(ترجمه)

خبر:

به تاریخ ۲ جولای ۲۰۱۸م، رادیو آزادی IA ازبکستان گزارشی را به نشر رساند که به تاریخ ۲۸ می ۲۰۱۸م، دو برادر به نام‌های ابرول(Abrol) و شوخرات دوس‌مخمِدوف(Shukhrat Dusmukhammedov) در میدان هوایی تاشکند دستگیر شدند، که آنان در طول این پنج سال در فهرست افراد تحت تعقیب قرار داشتند و اکنون به سرزمین خود بازگشتند، چون به حرف‌‌های سارنوال متعقد بودند که گفت: در صورتی‌که داوطلبانه دوباره به خانه بازگشت کنند، از فهرست سیاه بیرون و روانه زندان نمی‌شوند. با این حال، خانم شوخرات دوس‌مخمِدوف(Shukhrat Dusmukhammedov) به نام مسعوده دوس‌مخمدوفا (MahsudaDusmuhammedova) در مورد همین قضیه به رادیو آزادی "ازودلیک" معلومات ارائه فرمود. بر اساس گفته‌های خانم، او در میدان هوایی برای ملاقات شوهرش و ایورش آمده بود و همرای آنان تقریباً کمتر از پنج دقیقه راز و نیاز نموده است.  مسعوده دوس‌مخمِدوف به رادیوی ما چنین گفت: «به تاریخ ۲۸ می، شوهرم و برادر بزرگش، که به فرمان ریاست جمهوری اعتماد نموده بودند، روانۀ سفر از استانبول به تاشکند شدند. به محض پای گذاشتن آنان در میدان هوایی و بدون آن که به ما فرصت پنج دقیقه صحبت را داده باشند، آن‌ها را از میدان خارج نموده و نزد فرمانده ریاست امور داخله بردند. ‏در روز بعدی آنان را در احضارات خانهء وزارت امور داخله انتقال دادند و به روز بعدی وکیل دولتی اعلام نمود و فرمود که شوهرم و برادرش در زندان زنگی‌آتینسکی(Zangiatinsky) ولایت تاش محکوم به حبس شدند.

تبصره:

بعد از وفات حاکم مستبد اصلی ازبکستان بنام اسلام کریموف، نخست وزیر این کشور "شوکت میرضیایف" در پست ریاست جمهوری قرار گرفت. بعد از این‌که شوکت میرضیایف در رأس قدرت سیاسی این کشور قرار گرفت، احکام زیادی به شمول احکامی مربوط به مسلمانان را صادر نمود. این احکام صادر شده نگرانی را در هردو عرصه ایجاد کرده، اعم بر مسلمانانی‌که در زندان‌های حکام مستبد محکوم به حبس اند و آن اشخاصی‌که سرزمین مادری خود را بخاطر فرار از شکنجه برای اعتقادات مذهبی‌شان ترک کرده اند.

امروزه هزاران مؤمن در بیرون از ازبکستان بخاطر فرار از شکنجۀ جرم فضای ایمان‌شان، به سر می‌برند. بعضی‌شان بیشتر از ده سال می‌شود که خانه‌های خود را ترک کرده اند و بعضی‌ها کمتر از آن، از این کشور فراری شدند. اکنون بعد از وفات حاکم مستبد، اسلام کریموف، و هنگامی‌که شوکت میرضیایف تقرییاً تغییرات اساسی را در هردو عرصه اعم در سیاست خارجی و سیاست داخلی  کشور ایجاد نمود، با این حال چشم امید مؤمنین باز شد که می‌توانند بدون هیچ ترسی از آزار و اذیت شکنجه مقامات دولتی به خانۀ خود بازگشت کنند. 

در ماه جون ۲۰۱۷م، در دیدار با امام، شوکت میرضیایف گفت که این ضروری است که فهرست سیاه باید تجدید نظر شود، تا باشد که در خصوص افراد بی‌گناه عدالت صورت گیرد. وی وعده داد تمام اعضای خانواده‌ای را که به اتهام فضای ایمان مجرم شناخته شده اند، آزاد کند. بعداً میرضیایف به تمام مخالفین اعتقادی-که کشور را ترک نموده بودند- به اطمینان کامل گفت: «ما هیچ‌ کسی را شکنجه نخواهیم کرد و آنان می‌توانند به صلح و رفا در ازبکستان زنده‌گی کنند، همان‌گونه که بعضی مخالفین از زندان‌ها رها شدند‌.»

این اقدامات از سوی مقامات کشور باعث شد که بعضی مؤمنین به خانه‌های‌شان به ازبکستان برگردند. مسلمانان ازبکستان، از کشور‌های مختلف جهان، که دور از مسائل سیاسی و اتفاقاتی‌که در جهان هرروز رخ می‌دهد، زیست می‌کنند، به امید بخشش حاکم مستبد شدند و خواستند که دوباره به خانه‌های شان بازگشته و زنده‌گی را از نو آغاز کنند؛ مگر دیری نگذشت که در ماه‌های اخیر بعضی از مسلمانان ازخارج به ازبکستان رسیدند که در نتیجه اکثریت مؤمنین دستگیر و بسیاری دیگر از آنان تا اکنون ناپدید گشتند. 

نداشتن شعور سیاسی و بدتر ازین جدایی و دوری از سیاست، باعث تهدید‌های خونین نه تنها برای مسلمانان ازبکستان شده؛ بلکه برای مسلمانانی‌که در سراسر جهان زندگی می‌کنند، نیز تهدید محسوب می‌شود.  هر سیاستمدار و هر کسی‌که سیاست را مطالعه می‌کند، درک می‌کند که دولت و تمام نهادهای آن تنها از رئیس دولت و احکام بی‌اساسی‌که صادر می‌کنند، تشکیل نشده است؛ بلکه سیاست دولت با مفکوره‌‌ای ارتباط دارد که در زنده‌گی روزمرۀ ما تطبیق می‌شود.

اگر ما به قدرت‌های ظالمانه و مستبدانه‌ای ازبکستان نظر اندازی کنیم، می‌بینیم که به هیچ ایدیولوژی وابسته نیستند و ما به راحتی می‌توانیم دید که به اساس مفکورۀ سیکولریزم ساخته شده و به طور دیکتاتوری وحشیانه به اجراء گذاشته می‌شود. ‏نهادهای قانونی، مانند تمام قوانین نافذۀ کشور ساختۀ دست‌ یک تعداد مردم است که دین را از زنده‌گی جدا می‌پندارند. ‏مردم ازبکستان، که مسلمان اند و به الله سبحانه‌و‌تعالی ایمان دارند، اما نمی‌توانند احکام شریعت را در زنده‌گی‌شان تطبیق کنند‌. ما می‌بینیم که مؤمنان از آزار و اذیت شکنجۀ این حکام مستبد سیکولر، که قدرت را در دست دارند و از اسلام و مسلمانان نفرت دارند، رنج بی‌شماری می‌کشند.

تغییر واقعی زمانی در ازبکستان ظهور خواهد کرد که مسلمانان ازبکستان اسلام را منحیث یک ایدیولوژی درک کنند. هرگاه مسلمانان ازبکستان قانون اساسی و قوانینی را که امروزه بر بالای مسلمانان تطبیق می‌شود، در زباله دانی بیندازند و زمانی‌که مسلمانان ازبکستان بخواهند شریعت اسلام را در چارچوب زنده‌گی روزمرۀ‌شان عملی کنند، در این موقع  قدرت به دست مردم خواهد بود و قانون حکومت از آن الله سبحانه‌و‌تعالی خواهد بود.

با ظهور ایدیولوژی اسلام، مسلمانان ازبکستان، که خانه‌های‌شان را ترک کرده اند، بدون هیچ ترسی از شکنجه و تهدید به مرگ به خانه و سرزمین مادری خود بازگشت خواهند کرد. آن زمانی خواهد بود که مسلمانان قادر به تطبیق اسلام در صلح و رفاه، بدون هیچ گونه ترسی به زنده‌گی‌شان و کسانی‌که دوست دارند، خواهند بود. الله سبحانه‌و‌تعالی ما را در راستای تحقق این امر یاری فرماید.

نویسنده: ایلدر خامزین

عضو دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر