(ترجمه)

خبر:

آمار جدید حاکی از آن است که از بین ده فامیل در لندن، یکی آن برای دریافت طعام خویش، متکی به کمک‎های خیریه بوده و بانک‎هایی‎که کمک‎های خیریه ارائه می‎نمودند، نظر به سال پار عید کریسمس، امسال فشارهای زیادتری را متحمل خواهند شد. این پژوهش دریافته است که از بین چهار پدر و مادر در لندن، یکی‎شان از عدم توانایی تأمین طعام اطفال خود، احساس نگرانی می‎کند؛ این در حالی است که از بین پنج فامیل یکی‎شان باید بین گرم نگهداشتن خانه و سیر کردن فامیل خویش، یکی را اختیار کند. (منبع: روزنامه انگلیسی اندپندنت)

تبصره:

روزنامۀ اندپندنت، پس از این دریافت، که ۵۰۰ هزار طفل بدون خوردن صبحانه به مکتب می‎روند، همراه پروژۀ "فیلکس" اعلام همکاری نمود. این پروژه که هدف کنونی‎اش در این کمپاین، سیر کردن اطفال است، غذاهایی‎که قرار است به دور انداخته شوند و قابلیت مصرف را دارند، به فامیل‎های نیازمند، توزیع می‎کنند. این پروژه خواهان کمک و بلند بُردن سطح آگاهی به مشکل زباله‎های طعام و کمبود غذا است.

گفته می‎شود در انگلیس سالانه ۱۰ میلیون تُن مواد غذایی ضایع شده و دور انداخته می‎شوند. در سال ۲۰۱۶م بیش از ۴۰۰ میلیون خوراک غذایی که قابل استفاده بود، در کثافت‎دانی‎ها ریخته شده است. در کنار افزایش طعام و هدر دادن آن، تعداد زیادی از ساکنین شهرها از سوء تغذیه و گرسنگی رنج می‎برند؛ چنان‎چه ۵۰ درصد از زنان جوانی‎که تنها زنده‎گی می‎کنند، قادر به تأمین خوراکی‎های غذایی اطفال خویش نیستند. نزدیک به یک تن از ۱۰ پدر و مادر، بدون کمک بانک‎های طعام و مؤسسات خیریه توان طعام دادن اطفال خویش را ندارند. تخمین زده می‎شود که در انگلیس ۸۷۰هزار طفل به خاطر عدم توانایی پدران‎شان به تأمین خوراکی‎های غذایی، شب گرسنه می‎خوابند.

این وضع انگلیس-که ششمین اقتصاد برتر در جهان- است، چرا این وضع حاکم بوده و چرا مؤسسات خیریه فساد دولت را روکش گذاشته و به ترمیم آن می‎پردازند؟ در حالی‎که بعضی از فعالان جامعه سؤال‎های فوق را مطرح می‎کنند که مؤسسات خیریه هم به توزیع غذا می‎پردازند. مهم این است که بدانیم ناکامی نظام سرمایه‎داری به وضوح نمایان شده است. سرمایه‎داری به دروغ ادعاء می‎کند که ثروتی وجود ندارد تا نیازمندی‎های مردم را مرفوع کند. چنان‎چه به دروغ مدعی می‎شود که منابع محدود و تقاضاء نامحدود است؛ مگر سناریوی کنونی گواه این موضوع است که غذا کم نبوده و هم‎چنان ثروت کم نیست.

گرسنگی خلاقیت و رشد را از بین برده و بر کسانی‎که با آن رو به‎رو اند، فشار زیادی را وارد می‎کند. هرچند که حکومت به آن اعتراف می‎کند؛ مگر کدام راه‎حلی واقعی برای رفع این مشکل ندارد.

در قحطی مدینه منوره وقتی‎که حضرت عمر بن خطاب رضی الله عنه امور امت را سرپرستی می‎نمود، از والیان خویش خواست که به جزیرة العرب غذا بفرستند، قافله‎های شتر که حامل غذا و سایر ضروریت‎ها بودند، از سوریه، عراق و مصر سرازیر شدند؛ سپس سطوح بلند پایۀ دولت غذا را پخته و روزانه به هزینۀ دولت، تمام کسانی‎که وارد مدینه می‎شدند، غذا داده می‎شد، و طبق روایات روزانه به ۴۰ هزار تن غذا توزیع می‎گردید.

در حالی‎که نخست وزیر و سایر رهبران انگلیسی کدام احساسی به درد و رنج ملت خویش ندارند، حضرت عمر رضی الله عنه در تمام دوران قحطی از خوردن گوشت یا چربی اجتناب کرده بود و معده‎اش از فرط گرسنگی به صدا در می‎آمد و وی می‎گفت: «ای شکم، صدا دهی یا نه، به الله قسم تا اطفال مسلمین سیر نشوند، گوشت را نخواهی دید.» مثال فوق بیانگر جدیتی است که رهبر، حاکم و رهبری صحیح اسلامی در وقت مشکلات رعیت‎اش، به خرچ می‎دهد و به جای انداختن مشکلات به گردن دیگران، تا مشکلات حل نگردد آرام نمی‎گیرد.

نظام اسلام  در قالب خلافت بر منهج نبوت به یاری الله سبحانه وتعالی به نیازمندی‎های انسان اعتراف کرده و بر توزیع منابع تمرکز خواهد کرد و مشکلاتی را که رعیت‎اش دچار اند، حل خواهد کرد، که این راه‎حل بذر امید را خواهد کاشت و ان‎شاءالله برای کسانی‎که تحت جور و تاریکی سرمایه‎داری و نظام ناکام‎اش زنده‎گی می‎کنند، روشنایی را تقدیم خواهد کرد.

نویسنده: نادیه رحمان