(ترجمه)

خبر:

پژوهشگران بر این نتیجه رسیدند که تلاش دست‎یابی به برابری میان مردان و زنان و نهادینه شدن آن، بدون کدام نتیجه‎ای ۲۱۷ سال زمان برده است. به گفته‎ی روزنامه‎ی گاردین: پژوهشگران مجمع اقتصادی جهانی، تحقیقاتی را انجام دادند که نشان دهنده‎ی تفاوت‎های جدی جنسیتی به‎وسیله نظام اقتصادی و ترویج نابرابری‎ها میان زنان و مردان به‎وسیله‎ی این نظام می‎باشد. این تفاوت‎ها شامل تفاوت‎های دستمزدی میان مردان و زنان در بدل کار داده شده به آن‎ها نیز می‎باشند، قطع نظر از چگونگی کاری‎که به آن‎ها سپرده می‎شود. برآوردهای جدید برای مدافعان حقوق زنان نگران کننده می‎باشد؛ زیرا گزارشی‎که سال گذشته منتشر شد، دستیابی به این پدیده را ۱۷۰ سال دیگر تخمین زده بود. (منبع: قدس عربی ۲ نومبر ۲۰۱۷م)

تبصره:

دست‎یابی به برابری جنسیتی یکی از اهداف و برنامه‎های توسعه وی سازمان ملل، نهادها ومؤسسات زیر مجموع آن، عنوان می‎شد؛ اما سال‎ها از تلاش‎شان برای دست‎یابی به این هدف می‎گذرد؛ ولی درعوض نزدیک شدن به این هدف، از آن دورتر شده‎اند؛ اگر تنها گزارش فوق را در نظر بگریم، آن‎ها برای نهادینه ساختن برابری جنسیتی در ناحیه‎ی اقتصادی به ۲۱۷ سال نیاز داشتند؛ گزارش سال گذشته ۱۷۰ سال دیگر را نیز برای رسیدن به این دست‎یابی پیش‎بینی نموده است، حالان‎که این ملاحظات فقط در ناحیه‎ی اقتصادی بوده است؛ پس درین صورت، وضعیت در ناحیه‎های دیگر چگونه خواهد بود؟

نباید چنین گمان شود که تبعیض علیه زنان صرفاً در محلات کار و جود دارد؛ بلکه دستمزدهای پایین برای زنان در مقایسه با کارگران مرد درعین حرفه، در انگلیس در پهلوی مشکلات دیگر یک مشکل ویژه می‎باشد؛ حتی بخش رسانه‎ای این کشور دارای نابسامانی درازمدت می‎باشد. موضوعی‎که ما قبل از زمان تظاهرات کارکنان "بی بی سی" به دلیل پایین بودن دستمزدهای زنان در مقایسه به دستمزدهای مردان شاغل در آن نهاد، شاهد آن بودیم؛ همان‎گونه نباید گمان شود که این تبعیض‎ها تنها در انگلیس می‎باشد وبس؛ بلکه تبعیض علیه زنان به اوج خود در بسیاری از کشورهای غربی به وضوح قابل مشاهده می‎باشد.

کشورهایی‎که ما را به بحث‎های‎شان در مورد حقوق زنان، درد سر داده‎اند، در این جا ممکن نیست که ما به یادآوری کل آمار و اظهارات موجود در تمام کشورها بپردازیم؛ اما به گونه‎ی مثال: زنان در فرانسه، روز دوشنبه مؤرخ ۳ نومبر ۲۰۱۷م ساعت ۱۱ و ۴۴ دقیقه در یک حرکت نمادین برای دومین سال متوالی، به منظور اعتراض به تفاوت حقوق و دستمزد میان زنان و مردان، استعفای شغلی خود را ارائه نمودند؛ طوری‎که تحقیقات نشانگر آن است که نا برابری میان زنان و مردان، با وجود صلاحیت‎ها و تجربه عملی یکسان الی  ۱۶ درصد می‎رسد.

آن‎چه که لازم به ذکر است: مدعیین "برابری اقتصادی میان زنان و مردان" برای تحقق ادعاهای‎شان به منظور تأمین عدالت برای زنان هیچ تلاشی نمی‎کنند؛ زیرا این نابرابری جنسیتی سود بیشتری برای‎شان دارد. حسب گزارش ارائه شده، در صورت برابری کامل جنسیتی در ناحیه‎ی اقتصادی، باید انگلیس تولیدات داخلی خود را ۲۵۰ میلیارد دالر  افزایش دهد؛ بنابراین، ما چگونه می‎توانیم کورکورانه در سوراخ غرب سر فرود آریم و از حامیان و دعوت‎گران سرمایه‎داری، که به زنان به عنوان کالای منفعتی نگاه می‎کنند، قطع نظر از انسانیت آن‎ها در حد منفعت مادیی‎که به آن‎ها می‎گیرند، برای آن‎ها ارزش  قایل شویم.

در نتیجه، سوال مطرح شده به شدت خود باقی است؛ اما وقتش فرا رسیده است که مدعیان برابری جنسیتی شکست خود را اعلام نمایند و از شعارهای دروغین خودداری کنند. زنان باید درک کنند که نظام سرمایه‎داری و ونظام‎های برگرفته شده از آن، در همه ابعاد زنده‎گی، سبب بدبختی و ناامیدی آن‎ها و تمام بشریت می‎باشند.

اما حقیقتی‎که غیرقابل انکاربوده این است: نظام ربانیی‎که توسط دولت خلافت برمنهج نبوت تطبیق شود، نظامی خواهد بود که عدالت را در حق زنان تأمین و خوشبختی وشادی را به آنان و برای همه بشریت باز می‎گرداند.

نویسنده: برائت مناصره