(ترجمه)

پاسخ‌های خشمگینانه علیه توهین وزیر امنیت عمومی یهودی، ایتامار بن‌گفیر، به حرمت‌های مسجدالاقصی و اظهاراتش دربارۀ ساخت یک کنیسه یهودی در مسجد الاقصی، به سرعت در حال افزایش است.

اقدامات و سخنان  بن‌گفیر جاهل و بی‌خرد، خشم سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه عرب، الأزهر و بسیاری از وزرای خارجۀ سرزمین‌های اسلامی را برانگیخته است. آن‌ها در ابراز خشم‌شان تفاوت دارند؛ از نهادهایی‌که این اقدامات و اظهارات را محکوم و تقبیح کرده‌اند تا کسانی‌که هشدار داده‌اند اوضاع منطقه ممکن است به انفجار برسد -یا نگران فرآیند صلح هستند، یا خواستار اتخاذ مواضع جدی و قاطع در برابر اظهارات بن‌گفیر شده‌اند، یا از جامعه بین‌المللی خواسته‌اند مسئولیت‌های خود را بپذیرد- و تا افرادی‌که هشدار داده‌اند این اظهارات می‌تواند بر تلاش‌ها برای دستیابی به توافق برای توقف آتش‌بس در غزه و تبادل اسیران تاثیر بگذارد!

ای حکام فرومایۀ سرزمین‌های اسلامی!

این سخنان پوچ و میان‌خالی چرا؟ این چه بی‌ارزشی و بی‌اهمیتی است که از مسئولان سازمان همکاری اسلامی، اتحادیه عرب و الأزهر شریف می‌بینیم؟ یک فرد جاهل و بی‌خرد اقدام می‌کند، سخن می‌گوید و به چالش می‌کشاند و هیچ مرد بزرگی چون معتصم نمی‌بینیم که به طور واقعی خشم خود را نسبت به آنچه آن سفیه می‌گوید و انجام می‌دهد، ابراز کنند!

ما پاسخی از یک نظامیِ ارتش‌های قوی مسلمانان ندیدیم و نشنیدیم که کسی سوگند خورده باشد تا وقتی آن فرد جاهل و همراهان و حامیانش را درسی از یادبرندۀ وساوس شیطان ندهد؛ در جایش آرام نمی‌نشیند!

آنچه در این مقام باید به حکام و أمرای سرزمین‌های اسلامی، به ارتش‌های آن‌ها و به تمام مسلمانان تذکر دهیم، این حدیث رسول الله صلی الله علیه وسلم است:

«أَعَاذَكَ اللهُ يَا كَعْبُ بْنَ عُجْرَةَ مِنْ إِمَارَةِ السُّفَهَاءِ». قَالَ: وَمَا إِمَارَةُ السُّفَهَاءِ؟ قَالَ: «أُمَرَاءُ يَكُونُونَ مِنْ بَعْدِي، لَا يَهْتَدُونَ بِهَدْيِي، وَلَا يَسْتَنُّونَ بِسُنَّتِي، فَمَنْ صَدَّقَهُمْ بِكَذِبِهِمْ وَأَعَانَهُمْ عَلَى ظُلْمِهِمْ، فَأُولَئِكَ لَيْسُوا مِنِّي، وَلَسْتُ مِنْهُمْ، وَلَا يَرِدُونَ عَلَيَّ حَوْضِي، وَمَنْ لَمْ يُصَدِّقْهُمْ بِكَذِبِهِمْ وَلَمْ يُعِنْهُمْ عَلَى ظُلْمِهِمْ، فَأُولَئِكَ مِنِّي، وَأَنَا مِنْهُمْ، وَسَيَرِدُونَ عَلَيَّ حَوْضِي»

ترجمه: الله تو را، ای کعب بن عجره، از فرمانروایی بی‌خردان حفظ کند. پرسید: فرمانروایی بی‌خردان چیست؟ فرمودند: فرمانروایانی که بعد از من خواهند آمد، نه به هدایت من راه می‌برند و نه به سنت من عمل می‌کنند. هرکس به دروغ آن‌ها باور کند و در ظلم آن‌ها را یاری کند، از من نیست و من از او نیستم و آن‌ها به حوض من نخواهند رسید، و هرکس به دروغ آن‌ها باور نکند و در ظلم، آن‌ها را یاری نکند، از من است و من از او هستم و آن‌ها به حوض من خواهند رسید.

حتی امراء و حکام سفیه و نادان نیز به سفاهت بن‌گفیر نرسیده‌اند و تنها به گفتار اکتفا کرده‌اند، نه عمل!

پاسخ خشمگینانه واقعی به کلام و بیانیه‌ها خلاصه نمی‌شود؛ بلکه باید مانند آنچه معتصم و دیگر خلفای مسلمانان انجام دادند، با ارتش‌های بزرگ و قوی باشد که هر آنچه را در مسیرشان است، ازبین برده و رژیم یهود را به زبله‌دان تاریخ بسپارد و آن را عبرتی برای دیگران سازد و به این طریق هشداری به کسانی‌که آن رژیم را حمایت می‌کنند، ارسال کند. اگر امروز این کار را نکنید، فردا دولت خلافت بر منهج نبوت این کار را خواهد کرد و رژیم یهود و حکام سرزمین‌های ما و سرزمین‌های کفری که به آن رژیم فاسد کمک می‌کنند، آنچه را که از آن ترس دارند، خواهند دید و با آنچه که باعث ناراحتی‌شان می‌شود روبرو خواهند شد. إن شاء الله!

﴿فَانتَقَمْنَا مِنَ الَّذِينَ أَجْرَمُوا وَكَانَ حَقّاً عَلَيْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِينَ﴾ [روم: 47]

‏ترجمه: پس ما از مجرمان انتقام گرفته‌ايم (و مؤمنان را ياری كرده‌ايم) و همواره ياری مؤمنان بر ما واجب بوده است.

دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

پنج‌شنبه 24 صفر 1446ه.ق.

29 اگست2024م.

مترجم: محمد مزمل

(ترجمه)

خبر:

رسانه‌ها از جمله سی‌ان‌ان شامگاه جمعه گزارش دادند که لوید آستین، وزیر دفاع امریکا روز پنجشنبه با همتای اسرائیلی خود، گالانت، درباره تهدید مداوم ایران و گروهای نیابتی آن گفتگوی تلفنی داشت... وی گفت: «امریکا در تمام منطقه موقعیت خوبی برای دفاع از اسرائیل دارد».

تبصره:

ای امت اسلامی، ای امت جهاد، ای بهترین مردم، ای امت أخرجت للناس! غزه و خواهران تان در قدس، کرانه باختری، شام، عراق، یمن و سودان از شما کمک می‌خواهند، پس حمایت شما کجاست؟ قدرت شما کجاست؟

آیا این مطابق به عقل است که امریکا و غرب با آخرین تسلیحات، پول، رسانه‌ها، ارتش‌های زمینی، دریایی و هوایی  را در دست‌رس رژیم یهودی قرار می‌دهد و ورود سفرای امریکا و غرب در اسرائیل و هم‌چنان گشت و گذار آن‌ها و حتا از رژیم اشغالگر که با دستور دادن حملات هوای از پایگاه‌های نظامی که در قطر، ترکیه، سعودی، کویت، اردن، مصر و دریاهای مسلمانان موقعیت دارد، حمایت مادی می‌کنند. در حالی‌که غزه و مردم آنجا آغشته با خون هستند و طلب کمک دارند؛ ولی متأسفانه با دعا و تقبیح حمایت می‌شوند. رسول الله صلی الله علیه وسلم راست گفتند که بر ما ملت‌ها حمله می‌کنند و ما با وجود فراوانی مال و قدرت هنوز نتوانسته‌ایم آن گونه که الله سبحانه وتعالی امر فرموده یاری و حمایت‌شان کنیم.

چند دلیل برای این امر:

1-     همه حکام سرزمین‌های اسلامی رویبض، طاغوت، مزدور و دنباله‌رو برای غرب هستند، از غرب اطاعت و از خالق نافرمانی می‌کنند و به منافع غرب اهمیت می‌دهند و به امت اهمیت نمی‌دهند؛ اگر قدری غیرت و شرافت اسلامی می‌داشتند با جهاد، اسلحه، پول و لشکر از غزه و خواهران‌شان با آنچه الله سبحانه وتعالی به آن‌ها امر فرموده حمایت می‌کردند؛ اما آن‌ها از این امر برای محافطت از یهود و حتا حمایت از آن استفاده کردند. همانا لعنت الله سبحانه وتعالی بر ظالمان است و این مردم از ما و ما از آن‌ها نیستیم، نه چیزی را می‌شنویم و نه از آن‌ها اطاعت می‌کنیم.

2-     اطرافیان سلطان که خود را عالمان دین معرفی می‌کنند، وظیفه‌شان تائیدی ظلم طواغیت، مزدوران و خیانت آن‌ها و دشمنی ‌شان با امت  می‌باشد، آن را توجیه می‌کنند و آیات را در سیاق اصلی‌شان استفاده نمی‌کنند، نظر به قول رسول الله صلی الله علیه وسلم  این گونه عالمان در حقیقت دعوتگران دروازه جهنم هستند.

3-     مسلمانان وقتی دعوت مردمان آگاه و مخلص را بر وحدت امت اجابت نکنند و از تشکیل حکومت اسلامی، از سرگیری زندگی اسلامی، سرنگونی ظالمان و قوانین اساسی آن‌ها غافل باشند این وضعیت بر امت حاکم است؛ در حالی‌که تلاش در این رابطه از واجب ترین وظایف آن‌هاست؛ چون امت اسلامی به وسیله دولت بیدار می‌شود، به نهضت و پیروزی دست می‌یابد و اسلام و اهلش به عزت می‌رسد.

ای مسلمانان! وعده الله سبحانه وتعالی در انتظار شماست، پس آن را ضایع نکنید! همانگونه که مفسدان بنی اسرائیل آن را از دست دادند؛ هنگامی‌که الله سبحانه وتعالی  به آن‌ها دستور داد وارد سرزمین مقدس شوند و الله برای آن‌ها فرض قرار داده بود؛ اما آن‌ها نپذیرفتند و در زمین گم و سرگردان شدند.

ای سران لشکرهای مسلمانان! جوانمردیِ اسلامیِ شما کجاست؟ آیا حاکمان آن خصلت نیک را از شما گرفته است؟ در بین شما سعد و خالد وجود ندارد؟ سلاح‌ها و قدرت شما کجاست؟ آیا این فرصت را در نافرمانی الله سبحانه وتعالی و رسولش هدر می‌دهید؟ دوست دارید در کنار فرعون‌ها و هامان‌های زمان باشید؟ شما اهل اسلحه و جهاد هستید و می‌بینید که چگونه اهل باطل را از سلاح‌های مادی مدرن حمایت و شما از مرزهای مصنوعی پاسداری می‌کنید. جهاد را ترک می‌کنید و از ظالمان محافظت می‌کنید! آیا این کاری را که انجام می‌دهید زشت نیست؟ تا دیر نشده از خواب غفلت بیدار شوید! الله به شما صدا می‌زند؛ پس چنین دعوتی را اجابت کنید. الله سبحانه وتعالی می‌فرماید: ﴿یَا أَیُّهالذین آمَنُو استَجِیبُوا لِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعاکُم لِمَا یُحیِیکُم﴾ [أنفال: 24]

ترجمه: ای مؤمنان! فرمان الله را بپذیرید و دستور پبامبر او را قبول کنید؛ هنگامی‌که شما را به چیزی دعوت کند که به شما زندگی بخشد.

 ای مسلمانان! دین الله برای پیروزی است و پرچم حق برافراشته خواهد شد. الله دین خود را به وسیله ما یا کسی دیگری حاکم می‌کند؛ پس به الله سبحانه وتعالی، آن چیزی را که دوست دارد نشان دهید و به عهد خود وفا کنید! إن‌شاءالله به زودی دولت اسلامی اقامه خواهد شد؛ زیرا تأسیس  دولت  به نزد الله سبحانه وتعالی سخت نیست.

نویسنده: الشیخ د. محمد إبراهیم

مترجم: پارسا امیدی

(ترجمه)

سوال:

جلسۀ افتتاحیۀ مذاکرات ژینو دربارۀ تلاش برای پایان دادن به جنگ جاری در سودان، چهارشنبه 14 اگست 2024 با حضور شرکای میانجی‌گر بین‌المللی شامل امریکا، سوئیس، عربستان سعودی، مصر، امارات متحده عربی، اتحادیه آفریقا و سازمان ملل برگزار شد؛ در حالی‌که ارتش سودان در این مذاکرات حضور نداشت.

 چرا امریکا به جای جده، ژینو را برای برگزاری این کنفرانس انتخاب کرده و مشارکت را گسترش داده است؟ چرا ارتش سودان در این مذاکرات حضور نیافت؟ آیا دعوت امریکا به مذاکرات ژینو، بدون قصد جدی برای برقراری آتش‌بس، ایتلاف وقت است؟ یا این موضوع به قدرت‌های انگلیسی که هنوز مقاومت می‌کنند، مرتبط است؟ هم‌چنین، چرا این درگیری‌های مکرر در الفاشر رخ می‌دهد و این منطقه چه اهمیتی برای طرفین دارد؟  تشکر از شما.

جواب:

برای پاسخ به سوالات مطرح شده، ابتدا باید به بررسی نکات زیر بپردازیم:

نخست: در پاسخ به سوال 19 دسامبر 2023 ذکر کردیم:

«...این درگیری به زودی حل نخواهد شد و ممکن است مدتی طول بکشد؛ زیرا هدف محدود کردن درگیری بین دو جناح امریکاست: رهبری ارتش و رهبری نیروهای پشتیبانی سریع. نتیجۀ این درگیری توسط امریکا با تقسیم نقش‌ها بین این دو کنترول می‌شود. در نتیجه، مخالفان وابسته به بریتانیا و اروپا همان‌طور که از زمان شروع درگیری در میانه اپریل 2023 بوده‌اند، فلج شده و تا حد ممکن ضعیف می‌شوند. برای توضیح بیشتر باید بگوییم که نیروهای پشتیبانی سریع در 21 نوامبر 2023 شهر الضعین، مرکز ایالت دارفور شرقی را تصرف کردند. هم‌چنین بدون درگیری مقر فرماندهی ارتش را تصرف کردند؛ زیرا نیروهای ارتش به بهانه جلوگیری از خطر مواجهه و آسیب به غیرنظامیان عقب‌نشینی کردند! نیروهای پشتیبانی سریع در بیانیه‌ای ادعا کردند: "پیروزی‌های ما راهی وسیع برای صلح واقعی باز می‌کند... ایالت دارفور شرقی و شهر الضعین در امنیت کامل تحت حفاظت ما باقی خواهند ماند." (منبع: الجزیره، 22 نوامبر 2023) شایان ذکر است که الضعین پایگاه قبیله رزیقات است که دقلو فرماندۀ نیروهای پشتیبانی سریع و اکثر فرماندهان و اعضای این نیروها از آنجا هستند. قبل از آن، این نیروها شهر نیالا، مرکز ایالت دارفور جنوبی و شهر زالنچی، مرکز ایالت دارفور مرکزی و شهر الجنینه، مرکز ایالت دارفور غربی را تصرف کرده‌اند و تنها تصرف شهر الفاشر، مرکز ایالت دارفور شمالی و پایتخت سیاسی و اداری منطقه دارفور باقی مانده است. اگر نیروهای پشتیبانی سریع الفاشر را تصرف کنند، ضربه‌ای مهلک به جنبش‌های وابسته به انگلیس و اروپائی‌ها، به‌ویژه جنبش آزادی‌بخش سودان و جنبش عدالت و برابری وارد خواهد شد... »

هم‌چنین در همان پاسخ گفتیم: «این جنبش‌ها مصمم به دفاع از الفاشر هستند؛ در غیر این صورت، از بین خواهند رفت... به‌ویژه این‌که شهر الفاشر موقعیت استراتژیکی دارد و مرزهای آن به لیبی، چاد و شهرهای غربی منطقه دارفور متصل است...»

سپس افزودیم: «...از جانبی دیگر نیروهای پشتیبانی سریع به سمت دارفور حرکت کردند؛ در حالی‌که ارتش نظاره‌گر بود تا به مخالف اصلی در کشور تبدیل شوند. شاید امریکا در سودان دو جناح پیدا کند: یک جناح سیاسی از نیروهای پشتیبانی سریع که با سلاح مجهز است و رهبری مخالفان را به عهده دارد و یک جناح نظامی از ارتش... تا هردو جناح منافع امریکا را تأمین کنند. اما اینکه چرا مخالفان نیروهای پشتیبانی سریع هم‌چنان مسلح هستند، احتمالاً به دو دلیل است: اول، برای مهار مخالفان اروپایی که از مزدوران انگلیسی تشکیل شده‌اند؛ چرا که نابودی سیاسی آن‌ها آسان نیست و نیاز به اقدام نظامی دارد... و دوم، این‌که نیروهای پشتیبانی سریع در دارفور یک نیروی سیاسی مسلح باقی بمانند تا اگر منافع امریکا اقتضا کند، جدایی دیگری مانند جنوب سودان صورت گیرد و این جدایی در دارفور انجام شود... به نظر می‌رسد که هنوز زمان این جدایی نرسیده است؛ بلکه شرایط برای آن در حال آماده‌سازی است...» پایان نقل قول

بنابراین، شهر الفاشر برای همه طرف‌ها اهمیت دارد. برای امریکا و پیروانش (ارتش و نیروهای پشتیبانی سریع). الفاشر اهمیت زیادی دارد تا نیروهای پشتیبانی سریع در دارفور به عنوان یک نیروی سیاسی مسلح باقی بمانند، به‌طوری‌که اگر منافع امریکا اقتضا کند، جدایی دیگری پس از جنوب سودان در دارفور رخ دهد.

این موضوع برای مخالفان اروپایی اهمیت زیادی دارد؛ زیرا تنها پایگاه باقی‌مانده آن‌ها در دارفور، شهر الفاشر است. اگر آن‌ها از الفاشر بیرون رانده شوند، این مخالفان به زودی از بین خواهند رفت. به ویژه این‌که الفاشر از نظر استراتژیک بسیار مهم است، چرا که مرزهای آن به لیبی، چاد و شهرهای غربی دارفور متصل می‌شود. به همین دلیل در این شهر به شدت می‌جنگند و این مسئله باعث شده که نیروهای پشتیبانی سریع نتوانند هنوز کنترل الفاشر را به دست گیرند. با این‌که الفاشر آخرین پایگاه نظامی در دارفور است و به ظاهر آن‌ها در برابر نیروهای پشتیبانی سریع هم‌پیمان مخالفان هستند، اما واقعاً به طور جدی با آن‌ها نمی‌جنگند. در غیر این صورت، ارتش می‌توانست آن‌ها را شکست دهد؛ چرا که نیروی کافی در اختیار دارد. اما برنامه امریکایی‌ها اینست که ارتش و نیروهای پشتیبانی سریع را برای اهدافی که قبلاً بیان داشتیم، حفظ کنند و مخالفان اروپایی را یا از بین ببرند یا به حاشیه ببرند.

دوم: سوالات دربارۀ کنفرانس ژینو را به شرح زیر بررسی می‌کنیم:

1.  آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه امریکا، در تاریخ ۲۳/۷/ ۲۰۲۴ اعلام کرد که: واشنگتن از نیروهای مسلح سودان و نیروهای پشتیبانی سریع دعوت کرده تا در مذاکراتی درباره آتش‌بس که توسط ایالات متحده از تاریخ ۱۴ اگوست ۲۰۲۴ در سوئیس آغاز می‌شود، شرکت کنند. وی افزود که این مذاکرات هم‌چنین با حمایت عربستان سعودی برگزار خواهد شد و اتحادیه آفریقا، مصر، امارات و سازمان ملل را به عنوان ناظر شامل خواهد بود. هدف این مذاکرات، توقف خشونت در کشور، اجازه به ارسال کمک‌های انسانی به نیازمندان و ایجاد یک سازوکار نظارت و بررسی قوی برای اطمینان از اجرای هر توافقی است. بلینکن اشاره کرد که مذاکرات به مسائل سیاسی گسترده‌تر نخواهند پرداخت. (منبع: پایگاه خبری فرانسه، ۲۳/۷/۲۰۲۴)

این موضوع نشان می‌دهد که مذاکرات پیشین در جده به صورت عمدی توسط امریکا به نتیجه‌ای نرسیدند؛ زیرا واشنگتن تمایلی به توقف درگیری بین دو طرف نداشت. اظهارات بلینکن مبنی بر این‌که «مذاکرات به مسائل سیاسی گسترده‌تر نخواهند پرداخت» به این معناست که نشست ژینو تنها برای ادامۀ مذاکرات و بدون نتیجه ملموس در خصوص توقف درگیری‌ها خواهد بود. هم‌چنین، متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه امریکا، تأیید کرد که «نمی‌تواند احتمال دستیابی به توافق را ارزیابی کند، اما هدف ما بازگرداندن دو طرف به میز مذاکره است» و افزود «امیدواریم که این فرصت به توقف درگیری‌ها منجر شود.» (منبع: اندیپندنت،۲۴/۷/۲۰۲۴)

بریتانیایی‌ها نیز آگاه بودند که مذاکرات ژینو که به دعوت امریکا برگزار می‌شود، راه‌حلی به همراه نخواهد داشت. رمطان لعمامره نماینده سازمان ملل، در جلسه شورای امنیت در تاریخ ۲۹ جولای ۲۰۲۴ درباره نشست ژینو که قرار است در ۱۴ اگست ۲۰۲۴ برگزار شود، گفت که این مذاکرات «گام اولی تشویق‌کننده در یک فرآیند طولانی‌تر و پیچیده‌تر» هستند. (منبع: شرق الاوسط، ۲۹/۷/۲۰۲۴) به عبارت دیگر، او اذعان می‌کند که این جلسه به حل مسائل نخواهد رسید و بیشتر به گفت‌وگوهای بی‌نتیجه در ژینو مشابه است. شایان ذکر است که رمطان لعمامره، وزیر خارجه پیشین الجزایر و از مزدوران بریتانیا، در تلاش است تا اتحادیه اروپا و سایر هم‌پیمانان بریتانیا را در مذاکرات مرتبط با سودان مشارکت دهد، همان‌طور که در نشست جیپوتی در تاریخ‌های ۲۶ و ۲۷ جولای ۲۰۲۴ مشاهده شد که در آن بیش از ۲۰ کشور به همراه اتحادیه اروپا حضور داشتند. هم‌چنین، ایالات متحده موفق به جلوگیری از انتصاب لعمامره به عنوان نمایندۀ سازمان ملل در لیبی شد، اما بریتانیا موفق به تعیین او به عنوان نمایندۀ سازمان ملل در سودان گردید.

1. به محض این‌که امریکا به زبان وزیر امور خارجه‌اش دعوت به برگزاری کنفرانس در سوئیس کرد، نیروهای پشتیبانی سریع فوراً به این دعوت پاسخ دادند. در پی این اعلام، در عصر ۲۳ جولای ۲۰۲۴، محمد حمدان دقلو، فرمانده نیروهای پشتیبانی سریع ، از طریق پلتفرم ایکس (توئیتر سابق) به دعوت بلینکن پاسخ داده و گفت: «ما مشارکت‌مان در مذاکرات آتش‌بس در تاریخ ۱۴ اگست ۲۰۲۴ در سوئیس را اعلام می‌کنیم.» این نشان می‌دهد که دقلو از قبل از این دعوت اطلاع داشته و دلیل آن را از کانال‌های وزارت خارجه امریکا دریافت کرده است؛ زیرا در پاسخ‌گویی تردید نکرد. در حالی‌که فرماندۀ ارتش و رئیس شورای حاکمیت، عبدالفتاح البرهان، نیز از این دعوت مطلع بود، توافق شده بود که او پاسخ را به تأخیر بیندازد تا نشان دهد که استقلال دارد و می‌تواند مخالفت کند. به همین دلیل، البرهان درخواست برگزاری جلسه با امریکا برای مذاکره در مورد کنفرانس ژینو کرد، گویا که او می‌تواند بدون تأیید امریکا، تصمیم‌گیری کند. سپس اعلام شد که این مذاکره‌ها با شکست مواجه شده است. به طور رسمی اعلام شد که مذاکره‌های سودانی-امریکایی، که مقدمه‌ای برای مشارکت ارتش در مذاکرات با نیروهای پشتیبانی سریع بود، به شکست انجامید. این مذاکره‌ها در شهر جده سعودی برگزار شد، در پاسخ به درخواست دولت تحت حمایت ارتش که مقر آن در پورتسودان است و این موضوع تهدیدی برای موفقیت نشست ژینو پیش از آغاز آن در تاریخ مقرر چهارشنبه آینده ایجاد کرده است. به گفته منابع آگاه، نقاط اصلی اختلاف که منجر به شکست مذاکره‌ها شد، شامل مخالفت هیئت سودانی با حضور (ایگاد) و امارات به عنوان "ناظر" و هم‌چنین درخواست برای انجام مذاکرات تحت نام دولت و نه ارتش و لزوم اجرای "اعلامیه انسانی جده" پیش از ورود به هر مذاکرات دیگری بود. رئیس هیئت "ابو نمو" تصمیم‌گیری نهایی درباره مشارکت در مذاکرات را به عهده رهبری گذاشت و گفت: «در نهایت، این امر به تصمیم و ارزیابی رهبری بستگی دارد.» (منبع: شرق الاوسط، ۱۳/۸/۲۰۲۴)

1. بنابراین، مذاکره‌های جده در تأیید برگزاری نشست سوئیس به بن‌بست رسید و بهانه‌ای مطرح شد که آیا دعوت برای ارتش است یا دولت! گویا البرهان می‌تواند درخواست امریکا برای نشست ژینو را رد کند؛ اگر امریکا در آن جدی بود. این اقدام بیشتر به منظور مشغول کردن طرفین به موضوع مذاکره است تا زمانی‌که امریکا بتواند نفوذ اروپایی‌ها را در سودان کاهش دهد و به توافقی برسد که برای انتخابات آینده‌اش مزیت مثبت به همراه داشته باشد. دلیل این تأخیر و تعلل امریکایی و عدم دستیابی به راه‌حلی برای مشکل سودان، اینست که قدرت‌های اروپایی و انگلیسی هنوز در سودان قوی هستند. همان‌طور که قبلاً ذکر شد، امریکا تلاش کرده تا اختلافات میان البرهان و حمیدتی را برای تضعیف قدرت‌های اروپایی برجسته کند، اما هنوز نتوانسته است به این هدف دست یابد. فعالیت‌های انگلیسی‌ها در سودان از طریق امارات تقویت شده است، پس از آنکه تلاش‌های کینیا برای ورود نیروهای صلح و مشارکت مؤلفه‌های مدنی که شامل دست‌نشانده‌های انگلیس بودند، ناکام ماند. در نتیجه، هر دو هدف "متوقف کردن درگیری‌ها و مشارکت مؤلفه‌های مدنی" شکست خورده است.

2.  دولت سودان و عبدالفتاح البرهان از این موضوع آگاه هستند. در جلسه شورای امنیت در تاریخ ۱۸ جون ۲۰۲۴، نمایندگان سودان و امارات در سازمان ملل به شدت به یکدیگر حمله کردند. نماینده سودان، الحارث ادریس الحارث، اظهار کرد که «مدارک و شواهدی از حمایت امارات از نیروهای پشتیبانی سریع دارد.» نمایندۀ امارات، محمد ابو شهاب، این ادعاها را "اتهامات بی‌پایه" خواند و افزود: «پیروزی نظامی یا توافق نظامی در سودان امکان‌پذیر نیست و تنها راه حل، مذاکرات است.» (منبع: سی ان ان، 2024/6/19) این اظهارات از طرف امارات نشان‌دهندۀ دخالت این کشور در درگیری‌های جاری در سودان است. پیش از این، بین دو طرف تبادل اخراج دیپلمات‌ها نیز صورت گرفته بود. بریتانیایی‌ها بازی مشابهی را که امریکا علیه دست‌نشاندگانش برای محدود کردن آن‌ها انجام می‌دهد، علیه دست‌نشاندگان خود آغاز کردند. بریتانیا از طریق امارات به حمایت از نیروهای پشتیبانی سریع پرداخت تا از دست‌نشاندگان خود محافظت کند و حضورشان را تقویت نماید؛ به طوری‌که نیروهای پشتیبانی سریع نمی‌توانند از شر آن‌ها خلاص شوند یا بر آن‌ها مسلط شوند. دست‌نشاندگان بریتانیا تحت عنوان حرکت "تقدم" و به رهبری عبدالله حمدوک، نخست‌وزیر پیشین سودان که در سال ۲۰۲۱ توسط البرهان و حمیدتی برکنار شد، شروع به فعالیت‌های محسوس کردند. در تاریخ ۳ اپریل ۲۰۲۴، محکمۀ سودان تصمیم به بازداشت ۱۶ نفر از رهبران این حرکت، از جمله حمدوک گرفت و از آن‌ها خواست تا خود را به محکمه به اتهام "کمک و همکاری، توافق، جرائم علیه دولت، بر هم زدن نظام قانونی، جرائم جنگ و نسل‌کشی" معرفی کنند. (منبع: تلویزیون سودان، 2024/4/3)  با این حال، هیچ‌یک از آن‌ها دستگیر نشدند و هیچ‌یک از آن‌ها خود را تسلیم نکرد، که نشان‌دهندۀ ضعف ارادۀ نظام البرهان در برابر دست‌نشاندگان انگلیس است. علاوه بر این، عبدالفتاح البرهان حتی از مذاکره با این گروه نیز خودداری کرده است: «البرهان، رئیس شورای حاکمیت سودان، روز پنج‌شنبه از عدم تمایل خود به مذاکره با حرکت نیروهای مدنی دموکراتیک (تقدم) خبر داد.» (منبع: پایگاه خبری اناتولی)

3. حمایت امارات از نیروهای پیشتیبانی سریع در راستای منافع بادار آن بریتانیا در سودان است، نه به خاطر این که فرمانده نیروهای پشتیبانی سریع، دقلو، دست‌نشانده بریتانیا باشد؛ بلکه به این دلیل که او دست‌نشاندۀ امریکا است. بریتانیا قصد دارد تا طرح امریکا در سودان را با نفوذ و حمایت از دقلو و نیروهایش ناکام بگذارد. مشابه اقداماتی که در لیبی انجام داد؛ جایی‌که بریتانیا به امارات نقش داد تا در کنار حفتر، دست‌نشاندۀ امریکا، نفوذ کند و با حمایت از او تلاش کند تا حرکت حفتر علیه دست‌نشانده‌های بریتانیا در طرابلس را ناکام بگذارد. هم‌چنین در یمن، بریتانیا از موقعیت امارات در ائتلاف تحت رهبری عربستان سعودی در عملیات "الحزم" بهره‌برداری کرد تا به حمایت از دست‌نشانده‌هایش پرداخته و آن‌ها را قادر سازد تا بر جنوب یمن مسلط شوند و حوثی‌ها را که دست‌نشانده‌های امریکا هستند، از آنجا اخراج کنند. امارات تا آستانه کنترل بر الحدیده پیش رفت و به سمت صنعا برای سقوط حوثی‌ها حرکت کرد، اما تبلیغات امریکا مبنی بر گرسنگی و بیماری مردم الحدیده باعث برگزاری کنفرانس استکهلم در تاریخ ۱۳ دسمبر ۲۰۱۸ شد و پیشرفت امارات و متحدانش در جنوب یمن را متوقف کرد. این نمونه‌ای از نقشه‌بازی بریتانیا در سیاست بین‌المللی است.

