ارتش پاکستان روز چهارشنبه گذشته از ساخت حصار جدید به هدف پاسبانی در نزدیکی مرز افغانستان خبرداده، گفت: «اعمار حصار و پوسته‌های امنیتی در امتداد خط دیورند در جلوگیری از حملات جنگجویان کمک خواهد کرد.» این در حالی است که اعمار حصار و پوسته‎های امنیتی بطور فزاینده‎ای موجب خشمگین شدن کابل گردیده و از ناحیه بین المللی گفته می‎شود پاکستان مرز افغانستان را به رسمیت نمی‎شناسد.

جنرال نعمان زکریا، قوماندان اردوی پاکستان در منطقۀ قبایلی وزیرستان جنوبی در جریان دیدارش در نزدیکی مرز افغانستان و پاکستان گفته است که پس از اعمار حصار محکم در برابر مرز افغانستان، هیچ تروریستی نمی‎تواند از مرز افغانستان داخل خاک پاکستان گردیده و حمله کند. اردوی پاکستان در ماه جون سال جاری میلادی، آغاز حصارکشی در امتداد خط دیورند را اعلام کرد. جنرال زکریا که روستاهای افغانستان را از نزدیکی مرز مشاهده می‎کرد، بیان داشت: «نیروهای نظامی و شبه نظامی، مردان مسلح را در جریان چندین عملیات در مناطق ناامنی که مدت‎های طولانی پایگاه گروه‎های؛ چون: القاعده، طالبان و باندهای جنایتکار بود، شکست داده‎اند.

 از سوی هم دونالد ترامپ مجدداً تأکید داشت که حکومت پاکستان اتهامات قبلی امریکا را مبنی بر پوشاندن جنگ‎جویان از خاک پاکستان، علیه افغانستان را رد می‎کند که این اتهامات همواره موجب خشم اسلام‎آباد گردیده‎است. چنان‎چه افغانستان عین اتهامات را پس از اعمار  حصار مرزی، بالای پاکستان وارد می‎کند. خط دیورند که طول آن ۲۴۰۰ کیلومتر است از سوی بریتانیا در سال ۱۸۹۶م در نزدیکی مرز پاکستان ایجاد گردیده و دولت‎های پاکستان و افغانستان را از هم جدا کرد، با این حال از نظر دولت افغانستان خط مرزی دیورند که میرات استعمار انگلیس محسوب می‎شود، مورد پذیرش نبوده و سبب اختلاف بین هردو کشور گردیده است؛ تا آن‎جا که پاکستان پیشنهاد می‎کند افغانستان بخشی از قلمرو اش بوده و این خط از قلمرو قوم پشتون عبور می‎کند و نیز خانواده‎ها و قبایل را بین دو کشور تقسیم کرده است. (منبع: آی بی سی نیوز)

مردم افغانستان و پاکستان قرن‎های متمادی با هم‎دیگر، آزادانه و بدون کدام مداخله، روابط حسنۀ داشته‎اند، اما دولت‎های قومی که از سوی استعمار غربی برسر مردم تحمیل گردیده است، مردم هر دو کشور را بجان یکدیگر انداختند. ایجاد خط باطل دیورند نه تنها که مشکل مرزی میان پاکستان و افغانستان را حل نمی‎کند بلکه سبب ناامنی در پاکستان نیز می‎گردد. وقت آنست که برای از بین بردن سرطان دولت‎های قومی و ملحق ساختن هردو کشور در تحت دولت واحد دست بکار شد، تحقق این کار ناممکن بوده مگر با دولت خلافت حقیقی برمنهج نبوت که کارکردن برای برپایی آن برگردن مسلمانانی‎که درین دو کشور زیست می‎نمایند، فرض می‎باشد.

نویسنده: عثمان طه