اوضاع جاری افغانستان در حالی منظر دیگری به خود می‎گیرد که دشمنی های آشکار، خیانت های نمایان و کشتارهای جمعی در حالی به نقطه فوقانی خود می رسد که حکومت افغانستان با تجدید پیمان ها و متصل شدن با امریکا، بیشتر طعم مقصود و محصول آن را می چشد.

مردم افغانستان تلخی نظام وارده شده و سیاست سر درگم کننده امریکا و زیر دستانش را از زمانی تجربه می کنند که خودشان را در دامن خون آلود امریکا قرار داده و به او توسل شدند. این توسل و وابسته گی سال هاست که به قیمت از دست دادن ارزش ها، جان و مال شان تمام و هنوز هم از بستن چنین قرار دادهایی یک جانبه و امیدواری هایی ذلیلانه دست بردار نیستند. حکام زیر دست افغانستان در حالی وارد چنین پیمان های پر مخاطره و تباه کن می شوند که در پذیرفتن و عدم پذیرفتن آن اصلاً اراده و اختیاری از خود ندارند؛ بلکه برای توجیه کردن پستی، ذلالت و خواری شان، علمای درباری، سیاسون دست پرورده غرب و رسانه سیکولر را به جلو کشانده تا ضعف و ناکارایی شان را با اشکال مختلف زیر و رو سازند.

افغانستان در حالی به میدان نبرد و جولانگاهی قدرت های جهانی تبدیل شده که حکام زیر دست افغانستان جزء تطبیق پالسی و استراتیژی امریکا، برنامه دیگری برای بقای سیاسی این مردم و سرزمین روی دست ندارند؛ بلکه تنها هدفی را پی گیری می کنند که از سوی امریکا، ناتو، سازمان ملل و بقیه کشورهای غربی بدان دستور داده شده باشند. طوری که مشاهده می کنیم تمام محور رویکرد، عمل و بحث دولت تنها روی تطبیق پالسی و برنامه های غربی است که برای پیشبرد آن هیچ کوتاهی از خود نشان نمی دهد.

مأموریت امریکا در افغانستان در حالی به طرف تحول و دگرگونی می رود که امریکا تلاش دارد تا در جنگ های دورن مرزی و بیرون مرزی افغانستان، عساکر مخالف و دفاعی را از میان خود مردم این سرزمین انتخاب کرده تا صید تلفات دو طرفه بین افغان ها باشد، و خودش با رهبریت و اکمال مالی و تسلحاتی از یک طرف، مخالفین نظام را تمویل و تجهیز کرده و از طرف دیگر، نیروهای دولتی را تنظیم و شکل دهی برای دفاع می کند که نتیجه این جنگ ها تنها به قتل عام مردم مسلمان افغانستان می انجامد. امریکا در حال حاضر برای تطبیق پالیسی جنگی اش در افغانستان به بهانه تروریزم و افراطگرایی 80 درصد جنگ ها و حملات زمینی و هوایی را خودش پیش برده که این حملات شامل تکتیک های جنگی ذیل می باشد:

-حملات راکتی طیاره های بی سرنیشن امریکا

-حملات هوایی خاص نیروهای امریکایی

-عملیات زمینی نیروهای امریکایی

-آزمایش انواع بمب ها

-تنظیم حملات انتحاری توسط سازمان های استخباراتی امریکا؛ مانند: بلک واتر، مایکل سمپل، بلوهاک وغیره.

البته این حملات اکثراً تحت نام طالب و داعش توجیه شده، در حالی که در  راه اندازی چنین حملات، امریکا دستی بالاتر دارد؛ چنان چه قبل از اعلام راهبرد دونالد ترامپ رئیس جمهور امریکا با وزیر دفاع و اعضای کانگرس اش، رأی زنی ها بالا تحقق یافتن پروژه های جنگی در افغانستان داشتند و تازه به نتبجه رسیدند که مسئولیت پیشبرد آن را به سازمان سیاه بسپارند، که این سازمان های جاسوسی و استخباراتی با بکارگیری قاتلان کرایی حملات و دهشت افگنی ها را سازماندهی کرده و مردم افغانستان را به خاک خون می‎کشاند.

ورود امریکا در افغانستان، درهای ظلم و خونریزی را باز کرده و این سرزمین را تبدیل به میدان نبرد و کشتارگاهی بزرگ کرده است، نبردی که طرف های درگیرد برای قدرت نمایی و منفعت خود گروه های نباتی را برای تهدید و وحشت روی هم قرار داده است. وضعیت فعلی مردم افغانستان دقیقاً آدم را به یاد سال های 1830م انداخته که سفید نژادان اروپایی سیاه پوستان را به ظلم و برده‌گی کشیده و برای سیل و رفع خسته گی شان آن ها را به جان هم انداخته، از کشتن شان لذت می بردند و بقیه سیاه پوستان بخاطر دلخوشی ارباب شان، عملکرد آن ها را تمجید و استقبال کرده تا بالای شان رحم صورت گیرد. امروزه حکام زیر دست مسلمانان نیز عین موقف سیاه پوستان را به خود گرفته و در برپایی جنگ، ویرانی و کشتن برادران مسلمان شان از اربابان کافرشان قدردانی و استقبال می کنند.

این در حالی ست که امریکا برای نفاق افگنی میان مسلمانان و پارچه پارچه کردن آن ها راه های متفاوتی را می پیماید تا به تسلط کامل و منابع دایمی مسلمانان دست یابد. در پهلوی آن، دسته بندی هایی که در گذشته میان امت مسلمه راه اندازی کرده بودند، این بار نفاق اندازی مذهبی را به شکل جدی آن روی دست گرفته تا به این ترتیب اساسیت های دینی و مذهبی را میان مسلمانان شعله‌ور ساخته و از وحدت دوباره امت تحت یک نظام و یک بیرق جلوگیری کند.

 مردم افغانستان دیگر نباید قربانی سیاست های امریکا و دولت دست شانده اش قرار گیرد؛ چون سال هاست که پیامدهای سیاست و جنگ امریکا را می پچشند و باید عبرت گرفته باشند. برای درهم کوبیدن امریکا و هم قطاران شان، باید مثل گذشته که به نظام کمونیزم نه گفته و مبارزه کردند، به نظام دموکراسی و سرمایه داری هم چنان نه گفته و در زمین دفن اش کنند، و بدانند که سعادت و خوشختی شان تنها در یاری کردن دین و نظام الله سبحانه وتعالی است. چنان چه الله سبحانه وتعالی در آیتی می فرماید:

‏ ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِن تَنصُرُوا اللَّهَ يَنصُرْكُمْ وَيُثَبِّتْ أَقْدَامَكُمْ﴾‏

[محمد: 7]

‏ترجمه: ای مؤمنان! اگر(دين) الله(سبحانه وتعالی) را ياری كنيد، الله(سبحانه وتعالی) شما را ياری می كند(و بر دشمنان تان پيروز می گرداند) و گام های تان را استوار می دارد.

علی عزیز عزیزی