(ترجمه)

خبر

سی ان ان در 13 مارس در مقاله‌ای با عنوان "چرا این‌قدر اهمیت دارد که ترامپ آزمایش تشخیص ویروس کرونا را انجام نداده است؟" از ترامپ چنین شکایت کرد: با وجودی‌که ترامپ در هفته گذشته با یک فرد آلوده مستقیم تماس گرفته بود؛ وقتی از وی پرسیده شد که آیا او مورد معاینه قرار می‌گیرد، پاسخ وی این بود: «بگذارید این‌گونه باشد. من نگران نیستم، باشه؟» و هم‌چنین گفت: «فکر نمی‌کنم مهم باشد، من آن را انجام خواهم داد. من هیچ اثری را حس نمی‌کنم. احساس می‌کنم خیلی خوب هستم.» روز جمعه دوباره از وی سؤال شد و پاسخ وی این بود: «ما اصلاً علائمی نداریم.» سی ان ان ابراز نگرانی کرده می‌گوید: رئیس جمهور آمریکا به دلیل موقعیت خویش به این امر اهمیتی نداده و جان آمریکایی‌ها را در معرض خطر قرار می‌دهد.

تبصره

ترامپ احمق می‌خواهد برای ما بیاموزاند که چگونه یک کشور مقتدر و پیشگام می‌تواند به نمایش چند مشت بسنده کرده و به این وضع ادامه دهد، در حالی‌که از داخل به آرامی به سمت فروپاشی روان است. بسیاری از رهبران سیاسی تهدید ویروس کرونا را دست کم ارزیابی کرده اند؛ اما هیچ‌کدام از این رهبران به مدت زمانی‌که ترامپ نتوانسته اهمیت این ویروس را برای کشورش درک کند، نسبت به این ویروس بی‌اهمیت نبوده اند. هنگامی‌که ترامپ "خطاب به مسلمانان" بیانیه‌ای را ایراد کرد، واقعیت امر این بیانیه آنقدر بد بود که بازار سهام به دلیل ابهامات و تضادهای موجود در سخنان وی در آشفتگی قرار گرفت. او حتی باور داشت که این ویروس یک توطئه است. هفته‌هاست که وی از مخالفان سیاسی داخلی خویش به دلیل "سلاح قرار دادن این ویروس" علیه وی، شکایت دارد. بیانیۀ وی اشاره بر این داشت که این ویروس از "چین" بوده و یک "ویروس بی‌گانه" می‌باشد. ترامپ گویا این گونه می‌خواست بر نفرت و ترس خود از بیگانه‌گان و بر عشق خود نسبت به همسایه‌گانش تأکید کند. علی رغم این‌که امریکا پُر از ویروس بوده اکنون از کم‌بود وسایل تست کافی رنج می‌برد. او نمی‌توند ببیند که اوضاع چقدر وخیم است! ترامپ حالا پروازهای اروپا را به امریکا ممنوع قرارداده است.

اگرچه آمریکا یک کشور ایدیولوژیک است که ادعا می‌شود ملت‌اش تحت حاکمیت قوانین و قانون اساسی قراردارد؛ این کشور ذریعۀ طبقۀ خاص برخی از مووسسات اداره می‌شود که پیرامون مفکورۀ "ضوابط و توازن" بنایافته اند. به نظر می‌رسد که امریکا با گذشت هر روز بیشتر به جمهوری موز شباهت پیدا می‌کند. حتی رهبران کشورهایی‌که بر یک مدار ضعیف و مطیع قرردارند، نسبت به مقام اعلای رهبری امریکا، بیشتر شبیه یک مرد دولت‌مند هستند.  دشوار است که در مکان‌های عمومی بر این ابله نخندند؛ بر کسی‎که اگر توسط دستیاران و مشاوران‌اش از نزدیک به اندازه کافی مراقبت نشود، ممکن است هر لحظه دکمه را فشار دهد تا کسانی‌ را که مورد استهزاءشان قرار می‌گیرد، نابود کند.

آیا دیوانه‌ها درمانگاه‌ها را در دست دارند؟ هنوز نه؛ بلکه مردم آن‌ها را مدیریت می‌کنند و همه نمی‌توانند دیوانه باشند. آیا ممکن است همۀ آن‌ها برای منافع ترامپ رأی دهند، سپس اکثریت کنگرۀ سنا؛ کسانی‌که مردم به آن‌ها رأی دادند، تصمیم گرفتند که ترامپ را پس از محاکمه در پروندۀ استهزاءآمیز برکناری وی از همه اتهامات برائت دهند. بنابر این، دیوانه‌ها بر امور مسلط نیستند؛ بلکه مردم اند که همواره بر یک سطح بالای مورد تهمت قرار دارند. اما در مورد مبارزۀ انتخاباتی چه؟ آیا می‌شود مردم را به رأی دادن به چیزی هوشمندانه ترغیب کرد؟ در این خصوص نیز باید گفت که رقیب اصلی ترامپ در دورۀ ابتدائی انتخابات دموکراتیک، کسی است که بیشتر شبیه ترامپ است و شاید فقط مردی مانند جوبایدن، که می‌تواند قسم خورده و مردم را مورد لعنت قرار دهد، در سطحی قرار دارد که بتواند ترامپ را جلو زند. رهبران بد می‌آیند و می‌روند؛ اما انتخابات و مووسسات مربوطه قادر به دستیابی به انتخاب برتر نیستند.

نودونه سال می‌گذرد که خلافت (مرد ناتوان و خوب از نگاه اروپائیان) از صفحه قانون اساسی ترکیه پاک شده است؛ اما مفکوره‌ای که بر آن این دولت شکل گرفته بود، هنوز در قلب و ذهن مسلمانان زنده است و جهان هنوز بدون آن از تاریکی رنج می برد. 

نویسنده: دكتور عبد الله روبين

مترجم: علی مطمئن