(ترجمه)

«عنِ ابنِ مَسعودٍ رضي اللَّه عَنهُ قال: قال رسُولُ اللَّه صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ، وَقِتَالُهُ كُفْرٌ» (متفقٌ عليه)

ترجمه: از ابن مسعود رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: «دشنام دادن مسلمان فسق و جنگ باوی کفر است.»

تشریح حدیث

این حدیث از فعل قبیح ما را آگاه می‎سازد که اگر کسی به آن اقدام نماید، فاسق پنداشته می‎شود و آن عبارت از دشنام دادن مسلمان است که اکثر مردم آن را ناچیز می‏دانند؛ انجام این فعل سبب قطع روابط بین مسلمانان گردیده، رضایت و آرامش را در بین نفس‎های مردم از بین می‌برد، در حالی‌که همه مسلمانان مثل اجزای یک فامیل یا ساختمان هستند که باهم دیگر ربط دارند؛ زیرا برادری و محبت در بین‌شان رابطه‎ای است که ایشان را باهم یکجا نموده و یک جامعه ممتاز می‎گرداند.

هم‎چنان کسی‌که برادر مسلمانش را به ناحق و ظلم به قتل می‎رساند، گناه بزرگی را انجام داده است و قتل از موارد فساد است که همه جامعه را به نابودی می‎کشاند؛ در حالی‌که در شرایط کنونی این نوع قتل ناحق بسیار زیاد گردیده است.

پس ای مسلمانان! احکام و قوانینی را که الله سبحانه وتعالی برای ما نازل کرده است همه‎اش برای اصلاح و خیر ما است؛ گرچه حقیقت آن را بعضی اوقات درک کرده نتوانیم، هم‎چنان نباید افعال مان را طبق هوای نفس انجام دهیم‎؛ بلکه آن‌چه شریعت امر نموده به آن عمل نماییم؛ زیرا انجام اعمال مطابق احکام شریعت واجب است و برای هیچ مسلمان اختیار نیست که طبق میلش عمل نماید، زیرا همه‌اش از جانب الله سبحانه وتعالی است.

خلاصه حدیث

هرکه مسلمانی را دشنام دهد فاسق می‌شود و کسی‌که مسلمان را به قتل برساند و این عمل(قتل) را حلال بداند، کافر می‎شود و هردو عمل(دشنام و قتل) سبب قطع صلۀ رحمی در میان مسلمانان می‎شود.