Lübnan veya diğer herhangi bir Müslüman ülkesinden sömürgeci kafirin askeri ya da entelektüel egemenliğinin ortadan kalkmasına sevineceğimizden şüphe yok. Bize göre Müslüman ülkelerde doğrudan veya dolaylı olarak nüfuzunu yayan Fransız, İngiliz ya da Amerikan kolonisi arasında hiçbir fark yok... Ancak yine de biz aşağıdaki hususlara dikkat çekmek istiyoruz:

- Bağımsızlık, işgalcinin (politik, ekonomik, sosyal ve kültürel...) hayat sistemimize etki etmesine izin vermemek demektir. Bize dayatılan sistemler incelendiğinde, işgalci düşmanın aslından koparıp Lübnan adında bir devlet kurduğunu görürüz. 1920 yılında Fransız General Gouraud büyük Lübnan devletini ilan etmeden önce bu devlet Osmanlı Hilafetine bağlı bir eyaletti. Beyrut eyaleti, Hayfa, Aka, Trablus ve Lazkiye dahil olmak üzere 30 bin kilometre kareden fazla bir alana sahipti.

- Lübnan’daki anayasal yönetim sisteminin esin kaynağı, bundan yaklaşık yüzyıl kadar önce Fransa’nın insan yapımı ve çürük Dördüncü Cumhuriyet Anayasası’dır.

- Kültürel işgalin etkisi eğitim müfredatında görülebilir. Bu yüzden kimya, fizik ve matematik gibi pek çok müfredat konusu Fransızcadır.

- İşgalin iktidardaki siyasi elit üzerindeki etkisi hâlâ çok güçlüdür, hatta bazıları Fransa’yı Lübnan’ın annesi olarak kabul ederler... Nitekim İngiltere, Amerika ve diğer sömürgeci güçlerin bu sınıfın yanı sıra siyasal, ekonomik ve hatta güvenlik hayatının işleyişine etkisi net ve açıktır.

Lübnan, bir devlet olarak başarısızdır, zira gerçek devlet niteliklerinden yoksundur. Grupçuluk ve küçücük coğrafya parçasında yekpare toplum dinamiklerinden yoksun oluşu, kurulduğundan beri halk arasında fitne ve savaşa yol açmıştır. Buna ek olarak bu devlet, (elektrik, su, yollar, çöp) gibi en basit konularda insanların işlerini güdemeyecek kadar çaresizdir. Ülkenin 100 milyar dolar borcu var. Kurumların çoğunda yolsuzluk ve soygunculuk hâkim. Bilindiği gibi Lübnan’daki ekonomik sistem, yozlaşmış temele dayalı kapitalist sistemdir. Lübnan’daki ekonomik sistem, sanayi ve tarımdan ziyade faizli işlem ve haram turizm temellidir, bu ise Allah’ın gazabını gerektirir.

- Fransa’nın bu devleti ilan etmesi konusunda Lübnan halkı ikiye ayrılmıştır. Müslümanların çoğu, bazı Dürzi ve Hıristiyanlar bu ilanı kabul etmeyerek Şam diyarından ayrılmama talebinde bulundular...

Peki bağımsızlık ne zaman ve nasıl elde edilir? Ne zaman gerçekten bağımsız olunur?

Ülkemizdeki Batı nüfuzu yok edildiğinde, işlerimize karışmasına, sınırlarımızı belirlemesine, çürük anayasasını dayatmasına ve kültürünü eğitim müfredatımızın temeli kılmasına izin verilmediğinde, bağımsızlık elde edilir.

Aslımıza döndüğünüzde, büyük bir ümmetin, geniş bir ülkenin, güçlü ve dünyada birinci devletin bir parçası olduğumuzda bağımsızlık elde edilir. Böylece Lübnan çevresinden bir parça olur. Grupçuluk ve mezhepçiliğe bakılmaksızın insanların işlerini sağlık, eğitim, iş ve diğer tüm alanlarda başarıyla güder. O zaman ülke fahiş borç, yolsuzluk ve soygunculuk altında inim inim inlemez. Bölgeselcilik ve mezhepçilik yapılmaksızın herkese yol, elektrik ve su temin edilir. Dahası herkese eşit seviyede bakılır. Bu bakışa göre takva dışında Arap ile Acem arasında hiçbir farkı yoktur.

Tüm bunların bilincinde olduğumuzda ve Lübnan’ı aslı Şam diyarına ilhak etmek için çalışma sergilediğimizde bağımsızlık elde edilir. O zaman Lübnan, Allah’ın Şeriatı ile yöneten, yolsuzluk ve soyguncuların kökünü kazıyan Nübüvvet metodu üzere ikinci Râşidi Hilafet Devleti gölgesi altında istikrar ve refahın keyfine varacaktır. Bu, Allah’ın izniyle yakında olacaktır. O gün insanlar sömürgeci kafir Batı ve tepemize diktiği yöneticiler ve politikacılardan kurtuldukları için sevineceklerdir. Doğuda Endonezya’dan Batıda Fas’a kadar uzanan küresel bir varlığın doğuşunu kutlayacaklardır.

Dr. Muhammed İbrahim 

Hizb-ut Tahrir 

Lübnan Vilâyeti 

Medya Bürosu Başkanı