خبر

یوم یک‌شنبه، شعلۀ خشم اعتراضات گسترده به‌خاطر مرگ جورج فلوید به پنجمین شب متوالی‌اش رسید و همۀ نقاط امریکا را از فیلادلفیا تا لوس آنجلس فراگرفت، طوری‌که موترها/ماشین‌های پولیس به آتش کشیده شد و ارقام مجروحین افزایش یافت.

این اعتراضات که در شهر مینیاپولیس درپی قتل فلوید به روز دوشنبه توسط یک افسر پولیس به راه افتاد، اکنون به یک عارضۀ ملی تبدیل شده‌است؛ طوری‌که حالا معترضان از سال‌ها وحشی‌گری پولیس در برابر افریقایی – امریکایی‌ها انتقاد و آن را محکوم می‌کنند. (منبع: اندیپندنت، ۳۱ می/مه ۲۰۲۰ م)

تبصره

در حالی‌که جهان با وحشت و انزجار از قتل یک شهروند افریقایی –  امریکایی دیگر، جورج فلوید، به عقب می‌رود، سوالی‌که پیش می‌آید این است که ازین پس روابط نژادپرستانه به کجا خواهد کشید؟

درحالی‌که سوءاستفاده کاملاً غیرمجاز از سوی مقامات ایالتی و فدرال ایالات متحده، حکایتی است که ریشه در یک تاریخ غم انگیز و دردناک دارد، برخی معتقد اند که قدرت رسانه‌های اجتماعی یک درخشش امیدبخش را فراهم می‌کند و شفافیت بیش‌تر و اشتغال عمومی باعث می‌شود تا عدالت اجرا شود. علاوه بر این، ایدۀ جایگزینی متخصصان سفیدپوش نظام قضایی درعوض ادارات پولیس آبی‌پوش، نزد بعضی‌ها احتمال عدم برقراری عدالت را کاهش می‌دهد، چون این‌گونه تحقیقات در مورد آخرین قتل‌های مربوط به احمد آربری و جورج فلوید می‌تواند به درستی رسیدگی شود.

ولی این پنج شب اخیر داستان دیگری را روایت می کند. ما شاهد گسترش اعتراضات از مینیاپولیس به بیش از سی شهر در سراسر امریکا بودیم که آن‌جا را به یک منطقه جنگی شبیه می‌کرد. درحالی‌که مردم باری دیگر به رسم اعتراض در برابر وحشی‌گری نهادینه در پولیس به خیابان‌ها آمده‌اند، اما باز هم پولیس خشونت‌اش را تشدید کرده و آن‌ها را با نیروی بسیار و غیرضروری پاسخ داده‌است، تا یک‌بار دیگر آن‌چه را افریقایی -–امریکایی‌ها بدان محکوم استند تأیید کند.

تیم والز، فرمان‌دار مینه‌سوتا، در متحد کردن ایالت‌اش و همدلی با معترضان ناکام بوده‌است. از طرف دیگر، رئیس جمهور ترامپ با آدم‌کش خواندن متعرضان و حتی تکرار سخن مشهور والتر هیدلی، رئیس پولیس نژادپرست میامی در سال ۱۹۶۰ م، که گفت، "وقتی غارت‌گری شروع شود، شلیک نیز شروع می‌شود،" به شدت این درگیری‌ها افزوده‌است.

اگرچه عام مردم از سیاست‌مداران می‌خواهند که کاری فراتر از لفاظی و تملق در خصوص موضوع نژاد در امریکا انجام دهند، ولی رنگین‌پوستان به خوبی می‌دانند که این مفکورۀ فاسد در ذات و طبیعت این جامعه نهادینه شده‌است. داکتر کورنل وست در مصاحبه‌اش با اندرسون کوپر در شبکۀ سی ان ان با اشاره به این موضوع گفت: «ما سیاه‌پوستانی را در مقامات بلند داشتیم» و به این موضوع پرداخت که چگونه نماینده‌گان جوامعی‌که در اقلیت قرار دارند، به نظام فاسدی‌که به ناچار بخشی از آن شده‌اند، احترام می‌گذارند. بخشی از انتقادات فعلی در خصوص ساختارهای ایالتی با انتظارات نادرست کسانی امثال كیت الیسون، دادستان کل، همراه است، اگرچه کاملاً واضح است که هرگونه تغییر نظام‌مند بعید به‌نظر می‌رسد.

