(ترجمه)

خبر:                                                                                                                                                                   

واشنگتن: کاخ سفید در یک بیانیۀ به قانون‌گذاران گفته است‌ که نیاز به یک سرمایۀ اضافی برای نوسازی زندان گوانتانامو دارند. زندانیان گوانتانامو منحیث مردان جوانی در افغانستان و در جاهای دیگر-تقریباً در زمان جنگ امریکا با تروریزم- دستگیر شده و وارد زندان شدند. با گذشت بیش از 15 سال، بیشتر ساکنین زندان مشهور نظامی امریکا به میان‌سالی رسیده‌اند. (منبع: خبرگزاری داون)

تبصره:

یکی از بزرگترین نمونه‌های بی‌عدالتی نظام سرمایه‌داری اختطاف و محبوس کردن مسلمانان بدون کدام محاکمه است. زندان گوانتانامو توسط جورج دبلیو بوش بعد از حملات یازدهم سپتمبر، برای بررسی وسیع تمام سؤظن‌های ایجاد شده، باز شد. گزارشات زیادی مبنی بر مورد شکنجه قرار گرفتن افراد و بدرفتاری با ایشان وجود دارد. اشخاص زیادی بعد از نجات از سال‌ها شکنجه در آن زندان، قصه‌های غم‌انگیز زیادی برای شریک کردن دارند. یک چیز بسیار مهم این است که شاید این‌جا تنها زندان مشهور باشد، اما این‌جا تنها مکان نیست، جایی‌که مسلمانان برای رفع بدگمانی امریکا علیه‌شان مورد بازجویی قرار می‌گیرند، می‌باشد. این‌جا دوزخی است که آن‌ها بعد از دوره‌ها عذاب جسمی و روحی در آن انداخته شده اند. گوانتانامو زندانی است که دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری امریکا برایش از کانگرس بودجه خواست، او خواست این زندان را با "افراد بدی"پر کند.

اگرچه سازمان‌های حقوق‌بشری از نزدیک متوجه این امر بوده و هشدارهای را مبنی بر بدرفتاری با زندانیان داده اند، خود منبع اخباری گشتند که شنیده می‌شد، آن‌ها قادر به توقف این فجایع نیستند. این نشان می‌دهد که تحت نظام سرمایه‌داری، در صورت ضرورت حقوق‌ بشر قربانی خواهد شد.

از سوی دیگر اسلام حقوق محروم‌نشدنیِ را برای زندانیان می‌دهد. بعد از جنگ بدر، پیامبر صلی‌الله و علیه وسلم نشان دادند که اسیر در میان حقوق دیگرش، حق دارد که لباس پاک بپوشد و به صورت درست غذا بخورد و مسلمانان دستور داده شدند که با اسیران جنگی با مهربانی رفتار کنند. امام مالک رحمه الله گفته است که او هرگز با آموزه‌ای از اسلام مواجه نشده که شکنجه را برای اسیر جنگی به‌منظور استخراج اطلاعات تصویب کرده باشد.

مسلمانان محدود به پیروی از احکام الله سبحانه وتعالی و پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه وسلم هستند که این احکام به نام قوانین یاد می‌شوند. هیچ منافعی به ما اجازه نمی‌دهد تا قانون را مطابق آن تغییر دهیم؛ لیکن در نظام سرمایه‌داری قوانین می‌توانند تغییر کنند و خواسته‌های فعالان برای تطبیق قوانین، نادیده گرفته خواهد شد. در تاریخ اسلام رفتار با زندانیان قلب‌ها را نرم کرده و شمار زیادی را به سمت اسلام سوق داده است. حالا ما می‌بینیم که حتی معاوضۀ زندانیان برای ما یک انتخاب نیست، اگر ما توهمات را کنار بگذاریم، درک خواهیم کرد که ما خود اسیران و غلامان نظامی هستیم که به ما حق هیچ خواسته‌ای را نمی‌دهد.

رهبران ما در سرزمین‌های اسلامی، محافظین ما نه، بل زندانبانان ما هستند. آن‌ها فقط برای‌شان به دستگیری افراد کمک نکرده، بلکه در اول برای‌شان اماکن محلیِ را برای شکنجه و بازجویی آماده می‌کنند و بعداً در صورت ضرورت آن‌ها را تحویل‌شان می‌دهند. ما همگی برای جرایم ناشناخته شده زندانی بوده و شکنجه می‌شویم.

فرار از این زندان برای ما مستلزم پلان‌ریزی و تمرکز بالای تأسیس خلافت و رهبری درست مسلمانان است. فقط یک خلیفۀ عادل خواهد دانست که چگونه پیروان پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه وسلم را محافظت کرده و ارزش‌شان را نگهدارد. خلافت یگانه دولتی‌ست که شکار بی‌رحمانه و مستمر مسلمانان را تمام خواهد کرد و نخواهد پذیرفت که اراضی مسلمانان برای علایق طمع‌کارانه مهاجمین خارجی استفاده شود.

﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ﴾

]حدید: 25[

ترجمه: ما پیامبران‌مان را با دلایل روشن فرستادیم و با آن‌ها کتاب و ترازو را نیز نازل کردیم تا مردم به عدالت عمل کنند.

نویسنده: اخلاق جهان

برای دفتر مطبوعاتی مرکزی حزب التحریر