(ترجمه)

هر مرحله‌ای‌که از انقلاب سوریه می‌گذرد، لازم است که بر آن درنگی داشته و اوضاع را به صورت واقع‌بینانه بررسی کنیم و بعضی حوادثی‌که اتفاق می‌افتد، با روشنی دقیق‌تری نگاه کرده و بر نقاط مهم آن تمرکز کنیم تا راه‌حل موثری پیش‌کش شود؛  شاید الله سبحانه و تعالی مخلصینی‌ را که در انقلاب نقش اساسی دارند، توفیق دهد که به راه درست و هدایت سوق داده شده و به مسیر هدف واقعی انقلاب حرکت نمایند.

پس از به خطر افتادن منافع نظام سوریه در شمال غربی منطۀ آزاد شده، جنگ داخلی در این منطقه جریان دارد و به صورت ناگهانی گروه‌های نورالدین زنکی و احرارالشام در برابر حرکت "هیئت تحریر شام" سقوط کرد و این جنگ به دلیلی صورت گرفت تا شهرهای اتارب، اریحا و معره نیز بدون جنگ به دست حکومت نجات دهنده برسد، به سوی عفرین بیرون شوند و هردو حرکت مخالفت را ابراز نمودند و اکنون گروه "هیئت تحریر شام" بر عموم منطقه تسلط داشته، با وجودی‌که گروه‌های دیگری‌که هویت ترکی و گرایش اخوانی دارند؛ مانند گروه فیلق الشام، یا گروه‌های سلفی منشأ که خود را به القاعده نسبت می‌دهند و گروه حراس الدین نیز وجود دارد.

به خاطر بهتر فهمیدن موضوع خوب است که به دو مرحلۀ گذشته برگردیم تا بدانیم ‌که اصل وریشۀ حرکت تحریر شام گروه جبهة النصره بوده که از گروه داعش جدا شد و تبعیت خود را از القاعده اعلان کرد؛ سپس این لباس را که با داشتن آن بر دیگر گروه‌ها افتخار می‌کرد، از تن بیرون کرده و به تشویق و چراق سبز جامعۀ بین‌المللی و به خاطر رضایت‌شان گروه القاعده را ترک کرد تا مبادا این گروه از طرف کفار در لیست گروه‌های تروریستی داخل شود؛ سپس این گروه یک گام دیگر به سوی ذلیل شدن برداشت و گروه هیئت تحریر شام را تشکیل داد؛ گروهی‌که با ترک‌ها رابطه برقرار کرده و تصمیم گرفتند که بر منطقۀ آزاد شده داخل شوند. پس از آن‌که این گروه با روس‌ها و ایرانی‌ها توافق کردند تا نیروهای خود را به شمال غربی داخل سازند، تعهد دادند که مجاهدین به هیچ عملی نظامی در برابر نظام سوریه اقدام نخواهد کرد؛ آن هم به خاطری عملی شدن توافق‌نامۀ "آستانه" طوری‌که باید تنش‌های این منطقه کاهش یابد.

سپس بین "هیئت تحریرشام" و گروه زنگی بعد از توافق‌نامۀ "سوتچی" جنگ صورت گرفت؛ توافق‌نامه‌ای‌که بین پوتین و اردوغان به امضاء رسید و ارادۀ امریکا را مبنی بر ضرورت پایان دادن انقلاب به صورت خاموشانه و تسلیم نمودن منطقه به نظام سوریه بدون جنگ و درگیری در برداشت؛ پایان دادن انقلاب سوریه از طریق سه اقدام کشنده‌ای‌که هریکی از این اعمال می‌تواند انقلاب را به تنهائی خود از بین ببرد، مخصوصاً این‌که این هرسه اقدام یک‌جا گردد.

 مهم‌ترین بندهای توافق‌نامۀ "سوتچی" پس گرفتن منطقۀ خلع سلاح بین نظام سوریه و انقلاب و پس گرفتن سلاح‌های ثقیله از دست مجاهدین و باز نمودن راه‌های حلب، دمشق و لاذقیه برای نظام سوریه است؛ راه‌هایی‌که منطقه را برای تعرض نظام سوریه آسان ساخته و در این زمان جنگ دیگری به وقوع می‌پیوندد. حرکت تحریر شام بر تمام منطقه حاکمیت داشته و ترکیه از این حاکمیت کاملاً راضی است.

سوال اینست که آیا گروه "تحریر شام" برای ترکیه تعهد داده در صورتی‌که به قدرت برسد، توافق‌نامۀ نامیمون "سوتچی" را عملی سازد؛ مخصوصاً حالا که دیگر گروه‌ها نقش ضعیف‌تری دارند؟! در صورتی‌که این گروه چنین تعهدی داده باشد، قبل از این‌که انقلاب را خاتمه دهد، اول خودشان را نابود می‌سازند؛ زیرا این گروه با این تصمیم و اقدامش با مردم مواجه شده؛ مردمی‌که با تمام توان در برابر این گروه قرار گرفته و نگران نتایج آن هم نخواهد بود و این مردم اجازه نمی‌دهند که خود، انقلاب و قربانی‌های شان را به آسانی به نظام سوریه بسپارند؛ پس با آن‌هم گروه"تحریرشام" متعهد به این امر خواهد بود یا این‌که ترکیه و امریکا این گروه را به تدریج به سر قدرت می‌آورند؟

با این‌که ترکیه و امریکا این گروه را به صورت درست شناخته و می‌دانند در صورتی‌که این گروه به قدرت برسد، با مردم بدرفتاری می‌کنند، آزار واذیت مردم توسط مالیات این گروه نشانۀ خطرناکی است که خود بیان‌گر اوضاع بد زندگی مردم است که با قدرت آمدن گروه تحریر شام در آینده مردم رنج آن را خواهد برد.

به همین دلیل، پس از این‌که گروه "تحریر شام" دور ساخته شود، ترکیه مزدوران دیگر خود را در منطقۀ عفرین مستقر خواهد ساخت و توسط شان حاکمیت "تحریر شام" را از این منطقه دور خواهد نمود و اوضاع به این صورت به دست سازمان ملل خواهد افتاد و سپس با بیرون شدن نیروهای ترکی نظام سوریه بر مردم حاکمیت پیدا کرده و به این شکل انقلاب سوریه پایان می‌یابد.