَّالِمِينَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِيُّ الْمُتَّقِينَ﴾

[جاثیه: ١٩]

ترجمه: بی‌گمان که ظالمان یار و یاور یکدیگر اند و الله(سبحانه‌‌و‌تعالی) یار و یاور پرهیزگاران است.

امروزه امت مسلمه این را درک کرده است که کشور‌های کفری غربی در آخرین نفس‌های از ذلت و بدبختی‌شان به سر می‌برند؛ زیرا آن‌ها کسانی اند که زنده‌گی‌شان را خود در فقر و خواری ترسیم کرده اند. آن‌ها در مقابل امت مسلمه از ضعف خود و از ترس این‌که مبادا تکه تکه شوند، متحد شده اند؛ چنان‌چه که رسول اکرم ﷺ فرموده است: روزی بر سری مسلمانان فرا خواهد رسید که ملت‌های کفری علیه آن‌ها حمله خواهند کرد، چنان‌چه که مردم بالای یک کاسۀ نان حمله می‌کنند.

امت اسلامی هم‌چنان به این امر پی برده اند که حکام مزدور سرزمین‌های اسلامی حیثیت ابزاری را به خود گرفته اند که غرب از آن بخاطر کنترول و گسترش نفوذ استعماری‌اش بر تمام منابع طبیعی و انسانی سرزمین‌های اسلامی از آن‌ها بهره‌برداری می‌کند. این حاکمان کسانی اند که بخاطر منافع خود، زنان و اطفال مسلمین را روی میز قصابی کفار و استعمارگران جابر قرار داده اند، تا هر وقت کفار بخواهد خون آن‌ها ‌را ریخته و زنان مسلمان را هتک حرمت نمایند.

ما اکنون در ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن قرار داریم؛ ماهی‌که جز هدایت برای بشر نیست؛ ماهی‌که الله سبحانه‌و‌تعالی می‌خواهد به وسیلۀ احکامی‌که برای ما مقرر داشته است، خلوص ایمان و تقوای ما را آزمایش کند. هر آن‌که به وسیلۀ هدایت الله سبحانه‌و‌تعالی هدایت یافت، از کسانی خواهد بود که الله سبحانه‌و‌تعالی در کتاب خود یادآور شده است:

﴿الم ذَٰلِكَ الْكِتَابُ لَا رَيْبَ فِيهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِينَ﴾

[بقره: 1-٢]

ترجمه: الف، لام، میم؛ این کتاب با عظمتی است که نیست هیچ شک و شبهه‌ای در آن و مایۀ هدایت برای پرهیزکاران است.

اگرچه تقوی تنها به وسیلۀ خواندن قرآن در ماه مبارک رمضان بدون تفکر و تعمق در آیات آن و در تطبیق آن‌چه که او تعالی در هر زمان و مکان نازل کرده است، نهفته نیست؛ زیرا او سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿كِتَابٌ أَنزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِّيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ﴾

[ص: ٢٩]

ترجمه: این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کرده‌ایم تا در آیات آن تدبّر کنند و خردمندان متذکّر شوند!

و می‌فرماید:

﴿إِنَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِتَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ بِمَا أَرَاكَ اللَّهُ وَلَا تَكُن لِّلْخَائِنِينَ خَصِيمًا﴾

[نساء: ١٠٥]

ترجمه: ما این کتاب را به حق بر تو نازل کردیم تا به آن‌چه الله(سبحانه‌‌تعالی) به تو آموخته، در میان مردم قضاوت کنی و از کسانی مباش که از خائنان حمایت نمایی!

همان‌طور که قرآن برای تلاوت است، به همین ترتیب برای حاکمیت بر اساس قوانین شریعت نیز می‌باشد که جز مایۀ هدایت و رحمت برای بشریت نیست، هرچند که تطبیق احکام آن مشرکان را ناخوش آید.

﴿هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَىٰ وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ﴾

[توبه: ٣٣]

ترجمه: او (الله سبحانه‌و‌تعالی) کسی است که رسولش(ﷺ) را با هدایت و آیین حق فرستاد، تا آن را بر همه آیین‌ها غالب گرداند، هرچند مشرکان کراهت داشته باشند!

آن‌که قرآن را با تفکر و تدبر تلاوت کند، در خواهد یافت که وضعیت جهان امروزه که در آن بدبختی، بی‌عدالتی و فساد موج می‌زند، از نتیجۀ عدم تطبیق اسلام به شکل انقلابی آن می‌باشد.

﴿وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنكًا وَنَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَعْمَىٰ﴾

[طه: ١٢٤]

ترجمه: هر کس از یاد من روی‌گردان شود، زندگی(سخت و) تنگی خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور می‌کنیم.

قرآن، که در اصل قانون اساسی ما می‌باشد، امروزه از صحنۀ زنده‌گی ما کنار رفته است و حاکمیت زمین بر حاکمان ظالم و دیکتاتور واگذار شده است. طوری‌که در نتیجۀ حاکمیت آن‌ها قوانین اساسی دولت‌ها در تناقض با قرآن قرار گرفته، ثروت، دارائی و همه‌ چیزمان را از دست داده‌ایم، رسانه‌های ما بر اصول و معیارات رسانه‌های فاسد و گمراه استعماری به پیش می‌روند، برنامه‌های آموزشی(کریکولم‌های درسی) مکاتب و دانشگاه‌های ما در تمام سطوح تعلیمی در تناقض با معیارات اسلامی قرار گرفته است، شعار‌های قدرت‌مندسازی زنان گوش‌های مان را کر ساخته و هزاران نوع فساد و بی‌بندوباری دیگر از این قبیل ما را احاطه کرده است. بدین اساس، با لباس تقوی، ما هرگز مسئولیت ایمانی خویش را در قبال امت و مسئولیت کار کردن را بخاطر تغییر فضای فاسد فراموش نخواهیم کرد. رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«إِنَّهُ يُسْتَعْمَلُ عَلَيْكُمْ أُمَرَاءُ فَتَعْرِفُونَ وَتُنْكِرُونَ فَمَنْ كَرِهَ فَقَدْ بَرِئَ وَمَنْ أَنْكَرَ فَقَدْ سَلِمَ وَلَكِنْ مَنْ رَضِيَ وَتَابَعَ»

ترجمه: امیرانی بر شما حاکم خواهد شد و شما اعمال خوبی و بدی را در آن‌ها مشاهده خواهید کرد و هرکی نسبت به اعمال بدی آن‌ها نفرت ورزید، خود را نجات داد و کسی‌که اعمال بدی آن‌ها را ناپسند شمرد، هم‌چنان نجات خواهد یافت؛ اما کسی‌که اعمال بدی آن‌ها را تصدیق کرده و از آن‌ها تقلید کرد مسئول خواهد بود.

برماست تا امت اسلامی را امر به نیکویی و نهی از بدی نماییم. رسول الله ﷺ می‌‌فرماید که الله سبحانه‌و‌تعالی فرمودند:

«مُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَدْعُونِي فَلَا أُجِيبَكُمْ، وَتَسْأَلُونِي فَلَا أُعْطِيَكُمْ، وَتَسْتَنْصِرُونِي فَلَا أَنْصُرَكُمْ»

ترجمه: به نیکویی امر کنید و از بدی باز دارید، قبل از این‌که به من التماس کنید و من به شما پاسخی ندهم، و از من بخواهید و بر شما ندهم و از من نصرت طلب کنید و بر شما نصرت ندهم!

و در هم‌چو یک فضای ایمانی، که پر از معنویت در این ماه پر خیر وبرکت است، در حالی‌که روزه‌دار هستیم، نباید فراموش کنیم که امت اسلامی بسوی یک جنگ اعلان شدۀ فکری روان است و آن‌چه که نیاز است، همانا زحمت و تلاش شبانه‌روزی ما در قبال امت است و نباید نقش خود را در امور این زنده‌گی نادیده بگیریم، بر این‌که الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴾

[ذاریات: ۵۶]

ترجمه: نیافریدیم انس و جن را؛ مگر این‌که مرا عبادت کنند.

عبادت تمام جنبه‌های اسلام را در بر می‌گیرد و تنها به نماز، روزه و تلاوت قرآن محدود نیست؛ بلکه شامل تمام اوامر و نواهی الله سبحانه‌و‌تعالی می‌گردد و الله سبحانه‌و‌تعالی این امر را در سورۀ آل عمران با عقیده ارتباط داده است که اصل دین و اساس اسلام می‌باشد، طوری‌که الله سبحانه‌و‌تعالی این امت را به عنوان امتی‌که به سود مردم بوده و به نیکویی امر می‌کند، یک امت نیکو خوانده است.

﴿كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ﴾

[آل عمران: ١١٠]

ترجمه: شما بهترین امتی بودید که به سود انسان‌ها آفریده شده‌اید؛(چه این‌که) امر به معروف و نهی از منکر می‌کنید و به الله(سبحانه‌و‌تعالی) ایمان دارید.

