(ترجمه)

خبر

افزایش چشم‏گیر خشونت‏های خانوادگی در جریان بحران شیوع ویروس کوید-19؛ زمانی‌که مووسسات خیریه از طریق تماس‏های وارده، از سطح بلند افزایش خشونت‌های خانوادگی باخبر شدند و از قربانیان خشونت‌های خانوادگی اعلان حمایت کردند؛ "بریتی باتیل" وزیر امور داخلۀ انگلیس تأکید نمود که کمک‏ها برای قربانیان موجود می‏باشد...

ریفیوجRefuge) ) بزرگ‌ترین مووسسۀ خیریه‌ای مخصوص قربانیان خشونت‌های خانوادگی خبر داد که: «تعدادِ تماس‏ها به شمارۀ حمایت از قربانیان خشونت‌های خانوادگی این نهاد، از زمان شروع دورۀ قرنطین به دلیل شیوع ویروس کوید-19، به میزان 700% در یک روز افزایش یافته است. در عین حال تعداد تماس‏ها به شمارۀ حمایت از عاملان خشونت‌های خانوادگی و آنانی‌که خواهان تغییر در رفتارشان هستند، به میزان 25% افزایش یافته است.» (منبع: مجلۀ گاردین، 2020/4/12)

تبصره

کسی‌که به واقعیت زنده‌گی غربی‏ها از ماورای رسانه‏های فریبندۀشان که زنده‌گی‌ را در جوامع‌شان پر زرق و برق منعکس می‏سازد، نظر بیندازد؛ جهنمی را خواهد دید که مردمِ آن جوامع به سبب نظام سرمایه‌داری، افکار زهرآلود و افکار ناشی از آن؛ مثل: فردگرایی، آزادی‌ها... رنج می‏برند. در این جوامع فرد تنها به فکر خود است و امکان ندارد که چیزی کوچک و یا بزرگ را از حسابش به فردِ دیگری ببخشد و یا هم قربانی نماید.

غربی‏ها تحت نظامی زندگی می‏کنند که بیش‌تر مشابه به نظام جنگل است؛ طوری‌که در آن قوی، ضعیف را خورده و به عوض هم‌دردی و ندامت، از تجاوز بر حقوق دیگران، احساس پیروزمندی می‏کند تا جائی‌که پسر به پدر رحم نمی‏کند، بزرگ بر کوچک ترحم نمی‏نماید، همسایه بر همسایه‌اش رحم نمی‏نماید، صحتمند به عیادت مریض نمی‏رود، قوی بر ضعیف رحم نمی‏کند و حاکم از رعیت‌اش سرپرستی نمی‏نماید...

این گزارش واقعیت زندگی اجتماعی در غرب را نشان می‌دهد و حقیقت آن را به تصویر می‏کشاند؛ طوری‌که در این شرایطِ دشوار  مردم با کمبود امکانات و غذا در قرنطین خانگی به سر می‏برند؛ به عوض این‌که ارتباطات بین اعضای فامیل قوی شود، می‏بینیم که این ارتباط ضعیف شده و به طور کلی از بین می‏رود و یک‌دیگر را تحمل نمی‏کنند؛ بلکه قوی بر ضعیف ظلم می‏کند.

از جانب دیگر سازمان‏های غربی که دم از سرپرستی و رسیدگی به امور زنان و حقوق آن‌ها می‏زنند، در حقیقت دروغی بیش نیست. چنان‌چه اکثریت موارد خشونت خانوادگی، بالای زنان واقع شده است که این وضع فیصدی بالای خشونت‌ها را نشان می‌دهد. مراکز احصائیه می‏گویند که از هر سه زنی‌که بین سن 16-59 قرار دارند، یک زن آن، مورد خشونت خانوادگی قرار می‏گیرد. (منبع: دفتر احصائیه ملی 2019)

پس کجاست این سازمان‏های حقوق زنان، درحالی‌که ثلث (یک سوم) آن‌ها مورد خشونت خانوادگی قرار می‏گیرند؟!

وضعیت جوامع غربی را یکی از برنامه‏های تفريحی به نام "توپ‏های طلایی" خلاصه می‏کند؛ طوری‌که فریب‌کاری اساس کامیابی و پیش‌رفت در مراحل مختلف آن برنامه را تشکیل می‏دهد. بازی با دو مسابقه کننده که در مقابل‌شان دو توپ طلایی و مبلغی از مال هست، به پایان می‏رسد. در داخل یکی از توپ‏ها "دزدی می‏کنم" و در توپ دیگر "شریک می‏گردانم" نوشته شده است. بعد از گفتگوی کوتاه بین بازی‌کنان، هریک از دو بازیکن تلاش می‏کند تا بازیکن دیگر را قانع سازد که او مبلغ مال را شریک بگرداند؛ هر دو بازیکن توپی را که انتخاب نموده‌اند، باز می‏کنند. اگر یکی توپ "دزدی می‏کنم" و دیگری توپ "شریک می‏گردانم" را انتخاب کرده باشد؛ در این صورت، سارق تمام مال را اخذ می‏کند. اگر هردو بازیکن توپ "شریک می‏گردانم" را انتخاب کرده باشند؛ در این صورت، مال را بین‌شان تقسیم می‏کنند و اگر هردو بازیکن توپ "دزدی می‏کنم" را انتخاب نموده باشند؛ در این صورت هردو مال را از دست می‏دهند. طبیعی است که هدف اصلی در بازی، دست یافتن به تمام مال به وسیلۀ فریب‌کاری و تجاوز بر حقوق دیگران است. خلاصه این‌که نتیجۀ طبیعی برای بازیکنان غربی این است که اکثریت آن‌ها به سبب حرص‏‌شان مال را از دست می‏دهند.

از الله سبحانه وتعالی خواهانیم تا ما را به وسیلۀ دولت اسلامی نصرت دهد تا از ظلم سرمایه‌داران خلاص شویم و رحمت و آرامش مجدداً به زندگی ما بر ‏گردد! اللهم آمین.

نویسنده: عبدالرحمن ایوبی

مترجم: محمد "مزمل"