(ترجمه)

خبر:

طبق گزارش در سیزدهم جولای 2018م توسط سازمان مستندسازی ظلم علیه مسلمانان و هم‌چنان طبق گزارش منتشر شده در ویب‌سایت انجمن مسلمانان سازمان هانگ‌کانگ: «دولت چین یک رویداد تبعیض‌آمیز دیگر را به لیست طولانی جنایات خویش علیه اقلیت‌های مسلمان آیغور در شرق ترکستان اضافه نمود که منجر به ایجاد "دولت پولیسی" بخاطر کنترل فعالیت‌های مذهبی ترک‌های مسلمان آیغور در منطقۀ سینکیانگ شد. پولیس در ترکستان شرقی در وسط جاده لباس زنان مسلمان آیغور را کوتاه نمود و چنین توجیه نموده که لباس‌های‌شان بیش از حد دراز می‌باشد.»

هم‌چنان دولت چین مسلمانان آیغور را مجبور به ترک مکلفیت‌های شرعی‌شان نموده که از جمله: خوردن گوشت خوک، منع گرفتن روزه، داد و ستد به اساس نظام اقتصادی دولت چین، منع حجاب، منع گذاشتن ریش، فروختن مشروبات الکولی و دیگر ظلم و ستم‌های فروان جسمی و روحی را بالای شان روا داشته است. علاوه برآن، زنان مسلمان آیغور را مجبور به ازدواج با مردان غیرمسلمان چینائی نموده و از طرفی بخاطر از بین بردن نسل مسلمانان، مردان آیغور را به اجبار به کمپ‌های کاری‌که ظلم زیادی بالای‌شان صورت می‌گیرد، فرستاده است.

تبصره:

این‌ها تنها آخرین سیاست‌های نژادپرستانه و تبعیض‌آمیز دولت دیکتاتور و ضداسلامی چین علیه زنان مسلمان آیغور-که شامل منع گرفتن روزه، ممنوعیت کسانی‌که با لباس اسلامی اند، مجبور ساختن‌شان برای ازدواج با مردان غیرمسلمان و وادار ساختن‌شان به شکل اجباری به سقط جنین می‌باشند- نیست. بسیار آشکار است که دولت کمونیستی چین هیچ‌کدام ارزش و احترامی نسبت به زنان مسلمان آیغور قایل نبوده و با بسیار بی‌شرمی لباس‌شان را-فقط بخاطر دراز بودن آن- کوتاه می‌کند. واقعاً که یک رژیم نادان می‌باشد. این رژیم ویرانگر با پیش گرفتن چنین سیاست‌هایی علیه زنان مسلمان آیغور، می‌خواهد جلو رشد و ظهور اسلام را در ترکستان شرقی بگیرد. همه‌ای این موارد بیانگر چهرۀ واقعی وحشیانۀ این دولت بوده که همواره در تلاش است تا خود را منحیث یک دولت مدرن و متمدن با دست‌آوردهای اقتصادی چشمگیری در جهان تبارز دهد.

این حالت رقت‌بار در حالی گزارش می‌شود که ما شاهد قتل عام و کشتار بی‌شمار زنان باعفت مسلمان در سرزمین‌های غزه، سوریه، پاکستان، میانمار و دیگر نقاط جهان هستیم. فقدان رهبری سیاسی در دنیای اسلام، سبب شده است تا دختران پاکدامن این امت شکار گرگان قرن شده و از آبرو و عزت، جان و مال و عقایدشان محافظت صورت نگیرد.

در واقع در  طول 9 دهه‌ای که گذشت، چنان حالات رقت‌بار بر مسلمانان جهان رخ داد که نمی‌توان در طول تاریخ خلافت سراغ کرد. پس از سقوط سپر مسلمانان(خلافت) داستان زندگی زنان مسلمان سراسر با بی‌عزتی، بی‌عدالتی، رنج و مشقت، ناامنی، تعقیب و پیگردی، مرگ و میر و تباهی و بربادی گره خورده است. زنان مسلمان در تحت چتر نظام‌های دموکراتیک و دیکتاتوری، بی‌چاره و بی‌سرپرست شدند و رژ یم‌های خودکامه و کافر نیز از هیچ‌نوع ظلم و شکنجه بر آن‌ها دریغ نکردند. نظم جهانی کنونی با عفت و آبروی زنان و دختران این امت، جز بازی چیزی دیگر نکرده و حکام خائن سرزمین‌های اسلامی نیز خواهران این امت را از حقوق‌شان محروم کردند و مانع حس بشری آن‌ها شدند. حکام برای نظام‌های غربی خدمت کردند و  قدرت خویش را وقف تطبیق نظام‌های سیکولریستی و سرمایه‌داری کردند. مسلماً که دستان حکام خائن در قتل عام و ظلم بر زنان مسلمان آغشته است؛ زیرا آن‌ها از هیچ‌نوع خونریزی در حق خواهران این امت دریغ نورزیدند.

 هرکسی‌که حس داشته باشد، درک کرده می‌تواند که امروزه امت سپر خویش را، که محافظ امورشان است، از دست داده و بدون سپر، سرزمین‌های اسلامی تبدیل به محل ریختن خون‌های پاک زنان، کودکان و اشخاص پیر و محل رقابت و کشمکش‌های دشمنان اسلام بخاطر حکمروایی و تقسیم سرزمین‌های اسلامی شده است. هم‌چنان امت مسلمه، خلیفه یا امام خویش را-که به وی پناه برده و در عقبش جنگ می‌نمایند- از دست داده اند. قسمی‌که رسول الله ﷺ می‌فرمایند:   

«إِنَّمَا الْإِمَامُ جُنَّةٌ يُقَاتَلُ مِنْ وَرَائِهِ وَيُتَّقَى بِهِ»

(رواه مسلم)

ترجمه: امام سپری است که مسلمانان در پی او به مبارزه پرداخته و به او پناه می‌برند.

پس ای خواهران مسلمان آیغور! در قبال ظلم بی‌رحمانه و فشارهای سخت از طرف رژیم‌های سفاکی‌که می‌خواهند شما را از اصل‌تان-که اسلام است- برگردانند، صبور باشید. طلوع خلافت بسیار نزدیک است و ما امت واحد هستیم؛ دین ما یک است؛ پیامبر ما یک است؛ قرآن ما یک است؛ بیرق(رایۀ) ما یک است و بالآخره جنگ ما علیه کفار نیز یکی می‌باشد. تنها با تأسیس دولت خلافت ممکن است که مظلومین سرزمین ترکستان شرقی از ظلم ستمگران استعمارگر نجات داده شود و زمینۀ تطبیق احکام الله سبحانه وتعالی برای‌شان مساعد گردد، به شمول تضمین پوشش حجاب و جلباب برای خواهران مسلمان تا با عزت و وقار تحت حمایت و حفاظت قوی دولت خلافت زندگی کنند.

نویسنده: فیکا کومارا

عضو دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر