(ترجمه)

انقلاب شام از آغاز مبارکش، هفت سال است که همواره در برابر توطئه‌ها و مکر دولت‌های کفری به ویژه امریکا قرار داشته و هیچگاه این توطئه‌ها متوقف نگردیده است. امریکا خطر این انقلاب و واقعیت و نفوذ آن را در ین منطقۀ استراتیژیک از جهان به خوبی درک کرده و می‌داند که چه خطری وی را تهدید می‌کند. این انقلاب از خانه‌های الله سبحانه وتعالی(مساجد) به پاخواست و بسیار واضح حامل اسلام بود؛ از اسلام جان می‌گرفت، روان اسلام را داشت و این شعارها را سر می‌داد: "هی لله هی لله(این تنها برای رضای الله می‌باشد، این تنها برای رضای الله می‌باشد) و قاعدنا للابد سیدنا محمد(تا ابد رهبر ما تنها سرور ما محمد صلی الله علیه وسلم است.)"

هدف از توطئه‌های دولت‌های کفری به تمام اشکال متفاوت آن، همواره از بین بردن انقلاب شام می‌باشد؛ لکن خطرناک‌ترین این توطئه‌ها تاکنون توطئۀ کنفرانس‌های آستانه می‌باشد، طوری‌که ساحه را-به دروغ- به مناطق کاهش تنش تقسیم و باعث ظهور نمایندگان سه‌گانۀ جرم و جنایت(روسیه، ایران و ترکیه) شد؛ دولت‌هایی‌که جز اجرای نقشۀ امریکا برای محافظت نظام از سقوط و پس‌گیری مناطق یکی پس از دیگری، هدف غیر از آن را نداشتند.

هریک از این ترکیب سه‌گانۀ جرم و جنایت برای اجرای این نقشه مکلفیتی را به عهده داشتند: روسیه و ایران مسئولیت حمایت از نظام، رساندن اسباب و سایل حیات به آن و کمک آن برای بلعیدن یک منطقه پس از دیگری از مناطق تحت کنترول مجاهدین را به عهده داشتند، طوری‌که بدین ترتیب نظام توانست که غوطۀ شرقی و حومۀ جنوب ادلب، شرق سکه، حومۀ شمال حمص، حوران و قنیطره را از مجاهدین پس بگیرد؛ اما وظیفۀ ترکیه این بود که انقلابیون را از هر اقدام در برابر جنایات نظام و حامیانش باز داشته و نگذارد که دوباره مناطق ازدست‌رفته را توسط نظام پس گیرند. ترکیه وظیفه داشت که با وعده‌های واهی به انقلابیون امید داده، شاخه‌یی را که به ظاهر زیتون سبز و در واقع جز رنج و بلاء چیزی دیگری برای اهل شام و انقلاب‌شان نبود، حمل نماید.

این دولت‌ها فقط مطابق یک طرح از پیش برنامه‌ریزی شده عمل می‌نمایند؛ بهترین دلیل آن قتل عام وحشتناک چند وقت پیش در اورم کبری در حومۀ غربی حلب می‌باشد، چنانچه جنگنده‌های روسی شهر را هدف قرار داده و ده‌ها تن از شهروندان عادی را نیز شهید و زخمی می‌نمایند(در منطقه‌یی‌که تحت تضمین دولت ترکیه قرار داشته است)؛ تضمینی‌که هیچگاه نتوانست حتی از شهروندان غیرمسلح حمایت کند؛ مگر این‌که هدف از این توطئه‌ها و برنامه‌های فضیح، تنها از بین بردن اهل شام و انقلاب‌شان می‌باشد؛ بلکه ما دیدیم که چگونه امریکا از ضمانت عدم تحرک نظام در جنوب شانه خالی نمود. بدتر از آن، بعد از این‌که تعدادی از گروه‌ها را از اقدام به هر عملی‌که منجر به کمک به غوطه و برخی از مناطق دیگر می‌شد، باز داشت. سفیر امریکا به صراحت به رهبران این گروه‌ها گفت: «ما به شما کمک نمی‌کنیم، این مشکل خود شماست، انتخاب کنید که چگونه با نظام تعامل داشته باشید.»

این توطئه‌ها ساحه را به مناطق گوناگون تقسیم نمود، طوری‌که بعداً هر گروه در هر منطقه‌ای‌که قرار داشتند، تنها در مورد خود فکر کرده و تمام نگرانی‌اش حفظ امنیتی می‌باشد که به وسیلۀ نظام و هم‌پیمانانش هرازگاهی به تهدید مواجه است. شعار سقوط نظام، شعاری‌که مردم در ابتدای انقلاب سر می‌دادند، دیگر در قاموس این گروه‌ها وجود ندارد، رهبر هر گروه در تلاش تأمین منافع گروه‌اش می‌باشد و می‌خواهد زمان بیشتر زنده بوده و چیزهای بیشتر بدست آورد.

آنچه که دولت‌های ضامن جرم و جنایت بر سر ادلب آورده‌اند، از سیاق عام آن توطئه‌هایی‌که دولت‌های کفری از همان ابتداء برای انقلاب شام طرح نموده‌اند، بیرون نیست. تمام تلاش دولت‌های کفری از بین رفتن انقلاب و بازگشت مناطق و مشروعیتی برای نظام بوده است، قطع نظر از شخصیت‌ها و اسامی مشخص در نظام، در یک چهارچوب سیکولریی دوباره تحمیل شده بر اهل شام، نظامی‌که تابع رأس کفر امریکا باشد، طرحی‌که هم از طریق اقدامات سیاسی و هم از طریق اقدامات نظامی تطبیق می‌شود. همانگونه که روسیه بر این اشاره نمود که در ادلب عملیات نظامی گسترده‌ای نخواهد بود، که در آن صورت زمان اجرای اقدامات سیاسی و نقش خبیث دولت ترکیه فرامی‌رسد، ترکیه استناد بر این‌که نباید کاری کرد که باعث تحریک نظام شد، بر انقلابیون و جبهات فشار آورده تا از هرگونه اقدامی در برابر جنایات نظام و حامیانش خودداری کنند؛ دام بزرگی‌که ارادۀ انقلابیون را از آنان سلب نموده و دیگر قادر به رویاروی نظامی با نظام نباشند و ناچار بزودی وارد یک حل و فصل ملعون و بدنام شوند.

باید به تمام این اقدامات سیاسی و نظامی، که از جهت‌های مشخصی انجام می‌شوند، توجه صورت گرفته و دانسته شود که این دولت‌های ضامن، جز ابزاری به دست امریکا چیزی دیگری نیستند؛ این‌ها ابزاری اند که در تحقق اهداف امریکا برای ازبین بردن انقلاب استعمال می‌شوند. این می‌طلبد که نباید به وعده‌های دولت‌های به ظاهر کمک‌کننده و مخصوصاً این دولت‌های ضامن اعتماد کرد. این دولت‌ها بعد از این‌که انقلابیون مخلص را ازبین بردند، گروه‌های وابسته به خود را نیز در میدان تنها می‌گذارند و به مجردی‌که به هدف خود برسند، از صحنه بیرون می‌شوند، هیچ توجهی به فریاد غیرنظامیان نداشته و ندای مظلومین را گوش نخواهند داد.

بنابر این، بر انقلابیون مخصوصاً بر مخلصین آن‌ها لازم است که به این امور توجه کامل داشته، دست همت به کمر زده، توطئه‌های امریکا، ابزار و دنباله‌روان آن را خنثی و سیرت اولی انقلاب را برایش برگردانند، لکن نباید فراموش کرد که چنین نخواهد شد؛ مگر این‌که انقلابیون فعالیت‌های خویش را در جهت بنای رهبری سیاسی و زیرکی، که برنامۀ امت را بدوش کشد، جهت دهند؛ برنامۀ اسلام باعظمت، برنامۀ خلافت راشده برمنهج نبوت، برنامه‌یی‌که تنها شنیدن نامش لرزه بر جان کفار انداخته و جغ‌جغ‌شان را بلند می‌کند. انقلابیون باید با بصیرت کامل در مسیر ثوابت واضح و روشن و بر طریقۀ تعین شده و مشخص، سیر نمایند تا این‌که هدف والای امت اسلامی تحقق یافته و برنامۀ اسلام عظیم تطبیق شود، عزت و کرامت از دست رفتۀ امت برایش باز گردد، چون امت اسلامی تنها در سایۀ خلافت راشده برمنهج نبوت دارای عزت خواهی بود و بس.

در اخیز نیز نباید فراموش کرد که امت اسلامی هرگز مأیوس نشده، به عکس آنچه بزدلان لف‌لفه می‌کنند. هنوز فرصت از دست نرفته است، زیرا این انقلاب به محض شعله‌ورشدنش، زمانی ک‌ یک وجب هم از سرزمین سوریه از چنگال بشار آزاد نشده بود، پایه ها‌ی نظام را به لرزه در آورد، چون این انقلاب مانند درگیری‌هایی‌که برای به دست آوردن یک شهر و یا یک منطقه صورت می‌گیرد، نیست؛ بلکه این انقلاب، انقلاب فکر و احساسات می‌باشد، انقلابی‌که بحمدالله هم‌چنان در سینه‌های مردم شعله‌ور باقی خواهد ماند؛ در حالی‌که نظام و حامیانش ضعیف‌تر و ضعیف‌تر خواهند شد. چند وقت پیش یک مشاور ایرانی گفت: «هرزمانی‌که ایران و روسیه از سوریه بیرون شوند، تروریست‌ها باز ‌می‌گردند.» این موضوع  این را ‌می‌رساند که عمر نظام در مراحل اخیر خود رسیده است و نصرت، راستی همراهی الله سبحانه وتعالی را طلبیده و سراغ مخلصینی را می‌گیرد که برای بازگشت منهج الله سبحانه وتعالی تلاش می‌کنند؛ منهجی‌که زمین را بعد از این‌که باراز ظلم و بی‌عدالتی می‌باشد، مملو از عدل و دادرسی می‌کند. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُ وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ بِنَصْرِ اللَّهِ يَنْصُرُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ﴾

[روم: 4 - 5]

ترجمه: عاقبت و نتیجۀ هرکار پیش از آن و بعداز آن در سیطرۀ  اراده و فرمان الله(سبحانه وتعالی) می‌باشد، آن روز که نصرت الله(سبحانه وتعالی) سر رسد، مؤمنین خوشحال خواهند شد. الله(سبحانه وتعالی) هرکس را که بخواهد، نصرت می‌دهد و تنها او توانای شکست ناپذیر و مهربان است.

نویسنده: دكتور محمد الحورانی

عضو کمیتۀ مرکزی ارتباطات حزب التحریر-ولایه سوریه