(ترجمه)

«عَنِ ابْنِ عُمَرَ رضي الله عنهما، قَالَ: بَيْنَمَا النَّاسُ بِقُبَاءٍ فِي صَلَاةِ الصُّبْحِ إِذْ جَاءَهُمْ آتٍ فَقَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدْ أُنْزِلَ عَلَيْهِ قُرْآنٌ وَقَدْ أُمِرَ أَنْ يَسْتَقْبِلَ الْكَعْبَةَ فَاسْتَقْبِلُوهَا، وَكَانَتْ وُجُوهُهُمْ إِلَى الشَّامِ فَاسْتَدَارُوا إِلَى الْكَعْبَةِ»

(رواه نسائی)

ترجمه: از عبدالله ابن عمر رضی الله عنه روایت است که فرمود: هنگامی‌که مردم در مسجد قباء در حال خواندن نماز صبح بودند، ناگهان فردی وارد شد و گفت: امشب بر رسول الله صلی الله علیه وسلم آيه‌ای از قرآن نازل شد، که در آن مأمور شده تا در نماز به سوی کعبه رو کند، شما نيز رو به کعبه کنيد، مردم پيش از آن به طرف شام(مسجد الاقصی) نماز می‌گزاردند؛ ولی پس از آن به سمت کعبه تغيير قبله دادند.

توضیح حدیث

این حدیث مبارک حجت برای ما علیه مدعیان تدریج در مراعات کردن احکام الله سبحانه وتعالی وتطبیق شریعت است؛ زیرا تدریج در حیات صحابۀ کرام رضی‌الله عنهم -که آن‌ها کسانی بودند، وقتی نماز صبح را می‌خواندند، ناگاه منادی در میان ایشان صدا زد که یقیناً قبله از جهت بیت‌المقدس به جهت کعبه تغییر کرده است، پس ایشان فوراً قبل از اتمام نمازشان آن را نافذ ساختند و به طرف کعبه مشرفه دَور خوردند.

پس چگونه مدعیان تدریج علیه ما زبان‌درازی کرده و تدریج در تطبیق شریعت را جواز می‌دانند، حال آن‌که ایشان تدریج در تشریع و تنزیل را استدلال می‌کنند و تفاوت و اختلاف در این دو مقام را درک نکرده‌اند. مقام تنزیل و تشریع چیزی است که تنها از جانب الله سبحانه وتعالی بوده و انسان در آن صلاحیت ندارد. لذا از صلاحیت الله سبحانه وتعالی است که نماز خواندن را در حالت نشه تحریم می‌کند، بعداً ذات شراب را تحریم می‌کند؛ اما مسئولیت ما سرعت و استقامت بسوی اوامر الله سبحانه وتعالی و تنفیذ آن بالای نفس‌های ما و به اساس اطاعت الله سبحانه وتعالی است...

الله سبحانه وتعالی شریعت را بخاطری نازل کرده تا هر چه فوری به آن عمل نمائیم و مجال نیست که هرچه مناسب خواهش و زمان ما بود، برگزینیم و هرآنچه را که شیطان در وهم و خیال ما می‌آورد که مناسب زمان ما نیست، آن را ترک کنیم.

بار الهی! مارا در ادای ذکر، شکر و حسن عبادتت توفیق نصیب کن و حسن عمل به طاعتت نصیب کن! یا ذالجلال والاکرام!  

والسـلام علی من تبع الهدی