از حضرت جابر رضی الله عنه روایت است که گفت: از رسول الله صلی الله علیه وسلم شنیدم که می‌فرمود:

«يُبْعَثُ كُلُّ عَبْدٍ عَلَى مَا مَاتَ عَلَيْهِ»

(رواه مسلم، باب الامر بحسن الظن بالله تعالی)

ترجمه: هر شخص بر آن‌چه که مرده است، زنده می‌گردد.

خواننده‌گان گرامی! خاتمۀ نیکو(خوب) از نعمت بزرگ الله سبحانه وتعالی بوده که آن را برای دوستان خود نصیب می‌گرداند. اما پرسش این‌جاست که این نعمت را کی به دست می‌آورد؟ و رسیدن به آن چگونه خواهد بود؟ بدون شک ثبات و استقامت برحق و اخلاص، از اسباب مهم رسیدن به این نعمت بزرگ می‌باشد، زیرا کسی‌که پیروی و پابندی مخلصانه از احکام دین نماید، که الله سبحانه وتعالی را راضی گرداند، این نعمت را الله سبحانه وتعالی برایش می‌دهد.

ای مسلمانان! چرا از مرگ انسان‌ها عبرت نمی‌گیریم، حال آن‌که همۀ ما خواهیم مرد؟ اما پرسش این‌جاست که در چه حالت می‌میریم؟ آیا در حال گناه می‌میریم یا در حال طاعت؟ طوری‌که امروز مشاهده می‌گردد، عدۀ زیادی از مردم رهنما را گم کرده و در راه، هلاک گردیده‌اند. یعنی در بحر حکومت‌های علمانیه(بی‌دین) و کافر غرق شده و در تلاطم امواج خطرناک آن زیان‌مند گردیده، در گرمای بادهای تند و سوزان آن هلاک شده‌اند؛ به زندگی دور از اسلام خود قانع شده و عمرهای‌شان بیهوده سپری می‌شوند، و این چنین در روز قیامت زنده می‌گردند. پس آیا زنده شدن کسی‌که در حال سجده مرده است، مثل کسی است که در حال رقص و یا بی‌حیایی مرده است؟ و آیا زنده شدن کسی‌که در حال طاعت فوت نموده مثل کسی است که در حال گناه مرده است؟ شما را به الله سبحانه وتعالی قسم، آیا نمی‌خواهید در حالی زنده شوید که به خاطر الله سبحانه وتعالی و در راه او عمل کننده باشید؟

بناءً با کسانی باشید که به خاطر اعادۀ دین الله سبحانه وتعالی و بازگشت خلافت اسلامی، نظامی‌که اسلام را بالای مسلمانان تطبیق می‌کند، کار و فعالیت می‌نمایند. یا الله، ما را با آمدن خلافت راشده برمنهاج نبوت، که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد، مستفید بگردان و از ما مصائب و بلاها را دور نما! یا الله، زمین را به نور و جه کریمت منور گردان! اللهم آمین آمین!