این امر به این دلیل است که نهادهای رسمی و غیر رسمی که جامعۀ امریکا را ساخته‌اند و اکنون آن را تنظیم می‌کنند، تغییر یک‌شبۀ نظرات و افکار نژادپرستانۀ اکثریت عظیم امریکایی‌ها را غیرممکن کرده‌اند.

در نهایت، این نظام مبتنی بر سرمایه‌داری است كه نابرابری‌ها را در سطح وسیعی تشدید بخشیده و کرامت حیات بشر را با بی‌تفاوتی در برابر استثمار و قحطی فطری كشورهای توسعه‌یافتۀ غربی تشدید كرده‌است. تبعیض گسترده علیه افریقایی – امریکایی‌ها در مسکن و اشتغال، همانند افسانۀ شایسته‌سالاری، ۴۰ میلیون (۱۳٪ جمعیت) را در فقر ویران‌کننده‌ای قرار داده‌است.

تمرکز اسلام در توزیع ثروت جای تجمع و حفظ دارایی‌ها را از طریق هر نوع امتیازگیری یا سوء مدیریت دولت گرفته‌است. نظام اقتصادی اسلامی، که بر پایۀ قرآن و سنت بنا شده‌است، یک دستگاه حقوقی پاسخ‌گو و شفافی را ایجاد می‌کند که به نیازهای شهروندان بر مبنای احتیاجات و مسئولیت‌های‌شان پاسخ می‌دهد.

﴿وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ الَّتی‏ جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیاماً وَ ارْزُقُوهُمْ فیها وَ اکْسُوهُمْ﴾ [نساء: ۵]

ترجمه: و اموال خود را که الله (سبحانه وتعالی) وسیلۀ قوام زندگی‌تان قرار داده‌است، به دست سفیهان نسپارید و از آن، به آن‌ها روزی دهید و لباس بر آنان بپوشانید.

بنابراین، اسلام بین همه اقوام، مذاهب و نژادها عدالت برقرار می‌کند. این به عنوان یک مفهوم اسلامی به طور جهانی پذیرفته شده‌است که در اسلام پیوند بین شهروندان یک دولت بر اساس مفهوم برادری استوار است و به هیچ وجه به اساس قبیله‌گرایی، ملی‌گرایی یا نژادگرایی نمی‌باشد. این اصول تفرقه‌انداز است و منجر به صحنه‌های غم‌انگیزی می‌شود که نه تنها در هفتۀ گذشته، بلکه قرن‌ها در امریکا شاهد آن بوده‌ایم. اسلام نسبت به شهروندان دید انسانی را دارد، بنابرین به همه افراد حق خوراک، پوشاک، و مسکن را می‌دهد و از این لحاظ همه را برابر می‌پندارد و از همه مهم‌تر این‌که برای حرمت زندگی انسان احترام قائل است.

﴿وَمَنْ أَحْیاهَا فَكَأَنَّمَا أَحْیا النَّاسَ جَمِیعًا﴾ [مائده: ۳۲]

ترجمه: و هرکس انسان را از مرگ رهایی بخشد، چنان است که گویی همۀ مردم را زنده کرده‌است.

این همان چیزی‌یست که اسلام به ما می‌آموزد.

امید است که الله سبحانه وتعالی ما را از تاریکی نظام‌های ناقص (بشری) به سوی روشنی نظام الهی‌اش سوق دهد، باشد که پایان ظلم و ستمی را که این قوانین بر بشریت مرتکب شده‌اند مشاهده کنیم. آمین

نویسنده: ملیحه حسن

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب‌التحریر

مترجم: امیر حسام