(ترجمه)

از سعد بن ابی وقاص رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«مَنْ تَصَبَّحَ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعَ تَمَرَاتٍ عَجْوَةً، لَمْ يَضُرَّهُ فِي ذَلِكَ اليَوْمِ سُمٌّ وَلاَ سِحْرٌ»

(رواه البخاری 7/80 كتاب الأطعمة، باب العجوة)

ترجمه: هركس، هر صبح، هفت دانه خرمای عَجوَه بخورد، سَم و سِحر (زهر و جادو) در آن روز به وی ضرری رسانيده نمی‏تواند.

توضيح حدیث

معنای حدیث این است که اگر کسی صبح قبل از خوردن چیز دیگری هفت دانه خرمای مدینه را بخورد (و آن خرمایی است که دانه‌هایش درشت و در مدینه منوره موجود است)، الله متعال این شخص را تا به شام همان روز از تأثر هرنوع زهریات و سحر و جادو محفوظ می‌دارد؛ البته در خرما چیزی به ضد زهریات و جادو دیده نمی‏شود؛ لیکن این سخن پیامبر صلی الله علیه وسلم است که او از دل خود سخن نمی‏گفت؛ بلکه وحی الله متعال بود. شيخ عبدالعزيز رحمه الله گفته است: اميد است [كلمه خرما] شامل همه نوع خرماها شود؛ زیرا این معنی در تمام انواع خرماها موجود است؛ پس اين معنی [خرما] به صورت عام موجود است.

بدین اساس اگر کسی به نیت شفایافتن از امراض و پیروی از سنت پیامبر صلی الله علیه وسلم، هرنوع خرمایی‌که باشد، هرصبح هفت دانه بخورد، اگر قضای الله متعال به شفادادن آن بود شفا می‌یابد. پس حالت مؤمن واقعی در وقت شیوع امراض یا هر مشکل دیگری اینست که توسط صبر، نماز و خواندن اذکار و دعاها به الله متعال تقرب (نزدیکی) بیشتر حاصل می‌کند و از گناهان استغفار می‏کند.