(ترجمه)

از ابو سعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود:

«إِذَا بُويِعَ لِخَلِيفَتَيْنِ فَاقْتُلُوا الْآخَرَ مِنْهُمَا» (رواه مسلم)

ترجمه: هرگاه برای دو خلیفه بیعت صورت گرفت دومی را به قتل برسانید.

توضیح حدیث

عقیده‌ی اسلامی طوری است که با امام یا خلیفه‌ای برای اطاعت و فرمان‌برداری بیعت نمائیم که حکم به اسلام نموده و چنان دولتی را قایم نماید که رسول الله صلی الله علیه وسلم آن را نیز اساس‌گذاری نموده بود، که همه عالم از نور آن روشن گردد و زیر پرچم آن تمام مردم با وصف مختلف بودن رنگ، جنسیت، تمایل و ذوق شان جمع شوند؛ دولتی که با دولت‌های کارتون گونه‌ی موجود امروزی در سرزمین‌های اسلامی مقایسه نمی‌گردد؛ زیرا دولت‌های پراگنده‌ی امروزی را استعمار جهت خدمت و حمایت مصالح خود ایجاد نموده است. عقیده‌ی اسلامی یا به عبارت دیگر تکلیف شرعی مسلمانان مقتضی آنست که جانشین همه‌ی این دولت‌ها و نظام‌ها باید یک دولت و یک نظام  قرار گیرد، آن وقتی است که عزت بعد از ذلت، قوت بعد از ضعف، عدل بعد از ظلم و نصرت بعد از شکست ایجاد می‌گردد.

ای مسلمانان! از اهمیت خلافت اسلامی و هم‌چنان از عدل و انصافی که در تحت چتر آن نظام قرارداشت غافل نشوید. عمر بن عبد العزیز که یکی از رؤسای دولت خلافت بود او بیشتر اوقات گریه می‌کرد و علت گریه خود را برای خانمش چنین بیان کرده است: «امور امت محمد صلی الله علیه وسلم اعم از سرخ‌پوست و سیاه‌پوست آن به عهده‌ام گذاشته شده، من در فکر فقیر گرسنه، مریض از پا افتیده، مجاهد جهد کننده، مظلوم رنجدیده، غریب بی‌بضاعت، موی سفید، صاحب عیالی‌که مال کم دارد و دیگر کسانی‌که در روی زمین و اطراف شهرها زندگی می‌کنند فرو رفته ام، پس این را می‌دانم که پروردگارم مرا در روز قیامت از آن‌ها سوال خواهد کرد و طرف مقابل من به غیر از آن‌ها محمد صلی الله علیه وسلم می‌باشد. پس من از این می‌ترسم که در آن روز نزد من حجتی نباشد، بناً برای نفس خود گریه می‌کنم.»

بنابراین، برای ایجاد چنین دولتی‌که حامی عزت و آبروی مسلمانان باشد و بیعت با خلیفه‌ای که پیرو سلف صالح مان باشد، وقت عمل، کار و وقت ایثار و فداکاری است...

یا الله! مارا با آمدن خلافت راشده بر منهاج نبوت که در آن وحدت مسلمانان نهفته باشد مستفید بگردان، اللهم آمین!