(ترجمه)

از ابوهریره رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«إِنَّ اللَّهَ لاَ يَنْظُرُ إِلَى أَجْسَادِكُمْ وَلاَ إِلَى صُوَرِكُمْ وَلَكِنْ يَنْظُرُ إِلَى قُلُوبِكُمْ» وَأَشَارَ بِأَصَابِعِهِ إِلَى صَدْرِهِ» (رواه مسلم فی کتاب البر والصلة الأدب)

ترجمه: الله متعال به جسم‌ها و قيافه‏های شما نمی‌نگرد؛ بلکه به دل‏های شما نگاه می‌کند و (پیامبر صلی الله علیه وسلم) با انگشتان دست‌اش به طرف سینه خود اشاره کرد.

الله سبحانه وتعالی به قلب‎‏های ما نظر می‌کند؛ یعنی به ایمان ما، به دین‏ما، به اخلاق ما، به فعل ما و به نیت ما نظر می‏کند) و به جسدهای ما نظر نمی کند. لذا هدف از نظر در این‌جا  نظر محبت می‏باشد. الله سبحانه وتعالی ضمن نظرش از ما التزام و پابندی به شریعت‌اش را می‏خواهد و نظر مراقبت و ادراک نیست؛ زیرا الله سبحانه وتعالی به همه چیز علیم و داناست، هیچ چیز از وی پوشیده نیست. بناءً در این‌جا واضح می‏شود که الله متعال از ما عملی می‏خواهد که در آن خیر امور آخرت مرتب باشد؛ اگر دقت کنیم در می‏یابیم که الله سبحانه وتعالی اجساد و جمالی را که از آن‌ها امید خیر نمی‌رود مذموم معرفی نموده است و می فرماید:

﴿وَإِذَا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ﴾

[منافقون: 4]

ترجمه: هنگامی‌كه ايشان را می‌بينی، پيكر و سيمای‏شان تو را به شگفت می‌آورد (و به خود می‏گوئی: چه انسان‌های باوقار و برازنده‌ای!) و هنگامی‌كه به سخن در می‌آيند (به علّت حلاوت كلام‌شان) به سخنان‏شان گوش فرامی‏دهی!

با وجود اين جذبه سيما و گيرائی گفتار ایشان به چوب‌های تکیه شده توصیف شده اند: ﴿كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ﴾ یعنی گویا آنان تخته‌هائی هستند كه برديوار تكيه داده شده باشند (بی‏جان و بی‌ايمان، هيكل‌های میان‌خالی، درون‌های بی‌نور و صفا، نقش‌هائی بر در و ديوارها)؛ لذا جسدهای‌شان قوی، تنومند و طویل؛ اما نه به ستونی کارائی‏دارند و نه به پوشش سقفی.

برادران مسلمان!

در این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم بیان نموده که تفاضل و برتری در بین انسان‏ها به صورت‌ها و اجساد متعلق نبوده، بلکه به چیزی مربوط است که توسط ایمان به الله در قلب‏های‏مان جا دارد و به پابندی احکام شریعت و خوف از الله سبحانه وتعالی مربوط می‌باشد.   

پس افسوس به‌حال مسلمانانی‌که گوسفندگونه در هرگوشه و کناری توسط حکام و دشمنان نامرئی ذبح شده و به قتل می‏رسند، هیچ بهانه‌ای نیست جز مسلمان بودن و این‏که می‌گویند رب ما الله است! وای به حال مسلمانانی‌که کفار ایشان را در مسیر دین‌شان فتنه‌انگیزی می‌کنند؛ کفاری‌که جنگ با اسلام و مسلمین را از یک قوس و زاویه پیش می‏برند! ای امتی‌که درهر صبح و شام رگ به رگ ذبح می‏شوید، پس کجاستند کسانی‌که برای خاموش ساختن این آتش جنگ و حمله‌های پراگنده و نامنظم دست بکار شوند؟ کجاستند کسانی‌که بخاطر تغییر هم‌چو وقایع و حوادث نیرومند و بزرگ اقدامی نمایند؟ و کجاستند کسانی‌که بخاطر اعاده دولت اسلام و خلافت راشده ثانی مسلمین به منهج نبوت کار کنند؟ دولتی‌که حقوق مسلمین را به اهلش اعاده نموده و حصول نماید و عالم را به نور احکام الله رب العلمین منور وروشن گرداند؟

اینجاست محل نظر گاه الله، اینست مفهوم و معنی: (ينظر إلى قلوبكم)، لذا می‌بینیم که در بین اصحاب رسول صلی الله علیه وسلم بلال حبشی وجود دارد که وی بنده سیاه‌پوستی است؛ اما الله سبحانه وتعالی به ایمانش نظر می‌کند؛ نه به جسدش؛ پس وی از اهل جنت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

يا بلال! (إنی أسمع خشخشة نعليك في الجنة)

یعنی ای بلال! من صدای نعل‌هایت را در جنت می‌شنیدم.

بار الها! با توفیق به اعاده حکم بما انزل الله از طریق دولت خلافت قلب‏های مان را مکانت نظرگاه رحمتت بگردان! اللهمَّ آمين آمين!