(ترجمه)

خبر:

بر اساس گزارش رویترز، اخیراً شاگردان مکاتب اقلیت مسلمان در شهر لینشیای ایالت گانسو نمی‌توانند در رخصتی‌های زمستانی‌شان به مدارس دینی بروند. دفتر آموزش منطقه‌ای در شهر لینشیا گفت: «این ممانعت‌ها برای کنترول تعلیم و تربیۀ دینی از طرف مقامات دولتی صورت گرفته است. شاگردان هم‌چنان نباید متون مذهبی را در مکاتب و مدارس دینی مطالعه کنند.» این اداره افزود: «تمام اساتید و شاگردان مکاتب با توجه به این اعلام، باید برای تقویۀ ایدیولوژی سیاسی دولت، کار و تبلیغات  نمایند.»

این آگاهی از طریق یک محقق منتقد مارکسیستی تحت حمایت اکادمی علوم اجتماعی دولت چین به شکل آنلاین تصویری  به اشتراک گذاشته شده و اذعان نمود که: «اسلام در چین در حال نفوذ  است.» این محقق در یک پست در پلت‌فورم رسانه‌های اجتماعی "ویبو" از اقدام ظاهری مقامات چینی استقبال نمود. کسی‌که  در اداره تعلیمی لینشیا در مورد صحت این اعلام به رویترز پاسخ داد، در حالی به تماس تیلیفونی پایان داد که زنی از این اداره از اظهار نظر  در این مورد خودداری کرد.

تبصره:

ظلم گسترده‌ای حکومت چین واضح است که نه بر اساس نژاد و نه هم به دلایلی جیوپولیتیکی که منطقۀ سرحدی سینکیانگ است، صورت می‌گیرد؛ بل، دلیلی اصلی آن دشمنی با اسلام و گسترش نفوذ اسلام در چین است. این به ثبوت رسیده است که ولایت نینگشیا برای محدود کردن آموزه‌های اسلامی هدف قرار گرفته است، مقامات چینی نفوذ اسلام را به خوبی درک کرده اند؛ روی این ملحوظ، بیم آن دارند که مبادا نفوذ اسلام حزب رسمی آن‌ها را(کمونیزم) که یک حزبی سیاسی می‌باشد و کنترول اجتماع را دارد، زیر نفوذ خود قرار دهد.

در این‌جا فرقی زیاد میان سرنوشت مسلمانان ایغور و هوئی که در رسانه‌ها از آن حکایت می‌کنند، ناشی از برخورد طبقاتی و منافع جیوپولیتیکی می‌باشد. به اساس آماری تخمین شده، هوئی ۱۱میلیون نفوس دارد و به طور خودمختار در ولایتی نینگشیا، در منطقه هوئی زندگی می‌کنند. آن‌ها در پوست و خون از طبقۀ "هان" کمی متفاوت اند، و زبان مادری آن‌ها "مندرین" است. تا این زمان، تماماً حکایات حاکی از آن است که مردم هوئی خوش‌بخت‌تر از مردم اویغور اند. برعکس هودی، مردم اویغور، که به زبان "ترکیک" صحبت می نمایند و رسم الخط این زبان عربی می‌باشد و اکثر آن‌ها ساکنین منطقۀ سینکیانگ اویغور می‌باشند، دولت تبعیض نژادی را علیه آنان به راه انداخته که به طور چشم‌گیری اصطلاح دین و فرهنگ را محدود می‌کند.

به هر صورت، در حال حاضر این دو داستان مسلمانان در چین ارتباطی زیادی با هم ندارند؛ ولی با این حال، مسلمانانی هوئی نیز تحت نظارت بعضی از دانشمندانی‌که از نفوذ اسلام در جامعه در هراس اند، قرار گرفته اند. در سال۲۰۱۶م مقامات حکومتی در گانسو زمانی تدریس مضمون دینی را در پرورشگاه اطفال ممنوع قرار دادند که دختری خوردسالی قرائت قرآن را در سایت انترنیتی پست کرد. گانسو دارای نفوس ۱.۶ ملیون بوده و یکی از سومین ولایت پرنفوس در ولایات و مناطق چین بعد از سینکیانگ و نینگشیا می‌باشد.

این عمل جنون‌آمیز چینایی‌ها علیه اسلام و مسلمانان اویغور و هوئی، ناشی از تجارب تلخ تاریخی‌شان در مقابل عقیدۀ قدرت‌مند اسلامی می‌باشد. بدین لحاظ، رژیم چین از قدرت و عظمت عقیدۀ اسلامی به‌خوبی آگاه است، که در قرن هفتم آن‌را احساس کرده بود و به این ترتیب شاهد این امر بود که مردم چگونه به اسلام گروه گروه داخل شدند. در زمان خلافت اسلامی، ولید بن عبدالملک آسیای مرکزی را به شمول چین زیر قیادت قطیبه بن مسلم در شروع سالی ۸۶ هجری قمری مصادف با ۷۰۵ م فتح کرد. چین شاهد قدرت مسلمانان آن زمان است که چطور مسلمانان توانستند سرزمین‌های آسیایی را فتح کنند و مقامات و ارتش آن‌ها توان جلوگیری آن‌ها را نداشتند. این فتح مسلمانان تأثیری بزرگ سیاسی در تاریخ چین داشته و به خط زرین نوشته شده است؛ به خصوص، زمانی‌که امام قطیبه توانست شهر کاشغر، سمرقند و راه تجارتی ابریشم، را که راهی تجارتی به آسیای مرکزی بود، تحت کنترول خود در آورد و این راه تجارتی به چین و جهان از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. 

تاریخ به اذن الله سبحانه وتعالی تکرار خواهد گردید و رژیم درندۀ چین دوباره به قطیبه دوم زیر قیادت خلافت اسلامی روبرو خواهد شد. امیری مانند قطیبه زیر پرچم خلافت اسلامی می‌تواند مسلمانانی اویغور را دوباره از ظلم و ستم نظام ظالم چنایی‌ها آزاد نموده و قدرت جیوپولیتیکی اسلام را در آسیای مرکزی دوباره باز خواهد گرداند، که در نتیجه خون، مال و عزت هر مسلمان حفاظت خواهد شد.

نویسنده: فیکاکمارا

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر