از ابوذر غفاری رضی الله عنه روايت که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود:

«أَفْضَلُ الأَعْمَالِ الْحُبُّ فِي اللَّهِ وَالْبُغْضُ فِي اللَّهِ» (رواه ابوداود والطبرانی)

ترجمه: بهترين اعمال دوستی و دشمنی به خاطر الله (سبحانه وتعالی) می باشد.

تشريح حديث

دوستی و دشمنی بخاطر الله سبحانه وتعالی از مقتضيات ايمان است، و اين چيزيست که ما آن را از حبيب ما محمد صلی الله عليه وسلم و از اصحاب بزرگوارش رضی الله عنهم آموخته ايم. دوستی ميان آن‏ها از لحاظ قرابت و نسب يا از روی منفعت و کار نبود. وقتی يکی از آن‌ها برادر يا پدر خود را به قتل می‌رساند، بخاطر اين نبود که با او مشکل شخصی داشته باشد؛ بلکه او را از جهت کافر بودنش می‏کشت، برای مسلمان جايز نيست با کسی دوستی نمايد که از حدود الله و رسولش سرپيچی می‌نمايد؛ اگر چه از نزديک‌ترين خويشاوندان وی باشد. پس مفهوم دوستی دشمنی به خاطر الله متعال اين است که با شخصی از اين لحاظ دشمنی نمائيم که او فرد گنهکار است، نه از روی دشمنی شخصی؛ بلکه از اين جهت باشد که او در حق الله متعال از حد گذشته است.

ای مسلمانان!

از دوستی و دشمنی بخاطر الله سبحانه وتعالی در حالی سخن می‏گوئيم که بسياری از مسلمانان با کفار و حکام ظالم نيز رابطه دوستی برقرار دارند. بدانيد که مدار اعتبار حاکم از جهت تطبيق حکم و عدم تطبيق حکم الله سبحانه وتعالی می‌باشد، و نيز واضح است که هيچ يکی از حکام امروزی احکام قرآن را بالای امت اسلامی تطبيق نمی‌کند، اگرچه بعضی اوقات در پيش روی کامره‌ها نماز بخوانند و در بعضی مراسم قرآن بخوانند يا اذان بگويند يا طفلی را در پيش روی مردم در آغوش بگيرد. ...

پس ای مسلمانان! اين حکام ارزش دوستی را ندارند؛ زيرا آنان با امت اسلامی خيانت می‏کنند، احکام کفر را بالای مسلمانان تطبيق می‏کنند و کوچک‌ترين نفع به امت اسلامی رسانيده نمی‌توانند، گويا روشنی صبح تاريکی شب‌شان را می‌ربايد؛ اما سخن اميدوار کننده اين است که امت اسلامی بنابر وعده پروردگار مثل قاب قوسين به اقامه خلافت بر منهاج نبوت نزديک شده است.

 يا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفيد بگردان! اللهم آمين آمين!

خلاصه حديث

در اين حديث شريف رسول الله صلی الله عليه وسلم ما را تشويق نموده که دوستی و دشمنی ما بخاطر الله سبحانه وتعالی باشد؛ زيرا اين کار برای يک مؤمن از لوازمات ايمان محسوب می‏شود؛ بالخصوص دوستی با حکام، آن حاکمی که رعايت حال امت را نموده و حکم الله را بر آن‌ها تطبيق نمايد؛ اما حاکمی‌که از اسلام سوء استفاده نموده و کارهای نمايشی می‏کند و امت را با اعمال خود فريب می‌دهد، بايد از او برحذر باشيم.