(ترجمه)

خبر:

نماینده دائم ایران در سازمان ملل روز شنبه گفت: «حمله کشورش  به اسرائیل پاسخی به تجاوز اسرائیل بود که به مقر دیپلوماتیک ما در دمشق حمله کرده بود و می‌توان این موضوع را پایان یافته تلقی کرد». این نماینده در بیانیه‌ای در X(تویتر سابق) اضافه کرد: «با این حال، اگر رژیم (اسرائیل) اشتباه دیگری مرتکب شود، پاسخ ایران بسیار شدیدتر خواهد بود.» (منبع: CNN عربی، 2024/04/14م)

یک مقام ارشد دولت امریکا به CNN گفت که جوبایدن رئیس جمهور امریکا طی یک تماس تلفونی به بنیامین نتنیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل گفت: «او باید امشب را شب پیروزی بداند؛ زیرا ارزیابی کنونی امریکا اینست که حملات ایران تا حد زیادی ناموفق بوده و توانایی نظامی برتر اسرائیل را نشان می‌دهد.» (منبع: CNN عربی، 2024/04/14)

تبصره:

بعد از حوالی نیم قرن ایجاد جمهوری ایران(اسلامی) نیروهای مسلح آن به طور مستقیم به اراضی فلسطین اشغالی در شب که بین شنبه و یکشنبه گذشته بود، با موشک‌های دوربورد حمله کردند و اعلام بی‌فایده‌گی صبر استراتژیک خود و تغییر مرکز عملیات جنگی و برخورد نظامی بین آن و بین رژیم یهودی صورت گرفت.

دولت ایران پس از رایزنی‌های متعدد، برای پاسخ به تلافی تجاوز به مقر قونسولگری‌اش در دمشق و کشته شدن افسران سپاه پاسداران، این حق را به خود توجیه کرد؛ به ویژه پس از اطمینان از مجاز بودن پاسخگویی مطابق به خطوط قرمز و مرزهای ترسیم شده توسط اربابان نظام بین‌المللی کافر و استعماری در شرایط کنونی، ایران آخرین عملیات نظامی را برای اعاده حیثیت خود انجام داد!

کدام مرزها را باید رعایت کرد و اجازه تجاوز به آن را ندهد یا این‌که فلسطین مال فلسطینیان است؟ آیا ریختن خون مردم فلسطین برای حمایت مسجدالاقصی به نزد رهبر ایران ارزشی ندارد؟

حقیقت اینست که از این نیرنگ او جای تعجب نیست؛ زیرا ایران از زمان پیدایش، چیزی جز عضوی در نظام بین الملل نبوده و تنها امیدش اینست که در جامعه بین‌المللی یک جمهوری باشد و با تفکرات فرقه‌ای محدود و احساسات ناسیونالیستی پایین اسلام به عنوان یک پروژه جایگزین برای سرمایه‌داری استعماری کافر باقی بماند.

پس آخرین عملیات آن چیزی جز حلقه جدیدی از سریال استعمار کردن امت و ریختن خون فرزندان امت نیست. بنابراین، صبر استراتژیک چیزی جز سکوت استراتیژی مستمر در برابر بی‌عدالتی‌هایی‌که امت در نتیجه تقسیم وطن، منطقه، و ناتوانی‌های که زندگی می‌کنند و هم‌چنان در عدم تطبیق شریعت الهی، تطبیق و اجرای کامل اسلام به عنوان نظام زندگی  که اعمال همه انسان‌ها را صالح می‌گرداند، نیست. چنانچه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿وَمَا أَرسَلنَاکَ إِلَّا رَحمَةً لِلعَالَمِینَ﴾ [انبیاء: 107]

ترجمه: و تو را نفرستادیم (ای محمد صلی الله علیه وسلم با قوانین و احکام شرع) جز رحمتی برای عالمیان.

آیا بهتر نیست آن را (وطن‌پرستی، قوم‌پرستی، و فرقه‌گرایی را) رها کنید؛ چون این شعارها بوی بد می‎‌دهند و به نزد رسول الله صلی الله علیه وسلم فاسد است. «دَعُوهَا فَإِنَّها مُنتِنَة» (شعارهای جاهلیت) را ترک کنید که فاسد است.

 آیا بهتر نیست با مسلمانانی‌که قادر به بیعت با خلیفه‌ای توانا و با کفایت هستند و بر مردم بر اساس آنچه الله سبحانه وتعالی نازل کرده حکومت می‌کند، مسلمانان را متحد می‌کند و دعوت اسلام را برای رهایی همه مردم از عبادت عباد به سوی عبادت رب العباد می‌کشاند کار کنید تا این‌که از تنگنای سرمایه‌داری استعماری نجات یافته و به وسعت اسلام و آخرت داخل شوید.

بلی، عزت از آن الله سبحانه وتعالی، رسولش و مؤمنان است و در مشروعیت بین‌المللی، هرقدر آن را تغییر دهید، تبدیل کنید و لباس‌های فاخر بپوشانید، عزتی نیست. چنانچه الله سبحانه وتعالی می‌فرماید:

﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا استَجِیبُوا للّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحیِیکُم﴾ [انفال: 24]

ترجمه: ای مؤمنان! فرمان الله را بپذیرید و دستور رسول او را قبول کنید، هنگامی‌که شما را به چیزی دعوت کند که به شما زندگی (مادی و معنوی و دنیوی و اخروی) بخشد.

نویسنده: أحمد طاطار

تاریخ: 16 اپریل 2024م.

مترجم: پارسا امیدی