(ترجمه)

از ثابت بن ضحاک روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«لَيْسَ عَلَى العَبْدِ نَذْرٌ فِيمَا لاَ يَمْلِكُ، وَلاَعِنُ الْمُؤْمِنِ كَقَاتِلِهِ، وَمَنْ قَذَفَ مُؤْمِنًا بِكُفْرٍ فَهُوَ كَقَاتِلِهِ، وَمَنْ قَتَلَ نَفْسَهُ بِشَيْءٍ عَذَّبَهُ اللَّهُ بِمَا قَتَلَ بِهِ نَفْسَهُ يَوْمَ القِيَامَةِ» (رواه الترمذی(

ترجمه: هركس چيزی را نذر كند كه مالك آن نيست، نذرش صحيح نمی‌باشد و هركس مؤمنی را نفرين يا متهم به كفر كند، مانند اين است كه او را به قتل رسانده است و هركس در دنيا با چيزی خودكشی كند، روز قيامت بوسيله‌ی همان چيز، عذاب داده خواهد شد.

مفهوم حدیث

از این حدیث واضح می‏شود که اگر شخصی به چیزی نذر نماید که آن در ملکیت وی نیست، وفا به آن واجب نمی‌باشد؛ مثل این که بگوید: برای فلان یک هزار افغانی می‌دهم؛ در حالی‌که همان مبلغ نه در ملکیت وی است و نه توان دریافت آن را دارد.

هم‌چنین برای یک مسلمان سزاوار نیست که برادر مسلمان خود را لعنت گفته و یا او را متهم به کفر نماید؛ زیرا این اتهام از سخت‌ترین تهمت‌ها و خروج از دایره‌ی اسلام به حساب رفته و فاعل آن حیثیت قاتل را داشته و قتل جرم بزرگی نزد الله سبحانه وتعالی می‌باشد. و نیز بیان می‏دارد: هرکه در دنیا خودکشی می‌نماید در روز قیامت با آن‌چه خود را کشته است عذاب و شکنجه کرده می‏شود.

بناً این را باید بدانیم که انسان هرگناهی را مرتکب می‏شود و یا عمل و فعلی را انجام می‏دهد، الله سبحانه وتعالی او را به‌خاطر آن‌ها محاسبه می‌نماید؛ زیرا هیچ عملی از انسان وجود ندارد که برای او حکم شرعی وجود نداشته باشد و هیچ گناهی نیست که در دنیا کفاره‌ای جهت پاک شدن بنده وجود نداشته باشد تا در آخرت عذاب داده نشود.

از الله سبحانه و تعالی مسئلت داریم که نفس‌های مان را از گناهان محفوظ داشته و به راه راست هدایت فرماید و توفیق اجتناب از حرام در فعل و سخن را نصیب گرداند. اللهم آمین!