(ترجمه)

«عن أبي هريرة رضي الله عنه قَالَ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «إِذَا ضُيِّعَتِ الأَمَانَةُ فَانْتَظِرِ السَّاعَةَ» قَالَ: كَيْفَ إِضَاعَتُهَا يَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ؟ قَالَ «إِذَا أُسْنِدَ الأَمْرُ إِلَى غَيْرِ أَهْلِهِ فَانْتَظِرِ السَّاعَةَ» (رواهُ البُخاري)

ترجمه: از ابو هريره رضی الله عنه روايت است که رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمود: چون امانت ضايع ساخته شود، انتظار قيامت را بکش. گفتند: يا رسول الله صلی الله عليه وسلم! ضايع شدن آن چگونه است؟ فرمود: هرگاه کار به غیر اهلش (نا اهلان) سپرده شود انتظار قيامت را بکش.

توضیح حدیث

مراد از لفظ امر در جمله «إِذَا أُسْنِدَ الأَمْرُ»، جنس امور متعلق به دین می‌باشد؛ مانند خلافت، امارت، قضاء، إفتاء وغیره. کرمانی می‌گوید: «لفظ "الی غیر اهله" یعنی کسی‌که اهل امانت نیست و ظرفیت نگهداری امانت را ندارد.» یقیناً افراد زیادی امانت را دست کم می‌گیرند، حتی هیچ نوع اهتمامی به آن ندارند، در حالی‌که موضوع امانت یک موضوع عظیم و نهایت مهم است. بعضی از مسلمانان امانت‌ها را ترک کرده و آن را صرفاً به مفهوم ودیعت‌های مال و پولی که نزد بعضی انسان‌ها امانت می‌گذارند، منحصر ساخته اند، لیکن لفظ امانت عام‌تر از این می‌باشد، قسمی‌که نماز یک امانت است، زکات یک امانت است و مجموعه شعائر دین امانت است، هریک از اعضای جسد انسان امانت بوده لذا دست امانت است، پای امانت، فرج امانت، شکم امانت وغیر ذلک همه امانت اند، پس باید انسان از طریق این امانت‌ها به حرام واقع نشود، اگر به چیزی‌که انسان امین شناخته شده افراط کرد، از حد تکلیف گذشته است. بناءً همه امر ونهیِ الله سبحانه وتعالی امانت بوده و انسان در قبال آن مسئول می‌باشد.

پس برادران مسلمان! از جمله مهم‌ترین امانت‌ها، امانتی است که مربوط به حکام و رؤسا می‌باشد و آن سرپرستی درست از امور رعیت است. به همین مناسبت در حدیث متفق علیه از معقل بن یسار روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«مَا مِنْ عَبْدٍ يَسْتَرْعِيهِ اللهُ رَعِيَّةً، يَمُوتُ يَوْمَ يَمُوتُ وَهُوَ غَاشٌّ لِرَعِيَّتِهِ، إِلَّا حَرَّمَ اللهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ»

ترجمه: هر بنده‌ای را که الله متعال به امارت رعيتی بگمارد و او در حالی بمیرد که بر آنان ظلم کرده باشد، الله متعال بهشت را بر او حرام کرده است.

بلی، سر پرستی رعیت بزرگ‌ترین امانتی است که در بطن آن امانت‌های دیگری قرار دارند، با ضایع شدن این امانت بزرگ همه چیز ضایع است، به خصوص در زمانه فعلی زندگی امت که امور به غیر اهل آن مثل: فساق، عصات، مجرمین، ظالمین، منافقین، وعلمانیین) سپرده شده، حتی کفار و فجار سرپرستی امت را عهده دار می‌باشند. کسانی‌که این مناصب را به طریقه فریب حاصل کرده و بخاطر فریب مسلمین بکار می‌برند که در مصر، سوریه، عراق، افغانستان، پاکستان وغیره شاهد این صحنه‌ها هستیم.

پس ای مسلمانان چرا ضایع شدن مهم‌ترین وبزرگ‌ترین امانتی را که عبارت از خلافت اسلامی است نمی‌شناسید؟ و چرا بخاطر اعاده آن با دعوتگرانی‌که بخاطر اعاده آن کار می‌کنند، یکجا نمی‌شوید؟

خلاصه حدیث

ضایع شدن امانت‌ها (تسلیمی پست‌ها ومقام‌های دولتی و امور عامه به غیر اهلش) و بزرگ‌ترین امانت ضایع شده امانت حکام است یا به عبارت دیگر فقدان خلافت یا دولت اسلامی است که احکام اسلام را تطبیق نماید.