ABD’nin Pakistan ve Afganistan Özel Temsilcisi Richard Olson, 16 Aralık 2015’de ABD Temsilciler Meclisi Dış İlişkiler Komitesi’ne verdiği ifadede “Biz, kısa menzilli nükleer sistemler ile ilgili sahip olduğumuz endişeler dâhil Pakistan ile çok samimi bir tartışma yaptık. Pakistan, bu konuları bizimle tartışmaya hazır.” diye konuştu.

Rahil-Navaz rejimi, Amerika’nın Pakistan’la “dostluğunun” farkında değil mi? 1965 yılında Pakistan-Hindistan savaşı sırasında Amerika, Pakistan’a silah tedarikini durdurdu. 1971 yılında Amerika, savunma anlaşmasına rağmen Pakistan’a yardım etmedi, ardından ülke ikiye bölündü. 1980 yılında Amerika, Sovyetler Birliği’ne karşı Pakistan’ı kullandı. Bu yüksek macera karşısında Pakistan’ı yalnız bıraktı. 1998 yılında Hindistan nükleer deneme yaptığında Amerika, Hindistan’a karşı herhangi bir yaptırım uygulamadı. Buna karşılık Pakistan nükleer deneme yapmak istediğinde Pakistan’a baskı uyguladı. Buna rağmen Pakistan nükleer deneme yaptığında akabinde yaptırımlar ile karşılaştı. 2011 yılı Kasım ayında Amerika, Salala kontrol noktasına saldırdı ve onlarca askerimizi şehit etti. 2011 yılının Mayıs ayında Amerika, Pakistan’ı NATO dışı müttefik ilan ettiği halde Abbotabad’a saldırarak işgal etti. Aklı başında biri, Amerika’nın karakterini bildiği halde onunla en hassas savunma konularını tartışır mı hiç? Gerçekten de siyasi ve askeri liderlik içindeki hainler, efendileri olduğu için Amerika’nın düşmanlığını görmezden gelebiliyor.

Amerika, İslam’ın ve Müslümanların azılı düşmanıdır. Dolayısıyla onunla Pakistan’ın savunma kapasitesini tartışmak açık bir ihanettir. Rejimin kendi pozisyonundan geri adım atmayacağını iddia etmek ise bir aldatmacadır. Çünkü eğer durum gerçekten böyle olsaydı, o zaman tartışmanın ne anlamı olurdu? Ayrıca rejimin Hindistan ile soğuk savaşa girmek amacıyla kısa menzilli taktiksel nükleer silahlar geliştirdiğini kamuoyuna duyurması da doğru değil. Bununla rejim, modern ve sofistike silah sistemimizi terk etmeye zorlaması için düşmana bir gerekçe sunmaktadır. Çünkü eğer Pakistan ile Hindistan arasındaki gerilim bir gün sona ererse, o zaman Pakistan, taktiksel nükleer silah kapasitesine sahip olma gerekçesini kaybedecektir. Silahlar, sadece bir düşmana karşı kullanılmak için üretilmez. Aksine herhangi bir düşmana karşı kullanılmak için üretilirler. Sadece Hindistan, Pakistan’ın düşmanı değil, keza Amerika da Pakistan’ın düşmanıdır. Amerika, siyasi ve askeri liderlik içinde hainler olduğu sürece ancak Pakistan’a saldırmaya cesaret edebilir. Eğer samimi bir liderlik olsaydı, o zaman Amerika, Pakistan’a saldırmayı hayal bile edemezdi. 

Silahlı kuvvetler içindeki samimi subaylar, bu ihaneti durdurmak zorundadır. Bunu da sadece Nübüvvet metodu üzere Hilafetin kurulması için Hizb-ut Tahrir’e nusret vererek yapabilirler. Bu onurlu görev yerine gelmedikçe, biz çok ağır acılar çekmeye devam edeceğiz. Nitekim biz, Amerika’ya bağımlı olan bir rejimden dolayı da çok acılar çekiyoruz. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyurdu:

يَا أَيُّهَا ٱلَّذِينَ آمَنُوۤاْ إِنْ تُطِيعُواْ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ يَرُدُّوكُمْ عَلَىٰ أَعْقَابِكُمْ فَتَنْقَلِبُواْ خَاسِرِينَ“Ey iman edenler! Eğer kâfirlere uyarsanız, gerisin geriye (eski dininize) döndürürler de, hüsrana uğrayanların durumuna düşersiniz.” ^{[Ali İmran 149]}