Göstericiler, Downing Street önünde “Darbeyi durdur” diye bağırarak Boris Johnson’u protesto ettiler. İngiltere’de birçok sıradan insan, siyasilerin vurdumduymazlıkları nedeniyle giderek dehşete kapılıyor. Bu gerçek İngiltere’deki Müslümanlar ya da sömürgeci İngiltere’nin yurtdışında başlarına musallat ettiği demokrasilerde yeni değil. Her halükarda bir avuç zengin elit, insanların işlerine yalandan ilgi gösterirler. Gerçekte ülke ve halkı sömüren şirketler ve güçlü yandaşlar lehine iş tutarlar.

Bir grup insan zulme başkaldırdığında, yolsuzluğu ifşa ettiğinde, o zaman demokrasi gerçek çirkin yüzünü gösterir. Şeytanlaştırıp yenene kadar acımasız yasalar ve karalayıcı medya kampanyaları kullanılır. Batılı sömürgecilerin yaklaşık yüzyılı aşkın bir süredir dillerinden düşürmedikleri içi çürük özgürlükler budur.

İngiliz müesses nizamı, insanlardan yolsuzluklarını gizlemeye alışıktır. Ama zengin eliti ve siyasi partileri bölen Brexit tektonik fay hattı, sokaklarda arbedeye neden oldu. Şimdilik kılıçlar çekildi. Tüm siyasilerde toyluk ve düşüncesizlik göze çarpıyor. İstediklerini elde etmek için şiddet eylemleri planlıyorlar. Devrim ve darbe dili gerçekten sürpriz değil. Birileri, İngiltere’yi bir arada tutan olgunun kırılgan demokrasiye olan sadakat olduğunu düşünebilir. Oysa artan bir milliyetçilik ve bölücülük söz konusu.

Ardışık hükümetler ve medya şirketlerindeki trolleri, uzun süredir halk arasına güvensizlik tohumları saçtılar. Üstü kapalı sözler ve nefret söylemleri nedeniyle insanların politikacılardan, dürüst ve onurlu politikalardan ümidi kesmeleri an meselesidir. Rasûlullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in şöyle buyurduğu rivayet edilir:

إن الأمير إذا ابتغى في الناس الريبة أفسدهم“İdareci birlikte yaşadığı insanların her işinde şüphe ararsa o halkı bozmuş olur.”

Bugün İngiltere’deki siyasi söylem polarize merkezlidir. O derece ki başkalarını ikna etmekte sözlerin hiçbir değeri yoktur. Kapitalizm birçok şeyi mahvetmiştir. Brexit ve parlamentonun askıya alınması, zengin kapitalist elit güdümündeki liderliğin yozlaşmışlığından biridir. Brexit, uzmanlarca karar verilmesi gereken basit teknik bir mesele olabilirdi. Ama aptalca sığ bir manevra olarak referanduma sunuldu. Lehte ve aleyhteki argümanlar artık neredeyse yersizdir. Zira nefret ve şüphenin oluşmasına öncülük etmiştir. Gerçekte çıkarı farklı çeşitli kapitalist elit gruplar, bölünmeyi körüklüyor. Halk, bir taraftan diğer tarafa savruluyor. Geçimleri varlıklı elit ya da politikacı kılıklı kimselerin umurunda değil.

Bunların hiçbiri yeni değil, zira sıradan İngiliz vatandaşının siyasette zerre kadar etkinliği yoktur. Fakat sıradan vatandaşlar şuan olduğu kadar bu gerçeğin bilincinde değildi. May ve Johnson hükümetleri, parlamentonun Brexit müzakerelerinde rol sahibi olmasını hiçbir zaman istememiştir. Örneğin Boris, parlamentoyu askıya aldı, parlamentonun rolünü görmezden geldi. Bu son girişimiyle müesses nizam, demokrasi ve insanların işlerini bariz bir şekilde ayaklar altına almıştır. Brexit, demokrasi gerçeğini gözler önüne serdi. Demokrasi, elitin, elit tarafından elit için yönetim sistemidir.

Şimdiye kadar uzun süredir kutsal sayılan sahte idol demokrasi, yerle bir olmuştur. Allah Subhânehu ve Teâlâ Kuranı Kerim’de şöyle buyuruyor:

وَقُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ كَانَ زَهُوقًا“Deki hak geldi batıl zail oldu. Şüphesiz batıl, yok olmaya mahkûmdur.”^{[İsra 81]}

İslam’ın siyasal sistemi, böylesi çelişkilerden muaftır. Yöneticiler layüsel değildir. Çıkar endeksli siyaset yapılmaz. Yöneticileri her dört yılda bir değil günlük muhasebe etmek bir görevdir. Müslümanlar, başarısız ve sonuçsuz demokratik sistemi İslami sistemin sağlamlığı ile tartışmaya hazır ve isteklidir.

Peygamber SallAllahu Aleyhi ve Sellem’in hiçbir elit grubun yöneticisi olmadığına dair sayısız örnek vardır. Örneğin zengin bir adam hırsızlık yapmış ve ceza verilmemesi için şefaatçi olmaya çalışmıştı. Bunun üzerine Peygamberimiz SallAllahu Aleyhi ve Sellem insanları toplamak için sabahın ortasında ezan okuttu. Ve öfkeyle şöyle buyurdu:

إِنَّمَا أَهْلَكَ الَّذِينَ قَبْلَكُمْ أَنَّهُمْ كَانُوا إِذَا سَرَقَ فِيهِمِ الشَّرِيفُ تَرَكُوهُ، وَإِذَا سَرَقَ فِيهِمِ الضَّعِيفُ أَقَامُوا عَلَيْهِ الْحَد، وَأيْمُ اللهِ، لَوْ أَنَّ فَاطِمَةَ بِنْتَ مُحَمَّدٍ سَرَقَتْ لَقَطَعْتُ يَدَهَا“Sizden öncekiler, nüfuzlu biri hırsızlık yapınca, serbest bırakırlar, güçsüz biri hırsızlık yapınca, ona ceza verirlerdi. Bu yüzden helak oldular. Vallahi Muhammed’in kızı Fatıma da hırsızlık yapsa onun elini keserdim”

Bu, adalet ve prensibe bir örnektir. Özellikle derin uykuya dalmış insanları uykularından uyandırmak ve demokrasi uyuşturucusunun her zaman zehir olduğunu göstermek için insanların dikkatlerini çekmek zorundayız. Allah Subhânehu ve Teâlâ şöyle buyuruyor:

أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُونَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ حُكْمًا لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ “Yoksa onlar (İslâm öncesi) cahiliye idaresini mi arıyorlar? İyi anlayan bir topluma göre, hükümranlığı Allah’tan daha güzel kim vardır?”^{[Maide 50]}