دواړه کنفرانسونه، چې د دې اونۍ په پای کې د «حزب التحریر ـ بریټانیا» له لوري تنظیم شوي وو، په بریالیتوب سره پای ته ورسېدل. مرکزي پیغام یې د داسې یو اقدام پر لور د مسلمانانو رابلل وو، څو له هندوتوا او صهیونیستي حکومتونو سره د عادي کولو پروسې او معاملې رد کړي؛ چې هره ورځ د مسلمانانو اساسي حقونه تر پښو لاندې کوي. مسلمانان باید د خپل وخت له دې ستر منکر (شر) څخه نهی وکړي، چې د اسلامي هېوادونو د واکمنانو تر سترګو لاندې ترسره کېږي او د مخنیوي لپاره یې ان د ګوتې پورته کولو جرات نه لري. د امرباالمعروف او نهی عن المنکر تر څنګ مسلمانو پوځونو ته باید یادونه وشي چې د دوی لومړۍ دنده له دغسې بریدونو څخه د امت ساتنه ده، نه د رسمي کارمندانو یا خاینو واکمنانو ساتنه. په پای کې تر ټولو لوی معروف دا دی چې د نبوت پر تګلاره د خلافت دولت د بیا تاسیس لپاره په کلکه مبارزه وشي.

ويناوال د ملتپالنې د ګواښ په اړه وغږېدل. مظهر خان ملتپالنه "په انساني ټولنو کې سرطان" وبلله او څرګنده یې کړه چې دا د ابلیس له کبرجن جرم څخه کمه نه ده، چې خلک یو له بل څخه ځان غوره یا ډېر مستحق بولي. دغه شر په میلیونونو خلک بې کوره کړي او له هند څخه تر قدس پورې د زرګونو کسانو د وژلو لامل شوی. هندوتوا او صهیونیزم دواړه ملتپاله سېکولر ایډیولوژیانې دي، چې په دین کې هېڅ ځای نه لري او مسلمانان باید هر ډول قومي، نژادي او قبیلوي تفرقه رد کړي. الله سبحانه وتعالی فرمایي:

(صِبْغَةَ اللَهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ صِبْغَةً وَنَحْنُ لَهُ عَابِدُونَ) [بقرة: ۱۳۸]

ژباړه: خدایي رنګ ومنئ! (یعنې د ایمان، توحید او اسلام رنګ) او له خدایي رنګ څخه به کوم رنګ غوره وي؟ موږ یوازې د الله سبحانه وتعالی عبادت کوو.

«روپون شاهد» بیا پر دې وغږېد چې اسلام په اوومه پیړۍ کې داسې خلکو ته راغی چې په بشپړ ډول متفرق وو، خو دوی یې متحد کړل او غوره امت یې ترې جوړ کړ. کله چې اسلام دین د اسلامي دولت په توګه نافذ شو، تاریخ یې له داسې بېلګو څخه یادونه کوي چې د نامسلمانو ساتنه یې پر غاړه واخیسته او د دوی د پرمختګ لپاره یې فرصتونه برابر کړل. دا د سېکولر هندوتوا، صهیونیست او په حقیقت کې غربي نظام اساسي دنده ده چې دوی په منظمه توګه پر لږکیو فشار راوړي. دا ډول نظامونه ټول خلک، هغه که اقليت وي او یا اکثريت، ناکاموي، په دې کار سره يوازې د خلکو اذهان مغشوشوي او له تبعیض څخه کار اخلي. په داسې حال کې چې د اشرافو یوه کوچنۍ ډله د خپلو ګټو لپاره ټول هېواد لوټوي.

د حزب التحریر د مرکزي رسنیو دفتر د ښځو څانګې مشرې ډاکټرې «نسرین نواز» څرګنده کړه چې د هند په لوېدیځه برخه کې د هندو پاچا «راجا دایر» ظلم د دې لامل شو چې اسلامي پوځونه دغه برخه د اسلامي عدالت پر مخ پرانیزي او یو شمېر هغه مسلمانې ښځې له بنده ازادې کړي چې دغه پاچا بندیانې کړې وې.

په اتمه پیړۍ کې «محمد بن قاسم» له دمشق څخه د هغوی د خلاصون لپاره ولېږل شو. د مسلمانو ښځو عزت تر نن ورځې تل د مسلمانانو لپاره سره کرښه وه. اوس چې یوه مسلمانه ښځه په ښکاره ډول وهل او ډبول کېږي، بې عزته کېږي او حتا وژل کېږي، خو د مسلمانانو تش په نوم واکمنان پرې سترګې پټوي. ډاکټر نواز له هند څخه تر قدس پورې پر مسلمانو ښځو د ظلم ډېری ټکان ورکوونکي مثالونه وړاندې کړل. الله سبحانه وتعالی فرمايي:

(إِنَّمَا ٱلْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ) [حجرات: ۱۰]

ژباړه: «مؤمنان سره وروڼه دي...»

او همدارنګه الله سبحانه وتعالی فرمایي:

(...وَإِنِ ٱسْتَنصَرُوكُمْ فِى ٱلدِّينِ فَعَلَيْكُمُ ٱلنَّصْرُ...) [انفال: ۷۲]

ژباړه: «...هو، که هغوی د دین په اړه له تاسو څخه مرسته وغواړي، نو مرسته کول ورسره در باندې فرض دي...»

ملتپالنه هغه ناروغي ده چې له ملتونو او دولتونو انسانیت اخلي، د نسل وژنې پر مهال غلي او د خوځېدو وړ نه وي او له ملي ګټو پرته بله هېڅ سیاسي اراده نه لري.

تاج مصطفی حاضرینو ته د امت د پروژې په توګه د خلافت د تاسیس پر اړتیا وغږېد، چې دا یوه حیاتي مسله ده. سربیره پردې، باید د ملتپالنې کرښې لېرې کړو، چې د استعمار له لوري زموږ په زړونو کې اچول شوې دي. زموږ ذهن هېڅکله د داسې وېشونکو پولو له رامنځته کېدو سره جوړ نه دی. دا پولې د شګو هغه کرښې دي چې د غربي ښکېلاکګړو له خوا جوړې شوې او زموږ په خاوره کې د غرب د ملاتړو رژیمونو په مرسته ساتل کېږي؛ چې  باید له منځه یوړل شي. دوی هېڅ ډول قانوني ارزښت نه لري او یوازې زموږ په زیان دي.

وروستۍ کلمه دا چې موږ باید پر خپل میراث پام وکړو.

ايا زموږ ميراث به دا وي چې د خپل امت په حال اوښکې تویې کړو، ایا زموږ اوښکې به زموږ د وروڼو او خويندو د درد مخنیوي لپاره درمل شي؟ یا دا چې یوازې زموږ د امت د دردونو کمولو لپاره خیرات ورکړو، په داسې حال کې چې پونډ او ډالر زموږ پر وروڼو او خویندو د ګولیو او بمونو باران او ظلم پای ته نه رسوي؟

یا دا چې زموږ میراث باید د هغه ستر دولت او اسلامي رهبرۍ بیا تاسیس وي چې له نژاد، قومیت او د زیږېدلو له ځای په پام کې نیولو پرته د ټولو مسلمانانو ساتونکی وي، یعنې د رسول الله صلی الله علیه وسلم پر تګلاره د خلافت دولت تاسیس.  

 (مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا) [فاطر: ۱۰]

ژباړه: «څوک چې عزت غواړي، باید وپوهېږي چې عزت ټول د الله سبحانه وتعالی دی.  

یحیی نسبت

د حزب التحریرـ بریټانیا مطبوعاتي استازی

(پینځمه برخه)

(ژباړه)

په تېره برخه کې مو په عام ډول د اسلامي امت او په ځانګړي ډول د مسجدالاقصی مبارکې خاورې، قدس او شاوخوا سیمو پر وړاندې یې د صلیبي جګړو په اړه بحث وکړ، په دې برخه کې د دې لړۍ پر پنځمه زاويه بحث کوو:

د خلافت تر سقوط وروسته د برېتانیا د حاکمیت پر مهال د اسلامي امت پر وړاندې د غرب او صهیونېزم جګړې پای ته ونه رسېدې، بلکې له صلیبي جګړو وورسته هم په عام ډول د اسلامي امت او په ځانګړي ډول د مسجدالاقصی او قدس پر وړاندې جګړو دوام وکړ. سره له دې چې صهیونیستانو د صلاح الدین ایوبي له وفات وروسته لاسته راوړنې درلودې، خو د هغوی په مختلفو هېوادونو کې د اختلافاتو له امله له سختې ماتې سره مخ شول. په دې جګړو کې د دښمن د ماتې لامل د مسملمانانو ځواکمنتیا او د خلافت شتون و؛ هغه دولت چې تل یې د دې ډول دسيسو او جګړو پر وړاندې مبارزه کوله او پرلپسې یې شنډولې، په ځانګړي ډول د شاهي دولتونو په دور کې.

له عثماني خلافت وروسته د قدس، بیت المقدس او شاوخوا سیمو پر وړاندې کفري دسيسې، په حقيقت کې د خلافت په وروستیو کې پیل شوې وې، خو لکه مخکې مو چې وویل دغه جګړې له سختې ماتې سره مخ شوې! دا جګړې د خلافت د له منځه وړلو لپاره د غرب او نړۍ د مسیحیانو د پلانونو او طرحو ښکاره دلیل و، چې له دې لارې یې غوښتل د بیت المقدس پر وړاندې خپل پلانونه عملي او د نړۍ صهیونیستانو ته خدمت وکړي. صلیبیان په اوومه صلیبي جګړه کې د مصر پر کنانه د برید په فکر کې شول، تر څو له هغې لارې بیت المقدس او د قدس ښار ته لار پیداکړي. دا د فرانسې د پاچاه او د دې برید د قومندان نهم لویس نقشه وه. ځکه مصر د تاریخ په اوږدو کې د قدس مبارکې خاورې لپاره د فولادي سپر حیثیت درلود، خو دغه جګړه له سختې ماتې سره مخ شوه، ډېری سرتیري او قومندانان یې ووژل شول او د فرانسې پاچاه نهم لویس هم اسیر شو.  

دا هغه څه وو چې د عثماني خلافت په دوران کې د پرلپسې هڅو له لارې د قدس د یهودي کولو او قدس ښار د نیولو لپاره تر سره شول، خو سلطان عبدالحمید ثاني یې پر وړاندې ودرېد او د هغوی پلانونه یې شنډ کړل، په خپلو وروستیو هڅو کې یې کله چې د صهیونیستانو مشر د یوه پلاوي په وسیله سلطان عبدالحمید ثاني ته وړاندیز وکړ، چې عثماني دولت ته د پور ورکولو په بدل کې صهیونیستانو ته په فلسطین کې د اوسېدو ځای ورکړي، نو نوموړي داسې ځواب ورکړ: «ښاغلی هرتزل! ته نصیحت وکړئ چې زموږ پر لوري بل يو ګام هم پورته نه کړي. زه د دې ځمکې یوه لوېشت هم نه شم پلورلی، دا خاوره زما شخصي ملکيت نه دی، بلکې دا د ټولو مسلمانانو خاوره ده. زموږ خلکو دا خاوره د خپلو وینو په قیمت ګټلې، دا خاوره که له موږ څخه اخیستل کېږي، لومړی به زموږ په وینو لړل کېږي. یهودیان دې خپلې په میلیونونو پیسې ټولې کړي، کله چې د خلافت دولت له منځه ولاړ، بیا هغوی کولی شي له پیسو پرته یې تر لاسه کړي، خو ترڅو چې زه ژوندی يم، نو له خلافت څخه د فلسطین د بېلولو پر ځای د خپل بدن ټوټه کېدل غوره بولم، تر څو چې ژوندی يم هېڅکله به داسې ونه شي، زه به هېڅکله اجازه ورنه کړم چې پر روغ بدن جراحي عمليات ترسره شي.» 

صهیونیستان په دغه وخت کې په جدي ډول د خلافت د له منځه وړلو په فکر کې شول، تر څو خپلې موخې عملي کړای شي، چې یوه موخه یې د قدس او د قدس شاوخوا سیمو یهودي کول او پر مسجد الاقصی کنټرول ترلاسه کول و. موږ دلته د خلافت د له منځه تګ پر څرنګوالي او د عثماني خلافت په سقوط کې د غرب او د هغوی د هم‌تړونه مسلمانانو له لوري پر شوو کارونو تفصيلي بحث نه کوو، ځکه هغه بېل بحث ته اړتیا لري. خو دا وایو چې خلافت له منځه ولاړ، صلیبیان خپلو هغو موخو او غوښتنو ته ورسېدل چې د سایکس ـ پیکو په هوکړه او بالفور(۱۹۱۶-۱۹۱۷) په بیانیه کې راغلي وو. 

خلافت وپاشل شو او په ۱۹۲۴م کال کې بشپړ سقوط شو. مسلمانان او خاورې یې وپاشل شوې، فلسطین مستعمره شو او د خلافت تر پرځېدو څو کاله مخکې د برېتانيا تر قيموميت لاندې و! هغه وخت چې په ۱۹۱۴م کې برېتانيا په رسمي ډول پر مصر کنټرول تر لاسه کړ. بيا برېتانيوي پوځ د اډمونډ هنري ال نبي تر قوماندې لاندې له مصر څخه د قدس پر لور حرکت وکړ، چې په پایله کې عثماني پوځ د برېتانيوي پوځ پر وړاندې له مصر څخه د دفاع پر مهال په دوو پرلپسې بریدونو او له المان سره د تړون له امله ماتې وخوړه. برېتانيا قدس وروسته له هغه اشغال کړ چې عثمانیانو له ۴۰۰ کاله حاکمیت (۱۵۱۷-۱۹۱۷) وروسته د تسلیمۍ اعلان وکړ. د برېتانيوي پوځ قوماندان اډمونډ هنري ال نبي د قدس له اشغال وروسته د ښار په منځ کې ودرېد او خپله مشهوره خبره یې وکړه؛ هغه خبره چې په قدس کې د صهیونیستي غرب غوښتنې او په اسلامي خاورو کې د هغوی د جګړو حقیقت په ډاګه کوي. نوموړي وویل: «صلیبي جګړې اوس پای ته ورسېدې.» دا خبرې یې فرانسوي قوماندان «غورو» ته ډېرې ورته وې، کله چې هغه په ۱۹۲۰م کې دمشق ته داخل شو، د ستر رهبر سلطان صلاح الدین ایوبي مقبرې ته ودرېد او د تمسخر په انداز یې وویل: «د صلیبي کینې او دښمنۍ له امله ویده شه، اې صلاح الدینه موږ بيا دلته یو!» نوموړي د ایوبي قبر په لغته وواهه او دا په دې مانا وه چې صلیبي جګړې يې بیا پیل کړي او وروسته له هغه چې په منځنيو پیړیو کې يې ماتې خوړلې وه، اوس بیا بریالي شول.

کله چې انګلیس فلسطین اشغال کړ، له ځنډ پرته یې د جوړې شوې طرحې پر پلي کولو کار پیل کړ او اروپایي مسیحي هېوادونو د بالفور (۱۹۱۷) په بیانیه کې برېتانیا ملګري ملتونه را وبلل او لاندې پایلې تر لاسه شوې:

1. د انګلیس تر قيموميت لاندې د فلسطین راوستل؛ دا یوه غربي دسيسه وه چې مسیحي هېوادونو د قدس د یهودي کولو لپاره جوړه کړې وه. لکه څرنګه چې فلسطین په ۱۹۲۰م کې د انګلیس تر قيموميت لاندې راغی او په ۱۹۲۲م کې ملګرو ملتونو په رسمیت وپېژانده، چې دا د بالفور بیانیې د بشپړولو برخه وه. په دې بیانیه کې غرب پرېکړه وکړه چې يهود فلسطین ته کډه کېدو ته وهڅوي، دا پرېکړه د قدس د یهودي کولو لپاره وه، چې یو ملي هېواد رامنځته کړي، لکه اوس يې چې وينو.
2. برېتانيا له صهیونیستي سازمانونو سره په فلسطین کې د ځمکو اخیستلو په برخه کې همکاري او اسانچاري پیل کړه، تر څو صهیونیستي سازمانونه په اسانۍ سره خپلو ګټو ته ورسېږي او په ورته وخت کې یې فلسطین ته له اروپايي او اسلامي خاورو د یهودو د کډوالۍ بهير پیل کړ. دغه بهير همداسې دوام وکړ، چې بالاخره په ۱۹۴۸م کې یهودي رژیم تاسیس شو. همدارنګه برېتانيا له صهیونیستي سازمانونو سره خپلو همکاریو ته دوام ورکړ، تر څو هغوی د فلسطین پر پراخه ځمکه ولکه وکړي، د یهودو ګټې خوندي او هلته مېشت شي. لکه څرنګه یې چې وسله والې یهودي ډلې جوړې کړې او په ورته وخت کې یې د اصلي فلسطینیانو د وسله وال کېدو مخه ونیوله. د (الهاجانات، شتیرن، واتسل، ارغون، البالماخ او داسې نورو) صهینونیستي ډلو او سازمانونو فعالیت کاوه، خلک یې وژل او په تدریجي ډول یې خلک له خپلو سیمو او خاور څخه ایستل. دا حالت تر ۱۹۴۸م کال او تر پنځوسمې لسیزې پورې دوام وکړ. یعنې د بالفور بیانیې د پرېکړې پر اساس د یهودو د دولت د تاسیس تر اعلان پورې.
3. د برېتانيا د واکمنۍ پر مهال او تر هغه وروسته یهودانو ډېرې وحشیانه کړنې ترسره کړې، لکه په لومړیو صلیبي جګړو کې یې چې د فلسطین پر وړاندې ترسره کړې وې. هغه مهال یې د فلسطین ډېری خلک د خپلو کورونو پرېښودلو ته اړ ایستل او په مقابل کې یې له نورو هېوادونو څخه د یهودو راتګ ته لار هواره کړه. همدارنګه په ښارونو او کلیو کې یې د فلسطینیانو پر وړاندې وحشیانه کړنې ترسره کړې؛ ویې وژل، بندي یې کړل او په ډېرو ځایونو کې یې ټول‌وژنه وکړه، هغه کورونه یې ویجاړ کړل چې فلسطینیان یې ترې ایستلي وو او د هغوی ځمکې یې لاندې کړې. یهودو د فلسطین له ډېرو مسجدونو د څارويو او خنزيرانو غوجلې جوړې کړې او ځينې یې پر ګودامونو، موزیمونو، رسټورانټونو او د شپنيو کلبونو بدل کړل.

لیکوال: استاد حمد طیب

ژباړن: حبیب الله حبیب