(ترجمه)

وزارت‌خانه‌های امور خارجه اردن، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، حکومت فلسطین و اتحادیه عرب طی روزهای سه‌شنبه و چهارشنبه، انتشار نقشه‌هایی از سوی حساب‌های رسمی رژیم یهود را محکوم کردند. این نقشه‌ها شامل بخش‌هایی از اراضی اشغالی فلسطین، اردن، لبنان و سوریه بوده و به‌عنوان نقشه تاریخی رژیم یهود معرفی شده‌اند. این کشورها نگرانیِ خود را درباره دو مسئله ابراز کردند:

نخست؛ تجاوز به آنچه "حاکمیت کشورها" و "طرح دولت فلسطینی" خوانده‌اند. در این راستا، وزارت خارجه عربستان در بیانیه‌ای اعلام کرد: «چنین ادعاهای افراطی نشان‌دهنده نیات رژیم اشغالگر در تثبیت اشغالگری و ادامه تجاوز به حاکمیت کشورها و نقض قوانین و عرف‌های بین‌المللی است.» هم‌چنین وزارت خارجه امارات خواستار «پایان دادن به اقدامات غیرقانونی تهدیدکننده راه‌حل دو دولتی و تشکیل دولت مستقل فلسطینی» شد.

دوم؛ شعله‌ور شدن آنچه "افراط‌گرایی در منطقه" نامیده‌اند. احمد ابوالغیط هشدار داد: «نادیده گرفتن چنین مطالب تحریک‌آمیز و اظهارات غیرمسئولانه توسط جامعه جهانی می‌تواند زمینه‌ساز افراط‌گرایی و واکنش‌های متقابل از همه طرف‌ها شود.»

بنابراین، حکام مزدور بیش از هر چیز، نگران تهدیدهای بالقوه‌ای هستند که تاج و تخت‌های‌شان را هدف قرار می‌دهد؛ خواه این تهدیدها ناشی از رؤیاهای توراتی و توسعه‌طلبانه رژیم یهود باشد یا واکنش احتمالی مسلمانان به تحریکات جدید که ممکن است به سرنگونی حکومت‌های‌شان بینجامد.

در همین حال، آن‌ها نسبت به نسل‌کشی رژیم یهود علیه مردم غزه که بیش از ۱۵ ماه ادامه دارد، هیچ نگرانی از خود نشان نداده‌اند. این نسل‌کشی منجر به کشته و زخمی شدن بیش از ۱۵۰ هزار کودک، زن و سالمند شده است. صحنه‌های مرگ کودکان از گرسنگی و سرما، پاره‌پاره شدن اجساد شهداء توسط سگ‌ها در خیابان‌ها و ویرانی خانه‌ها، مدارس، بیمارستان‌ها و مساجد غزه که به تلی از آوار تبدیل شده‌اند، هیچ واکنشی را از سوی آنان برنینگیخته است؛ اما هنگامی‌که بحث تاج و تخت‌های‌شان پیش آمد، فوراً ابراز نگرانی کردند.

ای کاش آن‌ها علاوه بر این نگرانی‌ها، امت و ارتش‌ها را برای مقابله با نقشه‌های یهود و رؤیاهای‌شان بسیج می‌کردند تا شاید امیدوار شویم که در نهایت به خود جرأت داده و به تکبر رژیم یهود پایان می‌دهند. اما آن‌ها نگرانی‌های‌شان را با سازش و کوتاهی دنبال کردند و بار دیگر دست به دامن همان نظام بین‌المللی شدند که یهود را تقویت کرده و از ابتدا حامی آن‌ها بوده است. هم‌چنین، بار دیگر از طریق طرح دولت فلسطینی و راه‌حل دو دولتی، به خیانت به فلسطین ادامه دادند!

این حکام، نمایندگان استعمارگران و هم‌پیمانان دشمنان ما هستند که در خدمت به آن‌ها از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند. با این حال، استعمارگران با آن‌ها مانند اربابانی رفتار می‌کنند که تنها به اندازه زنده ماندن به بردگان‌شان غذا می‌دهند و در صورت ضعف یا ناتوانی در خدمت‌رسانی، آن‌ها را کنار می‌گذارند. نمونه‌های بسیاری از این موارد وجود دارد؛ از جمله بشار اسد که هم‌چنان تازه است. بنابراین، هر بار که این حکام احساس خطر می‌کنند، به لرزه می‌افتند. اگر عقل داشتند، این حقیقت را درک کرده و به سوی توبه و آزادسازی از قید استعمارگران شتافته بودند؛ اما چه می‌توان کرد که خیانت در وجودشان نهادینه شده است!

این امت است که باید ابتکار عمل را به دست گیرد، کنترل اوضاع را بازپس گیرد و این حکام را برکنار کند. جای آن‌ها باید یک خلیفه صالح و عادل بنشیند که امت را از دست یهود و رؤیاهای توراتی آن‌ها و نیز از شر و طمع استعمارگران نجات دهد تا باشد که این امت یکبار دیگرعزت و آزادی خود را به دست آورد.

﴿وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ﴾ [روم: ۴]

ترجمه: و در آن روز مٶمنین خوشحال می‌شوند.

دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

۱۳ رجب ۱۴۴۶ه.ق.

۲جنوری ۲۰۲۵م

مترجم: عبدالله دانشجو

(ترجمه)

خبر:

اندونزیا قرار است از ابتدای ژانویه 2025 به یکی از 9 کشور شریک سازمان بریکس تبدیل شود. تأیید شده که علاوه بر اندونزیا هشت کشور دیگر نیز در همین تاریخ به جمع شرکای بریکس خواهند پیوست که شامل بلاروس، بولیوی، قزاقستان، تایلند، کوبا، اوگاندا، مالزی و ازبیکستان هستند (به نقل از سی‌ان‌ان اندونزی). این تصمیم واکنش‌هایی به همراه داشته است، زیرا برخی، به‌ویژه کشورهای غربی معتقدند که اندونزیا به اصل بی‌طرفی پایبند است و نباید به هیچ بلوکی متمایل شود.

تبصره:

گروه بریکس پس از جنگ غزه در صحنۀ جهانی برجسته ظاهر شد، زیرا کشورهای عضو آن حمایت قاطع خود را از فلسطین ابراز کرده و موضعی مخالف با رژیم یهود اتخاذ کردند. علاوه بر این در نشست بریکس که در اکتوبر گذشته در قازان برگزار شد، ولادیمیر پوتین اعلام کرد که وقت آن رسیده تا به جای جهان تک قطبی که آمریکا آن را به عنوان تنها قدرت غالب رهبری می‌کرد، جهان چندقطبی ایجاد گردد. در سال 2023م کرملین نیز تأکید کرد که آمریکا دیگر مرکز نظام جهانی جدید نخواهد بود.

این احساس با ناامیدی فزاینده‌ای که در بین کشورهای موسوم به "جنوب جهانی" نسبت به نظام تحت رهبری آمریکا، یا همان "شمال جهانی" وجود دارد، همخوانی دارد؛ زیرا نظام تحت رهبری آمریکا به عنوان نظام استثمارگر، دوگانه‌معیار و تبعیض‌آمیز در اجرای عدالت دیده می‌شود.

بحث پیرامون پیوستن اندونزیا به گروه بریکس با نگرانی‌های کشورهای غربی ارتباط مستقیمی دارد؛ زیرا منافع و اصول آن‌ها با روسیه و چین در تضاد قرار دارد. گروه بریکس به عنوان یک حرکت بازنگری یا ائتلافی از کشورهای ناراضی از نظامی که غرب در حال حاضر ساخته است، دیده می‌شود. این گروه دیدگاهی از "دنیای پس از غرب" دارد که به دنبال پایان دادن به سلطه غربی بر حکمرانی جهانی است، به ویژه در زمینه‌های اقتصادی و مالی بین‌المللی. روسیه بارها تلاش کرده که پیشگام شود و از طریق دعوت به کنار گذاشتن دالر آمریکا به عنوان وسیله اصلی معاملات، این تغییر را تحقق بخشد. هم‌چنین گروه بریکس بانک توسعه جدیدی تشکیل داده که به عنوان یک منبع تأمین مالی جایگزین برای کشورهای در حال توسعه در کنار بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول عمل می‌کند.

بدون شک، نظامی که امروزه بر جهان حاکم است با بحران جدی مشروعیت مواجه است، چرا که گروه بریکس و دیگر بلوک‌های جایگزین چارچوبی برای تضعیف سلطه آمریکا و کشورهای گروه هفت فراهم کرده‌اند. به‌ویژه برای گروه بریکس که جمعیت کشورهای عضو آن‌ها به‌طور رسمی 45٪ از نفوس جهان را تشکیل می‌دهند، در حالی که کشورهای گروه هفت (آمریکا، آلمان، کانادا، فرانسه، بریتانیا، ایتالیا و ژاپن) تنها 10٪ از جمعیت جهان را نمایندگی می‌کنند. هم‌چنین کشورهای عضو  بریکس 35٪ از تولید ناخالص داخلی جهانی را به خود اختصاص داده‌اند، در حالی که کشورهای گروه هفت تنها 30٪ از تولید ناخالص داخلی جهان را دارند. اگرچه امروزه قدرت‌های شرقی (روسیه و چین) از گروه بریکس بهره می‌برند، اما محبوبیت این گروه در جریان جنگ روسیه و اوکراین و هم‌چنین در بحبوحه بحران غزه در خاورمیانه افزایش یافته است.

اندونزیا به‌عنوان یک سرزمین اسلامی که ادعا می‌کند سیاست خارجی آزاد و فعالی را دنبال می‌کند، نباید به بلوک‌های غربی یا شرقی چشم بدوزد، بلکه باید به ائتلاف‌های جایگزینی توجه کند که نماینده اسلام باشند. هنگامی که این کشورهای کافر آشکارا به نقص‌های نظام جهانی اعتراف کرده و به‌وضوح بر نیاز فوری به تولد یک نظام جهانی جدید تأکید می‌کنند، چرا ما مسلمانان در این مسیر نمی‌اندیشیم؟! آن‌ها جسارت ایجاد ائتلاف‌های قوی برای جایگزینی نظام کنونی و ارائه ایده‌های نوین را دارند؛ پس چرا سرزمین‌های اسلامی چنین نکنند؟!

در واقع، اسلام تجربه تاریخی غنی و عمیقی دارد که قرن‌ها تأثیرگذار بوده و بر نظام جهانی اثر گذاشته است. اندونزیا باید سیاست خارجی آزاد و فعال خود را در جهت بازگشت به اسلام به‌کار گیرد؛ نه به سمت غرب یا شرق، بلکه تنها به سوی اسلام. همان‌گونه که الله سبحانه وتعالی در آیه 50 از سوره مائده می‌فرماید: 

﴿أَفَحُكْمَ الْجَاهِلِيَّةِ يَبْغُوْنَ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللهِ حُكْماً لِّقَوْمٍ يُّوْقِنُوْنَ﴾ [مائده: 50]

ترجمه: آیا حکم جاهلیت را می‌خواهند؟ و چه کسی بهتر از الله برای اهل یقین حکم می‌کند؟

ای مسلمانان! امروز صحنه جهانی در حال خالی شدن است؛ آیا آماده‌اید که این جای خالی را پر کنید؟ ما به‌خوبی می‌دانیم که نظام جهانی کافر و ویرانگر کنونی، حاصل ایدئولوژی سرمایه‌داری است که آمریکا از آن حمایت و پاسبانی کرده است. اما امروز می‌بینیم که آمریکا درگیر مشکلات داخلی خود است و توانایی ورود به هیچ درگیری خارجی را ندارد. هم‌چنین روسیه در اوکراین خون در حال خون‌ریختن است و چین نیز با مشکلات متعدد داخلی دست‌وپنجه نرم می‌کند.

اکنون زمان فرا رسیده است، زمانی منحصر به‌فرد و مناسب برای مسلمانان که اسلام را به عنوان راه‌حلی جهانی معرفی کنند و تغییری را که این جهان به آن نیاز دارد محقق سازند. این فرصتی است که به اذن الهی، حکومت اسلام بر روی زمین برپا شود تا روزی فرا رسد که ما تحقق بشارت رسول اکرم صلی الله علیه وسلم را با چشمان خود ببینیم.

«لَيَبْلُغَنَّ هَذَا الْأَمْرُ مَا بَلَغَ اللَّيْلُ وَالنَّهَارُ، وَلَا يَتْرُكُ اللهُ بَيْتَ مَدَرٍ وَلَا وَبَرٍ إِلَّا أَدْخَلَهُ اللهُ هَذَا الدِّينَ، بِعِزِّ عَزِيزٍ أَوْ بِذُلِّ ذَلِيلٍ؛ عِزّاً يُعِزُّ اللهُ بِهِ الْإِسْلَامَ، وَذُلّاً يُذِلُّ اللهُ بِهِ الْكُفْرَ» (روایت احمد) 

ترجمه: این امر تا جایی می‌رسد که شب و روز رسیده است؛ و الله متعال هیچ خانه‌ای را در شهر [و روستا] و بادیه رها نمی‌کند مگر این دین را وارد آن می‌کند؛ و آن را با عزت عزیز یا ذلت و خواری ذلیل همراه می‌گرداند؛ عزتی که الله به وسیلهٔ آن اسلام را عزت می‌بخشد و ذلتی که الله به واسطهٔ آن کفر را ذلیل و خوار می‌گرداند.

و تمیم داری می‌گفت: «این را در میان اهل خانواده‌ام دیده‌ام؛ هرکس از آن‌ها اسلام آورد، خیر، شرافت و بزرگی نصیبش شد و هرکس کفر ورزید دچار خواری، ذلت و پرداخت جزیه گردید.»

نویسنده: فیکا قمارة

مترجم: طه خالدی

 6 جنوری 2025

(ترجمه)

خبر:

روزنامه الثورة یمن روز پنج‌شنبه، ۲ جنوری سال جاری، در صفحه نخست خود خبری با عنوان «خامنه‌ای: یمن و لبنان نماد مقاومت هستند و پیروز خواهند شد» منتشر کرد. در این خبر آمده است:

«علی خامنه‌ای، رهبر انقلاب اسلامی ایران، یمن و لبنان را نماد مقاومت دانسته و تأکید کرده که آن‌ها بر دشمنان‌شان غلبه خواهند کرد. او در مراسم بزرگداشت پنجمین سالگرد شهادت سردار قاسم سلیمانی و همراهانش، خطاب به خانواده‌های شهدا گفت: "دشمنان و متجاوزان، به‌ویژه آمریکا مجبور خواهند شد از دخالت در امور مردم منطقه دست بکشند و با خواری منطقه را ترک کنند.»

تبصره:

ایران از این‌که خودش به صورت مستقیم در مبارزه با دشمنانی که ادعای مقاومت در برابر آن‌ها را دارد ایفای وظیفه کند، کناره‌گیری کرده و این مأموریت را به پیروان خود سپرده است؛ کسانی که از واقعیت‌های پشت پرده آگاه نیستند و با تعریف و تمجیدهای زبانی فریب خورده‌اند. این در حالی است که ناکامی ایران در پاسخ مناسب به حملات رژیم یهود آشکار شده و ترجیح داده است به‌جای رویارویی با یهود، وارد توافق و تفاهم با این رژیم شود تا از تخریب متقابل جلوگیری کرده و به نفع مسلمانان عمل نکند. به همین دلیل، ایران به تمجید و نصیحت بسنده کرده و پیروان خود را که خانواده‌های آن‌ها در مراسم یادبود قربانیانشان شرکت می‌کنند، در میدان نبرد تنها گذاشته است. در حالی که تهران انتقام کشته‌های آنان را نگرفته و زمینه تمجید دیگران را فراهم کرده و پیروانش را به همان سرنوشت قربانیان قبلی سوق داده است. روزی نیز برای قربانیان تازه‌ای که در پایان سال ۲۰۲۴ کشته می‌شوند، مراسم یادبود برگزار خواهد کرد!

رفتار ایران در عمل نشان‌دهنده سیاستی است که در کتاب أم القری اثر علی جواد لاریجانی تبیین شده است. در این کتاب آمده است که ایران به‌دنبال تبدیل‌شدن به محور امت اسلامی است و تلاش می‌کند با استفاده از سرزمین‌های اسلامی به‌عنوان هم‌پیمان، مرزهای نفوذ خود را گسترش دهد. اما این هم‌پیمانان در مسیر حفاظت از منافع ایران قربانی می‌شوند و در نهایت ایران تنها به منافع خود اهمیت می‌دهد. نویسنده در این کتاب اشاره می‌کند که «ایران یکی از دو قدرتی بوده که برای قرن‌ها جهان را میان خود تقسیم کرده بودند.»

پیروان ایران در خطر بزرگی هستند. ایران در طول تاریخ، از جنگ چالدران تا حلب، درگیر جنگ‌هایی بوده‌ که هیچ نفعی برای مسلمانان نداشته است. ایران از رویارویی با دشمنان واقعی خود، مانند استعمارگران پرتگالی که حتی بنادرش را به روی آن‌ها گشود گرفته تا رژیم یهود که هیچ‌یک از موشک‌ها و حملاتش آسیبی به آن‌ها نرسانده، عقب‌نشینی کرده است. وعده‌های ایران برای عزت در دنیا کجاست؟ این پیروان باید از زیان آخرت نیز بر حذر باشند، همان‌گونه که الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلاَ بَنُونَ (۸۸) إِلاَّ مَنْ أَتَى اللهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ﴾ [شعراء: ۸۸-۸۹

ترجمه: روزی که مال و فرزندان سودی نخواهند داشت، مگر کسی که با قلبی پاک نزد الله حاضر شود.

عزت دنیا و رستگاری در آخرت تنها در گرو تلاش برای برافراشتن پرچم عقاب در سایه خلافت راشده است.

نویسنده: مهندس شفیق خمیس، ولایه یمن

مترجم: طه خالدی

(ترجمه)

خبر:

ماهر مروان، والی/استاندار دمشق در تاریخ ۲۷ دسامبر ۲۰۲۴ در گفت‌وگو با رادیوی عمومی آمریکا اظهارات جنجالی مطرح کرد. او گفت: «ما خواهان صلح هستیم و نمی‌خواهیم دشمن اسرائیل یا هیچ‌کس دیگری باشیم.»

تبصره:

این اظهارات واقعاً بسیار خطرناک است! ماهر مروان حتی تجاوزات رژیم یهود به سوریه و اشغال بخش‌های جدیدی از سرزمین‌های آن را توجیه کرد. او در این باره گفت: «ممکن است اسرائیل احساس ترس کرده باشد و به همین دلیل کمی پیشروی کرده و کمی بمباران کرده باشد. این یک ترس طبیعی است. ما هیچ ترسی از اسرائیل نداریم و مشکلی با اسرائیل نداریم. ما هیچ تمایلی به دخالت در مسائلی که امنیت اسرائیل را تهدید کند، نداریم. افرادی هستند که می‌خواهند همزیستی کنند، می‌خواهند صلح داشته باشند و نمی‌خواهند درگیری کنند. ما خواهان صلح هستیم و نمی‌توانیم دشمن اسرائیل یا دشمن هیچ‌کس دیگری باشیم.»

آیا این خیانت، رذالت و تسلیم شدن نیست؟! ای اهل انقلاب، به خود بیایید! انقلاب شما به بهای ناچیز فروخته می‌شود؛ درحالی‌که شما قربانی‌های بزرگی داده‌اید!

و رادیو اعلام نمود: «ماهر مروان از ایالات متحده درخواست کرده است که برای بهبود روابط با اسرائیل تسهیلاتی فراهم کند.» آیا این درخواست، تأییدی بر وابستگی به آمریکا و اشتیاق شدید برای صلح با رژیم یهود نیست؟!

اظهارات مروان کاملاً با اظهارات رئیسش، جولانی، در مصاحبه‌ای با تلویزیون سوریه در تاریخ ۱۴ دسامبر ۲۰۲۴ تطابق دارد، جایی که گفت: «وضعیت سوریه که پس از سال‌ها جنگ و درگیری‌ها فرسوده شده است، اجازه ورود به درگیری‌های جدید را نمی‌دهد. ساخت‌وساز و ثبات در اولویت قرار دارند و نباید به سمت درگیری‌های جدیدی کشیده شویم که منجر به ویرانی بیشتر شود.»

این سخنان، دلسردکننده و تسلیم‌طلبانه هستند؛ توجیهات بی‌پایه‌ای از کسانی که نمی‌خواهند اسلام را تطبیق کنند و جهاد را برای آزادسازی سرزمین‌های اشغال‌شده و فلسطین اعلام نمایند؛ بلکه هدف‌شان اینست که مردم را به دنیازدگی وادارند تا در ذلت زندگی کنند، به دنیا بچسپند، به کار و سازندگی سرگرم شوند، از لذت‌های مادی بهره‌مند شوند و بخورند!

آن‌ها در توهم هستند که نجات خواهند یافت و به اهداف‌شان خواهند رسید، اما در واقع به خواری دچار خواهند شد. شمشیر اشغالگری هم‌چنان بر سر آن‌ها خواهد ماند و این اشغال، ریشه‌های‌شان را می‌زند و سرزمین‌شان را از هم می‌پاشد.

این اظهارات به حدی گستاخانه و خائنانه است که حتی طاغوت فراری، بشار اسد، یا هیچ‌یک از ارکان حکومت ساقط او جرأت بیان آن را نداشتند. این سخنان نشان‌دهنده ضعف و خیانتی است که چیزی کمتر از خیانت و تسلیم‌شدگی کسانی که با رژیم یهود عادی‌سازی روابط کرده‌اند، نیست.

آیا این‌ها از شروط آمریکا برای پذیرش سقوط مزدورش، بشار اسد و آوردن این افراد از طریق ترکیه بوده است؟! چرا که آمریکا هیچ نظامی را نمی‌پذیرد؛ مگر اینکه تعهد به صلح با رژیم یهود دهد یا حداقل تعهد کند که با آن جنگ نکند و تنها به شکایت به سازمان ملل و اظهارات پوچ بسنده کند؛ همان‌طور که رژیم بشار اسد با تکرار عبارت «حق پاسخگویی را در زمان مناسب محفوظ می‌داریم» عمل می‌نمود.

رادیو عمومی آمریکا هم‌چنین گزارش داد: «ماهر مروان به فلسطینی‌ها یا جنگ در غزه اشاره‌ای نکرد.» و افزود: «گزارش‌هایی در رسانه‌های اسرائیلی منتشر شده است که نشان می‌دهد ایالات متحده اسرائیل را ترغیب کرده است تا با هیئت تحریرالشام تعامل کند، اما اسرائیل هنوز متردد است.»

آیا مسئله برادران‌شان در فلسطین و جنایاتی که رژیم یهود در آنجا مرتکب می‌شود، به رهبران جدید سوریه اهمیتی ندارد؟! آیا تصور می‌کنند که نوبت به مردم سوریه نخواهد رسید؛ اگر علیه رژیم یهود اقدام کنند و بخواهند آن‌ها را از سرزمین‌های‌شان بیرون کنند؟!

این وضعیت شباهت زیادی به زمانی دارد که بغداد به مغولان تسلیم شد و آن‌ها در این شهر قتل، ویرانی و تخریب گسترده‌ای به بار آوردند. پس از آن، مغولان به سمت دمشق پیشروی کردند. رهبران دمشق از ترس با مغولان، که مردمان خیانت‌پیشه‌ای بودند، صلح کردند و گمان کردند که نجات خواهند یافت. اما مغولان، پس از صلح، به آن‌ها خیانت کردند و در دمشق کاری مشابه آنچه در بغداد انجام داده بودند، انجام دادند.

حتی آن رهبران به جنگ با برادران خود برخاستند؛ کسانی که صلح با مغولان را رد کرده و بر مبارزه اصرار داشتند. آن‌ها به بهانه نقض عهد، برادران خود را دشمن تلقی کردند! گویی این صحنه دوباره تکرار می‌شود: رهبران جدید دمشق تسلیم شوند و به جنگ با کسانی بپردازند که صلح با مغولان جدید، یعنی رژیم یهود، را نمی‌پذیرند و بر مبارزه اصرار دارند! الله متعال می‌فرماید:

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَا لَكُمۡ إِذَا قِيلَ لَكُمُ ٱنفِرُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱثَّاقَلۡتُمۡ إِلَى ٱلۡأَرۡضِۚ أَرَضِيتُم بِٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا مِنَ ٱلۡأٓخِرَةِۚ فَمَا مَتَٰعُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا فِي ٱلۡأٓخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ﴾ [توبه: ۳۸]

ترجمه: ای مؤمنان! شما را چه شده که وقتی به شما گفته می‌شود؛ در راه الله خروج کنید، سُستی می‌کنید و به زمین می‌چسپید؟ آیا به جای آخرت به زندگی دنیا راضی شده‌اید؟ کالای زندگی دنیا در برابر آخرت اندک و ناچیز است.

بعضی از افراد چنین توجیه می‌کنند که آمریکا، رژیم یهود، اروپا و کشورهای منطقه‌ای وابسته به آن‌ها، اجازه تطبیق اسلام و اقامهٔ خلافت را نخواهند داد و علیه آن حمله خواهند کرد تا آن را نابود کنند و اینکه سوریه توان مقابله با این کشورها را ندارد. اما آن‌ها الله سبحانه وتعالی را فراموش کرده‌اند و از توکل بر او سبحانه وتعالی غافل‌اند، در حالی که وعده الله متعال به کسانی که او را یاری کنند، پیروزی است و این پیروزی را با فرستادن فرشتگان و مؤمنان برای یاری آنان تضمین کرده است.

بلی، دقیقاً این سخنان به این معناست که کسانی که دعوت به تطبیق اسلام را بیهوده می‌دانند و معتقدند که باید تسلیم شوند و با آنچه کشورهای کفر بر آن‌ها تحمیل می‌کنند راضی باشند، در حقیقت به اشتباه عمل می‌کنند. هرچقدر که آن‌ها از اصول خود دست بردارند، کافران از آن‌ها خواسته‌های بیشتری خواهند داشت. این روند در تاریخ همواره مشاهده شده است، مانند آنچه در اندلس و دیگر سرزمین‌ها رخ داد، که هر بار مسلمانان از مواضع خود کوتاه آمدند، کافران خواستار عقب‌نشینی‌های بیشتری شدند.

این حقیقتی است که الله سبحانه وتعالی در قرآنکریم به ما آموخته است، همانطور که در آیه‌ای می‌فرماید:

﴿وَلَن تَرۡضَىٰ عَنكَ ٱلۡيَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمۡۗ...﴾ [بقره: ۱۲۰]

ترجمه: و یهود و نصارا هرگز از تو راضی نخواهند شد؛ مگر اینکه از آیین‌شان پیروی کنی...

هم‌چنین الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿...وَلَا يَزَالُونَ يُقَٰتِلُونَكُمۡ حَتَّىٰ يَرُدُّوكُمۡ عَن دِينِكُمۡ إِنِ ٱسۡتَطَٰعُواْۚ...﴾

ترجمه: ...(مشرکان)، همواره با شما می‌جنگند تا اگر بتوانند شما را از دینتان برگردانند... [بقره: ۲۱۷]

این‌گونه اغراق در توانایی‌های کشورهای کفر و کوچک‌شمردن توانایی‌های مسلمانان، موجب ناامیدی، یأس و دلسردی در میان امت اسلامی و کسانی می‌شود که در تلاش برای احیای آن و آزادسازی و اقامهٔ خلافت هستند. این تفکرات یک مغالطه بزرگ است، چه از سر نیت خوب باشد یا بد.

مجموع مردم خسته نمی‌شوند، بلکه به شرایط جنگ عادت می‌کنند، می‌سازند و می‌جنگند. رسول الله صلی‌الله علیه وسلم دولت را پایه‌گذاری نمود و اسلام را به مرحله تطبیق آورد، به‌طوری‌که هر بار حادثه‌ای رخ می‌داد، الله سبحانه وتعالی حکم آن را به او وحی می‌کرد و رسول الله صلی‌الله علیه وسلم هم‌زمان در داخل آن را تطبیق می‌نمود و توسط جهاد آن را در بیرون حمل می‌نمود. خلفای راشدین نیز بر اساس سنت او صلی‌الله علیه وسلم حرکت کردند و خلفای بعدی تقریباً همین رویه را دنبال کردند؛ هم اسلام را در داخل تطبیق و هم توسط جهاد آن را در بیرون حمل نمودند. امت به این شرایط عادت نمود و دولت اسلامی تبدیل به بزرگ‌ترین دولت جهان برای نه قرن و قدرت بزرگ برای چهار قرن شد.

مقاومت مسلمانان در افغانستان و عراق و پیروزی‌های آن‌ها بر کافران، تمام این مغالطات را رد می‌کند. در افغانستان، آن‌ها به مدت ۲۰ سال با آمریکا و متحدانش جنگیدند و آن‌ها را شکست دادند. اگر خلافت را اعلام کرده بودند و به اتحاد سرزمین‌های اسلامی می‌پرداختند، الله سبحانه وتعالی آن‌ها را یاری می‌کرد. اگر این رؤسای سرزمین‌ها می‌خواستند با آن‌ها جنگ کنند، مردم آمادگی برای جنگ دارند و روحیه و امید به پیروزی دارند، زیرا آن‌ها برای اولین بار بر نیروهای شر پیروز شدند و اگر دوباره مورد حمله قرار گیرند، با کمک الله سبحانه وتعالی آن‌ها را شکست خواهند داد. در سوریه نیز آن‌ها با رژیم جنایتکار و حامیان مستقیم آن یعنی روسیه، ایران، حزب‌الله لبنان و پیروان آن‌ها جنگیدند و پس از ۱۴ سال بر آن‌ها غلبه کردند.

اگر خلافت را اعلام کنند و اسلام را به‌طور کامل پیاده کنند، الله سبحانه وتعالی آن‌ها را یاری خواهد کرد؛ همان‌طور که در مقابل این جنایتکاران به پیروزی رسیدند. مردم آماده‌اند تا با آمریکا، رژیم یهود و دیگران بجنگند، حتی اگر جنگ ۱۴ سال دیگر به طول انجامد. اما در پایان، آن‌ها بنیان‌گذار بنایی عظیم خواهند بود، بنای خلافت بر اساس منهج نبوت، که در هر دو جهان عزیزشان می‌دارد و به ارادهٔ الله سبحانه وتعالی تا قیامت ادامه خواهد یافت.

نویسنده: أسعد منصور

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: عبدالرحمن مستنصر