4. بنابراین، امریکا در یافتن راه‌حل تعلل می‌کند، نیروهای پشتیبانی سریع موافقت می‌کنند و ارتش خودداری می‌کند و به این ترتیب مذاکرات از جده به قاهره و از آنجا به ژینو منتقل می‌شود؛ نه برای یافتن راه‌حل؛ بلکه برای به تأخیر انداختن آن. مجلس شورای حاکمیت انتقالی حاکم در بیانیه‌ای اعلام کرد: «بر اساس تماس با دولت امریکا از طریق تام باریلو، نماینده امریکایی در سودان و تماس از سوی دولت مصر برای درخواست جلسه با هیئت دولتی در قاهره برای بررسی دیدگاه دولت در اجرای توافق جده، دولت تصمیم به ارسال هیئتی به قاهره برای این منظور گرفته است.» هم‌چنین افزود که توافق جده تعیین می‌کند که نیروهای پشتیبانی سریع باید از مناطق شهری خارج شوند. (منبع: المرصاد-عربي، ۱۹/۸/۲۰۲۴)

7.       خلاصه:

الف) احتمالاً، تصمیمات فریبنده‌ای در کنفرانس ژینو که در تاریخ ۱۴ اگست ۲۰۲۴ برگزار می‌شود و پیش‌بینی شده است که برای ۱۰ روز ادامه یابد، صادر خواهد شد. طبق برنامه، مذاکرات ژینو به مدت حداکثر ده روز تحت نظارت امریکا و عربستان سعودی ادامه خواهد داشت... (منبع: الجزیره، ۱۴ اگست ۲۰۲۴) اما این تصمیمات ممکن است تنها جنبه صوری داشته باشند و در عمل بی‌اثر باقی بمانند. حتی اگر توافقی صورت گیرد، موقتی خواهد بود و پایدار نخواهد ماند؛ زیرا امریکا هنوز به اهداف خود نرسیده است. تمرکز اصلی به احتمال زیاد بر روی ارائه کمک‌های انسانی خواهد بود. دولت سودان اعلام کرده که اجازه عبور کمک‌های انسانی از طریق معبر ادری در مرز با چاد را می‌دهد و طرف‌های بین‌المللی حاضر در کنفرانس ژینو این اقدام را خوش‌آمد گفته‌اند. (منبع: اسکای نیوز عربی، ۱۷ اگست ۲۰۲۴) امریکا مذاکرات ژینو را به عنوان مدل جدیدی توصیف کرده و هدف این مذاکرات را گسترش دامنه ارائه کمک‌های انسانی و بازگشائی مسیرهای انسانی اعلام کرده است (منبع: الجزیره، ۲۰ اگست ۲۰۲۴)

ب) عدم توانایی امریکا در کنار زدن بریتانیا از صحنه سودان، به ویژه از طریق دست‌نشانده‌های منطقه‌ای مانند امارات و دست‌نشانده‌های محلی مانند حرکت "تقدم"، باعث شده که امریکا استراتژی‌های خود را دوباره بررسی کند و امارات را به کنفرانس ژینو وارد کند. در حالی‌که قبلاً امریکا تنها با دست‌نشانده‌های خود، عربستان سعودی و در پلتفرم جده به مسائل سودان پرداخته بود و به قدرت‌های اروپایی مثل "الحریة‌ و التغییر" توجهی نداشت. اما با ظهور "تقدم"، که از نظر تأثیرگذاری قوی‌تر از "الحریة و التغییر" است و پشتوانه آن امارات است، مریکا به این نتیجه رسید که باید امارات را در کنفرانس مشارکت دهد. این اقدام بیشتر به منظور فریب و به تأخیر انداختن واقعی تلاش‌ها برای یافتن راه‌حل برای توقف درگیری‌ها است و نه اقدام جدی برای حل این بحران.

ج) تمامی این وضعیت‌ها به ضرر مردم مسلمان سودان است. همان‌طور که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند:

«إِذَا الْتَقَى الْمُسْلِمَانِ بِسَيْفَيْهِمَا فَالْقَاتِلُ وَالْمَقْتُولُ فِي النَّارِ»

ترجمه:‌ اگر دو مسلمان با شمشیرهای‌شان در مقابل یکدیگر قرار گیرند، قاتل و مقتول هر دو در آتش هستند.

بر مخلصین ارتش و مردم لازم است که برای خنثی کردن تمامی این توطئه‌ها و رهایی از دام  دست‌نشانده‌ها تلاش کنند، زیرا آن‌ها اساس فتنه هستند و به وسیلۀ آن‌ها استعمارگران قادر به پیشبرد این توطئه‌ها می‌شوند. هم‌چنین، بر مخلصین لازم است که برای حمایت از حزب‌التحریر، که همیشه با صداقت این توطئه‌ها را افشا کرده و در هر بار نظر صحیحی ارائه داده است، اقدام کنند. بر تمام مخلصین صاحب قدرت لازم است تا حزب‌التحریر را برای نصرت و تکریم دین الله سبحانه وتعالی نصرت دهند.

﴿وَلَيَنصُرَنَّ اللهُ مَن يَنصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ﴾

ترجمه:‌ و قطعاً الله (سبحانه وتعالی) یاری می‌دهد، به کسی که (دین) او را یاری کند، بی‌شک که الله (سبحانه و تعالی) نیرومند شکست‌ناپذیر است.

پانزدهم صفر الخير ۱۴۴۶ه.ق.

مطابق با ۲۰ اگست ۲۰۲۴م.

مترجم: احمد صادق امین

(ترجمه)

این دروغ ظاهری  -که این دو کشور همواره در حالت جنگ هستند- بیشتر در زمانی بالا می‌گیرد که رسانه‌ها از شکل دشمنی ایران و امریکا خصوصاً در ساحات عراق، لبنان و یمن -که به عنوان زیر شاخه‌های تهران در منطقه شناخته می‌شوند. هم‌چنان شعار‌های ایرانی از جمله "مرگ بر اسرائیل و مرگ بر امریکا" این دروغ را در نزد بسیاری از مردم ترویج می‌دهد و تحریم‌های آمریکا علیه ایران در میان بسیاری از سیاستمداران بازارش را رونق می‌دهد.

قصد ندارم به تاریخچه روابط ایران و آمریکا از زمان پیروزی انقلاب خمینی و شعارهای پرطنینی که در ابتدای  حکومت خود سر می‌داد؛ "مرگ بر شیطان بزرگ، آمریکا" بپردازم؛ زیرا واقعیت عینی این معما را تکذیب می‌کند. حمایت خمینی از گروه امل در دهۀ هشتاد برای کشتن پناهندگان فلسطینی در لبنان بزرگترین گواه بر دروغ بودن ادعای وی است. هم‌چنان وقایع فراوانی وجود دارد که دروغ‌گو بودن خمینی را نشان داده و همدستی‌اش با شیطان بزرگ (آمریکا) را تأیید می‌کند.

اختلاف ایران و آمریکا حتی یک روز هم اختلاف عقیدوی نبوده، بلکه تهران توانست اختلاف خود را با واشنگتن با شعارهایی که در میان مردمِ فریب‌خورده ترویج داده، دینی جلوه دهد.

هم‌چنین اختلاف ایران با رژیم یهود(اسرائیل) به هیچ عنوان یک اختلاف عقیدوی نبوده؛ بلکه اختلاف بر سر تصاحب نقش در منطقه است.

اکنون به وضوح مشخص شده که  حقیقت اختلاف ایران و آمریکا از مشاجرات رسانه‌ای و تبادل اتهامات برای گمراه کردن افکار عامه فراتر نرفته است. اما در میدان واقعیت اوضاع کاملاً متفاوت است.  خدماتی‌که ایران در افغانستان به امریکا ارائه کرد، موضوع دوری نیست؛ صحنه‌ای که در عراق نیز تکرار شد و همین ایران بود که آمریکا را از بن‌بست عراق نجات داد.

اما مردم هم‌چنان اسیر موضوعاتی هستند که رسانه‌ها پخش می‌کنند. اینک بعید و غیر ممکن نیست که منافع یکی شده و اختلافات ظاهری که در طول زمان شکل گرفته است، از بین برود تا بخاطر روابطی که اساس آن را منافع مشترک تشکیل می‌دهد، قواعد جدیدی ایجاد شود.

تنها اهمیت خلیج فارس برای امریکا باقی می‌ماند که از دیر‌باز مشخص شده است؛ زیرا تنها دوست آمریکا منافع آن است و اخلاق، انسانیت و ارزش‌ها در عرف و فرهنگ آن هیچ جایی ندارد.

بنابراین، واضح و آشکار است که رسانه‌ها تحت کنترل آمریکا هستند و بیشتر اخبار سیاسی که رسانه‌ها منتشر می‌کنند، از یک منبع سرچشمه می‌گیرد. لیکن اختلاف در منبعی است که کنترل آن را در دست دارد و باقی می‌ماند.

هم‌چنین تهدید هسته‌ای برگ برنده‌ای برای بقای آمریکا در منطقۀ خلیج فارس است و تثبیت پایگاه‌های آمریکا به بهانۀ نگرانی در مورد توانمندی‌های هسته‌ای ایران و افزایش فروش تسلیحات این کشور به کشورهای خلیج فارس می‌باشد. از این جهت، آمریکا هم‌چنان به سیاست معروف خود در ایجاد هرج و مرج و تخریب برای تثبیت حضور خود در منطقه ادامه داده و در عین حال به روابط پنهانی خود با تهران برای تنظیم و برنامه‌ریزی اوضاع منطقه بر اساس منافع خود ادامه می‌دهد. هم‌چنان تبادل پیام‌ها به صورت مستقیم و غیر مستقیم نیز نقش مهمی در روابط ایران و امریکا دارد که ایران را به افسر منطقه برای تأمین منافع آمریکا تبدیل کرده است.

نویسنده: مونس حمید-ولایه عراق

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

14صفر1446ه.ق.

19اگست2024م.

مترجم: حسن سلحشور