(ترجمه)

خبر:

رئیس بشردوستی سازمان مللU.N)) در هفتۀ گذشته هشدار داد که 14 میلیون تن در یمن یا نیمی از جمعیت این کشور برای زنده ماندن از "قحطی قریب‌الوقوع و بزرگ" نیاز به کمک دارند. مارک لاوكاك به شورای امنيت گفت: «اين قحطی احتمال دارد بسيار بزرگتر از هرچيزی باشد كه تا اکنون متخصصین این بخش در اين زمينه در طول عمر كاری‌شان ديده اند.» ریچارد استنفورت، رئیس آکسفام گفته است: «این شگفت‌آور است که امروز دستان جامعۀ جهانی بسته است و در واقع، اجازه می‌دهند و این قحطی را تسهیل می‌کنند.» (منبع: nbcnews.com  28 اکتوبر 2018م)

تبصره:

قحطی‌ها اغلباً به علت عوامل محیط زیستی مانند عدم باران و یا خرابی محصولات است؛ اما در زمان‌های فعلی، جنگ از مهم‌ترین عامل قحطی به حساب می‌آید که باعث سوءتغذیه، گرسنگی و مرگ می‌شوند. بدین‌ملحوظ، جامعه بین‌المللی خودش بزرگترین عامل قحطی در یمن می‌باشد. هر اهل بصیرتی می‌داند که سلاح‌هایی‌که توسط ائتلاف به رهبری عربستان سعودی برای بمباردمان کشور عقب‌ماندۀ یمن استفاده می‌شود، توسط امریکا و اروپا تأمین می‌گردد؛ پس آیا جامعۀ بین‌المللی از آن غافل است؟

علی‌الرغم این، انسداد موادغذایی و دارو در یمن خلاف قوانین بین‌المللی است؛ اما هیچ کسی در مورد حقوق کسانی‌که تحت محاصره قرار دارند، محاکمه نمی‌شود. این درحالی‌ست که جامعۀ بین‌المللی در خصوص این ‌امر اصلاً توجهی ندارد. از سوی دیگر، درگیری‌ها و نتایج و اثرات ناگواری‌که بر غیرنظامیان و به ویژه کودکان وارد می‌شود، از سوی قدرت‌های غربی، که هیچ توجه برای زنده‌گی نسل آیندۀ یمن ندارند، مورد حمایت قرار گرفته و به طور گسترده‌ای نادیده گرفته می‌شود و قطعاً که همگی در این خصوص کور و کر شده‌اند.

زمانی‌که ما به بحران یمن نگاه می‌کنیم، چهرۀ اصلی جامعۀ بین‌المللی فعلی و حکمرانی آن بر نظم جهانی برای همه آشکار می‌گردد؛ در حالی‌که سازمان‌های غیردولتی و مؤسسات خیریه از دولت‌ها تقاضای کمک‌ کرده‌اند و از مردم عام نیز خواسته اند تا از لحاظ مالی کمک کنند. اما این کاملاً روشن است که چگونه قدرت‌های جهانی بخاطر حل بحران یمن اصلاً تکان نمی‌خورند؛ زیرا این بحران از طریق حمایت، فروش اسلحه به رژیم عربستان و متحدان آن و هم‌چنین نادیده گرفتن جنایاتی‌که آن‌‎ها مرتکب شده اند، ایجاد گردیده است.

از این‌رو، هیچ نوع امیدی به خطاب قرار دادن "جامعۀ بین‌المللی" وجود ندارد، زیرا هدف آن‌ها تنها تأمین منافع خود‌شان است، نه کودکان و غیر‌نظامیان مسلمان و حتی و به حالت زار ما خوشحال اند. در حالی‌که مؤسساتی‌که مانند سازمان ملل برای نظارت و تعادل ایجاد شده‌اند، زنگ‌های خطر بحران پس از بحران را به صدا درمی آوردند؛ ولی هیچ کس کاری بجز حرف زدن انجام نمی‌دهد.

بنابر این، جامعۀ بین‌المللی هرگز قصد نداشته تا حکومتداری خوب یا عدالت را به کشور‌های کمتر توسعه یافته تأمین کند و هدفش فقط خدمت به منافع قدرت‌های غربی می‌باشد و بس. در نتیجه ما شاهد هستیم که بحران یمن پایانی ندارد و به گفتۀ آن‌ها سقوط این کشور "وحشتناک" می‌باشد و اما آن‌ها فقط مجموعۀ دیگری از آمار و ارقام را ارائه می‌دهند که آن کار بسیار اندک بوده و برای حل بحران و یا اقدامات واقعی بسنده نمی باشد.

فلهذا این تنها رهبری دولت خلافت واقعی اسلامی برمنهج نبوت است که حل بحران جهانی را به عنوان یک مسئولیت می‌پندارد و پیرامون آن راه‌حل عملی اتخاذ می‌کند. خلافت اسلامی برمنهج نبوت یگانه دولتی‌ست که هیچ‌گاهی بین کشور‌های مختلف بازی‌های سیاسی را به راه نخواهد انداخت و آن‌ها را به بخاطر منافع استراتژیک خود و یا غارت منابع مسلح نخواهد ساخت و به شیوه‌های مختلف بخاطر تأمین منافع خودش مشکلات را ایجاد نخواهد کرد و با آن برخورد‌های چند‌گانه نخواهد کرد. بناءً وقت آن است‌ که این نظام مخلص خلافت برمنهج نبوت را با این جامعۀ بین‌المللی سنگدل و منفعت‌طلب را تعویض کنیم و این یگانه راه‌حل بدیل برای نظام شکست خورده حکومتداری جامعۀ بین‌المللی می‌باشد.

نویسنده: نازیه رحمان

 برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر