(ترجمه)

وزارت خارجۀ روسیه اعلام کرد بود که به‌تاریخ ۱۸ نومبر ۲۰۱۷م برای حل قضیۀ سوریه کنفرانسی در سوچی برگزار خواهد شد. گروه‏های مخالف سوریه و هم‌چنان دی‏مستورا از اشتراک درین کنفرانس اباء ورزیده بودند. مسکو مجبور گردید تا با دعودت ۳۳ طیف مختلف، تاریخ کنفرانس را به تأخیر اندازد. پس از اعلام، امریکا هشدارِ واضحی ارسال کرد که مسکو به تنهائی‌اش نمی‌تواند، اصلاحاتی را برای حل قضیۀ سوریه به‌میان آورد. زمانی‌که هشدار امریکا به روسیه رسید، در حاشیۀ کنفرانس اوپیک که به تارخی  ۱۱ نومبر ۲۰۱۷م در ویتنام برگزار گردید، لاوروف اظهار داشت که تاریخ برگزاری کنفراس برای مدت نامعلوم به تعویق افتید. از همین جهت، لاوروف و تیلرسون و در مصاحبۀ مشترک تأکید کردند که یگانه منبع اصلاحات بحران سیاسی سوریه بر اساس قطعنامۀ شورای امنیت و تصامیم کنفرانس ژینو بوده و روسیه به تنهائی‌اش نمی‌تواند بحران سوریه را حل سازد.

هدف از تشکیل کنفرانس این بود که پوتین در نظر دارد تا در انتخابات ۱۸ مارچ ۲۰۱۸م، خود را کاندید نماید و خواست تا با تشکیل این کنفرانس پیروزی خود را در قضیۀ سوریه به‌نمایش بگذارد؛ چون ازین ناحیه خیلی زیر سوال رفته است. به همین دلیل، پوتین در دیدارش با رئیس جمهوری ترکیه و ایران به تاریخ  ۲۲ نومبر ۲۰۱۷م بر سر مسئلۀ راه‌حل سیاسی قضیۀ سوریه توافق نمود؛ چنان‌چه ولادیمیر جباروف معاون اول کمیتۀ امور بین‌المللی اتحادیۀ روسیه، اعلام کرد که: «در کنفرانس سوچی بالای اختیارات ایالات متحده برای رسیدن به موقف واحد و مشخص پیرامون قضیۀ سوریه به توافق خواهیم رسید.» هم‌چنان مسکو با هماهنگی ایران و ترکیه بر پیروزی کنفرانس سوچی چراغ سبز نشان داد. در زمینه میخائیل بوگزانوف معاون وزیر خارجۀ روسیه به تاریخ ۲۳ دسمبر ۲۰۱۷م اظهارات داشت: «در کنگرۀ گفت‌وگوهای ملی سوریه که قرار است در اواخر ماه اکتوبر ۲۰۱۸م تشکیل گردد، ما شاهد تشکیل کمیتۀ قانون اساسی خواهیم بود.» سخنان وی اشاره‏ای به این است که تمام اساسات کنفرانس با مشورۀ ترکیه و ایران اجراء خواهد شد.

 به تاریخ ۲۷ دسمبر ۲۰۱۷م الکساندر لافرینگوف نماینده ویژۀ روسیه در امور سوریه اظهار داشت که راه‌حل سوریه به درازاکشیدن قضیه نبوده و لازم است تا به اسرع وقت کنگرۀ گفت‌وگوهای ملی سوریه در سوچی تشکیل گردد. این‌گونه موقف‏گیری‌ها نشان دهنده‌ای این موضوع است که پوتین می‌خواهد به اسرع وقت میوۀ مداخله سوریه را بچشد.

موقف گیری‏های روسیه ترامپ را مجبور ساخت تا اهداف اساسی خود را چنین واضح نماید: «این واشنگتن است که در امور سوریه تصمیم می‌گیرد؛ نه دیگران.» به همین هدف، ریکس‏تیلرسون وزیر خاجۀ امریکا به تاریخ ۱۱ جنوری ۲۰۱۸م در دانشگاه استانفورد طی سخنی اهداف کلی کشورش را در امور سوریه واضح ساخت؛ وی درین بیانیه‌ای تصمیم پنتاگون بر ساخت پایگاه نظامی ۳۰ هزار عسکری امریکا در منطقۀ کُرد‏نشین را اشاره داشت که به هدف جنگ با گروه داعش مستقر خواهند شد. (منبع: تلویزیون ميادين)

در حاشیۀ کنفرانس پاریس به تاریخ ۲۳ جنوری ۲۰۱۸م که در مورد استفاده سلاح‌های کیمیاوی در سوریه و محاسبۀ مرتکبین چنین عمل بحث صورت گرفت؛ امریکا، انگلیس، فرانسه، سعودی و اردن به نسخه‌ای که دو هفته قبل امریکا ترتیب داده بود، اقرار کردند. این نسخه در حاشیۀ نشست ویانا که به تاریخ ۲۵ جنوری ۲۰۱۸م عقد گردیده بود، برای اجراء به دی‌میستورا تقدیم گردید. این نسخه شامل راه‏های تشکیل حکومت انتقالی، پیش‌نویس قانون‌اساسی و تشکیل قانون انتخابات، صلاحیت‌های رئیس جمهور و صلاحیت‌های حکومت جدید و ضرورت ترمیم دستگاه امنیتی تحت نظارت سازمان ملل می‌باشد. به عبارت دیگر، امور سوریه زیر سرپرستی سازمان ملل به پیش می‌رود؛ هرگاه اندکی انتقادات نباشد، اعلان خواهد شد که مستقیماً سرپرسی سوریه را امریکا بدوش می‌گیرد. پس این‌گونه موقف‏گیری امریکا، آجندای پیروزی کنفرانس سوچی را تشکیل می‌دهد.

