(ترجمه)

تعامل با توطئه‌های بین‌المللی باید نگرانی اصلی رهبری‌های سیاسی واقعی باشد؛ رهبری‌هایی‌که امور امت را به عهده دارند؛ فعالیت‌های سیاسیِ‌که به افشای توطئۀ دولت‌های دشمن هیچ توجهی نمی‌کنند، ارزش آن‌چنانی ندارند و هم‌چنین دولت‌هایی‌که با آن اهمیت لازم را نمی‌دهند، نیز کدام آیندۀ خوبی را پیش‌روی نخواهند داشت.
دین مبین اسلام اقدام به فعالیت‌های سیاسی متعلق به ‌این موضوع را فرض قرار داده است؛ چنان‌چه الله سبحانه‌و‌تعالی می‌فرماید:

﴿وَإِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُوا بِهِ وَلَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وإلى أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ لَاتَّبَعْتُمُ الشَّيْطَانَ إِلَّا قَلِيلاً﴾
[نساء: ٨٣]
ترجمه: و هنگامی‌که خبری از امنیت و یاخوف به آن‌ها برسد(بدون تحقیق) آن را شایع می‌سازند؛ در حالی‌که اگر آن را به پیامبر و پیشوایان(که قدرت تشخیص کافی دارند) بازگردانند، از ریشه‌های مسائل آگاه خواهند شد و اگر فضل و رحمت الله بر شما نبود، جز تعداد کمی، همگی از شیطان پیروی می‌کردید(و گمراه می‌شدید).

موضوع امن و خوف ویژه‌ای درگیری با دشمنان بوده و لازمه‌ای پیروزی بر آن‌ها و پیشگیری از شکست می‌باشد؛ چیزی‌که خواستار استنباط، تفکر، تحلیل و تجزیه بوده و نیازمند توانائی‌های ویژه‌ای می‌باشد؛ توانائی‌هایی‌که برای خدمت به دولت و امت به کار گرفته می‌شوند. طبری رحمه الله در تفسیرجملۀ ﴿لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ﴾ می‌گوید: «کسانی در خصوص اخبار، ریشه‌یابی و کاوش‌گری می‌کنند.» وی آن‌ها را صاحبان فقاهت و درایت در دین و عقل توصیف می‌نماید.
اسلام زاویه‌ای را که انسان باید از آن جهان را بنگرد، مشخص نموده است؛ همان‌گونه که زاویۀ فعالیت‌های سیاسی مربوط به شناخت دشمنان اصلی و چگونگی مقابله با آن‌ها و پیروزی بر آن‌ها را نیز مشخص نموده است. آن زاویه‌ عقیدۀ اسلامی، ایدیولوژی و گسترش اسلام است. اسلام هر زاویۀ دیگری را مانند قومی و وطنی مردود خوانده و این زاویه‌ها چیزی جزء انحطاط سیاسی محصول دیگری نداشته و سرانجام منجر به خود تسلیمی ‌در برابر قدرت‌های بزرگ استعماری می‌شود؛ وضعیتی‌که امروزه دولت‌های حاکم بر سرزمین‌های اسلامی‌ دچار آن می‌باشند.
از آنجایی‌که دیدگاه ‌ایدیولوژیک اسلام یک دیدگاه جهانی بوده و از قاعدۀ فکری سیاسی ثابت و استوار اسلامی، گرفته شده است؛ دنبال کردن توطئه‌های جهانی و افشای آن‌ها برای کسی‌که ‌این عقیده را حمل کرده و آرزوی حمل دعوت اسلامی را به سوی جهانیان دارد، یک کار حتمی و ضروری می‌باشد؛ زیرا هر آن عملی‌که برآن ادای کدام واجبی مبتنی باشد، انجام آن عمل نیز واجب است.
رسول الله صلی الله علیه وسلم بهترین نمونه‌ها را از فعالیت سیاسی در خصوص افشای دسیسه‌ها و توطئه‌های بین‌المللی و چگونگی خنثی‌سازی آن‌ها را برای ما ارائه داشته اند؛ به گونۀ مثال: رسول الله صلی الله علیه وسلم زمانی‌که از توطئه و پیمان قریش با یهود خیبر برای تهاجم بر مدینه و برچیدن بساط اسلام آگاه شدند، فوراً اقدامات سیاسی عاجلی را تدارک دیدند؛ در قدم نخست از طریق استخبارات نظامی و گماردن مأموران شب و بگونۀ چشم دید، خود را از صحت این خبر مطمئن ساخته و سپس برای رویارویی با توطئۀ قریش و خنثی‌سازی آن نقشۀ کارای سیاسی را ترسیم نمودند؛ علی‌الرغم نارضایتی کبار صحابه از سیاست صلح و مذاکرۀ موقت با قریش هدف سیاسی را در نظر گرفته، شرط‌های ناگواری را هم قبول کردند و در نتیجه همان صلح معروف حدیبیه صورت گرفت؛ صلحی‌که در واقع فتح و پیروزی آشکار بود؛ اهداف مورد نظر را محقق ساخته و منجر به شکستن پیمان قریش و یهود خیبر شد؛ شراکت آن‌ها را برهم زد و دو قدرت بزرگ را از هم جدا ساخت. در نتیجه این سیاست زمینۀ برچیدن بساط قریش و یهود خیبر را مساعد ساخت و بعد باعث ضعف و انزوای قریش شد.
دولت‌های بزرگ در این روزها نیز-شبیه هرزمانی دیگری- برای تضعیف دشمنان، محافظت از منافع و گسترش نفوذ خود، دست از توطئه برنداشته و آجندای خویش را توسط هم‌پیمانان، مزدوران و وکلای خویش عملی می‌نمایند. به طور مثال: خروج ناگهانی نیروی امریکایی از سوریه‌، توطئۀ سیاسی می‌باشد که برای تحقق چندین هدف سیاسی در نظر گرفته شده است:
1. تثبیت پایه‌های نظام بشار اسد و سپس تسلیم مناطق نفت و گاز شرق فرات به آن تا این‌که دولت بشار برای استادن به روی پایش بودجۀ لازم را تدارک دیده و بتواند حداقل هزینۀ نیازهای ضروری خویش را تأمین نماید. تسلط امریکا بر مناطق ثروت‌مند شرق فرات و راندن مخالفین از آن‌جا برای نظام فرصتی می‌باشد که خود را تقویت کرده و سپس این مناطق را از امریکا تسلیم شود؛
2. در آمدن مناطق شمالی سوریه تحت کنترول ترکیه تا این دولت مزدور بتواند به نقش سربازانه‌ای خویش در قسمت کنترول مخالفین، بازداشتن آن‌ها از تهاجم بر نیروهای نظام، نگهداشتن آن‌ها در زندان بزرگی‌که تحت کنترول ترکیه است، ملزم بودن به توافق‌های روسیه، ترکیه و ایران و هم‌چنین ترساندن آن‌ها از سرپیچی از مقتضای این توافقات... ادامه دهد؛
3. استفاده از کردها و تنظیم داعش به عنوان تکتیک‌های سیاسی، ‌که امریکا در وقت نیاز به تصویب دیدگاهش و برای بازی بامزدوران خویش و هم‌چنین برای حَکَم قرار گرفتن در بازی‌های منطقه‌ای و بین‌المللی در سوریه، از آن کار می‌گیرد؛
4. ضعیف ساختن نقش‌هایی را که فرانسه و انگلیس بعد از خروج نیروی‌های امریکایی از سوریه به بازی خواهند گرفت؛
5. استفاده از مخالفین سوری؛ از جمله بزرگ‌ترین پادگان‌های نظامی آن، ‌که خود را در آغوش ترکیه انداخته و در مذاکرات پیش‌روی خروج نیروی‌های روسیه از سوریه مطالبه خواهند نمود؛
6. تحقق تداوم کمک‌های لازم ایران و ملیشه‌های ایران برای نظام بشار و در مقابل کاهش و به حداقل رساندن نقش رژیم یهود در سوریه.
این‌ها از مهم‌ترین اهداف امریکا در سوریه می‌باشد که به وسیلۀ تصمیم ناگهانی ترامپ ‌برای خروج نیروی‌های امریکایی از سوریه می‌خواهد در جریان ماه‌های آینده به آن‌ها دست پیداکند. اگر روسیه، ایران، ترکیه و سعودی همراه با امریکا همکاری نکنند، این اهداف هیچ‌گاه محقق نخواهد شد؛ زیرا قدرت امریکا خارج از مرزهایش در گرو قدرت مزدوران و هم‌پیمانانش می‌باشد.
این دولت‌ها علیه انقلاب شام توطئه نموده و بسیاری از رهبران خائن آن را خریداری نمودند. این رهبران مناطق آزاد شده را به دو دسته تسلیم نظام نمودند. اگر همکاری‌های رهبران گروه‌هایی‌که قربانی‌های انقلابیون را بسیار ارزان فروختند، نمی‌بود، نظام و حامیانش روس و ایران توان این را نداشتند که نفوذ بشار جنایتکار را در مناطق آزاد شده گسترش دهند. کسی‌که در حمایت از نظام در صدر قرار دارد، روس و یا ایران و ملیشه‌های ایران نیست. بلی، این رهبران بودند که خود را ابزاری در دستان سعودی، ترکیه، اردن و دیگران قرار دادند.
بنابر این، کسی‌که خواستار تغییر می‌باشد، برایش لازم است که برنامه و پروژۀ بزرگ اسلام را به شکل کاملاً واضح و روشن برگزیده و روی دست گیرد. همان‌گونه که انقلابیون شام ناگزیر باید تمام روابط خود را با ترکیه، سعودی و دولت همسایه قطع نمایند؛ دولت‌هایی‌که همواره در کنار بشار جنایتکار استاده و علیه انقلاب هیچ‌گاه دست از توطئه برنداشتند. انقلابیون و کسانی‌که خواستار تغییر می‌باشند، هرگز نباید از اصول تغییر واقعی به قدر ذره‌ای عدول نمایند. مهم‌ترین این اصول تصمیم انقلابیون به سقوط نظام از بن و اساس با تمام مؤسسات و نهادهای آن و سپس تأسیس دولت اسلامی‌ بر ویرانه‌های نظام می‌باشد.

برگرفته از جریدۀ الرایه
نویسنده:  ابوحمزة الخطوانی