(ترجمه)

 ‏خبر:

در این اواخر مباحثه روی مسئله اشتراک "جوانان در سیاست" در مالیزیا به میان آمده است. اطلاعات حاکی از آن است که جوانان درین کشور کمتر روی مسائل سیاسی علاقه مندی از خود نشان می دهند. این خبر اشاره به عدم اشتراک جوانان در مناظره ها و کارهای سیاسی شده که توسط احزاب سیاسی صورت می گرد. هم چنان اشاره به کاهش یافتن رأی دهنده گان نسل جوان در انتخابات این کشور گردیده است.

گزارش ها نشان می دهد که در حال حاضر از ۱۴ میلیون جوان رأی دهنده ۳.۸ میلیون آن ثبت نام نکردند. بعضی‌ مطالعات نشان داده است که اکثر جوان به علل مختلف به سیاست، بسیار اندک علاقه دارند؛ چنین برداشت می شود که درین میان عامل کلیدی چهره منفی "احزاب سیاسی و سیاستمداران" تلقی شده است و این کار منجر به عدم توقع و امتناع جوانان از مسائل سیاسی می گردد.

تبصره:

در یک نگاه مختصر، چنین برداشت نمودیم که جوانان مالیزیایی شاید علاقمندی خود را در سیاست از دست داده باشند که مبنی بر این مسائل، حضور در ثبت نام برای رأی دهی و مناظره های سیاسی نداشته باشند؛ اما اگر عمیق روی این موضوع تحقیق نماییم، چنین نتیجه خواهیم گرفت که در این میان عوامل دیگری است که مستقیماً به بی علاقه گی جوانان در سیاست تأثیر گذار است.

این واقعاً قابل قبول نیست که تنها به اساس حضور جوانان در مذاکرات سیاسی یا درصدی از ثبت نام رأی دهنده گان، این پدیده را سنجش کنیم. اگر کسی ژرف به پیشرفت های نسل جوان دقت کند، در می یابد که رد و عدم علاقه در مسائل سیاسی یک تاریخ طولانی داشته و عوامل مختلفی در آن دخیل بوده است. علاوه بر این، اکثر جوانان بر این که از سیاست و احزاب سیاسی ناامید می شوند، تلاش می کنند راهی برای بیرون رفت از زنده گی پیدا کنند و در نتیجه‌ آن ها را وادار می ساز که تنها در مسائل شخصی خودشان توجه داشته باشند.

در این جا بعضی نوجوانانی هستند که کاملاً به سیاست بی علاقه بوده و تنها درگیر لذت و خوشگذرانی در زنده گی می باشند و ‏بعضی شان با امور فامیل خود درگیر اند؛ چنان چه خدمت به والدین را نسبت به تمام قضایاء اولویت می دهند. بعضی از جوانان از داخل شدن در دنیای سیاست می ترسند؛ به خصوص زمانی که با اپوزیسیون بخاطر ترس از "دستگیری، ردیابی و اخراج" رو برو می شوند.

هم چنان بعضی از موانع سیاسی در مساجد و دانشگاه ها با اعمال؛ مانند: قانون مجازات، قانون چاپ اعلامیه، SOSMA،POCA و سایر اقدامات سخت گیرانه، باعث ایجاد ترس در میان جوانان شده و در نتیجه باعث از دست رفتن علاقه مندی آن ها به سیاست می شود. بر علاوه این، فشارهایی که در نظام دموکراسی سیکولر وجود دارد، زنده گی جوانان را تا حدی تخریب می کند که برخی از آن ها نه تنها سیاست را نادیده می گیرند؛ بلکه بدتر از آن به عنوان یک زباله های اجتماعی به آن می نگرند.

این دلایل باعث از بین رفتن علاقه به سیاست در میان جوانان می شود؛ اما دلیل اصلی این مسئله همانا عدم درک درست از معنای سیاست بوده که ادراک منفی را در میان جوانان ایجاد می کند؛ چون سیاست به وضوح سطحی درک شده و بعضی ها طوری درک نمودند که سیاست یعنی "انتخابات و پارلمان" است، تنها مربوط قدرت می باشد و بخاطر قدرت مبارزه می کنند. تصویر غلط از سیاست دارند؛ مانند: سیاست یعنی شکست دولت، ظلم و ستم و وضعیت وخیم سیاسی. در واقع سیاست را به عنوان یک چیز کثیف و منزجر کننده تصور می کنند که با تقلب، جهل، فساد، سوءاستفاده از قدرت، ظلم و ستم، رسوایی و استبداد مواجه است.

بناً برای درک درست سیاست، باید به قرآن و سنت بازگشت کرد و از دیدگاه ادبیات زبانی، سیاست را به معنای حفظ و مدیریت منافع می داند؛ اما سیاست مطابق شریعت چنین تعریف می شود: تنطیم امور رعیت مطابق به احکام شرعی است. بدین اساس، در اسلام مراقبت از امور شهروندان در تمام ابعاد زنده گی؛ از جمله: حکومتداری، اقتصاد، آموزش و پرورش وغیره امورات، سیاست را تشکیل می دهد. در اسلام سیاست به معنای کل در تمامی حوزه های زنده گی وجود دارد.

پس هر مسلمان بداند که دیگر هیچ‌ گزینه ی جزء سیاست وجود ندارد و باید با مفهوم واقعی خود سیاسی شوند؛ چون: سیاست بخش اساسی اسلام محسوب می شود و هرگز از اسلام جدا شدنی نیست. از این رو، آن چه نسل جوان به آن مکلف اند، عبارت از فاصله نگرفتن و نادیده نگرفتن سیاست است و سیاست را به طریقه درست اش چنگ بزنند.

همچنان نسل جوان باید سیاست واقعی اسلام را درک نمایند تا ماهیت شیطانی سیاست های سیکولر را برملا سازند؛ سیاستی که قلوب و اذهان جوانان را تسخیر می نماید و در پی دولتی است که مسئولیت تطبیق اسلام را در مراقبت از امور شهروندان بر عهده دارد؛ همان دولتی که از طریق سیاست با اجرای قوانین الهی، رضایت الله سبحان و تعالی تعادل قدرت و رفاع را به ارمغان خواهد آورد.

نویسنده: داکتر محمد

برای دفتر مطبوعات مرکزی حزب التحریر