(ترجمه)

خبر:

مركز مطبوعاتی بريتانيا اعلام کرد که شهر واهان چین در ظرف شش روز شفاخانه‌ای را برای درمان بیمارانی‌که آلوده به ویروس کرونا هستند، اعمار می‌نماید. این بیماری در واهان شیوع پیدا کرده که در حدود 11 میلیون نفر در این شهر زند‌گی می‌کنند. شفاخانه/بیمارستان‌های این شهر پر از ساکنان مضطرب هستند؛ زیرا دواخانه/داروخانه‌ها عاری از دوا هستند.

طبق گفته رسانه‌های دولتی، بیمارستان جدید ظرفیت حدود 1000 بستر را خواهد داشت. فیلم‌های منتشر شده توسط رسانه‌های دولت چین در انترنت، خاک‌برداری‌های موجود در وقت ساختن همزمان را نشان می‌دهند. مساحت این مكان در حدود 25000 متر مربع (269،000 فوت مربع) است. این بیمارستان با بیمارستانِ در پکن که برای کمک و مقابله با ویروس SARS  در سال 2003 بنا شده بود، شباهت دارد.

یانژونگ هوانگ عضو قدیمی بهداشت جهانی در شورای روابط بین الملل می‌گوید: «چین سابقه‌ى انجام سریع کارها حتی برای پروژه‌های بزرگ مانند این را دارد.» وی خاطرنشان کرد که بیمارستان پکن در سال 2003 در هفت روز ساخته شده است. بنابر این تیم ساخت و ساز ممکن است سعی کند آن رکورد را بشكناند و درست مانند بیمارستان پکن، مرکز واهان از ساختمان‌هاى آماده ساخته خواهد شد.

این کشور دیکتاتوری به یک رویکرد بسیج عمومی از بالا به پایین تکیه دارد. این امر می‌تواند بر ماهیت بوروکراتیک و محدودیت‌های مالی غلبه کند و می‌تواند همه منابع را بسیج کند. کار انجینیری/مهندسی همان چیزی است که چین در آن توانایی خوبی دارد. آن‌ها سابقه‌ی ساختن آسمان خراش‌ها را به شکل سریع دارند. این کار برای غرب بسیار دشوار است که تصور کند، بلکه بتواند برای انجام آن حرکت کند.

تبصره:

واقعاً برای ملت‌های سرمایه‌داری تکان دهنده است، وقتی‌كه می‌شنوند يك پروژۀ بزرگ ساختمانی و یا عمرانی در چندین ماه به اتمام رسیده است؛ چه رسد به یک هفته. مردم آن‌قدر به ديدن رقابت و مبارزه بین منافع سرمایه‌داران که مانع پیشرفت یکدیگر می‌شوند، عادت كرده‌اند که نمی‌توانند تصور کنند که بشریت می‌تواند برای رسیدن به یک هدف مشترک همکاری کند.

انگلیس که هم اکنون در یک وضعیت غیرقابل تحمل قرار دارد، مراقبت‌های بهداشتی ملی به ساختمان‌ بیمارستان‌های ویران شده متکی است و مردم هرگز امیدوار نیستند که دولت به هیچ وجه از آن‌ها مراقبت کند یا حتی قادر خواهد بود با هر سرعتی ساخت بیمارستان‌های جایگزین را سامان دهد. آن‌ها در حال حاضر شاهد مشاجره و سوء مدیریت راه آهن اکسپرس در شمال کشور هستند که انتظار نمی‌رود در صورت تکمیل طی دو دهه به اتمام برسد.

انگلیس پنجمین اقتصاد بزرگ جهان است، درحالی‌که دسترسی به ثروت مانع اصلی این پیشرفت نیست؛ بلکه مانع اصلی سرمایه‌داری است. اگر ارادۀ سیاسی برای اجرای یک پروژه به نفع مردم وجود داشته باشد، این یک امر مهم و بزرگ است و اگر اين پروژه در غرب باشد، پس نزاع و رقابت بین سرمایه داران، با انگیزۀ حرص و طمع و بهره‌برداری از اوضاع تا آخرین سکه، همراه با فساد، به معنای این است که پروژه‌ها به طور نامحدود به تأخیر می‌افتند، تا جایی‌که به دنبال تأمین اعتبار بیشتری برای پرداخت هزینه‌های افزایش یافته‌اى که در قرارداد اصلی در نظر گرفته نشده هستند. این داستان ساخت و ساز در جامعه سرمایه‌داری است که به دلیل حسادت و رقابت بین نخبگان سرمایه­داری فرو می‌ریزد.

بی بی سی نتوانست در گزارش‌اش حسادت خود را پنهان کند؛ زیرا سعی داشت توضیح دهد که فقط ماهیت استبدادی دولت چین چنین پروژه‌هایی را ممکن می‌سازد. جالب است که جورج سوروس از سخنان این هفته داووس برای متهم کردن چین و آمریکا به دولت‌های استبدادی استفاده کرد.

مسلمانان نباید نگران شکست غرب و تلاش­های آن برای توهین به مخالفان خود باشند. نزاع­های ساده سرمایه‌داران در هرجايى که باشند ناتوانايي نظام بی‌کفایت خود را از مراعات فطرت انسان کاملاً آشکار می‌کند. در حالی‌که وقتی ارادۀ سیاسی برای دست‌یابی به هدف و عدم حضور سرمایه‌داران که با جدیت علیه مصالح عامه کار می کنند؛ فرصت داده شود؛ امکان پذیر است كه می­توان با سرعت بالا، در هفته­ها و ماه­ها، نه در سال­ها و دهه­ها، پیشرفت بزرگی را تحقق بخشید.

انتظار می‌رود خلافتی‌که آمدنی است، با سرعت توسعه چین همگام باشد؛ بلکه در درجه اول خلیفه خدمت‌گذار افراد است؛ نه حزبى‌که او به آن تعلق دارد و نه شرکت‌های سرمایه داری. برخلاف آن‌چه که درباره خلیفه مسلمان گفته می‌شود، او یک دیکتاتور مذهبی و رئیس یک نظام اقتدارگرا است؛ بلکه در آن رئیس دولت در انتخابات علنی و شفاف انتخاب می­شود و مستقیماً مسئول تمام اقدامات خود در قبال مردم‌‌اش است. مسئولیت‌پذیری و محاسبه از طریق وجود جامعۀ آگاه و احزاب سیاسی مؤثر، وجود نهادهای قدرتمند، از جمله دادگاه‌های مستقل و هم‌چنین وجود ارزش‌های محکم و استوار برای مراقبت از همه مردم می‌باشد؛ نه از خاطر سرمايه‌داران محدود، آن‌گونه که امروز در سرمایه‌داری شرقی و غربی وجود دارد.

نویسنده: یحیی نسبت

مترجم: احمد صابر خالد