امریکا نخواست تا فضای پوتین را خراب سازد، بناءً اجازه داد تا کنفرانس سوچی برگزار گردد تا فضای طرف‌داران پوتین خوب‌تر گردد، و هم‌چنان پذیرفتند تا کنفرانس به حضور دی‌مستورا آغاز گردد، باوجودی‌که وی در اول جلسه حضور نداشت. به نقل از روزنامۀ شرق اوسط، در کنفرانس سوچی بالای "تشکیل کمیتۀ ساخت قانون اساسی، تشخیص منابع، برنامۀ عملی و چگونگی انتخاب اعضاء و تطبیق موارد کنفرانس ژینو زیر نظر سازمان ملل، بحث صورت گرفت. کنفرانس با صدور بیانیۀ عام و بی‌مفهوم به پاین رسید که در بیانیۀ پایانی آمده است: «با هم بر سر تشکیل کمیسیون قانون اساسی به توافق رسیده‌ایم که یک تیم به نمایندگی از دولت جمهوری عربی سوریه و یک تیم از نمایندگی از مخالف به هدف اصلاحات قانون اساسی و حل‌وفصل بحران سوریه، استناد بر اساس قطعنامۀ ۲۲۵۴ شورای امنیت زیر نظر سازمان ملل تشکیل گردد.»

بیانیۀ پایانی، قطعاً بالای نقش سازمان ملل، دولت سوریه، محاکمه و مجازات ناقضین حقوق‌بشر و استفاده‌کنندگان سلاح کیمیاوی و حضور نیروهای امنیتی بیگانه بر سرزمین سوریه، بحثی نکردند. آن‌چه درین کنفرانس جالب است، هیچ‌کس نمی‌داند که ۱۳۰۰ اشتراک کننده، چگونه بالای بیانیۀ پایانی بحث‌وگفتگو نمودند؛ چنان‌چه قبلاً بگدانوف معاون وزیر خارجۀ روسیه در ماه نومبر۲۰۱۷م پیش‏بینی کرده بود، که آن‌ها جزء امضاء این بیانیه، چیزی نکردند.

نمایش‏نامۀ بزدلانه‌ای را که مخالفان اجراء کردند، فقط به نسبت نبرافراشتن بیرق دولت سوریه در کنفرانس، از حضور در کنفرانس اباء ورزیده و صلاحیت نمایندگی خود را به ترکیه واگذار کردند. بدین‌گونه این مسئله را قضیۀ حیاتی سوریه قلم داد کرده تا جرائم خود را که در کنفرانس ژینو مرتکب شده اند، چشم‌پوشی نمایند؛ ولی بیانیۀ پایانی تمام دروغ و نفاق آن‌ها را چنین برملا ساخت، که ترکیه به نمایندگی از تیم مخالفان ۵۰ فرد را به حیث نمایندۀ کمیتۀ قانون اساسی چنین معرفی کرد: بر اساس بیانیۀ پایانی، گفتگوهای ملی سوریه در سوچی کمیتۀ قانون اساسی متشکل از ۱۵۰ تن خواهد بود که ۵۰ تن آن از تیم ترکیه و ثلث دیگر آن مربوط به تریبیون قاهره، مسکو و ریاض خواهد بود.

 آن‌چه در تاریخ بشریت واضح است، مناقشات سیاسی برعکس، پیروز را ناکام و ناکام را پیروز می‌سازد. مواد خطرناک در بیانیۀ پایانی کنفرانس سوچی، تأسیس کمیتۀ قانون اساسی است که شامل راه‌حل سیاسی بحران بوده؛ ولی درین راه‌حل برای سرنوشت خون‌های ریخته شده، مجروحینِ سلاح کیمیاوی و ده‏ها حملات هوائی که سلامت انسانی را به خطر انداخته اند، تذکری ندادند.

در اخیر، سوال اساسی این است: امت مسلمه چی وقت ارادۀ خودرا از چنگ نیروهای استعماری آزاد خواهند کرد؟ استعمارگرانی‌که همیشه در کمین اند تا ضرری بما برسانند و به کمک و یاری حکام سرزمین‌های اسلامی؛ مانند: ملاهای تهران، صاحبان "روز قدس"، حمل کننده‌گان سیرت ارطغرل در انقره و به کمکِ گروه‌های خودفروخته در مقابل دالر، تصامیم کنفرانس استانه را گاهی به وسیلۀ ترکیه و گاهی مستقم تطبیق دارند، به ضد امت مسلمه پلان طرح می‌کنند.

داكتر عثمان بخاش

رئیس دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر

برگرفته از جريدۀ الرایه