ملتی خوب و نیکو نخواهد بود، مگر این‌که خیر در اولویت کاری‌اش قرار داشته باشد، و این امر در موجودیت عقیده امکان پذیر است؛ عقیده‌ای که امر به نیکویی نموده و از بدی نهی می‌کند. زهره بنت ابولهب فرمود: هنگامی‌که رسول الله ﷺ بالای منبر قرار داشت، مردی به نزد رسول الله ﷺ آمد و گفت: ای رسول الله ﷺ کدام مردم بهترین اند؟ رسول الله ﷺ فرمودند:

﴿خَيْرُ النَّاسِ أَقْرَؤُهُمْ وَأَتْقَاهُمْ وَآمَرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ، وَأَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَأَوْصَلُهُمْ لِلرَّحِمِ﴾

ترجمه: بهترین مردم کسانی اند که قرآن را زیاد تلاوت می‌کنند و بسیار متقی اند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و قطع صله رحم نمی‌کنند.

وضعیتی را که امروزه امت اسلامی در آن به سر می‌برد، به این واقعیت تطابق نمی‌کند؛ زیرا قرآن نمی‌خوانند و نماز را برپا نمی‌دارند(بر انجام اوامر و نواهی الله سبحانه‌و‌تعالی کاهلی اختیار کرده اند). هم‌چنان این نیز راه‌حل نیست که تنها به تلاوت قرآن، قیام لیل، و روزه اکتفا کنیم؛ زیرا این از ویژه‌گی‌های یک ملت خوب نیست که تنها به این موارد اکتفا نموده و وجیبۀ امر به معروف و نهی از منکر را کنار بگذاریم. از این‌رو، ایمان و تقوی از دل‌ها و اعمال مسلمین رخت سفر خواهد بست و نکبت و فجور جاگزین آن خواهد شد. رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«وَالَّذِي نَفْسِي بِيَدِهِ، لَتَأْمُرُنَّ بِالْمَعْرُوفِ، وَلَتَنْهَوُنَّ عَنِ الْمُنْكَرِ، أَوْ لَيُوشِكَنَّ اللَّهُ أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عِقَابًا مِنْ عِنْدِهِ، ثُمَّ لَتَدْعُنَّهُ فَلَا يَسْتَجِيبُ لَكُمْ»

[صحیح ترمذی: حدیث ۲۱۶۹]

ترجمه: قسم به ذاتی‌که جانم در ید اوست، یا امر به معروف و نهی از منکر را انجام می‌دهید یا بزودی الله(سبحانه‌و‌تعالی) بر شما کیفری نازل خواهد کرد که اگر برای دفع آن هم دعاء کنید، اجابت نخواهد شد.

ای کسانی‌که روزه‌دار هستید! در کنار روزه و قیام خویش، ما باید از تمام چیز‌های زشتی‌که سبب قهر الله سبحانه‌وتعالی می‌گردد و با احکام راستین دینش در تناقض قرار می‌گیرد، نهی کنیم؛ زیرا یکی از بزرگترین این منکرات همانا حاکمیت غیرالهی است که ما را احاطه کرده است. ما نباید از دشمنان دین خویش اطاعت کنیم، نباید پرچم‌های‌شان را در سرزمین مان بلند کنیم، نباید با آن‌ها تعامل کنیم و نباید با قبول نمودن شرایط مزخرف و استبدادی آن‌ها ذلت را بالای خود حاکم نماییم؛ بلکه ما باید حاکمان مان را مقصر بدانیم و توطئه‌های‌شان را علیه خود مان افشاء ساخته و برنامه‌های غلط و گمراه‌کنندۀ آن‌ها را نیز افشاء نماییم.

درست همان‌طوری‌که دین مان یکی‌ست، الله سبحانه‌و‌تعالی و کتاب مان یکی‌ست و همان گونه‌ای‌که برای عبادت الله سبحانه و‌تعالی در این ماه مبارک متحد می‌شویم، این‌ یک وجیبه و مکلفیت دینی همۀ ماست که بخاطر داشتن یک دولت اسلامی و برداشتن این حاکمان مزدور غربی از صحنۀ حاکمیت متحد شویم؛ زیرا اگر حاکمیت این حاکمان بر ما نمی‌بود، غرب هرگز به بودن در سرزمین‌های ما قادر نمی‌بود. همین حاکمان بودند که بجای عبادت الله سبحانه‌و‌تعالی فساد را در میان ما گسترش دادند، بجای حفاظت از ما، خون‌های ما را مباح دانستند و بجای امت به کفار صلاحیت دادند و بجای شریعت الهی حاکمیت را به دموکراسی واگذار کردند.

فلهذا یگانه مسیر تقوی و ایمان در این ماه مبارک رمضان، ماه نزول قرآن همانا امر به معروف و نهی از تمام منکرات و حاکم گردانیدن شریعت اسلامی از طریق برپایی خلافت راشدۀ واقعی برمنهج نبوت می‌باشد تا باشد که امت اسلامی رهبری جهان را دوباره بدست گرفته و امنیت، آسایش و عدالت را برای جهانیان به ارمغان آورد.

نویسنده: رنا مصطفی

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر