Perşembe akşamı Taiz Valiliği’nde yüzlerce Yemenli, Körfez girişimi uyarınca 3 Nisan 2011’de Ali Salih’i iktidardan uzaklaştıran 11 Şubat’taki barışçıl devrimin 11. yıldönümünü kutladılar. 11 Şubat devrimi, barışçıl bir devrim olarak başladı. Tunus, Mısır, Şam ve Libya’daki devrimler ile insicam ve ahenk içindeydi. Bu devrimler, yıllarca süren zulmün, yaygın cehalet ve yoksulluğun bir patlamasıydı. Dünyanın en zengin kaynaklarına sahip bu rejimlerde, baskıcı bir otorite egemendi. Yönetimi çocuklarına devrediyorlardı. İşte otoritenin adaletsizliğine ve yolsuzluğuna tepki olarak Yemen’de Ali Salih’i devirmek ve iktidardan uzaklaştırmak amacıyla 11 Şubat devrimi patlak verdi.

Fakat 11 Şubat devrimi, rotasından saptı, rejimin diğer yüzü olan muhalefet partileri, devrim pusulasını kaybettiler. Bu yüzden devrim, Yemen halkının gerçek değişim özlemini sağlayamadı. Rejimi değişimden korumak için dış güçlerin de müdahalesi oldu. Kaldı ki devrimciler de Yemen halkının inancından doğan entelektüel ve politik bir projesine sahip değillerdi. Yurtseverlik doğası gereği 11 Şubat devrimi, benzer devrimlere kalkışan diğer İslam ülkelerindeki devrimlerden kopuktu. Bu büyük bir hataydı. Ancak söz konusu devrimler, halklardaki korku duvarını yıktı, yöneticilerin ihanetlerini ve kötülüklerini tüm çıplaklığıyla ortaya serdi. Bu nedenle bu yozlaşmış rejimlere karşı devrim veya değişim çağrısının motivasyonunu İslam hükümlerinin oluşturması kaçınılmazdır. Çünkü tüm bu rejimler, sömürgeci sisteme hizmet etmek için Sykes-Picot anlaşmasının bir ürünüdür. Devrimin, Yemen veya başka bir ülkede başarılı olup Libya, Tunus, Cezayir, Mısır veya Suriye’de olup bitenlere seyirci kalması anlamsızdır. Bu nedenle sadece diniyle övünen bir ümmet olmalıyız. Ayrıca kaynaklar açısından çok zengin bir ümmetiz. Onurunu ve özgürlüğünü geri alabilecek bir güçteyiz. Sömürgeci Batı düzeninin sözde insani müdahalesi için yalvaramayız. Çünkü Yemen’de, Irak’ta, Suriye’de ve tüm İslam ülkelerinde yaşadığımız musibetlerin kaynağı bu Batı düzenidir.

Devrimin başarısızlığı, umutsuzluk ve değişim çalışmasından vazgeçmek anlamına gelmez. Aksine bu, motive edici olmalıdır. Ama istenen hedefe ulaşmak için değişim arayışındaki kimselerin izleyeceği bir metodu olmalıdır. Değişim metodu özetle şöyle; İslam ve hükümlerini bilen samimi bir kitle var etmek, sonra ölüm kalım meselesi haline gelene kadar İslam’ı taşımak, ümmet ile etkileşim halinde olmak, fikri çatışma ve siyasi mücadele yürütmek, değişim fikrine inanan güç ve kuvvet ehlinden nusret talebinde bulunmak, davet ve cihat yoluyla İslam’ı âleme taşımak için iktidarı teslim almaktır.

Ey kutlama yapan devrimciler! Amacınız, İslami hayata yeniden başlatmak ve İslam davetini dünyaya taşımak olsun. Bu amaç, Müslümanları Daru’l İslam ve İslami toplumda İslami yaşam tarzına döndürmek anlamına gelir. Daru’l İslam’da hayatın bütün işleri, şeri hükümlere göre yürütülür. Hayata bakış açısı, helal ve haramdır. Nübüvvet metodu üzere ikinci Raşidi Hilafet Devletinin gölgesinde Müslümanlar, Allah’ın Kitabı ve Rasûl’ünün Sünneti ile hükmetmek, İslam’ı davet ve cihat yoluyla hidayet ve nur Risalet’i olarak dünyaya taşımak şartıyla itaat etmek ve işitmek üzere bir halife biat edeceklerdir. Bilesiniz ki, ümmetiniz zulme suskun kalmıştır ama ölmemiştir. Yine bilesiniz ki, liderleriniz kendilerini düşmanlarınıza teslim etmişler, dininize ve kanınıza ihanette bulunmuşlardır. Dininiz ve çıkarlarınızla hiçbir ilgisi olmayan bireysel çıkarları karşılığında yaralarınızı ayaklar altına almışlar, çığlıklarınızı hiçe saymışlardır. İşte Hizb-ut Tahrir, çalışmanız için size elini uzatıyor. Ki dünya ve ahirette iyiliğe nail olasınız.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا للهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْيِيكُمْ “Ey iman edenler! Size hayat verecek şeylere sizi çağırdığı zaman, Allah ve Rasûl’üne icabet edin.” ^{[Enfal 24]}